منصور امان
اعتصاب رانندگان، راهنمایی برای مُبارزه هماهنگ دیگر بخشهای جامعه
اعتصاب سراسری رانندگان که از روز یکشنبه آغاز گردیده، امروز وارد چهارمین روز خود می شود. رانندگان و کامیونداران در ده ها شهر مُتحد و همبسته دست از کار کشیده اند و هر روز تعداد بیشتری به اعتصاب می پیوندند. این یک رویارویی مُهم جُنبشهای اعتراضی با حُکومت است که چه از نظر شکل و چه درونمایه، تاثیرات پیش برنده ای در حرکت عُمومی بخشهای دیگر جُنبش خواهد داشت.
دور تازه اعتصاب رانندگان و کامیون داران بر زمین سفت یک آگاهی کسب شده از اعتصاب خرداد ماه ایستاده است. هیچیک از وعده های مجلس، دولت و اُرگانهای زیر مجموعه اش به واقعیت نپیوست، خواسته های مُبرم اعتصابیون بی پاسُخ ماند و آنها با مُشکلاتی که زندگی و معیشت شان را تهدید می کند، به حال خویش رها شدند. رانندگان و کامیون داران در عوض با این تجربه روبرو شدند که عملی ترین واکُنش حُکومت به مُطالباتشان، فشارهای امنیتی و پلیسی، اجیر کردن اعتصاب شکن و تبلیغات دروغین و تحریک آمیز علیه آنها است.
اعتصاب خرداد به گونه روشن تری به رانندگان و کامیون داران نشان داد که طرف حساب آنها کیست و دست حمایت قانونی و قهری چه کسی در پس مُشکلات آنها نهُفته است. دولت به آنها ثابت کرد که قُوه اجرایی تدبیرها و راهکارهایی است که زندگی شان را سخت تر می کند و مجلس به آنان آموخت که قوانین آن برای فرادستان وضع شده است و علیه فرودستان به کار گرفته می شود. “دُشمن ما همینجاست”، این چکیده و بیان آگاهی مزبور است.
با وجود سر باز زدن حُکومت از شناسایی و حل مُشکلات رانندگان و کامیون داران، اعتصاب خُرداد آنها را از خواسته هایشان دور نکرد، بلکه با نمایاندن قُدرت صنفی و اقتصادی این بخش، راه را برای مُبارزات گُسترده تر و تاثیرگذار تر هموار کرد. این واقعیت را می توان در اعتصاب کنونی مُشاهده کرد. آنها توانسته اند به گونه گسترده تری از پیش با یکدیگر حتی در دور افتاده ترین شهرها ارتباط برقرار کنند و مساله مرکزی هر اعتصاب همگانی یعنی ارتباطات را با وجود فقدان تشکیلات اتحادیه ای و سندیکایی فراگیر حل و فصل کنند. به مُوازات آن، نُکته ای که در این اعتصاب به گونه برجسته تری رُخ می نماید، افزایش توان سازماندهی، پیشبُرد هماهنگ آن و تنظیم اُمور جاری اش به طور روزانه است.
تجربه اعصاب کنونی در هر دو زمینه ارتباطات و مُدیریت، راهنمایی برای مُبارزات هماهنگ دیگر بخشهای جامعه است که در میدان حضور دارند و با چشم باز رویدادها را مُرور می کنند.
مُبارزه همبسته رانندگان و کامیون داران در همین حال روندی که از ماه های پیش در جُنبشهای مُبارزاتی آغاز گردیده را تقویت می کند. هر روز بخشهای دیگری از این جُنبشها به ضرورت و نیاز فراتر رفتن از مُبارزه انفرادی و جداگانه و ایجاد قُدرت جمعی و مُوثر در برابر قُدرت یکپارچه حکومت به مثابه یک طبقه می رسند. اعتصاب بازار، اعتصاب کارگران ابنیه راه آهن و اعتصاب کردستان در فرایند پیشرونده ای قرار دارد که اعتصاب امروز بر تارُک آن قرار گرفته.
اعتماد به نفسی که نیروی مُحرک اعتصاب سراسری رانندگان و کامیون داران به حساب می آید، ریشه در تجربه مُبارزاتی خُرداد دارد. مبارزه امروز آنها به همین گونه تزریق کننده اعتماد به نفس در بخشهای دیگر جامعه برای طرح مُطالبات خود و پافشاری بر کسب خواسته هایشان است. در هر شهر و روستایی که چرخ کامیونها از حرکت باز ایستاده، اراده تغییر شرایط با نیروی بیشتری به گردش درمی آید و مُنتشر می گردد.
