منصور امان
جهش از دی ۹۳ به مهر ۹۴
اعتصاب مُعلمان در سراسر کشور نشان داد آنچه که امروز رژیم جمهوری اسلامی با آن روبروست، نه اعتراضات مُنفرد و پراکنده، که یک جبهه رو به اعتلای مُقاومت توده ای است. برای دیدن صفی که در دل جامعه مُعترض در حال شکل گیری است، فقط کافی است تصویر سه مُبارزه بُزرگ و سراسری رانندگان و کامیون داران، بازار و مُعلمان در کنار یکدیگر نهاده شود.
استقبال گُسترده مُعلمان در شهرهای بُزرُگ و کوچک کشور از فراخوان به اعتصاب و طرح مُبارزه جویانه خواسته های خود، ماه مهر را به دی ماهی دیگر اما از جنس و کیفیتی مُتفاوت تبدیل کرد.
اگر در دی ۹۳ این توده مُعترض بود که به خیابان آمد، در مهر ۹۴ اقشار همبسته هستند که نام خود را بر پرچم جُنبش اعتراضی نوشته اند. آنهایی که در برنتابیدن وضع موجود و اعتراض بدان نُقطه پیوند خود را یافته بودند و از پایگاه خیابان به حرکت درمی آمدند، امروز گرد منشور مُبارزاتی خویش مُتشکل می شوند و از ستادهای همبستگی صنفی پا به میدان می گذارند. تنها در فاصله چند ماه سرخوردگی از شرایط فلاکت بار کار و زندگی، به نیروی تغییر و اشتیاق و اراده برای مادی کردن آن تحوُل یافته است.
موفقیت رانندگان کامیون در به دست آوردن یکی از خواسته های خود، تجربه گرانبهایی برای سایر اقشاری است که همچون آنان از فشار مُناسبات ناعادلانه ای که یک سیستم سیاسی مُستبد از آن حفاظت می کند، به تنگ آمده و مُشتها را از جیب بیرون آورده اند. رانندگان و کامیونداران پس از نزدیک به سه هفته اعتصاب قُدرتمندانه، به یک پیروزی مرحله ای دست یافته و حاکمیت را به زانو در آوردند.
رژیم ولایت فقیه پس از شکست یورش بیرحمانه و خشن به اعتصابیون، به اجبار به یکی از مُطالبات آنها که مُزذ عادلانه بر اساس مُحاسبه کرایه حمل بار بر اساس وزن و مسافت بود تن داد. این بی تردید موفقیت در یک نبرد است، اما به معنای پیروزی در جنگ نیست. آگاهی رانندگان و کامیون داران بر این واقعیت در دادن قید “مُوقت” به پایان اعتصاب بازتاب یافته است.
تجربه مُوفق آنها به دیگر بخشهای جُنبش اجتماعی، قُدرت جمعی اقشار مُتحد را نشان می دهد که به خوبی در موقعیتی هستند که در یک نبرد چشم در چشم، حُکومتی که پول، زور، باتوم و زندان را به گونه انبوه در اختیار دارد به عقب برانند و اراده شان را به کُرسی بنشانند.
قُدرت حُکومت مُطلق نیست، او تنها به اندازه ضعف جامعه قُدرتمند است. تصویر مخدوشی که حاکمیت از خود ترسیم می کند، با نخُستین نشانه های غلبه جامعه بر ترس، پراکندگی و انفراد محو می شود و اقتدار مُبتنی بر نیروی ویژه، اطلاعات و اوین زیربنای خود را از دست می دهد. اعتصابها و شکل گیری مُقاومت در برابر حُکومت ستمگر و تحمیلات آن، وجود تاثیر گذار قُدرت “پایین” را هم به حُکومت و هم به جامعه و نیروهای در میدان آن اثبات کرده است. این آگاهی از دی ماه به مهر ماه و مبارزه سلسله وار کارگران و حرکت پی در پی رانندگان و کامیون داران، بازاریان و مُعلمان تکامُل یافته و همچنان جُنبشهای اعتراضی را به پیش می راند.
******************************
حمایت آمریکا از اعتصاب سراسری معلمان ایران
سخنگوی وزارت خارجه آمریکا از اعتصاب دو روزه معلمان ایران حمایت کرد و گفت: ما گزارش اعتصابات سراسری در ایرا ن را دنبال می‌کنیم. ما از حق مردم ایران برای ابراز مسالمت‌آمیز درخواستهای به حقشان حمایت می‌کنیم. این اعتصابات پیامی برای رژیم حاکم دارد: هدر دادن ثروت ایران را در خارج متوقف کنید و به نیازهای مردم پاسخ دهید.
