موضوع افزایش قیمت بنزین و این ترفند دولت آنقدر عیان است که برخی نمایندگان مجلس، قصد دولت از این کار را اخذ عوارض از محل فروش بنزین به عنوان یک منبع مالی مطمئن برای تأمین بودجه طرح‌های خود عنوان کرده‌اند؛ مردمی که در شرایط اقتصادی کنونی، دیگر تحمل افزایش قیمت بنزین را ندارند.
توجیه این کار از سوی دولت با ربط دادن افزایش قیمت بنزین با کاهش میزان قاچاق سوخت و حتی تصادفات جاده‌ای، چیزی جز آماده‌سازی اذهان عمومی برای افزایش قیمت بنزین نیست.
تمایل دولت به افزایش قیمت بنزین در شرایطی است که افزایش قیمت گازوئیل در پی این تصمیم، بر وضعیت معیشت شهروندان و قیمت انواع کالا و خدمات، تاثیری مخرب داشته است.
گرچه تغییر در نرخ بنزین بر عرضه و تقاضای آن بی‌تاثیر نیست، اما عده‌ای، کاهش طبیعی تقاضا بدنبال افزایش قیمت عرضه این محصول را موجب افزایش اعتراضات مردمی تلقی می‌کنند.
در ایران بیش از ۱۹ میلیون خودروی «پراشتها» وجود دارد که هر کدام بطور متوسط روزانه دو لیتر، بنزین بیشتری نسبت به خودروهای اروپا، مصرف می‌کند.
افزایش قاچاق بنزین
بیژن زنگنه، وزیر نفت، به افزایش سرسام‌آور میزان قاچاق این کالا از ایران واکنش نشان داده است. به گفته زنگنه، این موضوع، هم شامل گازوئیل و هم شامل بنزین می‌شود و به همین دلیل، «باید برای آن تدبیری در نظر بگیریم.»
با همه این توضیحات، حتی اگر دولت بالاخره موفق به افزایش قیمت بنزین و در کل، افزایش قیمت حامل‌های انرژی شود، در آستانه تشدید تحریم‌های آمریکا که یکی از دلایل اصلی آن سیاست‌های مداخله‌گرانه ایران در منطقه است، این تحریم‌ها، گلوگاه اقتصاد ایران، یعنی نفت را خواهد فشرد. اینجاست که این پرسش کماکان مطرح می‌ماند که آیا مردم افزایش فشارهای تورمی را تاب خواهند آورد و در مقابل این تصمیم دولت، سکوت پیشه خواهند کرد؟
