نهاد صنفی معلمان ایران در نامه‌ای به روحانی از او به خاطر بی‌توجهی به “مشکلات عدیده” معلمان به شدت انتقاد کرد. فرهنگیان هشدار داده‌اند که با ادامه این روند، تداوم حرکت‌های اعتراضی به “مختل شدن امر آموزش” می‌انجامد.
به گزارش دویچه وله، سازمان معلمان ایران در نامه سرگشاده‌ای به رئیس جمهوری یادآور شدند که فرهنگیان یکی از اصلی‌ترین حامیان او در مبارزات انتخاباتی بوده‌اند و به عملی شدن وعده‌هایش امید داشته‌اند.
در ادامه این نامه که متن آن ۲۷ مهرماه در سایت رسمی این سازمان منتشر شد آمده است: «اما نه تنها آموزش و پرورش و نهاد تعلیم و تربیت در اولویت کارهای شما قرار ندارد بلکه با این روند هیچ امیدی به بهبود اوضاع نمی‌توان داشت.»
نهاد صنفی فرهنگیان به حسن روحانی نوشت: «تا کی باید با نجابت و آرامش و با استفاده از شیوه‌های دموکراتیک و کنشگری مدنی بگوییم آموزش و پرورش باید اولویت اول در توسعه متوازن و همه جانبه کشور باشد؟ بی‌تردید نه تنها اهمیت تربیت از سلامت و امنیت کمتر نیست بلکه پیش نیاز و مقدم بر آن دو است؟!»
فرهنگیان شاغل و بازنشسته ایران از مدت‌ها پیش به وضعیت نامناسب مراکز آموزشی، کمبود ابتدایی‌ترین نیازهای مدارس، به تعویق افتادن پرداخت حقوق و مزایا و عدم افزایش دستمزدها متناسب با میزان تورم و وضعیت دشوار معیشتی اعتراض می‌کنند و می‌کوشند از راه‌های گوناگون، از جمله تجمع‌های اعتراضی صدای خود را به گوش مسئولان برسانند.
دغدغه معاش سد راه آموزش و پرورش
سازمان معلمان خطاب به رئیس دولت دوازدهم نوشته است: «تا کی باید بگوییم و بنویسیم که اگر بتوانید محصولات بی‌کیفیت داخلی را با وارد کردن محصولات بهتر خارجی جایگزین کنید اما انسان مورد نظر در چشم انداز سند تحول و منابع انسانی با کیفیت را نمی توان از هیچ کشوری وارد کرد؟! تاکی با صبوری بگوییم و همایش بگذاریم و مقاله بنویسیم که آقایان، معلمی که دغدغه معاش دارد نمی‌تواند با آرامش، و هنرمندانه به تعلیم و تربیت فرزندان کشور بپردازد؟!»
در این نامه تاکید شده که کشورهای پیشرفته جهان “عالمانه و هوشمندانه” زیربنای توسعه پایدار را آموزش و پرورش قرار داده‌اند اما در جمهوری اسلامی به ابتدایی‌ترین نیازهای این حوزه بی‌توجهی می‌شود.
سازمان معلمان خطاب به روحانی می‌گوید: « اگر شما مشکلات و راه حل‌ها را نمی‌دانید وای بر ما و اگر می‌دانید و کاری انجام نمی‌دهید یا نمی‌توانید انجام دهید وای بر شما!»
فرهنگیان زیر خط فقر
این نهاد صنفی از رئیس جمهوری پرسیده است: «آیا نمی‌دانید که تعداد زیادی از همکارانمان زیر خط فقر زندگی می‌کنند؟! آیا نمی‌دانید که افزایش بی‌رویه و افسار گسیخته تورم و کاهش قدرت خرید معلمان و کارمندان دارد بیداد می‌کند؟!»
حسین راغفر، اقتصاددان و استاد دانشگاه چندی پیش به خبرگزاری ایسنا گفته بود که یک سوم جمعیت ایران در فقر مطلق به سر می‌برند و خط فقر مطلق برای یک خانواده چهار نفره شهری در سال گذشته چهار میلیون تومان محاسبه شده است. حقوق بسیاری از فرهنگیان کمتر از نصف این مبلغ است. افزون بر این با افزایش شدید بهای ارز و سقوط ارزش ریال، تورم و گرانی نیز شدت گرفته است.
رسول خضری، عضو کمیسیون اجتماعی مجلس شورای اسلامی مرداد ماه امسال اعلام کرد که خط فقر به شش میلیون تومان افزایش یافته و بر این اساس حدود ۵۰ درصد جمعیت ایران دچار فقر مطلق هستند.
هشدار و اعلام خطر فرهنگیان
در ماه‌های گذشته بسیاری از شهرهای ایران به خاطر گرانی و معضلات معیشتی شاهد حرکت‌های اعتراضی شهروندان بوده‌اند. سازمان معلمان در نامه به حسن روحانی نسبت به تشدید اعتراض‌ها هشدار داد: «ما مطمئنیم که با توجه به شواهد و قرائن و اتفاقات اخیر و اعتراضات گسترده و پایین آمدن آستانه تحمل معلمان، امکان تداوم اعتراضات به شیوه‌های مختلف و مختل شدن امر آموزش وجود دارد.»
*******************************
جهش از دی ۹۳ به مهر ۹۴
منصور امان: اعتصاب مُعلمان در سراسر کشور نشان داد آنچه که امروز رژیم جمهوری اسلامی با آن روبروست، نه اعتراضات مُنفرد و پراکنده، که یک جبهه رو به اعتلای مُقاومت توده ای است. برای دیدن صفی که در دل جامعه مُعترض در حال شکل گیری است، فقط کافی است تصویر سه مُبارزه بُزرگ و سراسری رانندگان و کامیون داران، بازار و مُعلمان در کنار یکدیگر نهاده شود.
استقبال گُسترده مُعلمان در شهرهای بُزرُگ و کوچک کشور از فراخوان به اعتصاب و طرح مُبارزه جویانه خواسته های خود، ماه مهر را به دی ماهی دیگر اما از جنس و کیفیتی مُتفاوت تبدیل کرد.
اگر در دی ۹۳ این توده مُعترض بود که به خیابان آمد، در مهر ۹۴ اقشار همبسته هستند که نام خود را بر پرچم جُنبش اعتراضی نوشته اند. آنهایی که در برنتابیدن وضع موجود و اعتراض بدان نُقطه پیوند خود را یافته بودند و از پایگاه خیابان به حرکت درمی آمدند، امروز گرد منشور مُبارزاتی خویش مُتشکل می شوند و از ستادهای همبستگی صنفی پا به میدان می گذارند. تنها در فاصله چند ماه سرخوردگی از شرایط فلاکت بار کار و زندگی، به نیروی تغییر و اشتیاق و اراده برای مادی کردن آن تحوُل یافته است.
موفقیت رانندگان کامیون در به دست آوردن یکی از خواسته های خود، تجربه گرانبهایی برای سایر اقشاری است که همچون آنان از فشار مُناسبات ناعادلانه ای که یک سیستم سیاسی مُستبد از آن حفاظت می کند، به تنگ آمده و مُشتها را از جیب بیرون آورده اند. رانندگان و کامیونداران پس از نزدیک به سه هفته اعتصاب قُدرتمندانه، به یک پیروزی مرحله ای دست یافته و حاکمیت را به زانو در آوردند.
رژیم ولایت فقیه پس از شکست یورش بیرحمانه و خشن به اعتصابیون، به اجبار به یکی از مُطالبات آنها که مُزذ عادلانه بر اساس مُحاسبه کرایه حمل بار بر اساس وزن و مسافت بود تن داد. این بی تردید موفقیت در یک نبرد است، اما به معنای پیروزی در جنگ نیست. آگاهی رانندگان و کامیون داران بر این واقعیت در دادن قید “مُوقت” به پایان اعتصاب بازتاب یافته است.
تجربه مُوفق آنها به دیگر بخشهای جُنبش اجتماعی، قُدرت جمعی اقشار مُتحد را نشان می دهد که به خوبی در موقعیتی هستند که در یک نبرد چشم در چشم، حُکومتی که پول، زور، باتوم و زندان را به گونه انبوه در اختیار دارد به عقب برانند و اراده شان را به کُرسی بنشانند.
قُدرت حُکومت مُطلق نیست، او تنها به اندازه ضعف جامعه قُدرتمند است. تصویر مخدوشی که حاکمیت از خود ترسیم می کند، با نخُستین نشانه های غلبه جامعه بر ترس، پراکندگی و انفراد محو می شود و اقتدار مُبتنی بر نیروی ویژه، اطلاعات و اوین زیربنای خود را از دست می دهد. اعتصابها و شکل گیری مُقاومت در برابر حُکومت ستمگر و تحمیلات آن، وجود تاثیر گذار قُدرت “پایین” را هم به حُکومت و هم به جامعه و نیروهای در میدان آن اثبات کرده است. این آگاهی از دی ماه به مهر ماه و مبارزه سلسله وار کارگران و حرکت پی در پی رانندگان و کامیون داران، بازاریان و مُعلمان تکامُل یافته و همچنان جُنبشهای اعتراضی را به پیش می راند.
******************************
حمایت آمریکا از اعتصاب سراسری معلمان ایران
سخنگوی وزارت خارجه آمریکا از اعتصاب دو روزه معلمان ایران حمایت کرد و گفت: ما گزارش اعتصابات سراسری در ایرا ن را دنبال می‌کنیم. ما از حق مردم ایران برای ابراز مسالمت‌آمیز درخواستهای به حقشان حمایت می‌کنیم. این اعتصابات پیامی برای رژیم حاکم دارد: هدر دادن ثروت ایران را در خارج متوقف کنید و به نیازهای مردم پاسخ دهید.
