معلم چراغی است پر فروغ، برای آینده ای سالم و آگاه
روز جهانی معلم در حالی فرا رسیده است که معلمان ایرانی هنوز با مشکلات زیادی مواجه هستند.
۲۴ سال پیش، یونسکو روز پنجم اکتبر برابر با سیزدهم مهر را به عنوان روز معلم، با هدف شنیده شدن صدای این قشر نامگذاری کرد اما در ایران نه تنها صدای معلمان شنیده نمی‌شود بلکه اعتراض آنان با سرکوب و بازداشت و احکام ناعادلانه مواجه می شود.
جفای نابخشودنی دولت جمهوری اسلامی ایران: حقیقت آنست که درایران معلمان ازکمترین تسهیلات وخدمات وحمایت های لازم درزندگی وامورآموزشی وتدریسی برخوردارند. این محرومیت جفای نابخشودنی درحق کسانی محسوب می شوند که باکمترین توقع ودستمزد، بیشترین رنج وزحمت را متحمل می شوند و آیندگان کشور را تعلیم می دهند.
هرگز نمی توانیم نظام آموزشی ایران را با توجه به ضرورت های جامعه در مقایسه با کشور های دیگر قرار دهیم زیرا نظام آموزشی ایران با مشکلات وچالش های بسیارجدی وانبوهی مواجه است که کارهای وفعالیت ها صورت گرفته درطی ۴۰سال عمر جمهوری اسلامی ایران، بسیاراندک وسطحی می باشند که به نسبت پیشرفت کشورهای دیگر ناچیزبوده ونمود روشنی نیز ندارد.
دست کم سه تن از رهبران تشکل های صنفی معلمان همزمان با این روز همچنان در زندان هستند.
بنابه دلایل متعدداجتماعی،سیاسی وفرهنگی وآموزشی،معلم وشاگرد قادرنیستند که انگیزه وفضای سالم ومنطقی را برای ایجاد انگیزه لازم جهت فراگیری بوجود آورند. به همین جهت برای دانش آموزان ویا فعالیت معلمان کشورانگیزه قوی بخاطرآینده داشتن آینده بهترومتفاوت از امروز وجود ندارد. محمد حبیبی، عضو هیئت مدیره کانون صنفی معلمان تهران، یکی از محکوم شدگان است که ۲۰ اردیبهشت در تجمع «شورای هماهنگی تشکل های صنفی فرهنگیان» بازداشت و به ده سال و شش ماه به علاوه هفتاد ضربه شلاق و دو سال ممنوعیت از هرگونه فعالیت اجتماعی محکوم شد. در هنگام بازداشت وی مورد ضرب و شتم شدید قرار گرفت و به همین دلیل در زندان به درد قفسه سینه وعفونت ریه دچار شد. مسئولان زندان اجازه درمان به او نمی دهند و همزمان، طی حکمی حقوق ماهیانه ایشان نیز قطع شد.
هرساله فعالان و تشکلهای حقوقی و صنفی معلمان بارها با انتشار بیانیه و برگزاری تجمع های مسالمت آمیز در تهران و دیگر شهرها از سیاست مسئولان جمهوری اسلامی ایران در قبال آموزش و پرورش و معلمان انتقاد نموده اند و متاسفانه در این اعتراضات با سرکوب، خشونت، بازداشت و زندان مواجه شده گردیده اند. به طور مثال می توان به بازداشت محمود بهشتی لنگرودی، سخنگوی کانون صنفی معلمان تهران، که از روز پانزدهم شهریور ۹۴ در حال گذراندن دوران محکومیت پنج ساله خود در زندان اوین است اشاره نمود، وی بارها پیش از این نیز به دلیل فعالیت های صنفی خود، احضار، بازجویی، بازداشت و حبس در پرونده خود داشت.
روزنامه نگار و تحلیلگر سیاسی شاهد علوی که در دوره‌ای دبیر «انجمن صنفی معلمان» استان کردستان بود، در این باره گفت: «روز جهانی معلم برای معلمان ایران دو معنا دارد؛ نخست اینکه معنای امید بخش دارد، چرا که معلمان ایران را به معلمان جهان پیوند داده و به آنها حس خوب یک روز مشترک و قدرشناسی از کاری بزرگ (معلمی) میدهد و معنای دوم اینکه روز تلخی است، چرا که یاد آور تمام آن سختی ها و مشکلاتی است که بر سر معلمان در ایران آمده است؛ مبارزه ای که سالهاست ادامه دارد و امروز که سه تن از رهبران جامعه معلمان ایران، محمود بهشتی لنگرودی، اسماعیل عبدی و محمد حبیبی را در زندان داریم.»
وی افزود: «امروز سرکوب ها به حدی رسیده است که عملا تشکل های معلمان مجبور به سکوت شده اند با توجه به اینکه تعدادی از فعالان در بازداشت یا زندان و یا خانه نشین شده اند و تهدید و فشار همچنان به شدت اعمال می شود.
ما اعضاء کمیته دفاع از حقوق هنر و هنرمندان ضمن اعتراض به خشونت، بازداشت، زندان، شلاق و نقض کرامت انسانی به خصوص در مورد معلمان توسط دولت جمهوری اسلامی ایران و با استناد به ماده ۲۳ اعلامیه جهانی حقوق بشر که دریافت دستمزد عادلانه و منصفانه و برخورداری از تامین اجتماعی را حق هر انسانی دانسته است وماده ۲۶ اعلامیه جهانی حقوق بشر که حق برخورداری از آموزش و پرورشی که در جهت رشد همه جانبه انسان و تقویت رعایت حقوق بشر و در راه صلح و دوستی است و همچنین هدف ۳ از سند ۲۰۳۰ یونسکو تضمین زندگی سالم و ترویج رفاه برای همه در تمام سنین و هدف ۴ از سند ۲۰۳۰ یونسکوتضمین کیفیت آموزش فراگیر وعادلانه، ایجاد فرصت های یادگیری مادام العمر برای تمامی انسان ها، خواستار آزادی معلمان در بند و رسیدگی به اعتراضات و خواسته‌های بر حق آنان می باشیم.
۱۰۵۹
کانون دفاع از حقوق بشر در ایران
کمیته دفاع از حقوق هنر و هنرمندان
