زینت میرهاشمی
حکم شلاق و زندان برای کارگران هپکو، بربریت رژیم ولایت فقیه
حکم شلاق برای ۱۷ کارگر هپکو که تنها جرمشان مبارزه علیه بی عدالتی، دادخواهی برای مطالبات بر حق و اعتراض به غارتگران است، محکوم و نشانه بربریت حکومت با تمامی نهادهای ارتجاعی اش است. در حکومتی که اولیه ترین خواست انسانی نیروی کار یعنی حق اعتصاب و اعتراض به بی عدالتی، به رسمیت شناخته نمی شود، برآمد آن همین احکام ارتجاعی و قرون وسطایی است.
هنگامی که اعتراض صنفی کارگران با خواسته هایی مشخص و آن هم در شکلی مسالمت آمیز با امنیت رژیم گره بخورد، و این چنین حکمهایی ضد بشری علیه فریاد حق طلبی آنها صادرشود، دیگر هیچ آینده ای برای بقای این رژیم متصور نیست. زیرا سرکوب چنین آشکار نیروی کار و به موازات آن هر چه فقیرتر کردن مردم و وادار کردن آنها به ریاضت کشی، در شرایط فوران خشم مردمی در گوشه و کنار ایران زمین، سرکوب تا اندازه ای می تواند تاثیر گذار باشد. این اندازه برای رژیم جنایتکار جمهوری اسلامی حدی رسیده که قادر به مهار کامل خشم مردم نخواهد بود.
البته حکم شلاق و حبس برای کارگران هپکو اولین حکم این چنینی نیست که در بیداگاههای رژیم صادر می شود. قبلا کارگران معدن آق دره درد این شکنجه وحشیانه را بر بدنهای شان چشیده اند.
حکمهای سنگینی علیه کارگران و معلمان مانند حکم ۵ سال و سه ماه زندان در مورد ابراهیم مددی نایب رئیس سندیگای کارگران شرکت واخد اتوبوسرانی تهران و حومه، حکم ظالمانه ۷ سال و نیم حبس و ۷۴ ضربه شلاق علیه محمد حبیبی، فعال صنفی معلمان و عضو هیات مدیره کانون معلمان استان تهران، و حکمهای سنگین حبس برای فعالان معلمان مانند اسماعیل عبدی و بهشتی لنگرودی و… برای ایجاد ترس و ارعاب جهت جلوگیری از حرکتهای اعتراضی و خفه کردن صدای دادخواهی نیروی کار است.
تحربه مبارزه حق طلبانه نیروی کارورز در این چند ساله نشان داده که با وجود سرکوب و زندانی کردن فعالان صنفی، مدنی و سندیکایی مبارزه برای تغییر وضع موجود ادامه دارد. بدون شک این رژیم است که رفتنی و پیکارگران عدالت و آزادی مانا هستند.
