ایران؛ سرمربی پرده گوش وزنه بردار را پاره کرد

“ورزش سه” نوشت: با اینکه برخی ماجرای پاره شدن پرده گوش ملی پوش وزنه برداری را تمام شده می‌دانند، براری هنوز در تهران بلاتکلیف مانده و شبانه‌روزی به دنبال درمان خودش است. این وزنه‌بردار باتجربه که با اتفاقی تلخ در عشق آباد مواجه شده، از دیروز به چند پزشک مراجعه کرده و هنوز برای درمان مصدومیت جدی خود به نتیجه‌ای نرسیده است.

محمدرضا براری بیش از همه از محمدحسین برخواه گلایه دارد؛ کسی که با سیلی زدن به صورتش باعث پارگی پرده گوشش شده و به گفته این وزنه‌بردار بعد از بازگشت به تهران حتی با تماس تلفنی هم جویای حال او نشده است.

هنوز وضعیتم درمانم مشخص نیست
بعد از اینکه دیروز به فدراسیون پزشکی ورزشی رفتم، امروز خودم می‌خواستم به یک پزشک دیگر مراجعه کنم تا بلکه مشکلم زودتر حل شود. با این حال دکتر نوروزی با من تماس گرفت و گفت که عصر امروز بار دیگر به یکی از بیمارستان‌ها بروم تا تشخیص نهایی بدهند. البته پارگی پرده گوش من تایید شده و فقط الان باید تشخیص بدهند که از چه طریقی این آسیب دیدگی درمان شود؛ لیرز، عمل جراحی یا راههای درمانی دیگر.

تنها در خیابان‌ها دنبال کارم هستم
در این ۲ روزی که از مسابقات جهانی برگشتیم، روز اول مرادی رییس فدراسیون پیگیر من شد. بیرانوند دبیر فدراسیون هم مرا به فدراسیون پزشکی ورزشی معرفی کرد. البته مسئول پزشکی فدراسیون دکتر باقری است که حتی یک بار هم به من زنگ نزده است. از دیگران هم که خبری نیست و خودم در این ۲ روز تنها در خیابان‌ها و بیمارستان‌ها پیگیر وضعیتم هستم.

چون مدال نگرفتم، کاری با من ندارند
نمی‌دانم چرا برای دوستان مهم نیستم. شاید چون مدال نگرفتم،‌ کاری به من ندارند. این همه سال در ورزش بودم؛ اصلا شما بگویید هیچ مدالی هم نگرفتم، برای تیم ملی که زحمت کشیدم. من در ۷، ۸ سال اخیر عضو تیم ملی بودم که بارها روی سکوی جهان رفته و برای تیم امتیاز گرفتم. در همین دوره ۶۰ امتیاز برای تیم ملی گرفتم و اگر من نبودم، ایران سوم نمی‌شد.

برخواه راضی به ماندن من در تیم ملی نبود
واقعیت این است که برخواه از روز اول راضی نبود من در اردوی تیم ملی باشم. البته اینکه گفتند ما در فرودگاه مالزی با هم درگیر شدیم، صحت ندارد. با این حال مطمئنم که برخواه مرا نمی‌خواست. من سعی کردم در تیم بمانم و به مسابقات جهانی بروم و وقتی هم که تیم ناقص شد، دیگر مجبور شدند مرا ببرند. اگر مرا خط می‌زدند، قطعا تیم سوم جهان نمی شد.

وجدانی و قانونی باید پیگیر حالم می‌شد
من هنوز هم می گویم برخواه از روی عمد پرده گوش مرا پاره نکرده است؛ اما نه به عنوان مربی و وزنه‌بردار بلکه به عنوان ۲ رفیق توقع داشتم پیگیر کار من می‌شد. اصلا وقتی یک فرد با یک نفر دیگر در خیابان تصادف می‌کند، مگر عمدی دارد؟ اما به صورت قانونی و وجدانی باید پیگیر کارهای طرف باشد. در ضمن آن کسی که تصادف می‌کند، بیمه دارد و خسارت می گیرد. من که از برخواه خسارت هم نخواستم.

دیه نمی‌خواهم؛ اما برخواه عذاب وجدان نمی‌گیرد؟
می‌گویند می‌توانم از برخواه دیه بگیرم؛ اما فکر نمی‌کنم کار به آنجا بکشد. البته برخواه گفته از من حلالیت طلبیده است؛ اما حرف زدن به چه درد من می‌خورد؟ اگر می‌خواست حلالش کنم، حداقل در این چند روز یک زنگ به من می‌زد، نه اینکه همینطور مرا رها کند. همه کارهایم را خودم پیگیری می‌کنم، درحالی که توقع دیگری داشتم. هر کجا ببینید و سرچ کنید، متوجه می شوید وقتی پرده گوش یک نفر توسط فرد دیگری پاره می‌شود، طرف یک درصد هم خودش را مقصر بداند، عذاب وجدان می گیرد.

برخواه قبل از هر وزنه چند بار سیلی زد!
برخواه گفته فقط قبل از حرکت دوم دوضرب یک سیلی به صورت من زده است؛ اما این کار را یک بار و ۲ بار نکرد! او چند بار زیر گوشم چک زد و کار به جایی رسید که با دستم جلوی سیلی او را گرفتم! قبل از هر حرکت چند بار سیلی به صورت من می‌زد و آخر عصبانی شدم و گفت آقای برخواه نزن، گوشم درد گرفت! این کار چه عمدی و چه غیرعمدی اشتباه بود.