این سد که در منطقه «راغون» واقع شده یکی از پروژه های مهم و پر سر و صدای عمرانی است که مقامات دولتی در این کشور آسیای مرکزی برغم ملاحظات اقتصادی، زیست محیطی و ژئوپلتیک بر ساخت آن تاکید داشتند. این پروژه عظیم که اکتبر ۲۰۱۶ توسط امامعلی رحمان، رییس‌جمهور تاجیکستان کلید خورد هنوز به مرحله تکامل نرسیده است به نحوی که تنها یکی از شش توربین نیروگاهی تعبیه شده در آن روز جمعه به بهره برداری رسید. این سد بزرگ و نیروگاه آبی آن قرار است تا ده سال آینده در مجموع ۳۶۰۰ مگاوات برق تولید کند که این میزان با تولید انرژی توسط سه راکتور هسته ای برابری می کند. تاجیکستان، کشوری که همواره از کمبود شدید برق رنج می برد و ساکنان آن به خصوص در فصل زمستان با موارد متعدد قطعی جریان الکتریسیته مواجه اند بواسطه ساخت این سد بلند و تولید انرژی در نیروگاه عظیم آن نه تنها نیاز داخلی را تامین خواهد کرد بلکه قادر به صادرات برق به کشورهای همسایه خواهد بود.
امامعلی رحمان با توجه به اهمیت این مسئله بارها از سد بزرگ منطقه راغون به عنوان یک پروژه «حیاتی» نام برده است. این سد که در یکصد کیلومتری شرق دوشنبه، پایتخت تاجیکستان واقع شده با هزینه ای معادل چهار میلیارد دلار توسط یک شرکت ایتالیایی به نام سالینا ایمپرگیلو (Salini Impregilo) ساخته شده است. به گفته یک محقق تاجیکستانی با توجه باقی ماندن تبعات جنگ داخلی بسیاری در این کشور حتی از پروژه راغون به عنوان یک «نماد برای تحکیم ملی» نام می برند. در سالهای دهه ۹۰ میلادی جنگ پنج ساله میان دولت و اسلام‌گرایان در این کشور دست کم ۱۵۰ هزار کشته برجای گذاشت. بر این اساس، طرح پیشنهاد هایی مبنی بر گذاشتن نام امامعلی رحمان بر روی سد بزرگ منطقه راغون نمی تواند چندان تعجب آمیز تلقی شود زیرا منتقدان رئیس جمهوری تاجیکستان پیشتر همواره از او به عنوان فردی با «جنون خود بزرگ بینی» یاد کرده اند.
