۶۵ سال پیش فریاد آزادیخواهی دانشجو در ۱۶ آذر ۱۳۳۲ در دانشگاه طنین انداز شد.
و این خواسته همچنان ادامه دارد.
دانشگاه:مکانی برای اعتراض به تمامی نداشته ها و مطالبات برحق دانشجویان؛ اعتراض به تخلیه خوابگاه هایشان؛ به پولی سازی دانشگاه و شهریه های گزافی که از آنان مطالبه می شود؛ به برخوردهای ناروا و امنیتی نهادهای مسئول درمحیط دانشگاه؛ به رسمیت یافتن تفکیک جنسیتی دانشگاه‌ها آنگونه که حتی دانشجویان دختر و پسر در یک ترم هم وارد دانشگاه نشوند، یعنای دانشجویان پسر در نیم‌سال اول تحصیلی و دانشجویان دختر در نیم‌سال دوم! و یا در کلاس‌های فوق‌برنامه و شگفتا که ریاست دانشگاه در پاسخ به اعتراضشان می گوید: اگر با این مسأله مشکل دارید، انصراف بدهید زیرا ما با اجرای این طرح می‌توانیم دو برابر بودجه تعیین‌شده از وزارت بودجه بگیریم، سازمان‌ها و ارگان‌های دولتی امکانات بیشتری به دانشگاههای تفکیک جنسیتی ارائه می‌دهند و البته بحث در این مورد به‌صلاح ما ودانشگاه نیست..
۴۰ سال از تبدیل دانشگاه به آرامگاه شهدا! و یا انتخاب و اختصاص محیط دانشگاه برای برگزاری نماز جمعه، بر پا کردن منبر در تمامی دانشگاههای کشور می گذرد و دانشجویان ایران همچنان از این همه بی فرهنگی حاکم بر جامعه فرهنگی ایران گلایه دارند و در اعتراض دائمی به سر می برند؛ دانشجویان می خروشند نسبت به تزریق طلبه و ملا، درس معرف، تدریس وصیت نامه ها؛ به استاد شدن روحانیون، بسیجیان و مقامات خودی؛ به گشودن مراکز آموزش عالی بدون امکانات لازم همانند آزمایشگاه و کتابخانه؛ به بورسیه های اختصاصی برای استاد سازی از «خودی» ها؛ به فروش رساله و مدارک عالی؛ به تقلب در مدارک دانشگاه؛ به پرونده سازی علیه فعالین دانشجویی و احضارهای گروهی فعالان صنفی به کمیته های انضباطی، به سرکوب، بازداشت، زندان، شکنجه و حبس های طولانی و در نهایت به تماس های مکرر و تهدید آمیز از جانب نیروهای وزارت اطلاعات با خانواده هایشان در پاسخ به اعتراضاتشان.
دانشجویان ایران همچنان فریاد می زنند به حمایت از کارگران بازداشت شده و قتل عام نان آوران کولبر؛ به دفاع از بلوچ‌های آواره، سیل زده گان خوزستان، زلزله زده گان بی سرپناه کرمانشاه، معلمان، و… و اعتراض به اختلاسها، تبعیض، اعدام و …
اعضای این کمیته ضمن بزرگداشت سالروز۱۶ آذر، بر اساس بند ۱ از ماده ۲۰ منشور جهانی حقوق بشر و با تاکید بر مطالبات بر حق دانشجویان از همه وجدان های بیدار و جامعه جهانی می خواهند تا همصدا با آنان، نسبت به بازتاب خواسته ای دانشجویان و همچنین رعایت حقوق آن ها برای شرکت آزادانه در تمامی اجتماعات اعتراضی در کشور و به خصوص تجمع روزهای دانشجو ۱۶ آذر و ۱۸ تیر، از تمامی امکانات خود بهره گیرند زیرا:
دانشجویان ایران ۶۵ سال است که برای آزادی بیان، برابری، صلح و عدالت اجتماعی مبارزه می کنند.
۱۰۷۵
کانون دفاع از حقوق بشر در ایران
کمیته دفاع از حقوق جوان و دانشجو
ماده ۲۰ اعلامیه جهانی حقوق بشر ( ۱) : هر کس حق دارد آزادانه مجامع و جمعیت‌های مسالمت‌آمیز تشکیل دهد.
