صادق زیباکلام، فعال سیاسی و استاد دانشگاه نامه ای سرگشاده خطاب به علی اکبر صالحی، رئیس سازمان انرژی اتمی منتشر کرد.
متن نامه زیباکلام به شرح زیر است:
در نشست با اروپاییان هفته گذشته در بلژیک فرمودهاید که صبر مردم ایران بیپایان نیست و اگر برجام دستاوردی برایمان نداشته باشد، غنیسازی را به راه میاندازیم. اضافه فرمودهاید که «بلوف نمیزنیم و به سرعت میتوانیم غنیسازی ۲۰درصد و بالاتر را بیوقفه آغاز کنیم و صدها کیلو اورانیوم ۲۰درصد غنیشده تولید نماییم».
بنده فرض میگیرم ایران تهدیدش را عملی ساخته و حجم انبوهی از اورانیوم 20درصد غنیشده را تولید نماید. یک فرض دیگر هم میگیرم که غربیها بالاخص آمریکاییها هم هیچ واکنشی نشان ندهند. سئوالم از آن خسرو خوبان آن است که با توجه به عدم نیاز کشور، با صدها کیلو اورانیوم غنیشده چه میخواهید بنمایید؟
گزینه منطقی فروش آنها است و باز من فرض میگیرم که هیچ ممانعتی هم وجود نداشته باشد. میدانیم که اورانیوم هم مثل هر کالای دیگر قیمت جهانی دارد و میدانیم که مثل سایر تولیدات دولتیمان اورانیوم غنیشده در ایران بسیار گرانتر از قیمت جهانی آن است. مگر اینکه آن را به ضرر بفروشیم، به بیان سادهتر، عملی ساختن تهدید هستهای ایران در حقیقت تیشه به ریشه منافع ملی خودمان است.
هیچکس منکر استفاده از تکنولوژی هستهای نیست. اما برنامه هستهای در ایران بیش از آن که در خدمت منافع ملی درآمده و در جهت پیشرفت و رشد و توسعه اقتصادی کشور باشد، ابزاری بوده در خدمت آرمانهای ایدئولوژیک نظام در راستای آمریکاستیزی و رویارویی با غرب. بودجههایی که میبایستی صرف آموزشوپرورش، بهداشت و درمان، تامین آب، حفظ محیطزیست، جلوگیری از تخریب جنگلها و منابع طبیعی، توسعه حملونقل، فقرزدایی و یک دوجین مصارف عامالمنفعه دیگر میشد، به چاه ویل هستهای ریخته شد.
خدا میداند چه هزینهای صرف دهها هزار مترمربع تأسیسات آنچنانی درعمق دهها متری بیابانهای فردو کردیم که اکنون به صورت انباری درآمده. ایضا هزاران سانترفیوژی که میلیاردها دلار صرف ساخت و راهاندازیشان گردید و فعلا اوراقشده و در انبار نگهداری میشوند. بماند مصیبت عظمای تحریمها بر اقتصاد کشور.
یکبار از حضرتتان جسارتا پرسیدم تولید برق کشور کیلوات-ساعتی در حدود یکصد تومان میشود. آیا به مردم گفتهاید برق نیروگاه هستهای بوشهر کیلواتی چقدر تمام میشود؟ آیا مردم رضایت دارند درآمدهای کشور اینگونه هزینه شود؟