باز هم بهائی ستیزی، روندی که از ابتدای جمهوری اسلامی پیوسته در جای جای کشورمان دیده میشد اینک با همدستی حکومت و علمای شیعه سرعت و شدتی بیشتر بخود گرفته و تبدیل به سیاستِ رسمی جمهوری اسلامی ایران در جنگ با بهائیان ایران شده است.
از آغاز انقلاب ایران سرکوب بهائیان با حمایت روحانیون شیعه همراه شد و در نتیجه روحانیّت شیعه برای مبارزه با آنان نهاد ویژه‌ای تأسیس نموده به اشغال و تخریب نهادهای مالی، کشتن، تخریب و آتش زدن خانه‌های آنان پرداخت که چند نمونه از آن عبارتند از:
«قتل‌عام» بهائیان در قریه سعدی شیراز، مصادره اماکن و دارایی‌های متعلق به جامعهٔ بهائی، مصادره و تخریب اماکن دینی و قبرستان‌های بهائی، زندان و شکنجه بهائیان، اخراج بهائیان، ممانعت از اشتغال آن‌ها در مشاغل دولتی، ایجاد شرایط فشار بر صاحبان مشاغل برای اخراج کارکنان بهائی، عدم پرداخت حقوق بازنشستگی و صدورحکم مبنی بر بازگرداندن حقوق‌های دریافتی پیشین بهائیان، تعطیل کردن مغازه‌ها و کسب و کار آنان، محرومیت از تحصیل در مدارس و دانشگاهها، ممانعت از ثبت ازدواج، عدم صدور جواز کفن، مصادره املاک و دارایی‌های شخصی بهائیان، مصونیت قضایی برای متجاوزان به حقوق بهائیان، آدم‌ربایی، قتل، نفرت پراکنی و انتشار تبلیغات ضد-بهائی در رسانه‌ها و تحریک عموم علیه بهائیان تا آنجا که:
در جمهوری اسلامی جفا براجساد بهائیان نیز قانونی انگاشته میشود.
در سال ۹۳ مقام های محلی دولت جمهوری اسلامی ایران قبرستان بهاییان در شهر اهواز را بسته و در مقابل آن دیوار کشیدند، مرکز اسناد حقوق بشر نیز سال گذشته از ممانعت تدفین حداقل ۴۴ شهروند بهائی در قبرستان «وادی رحمت» در تبریز خبر داد و نوشت: مسئولین این قبرستان از شست و شو و اجرای سایر مناسک مذهبی بهائی ممانعت کرده، جسد شهروندان بهایی را پس از چند روز و بدون اطلاع قبلی خانواده در شهر میاندو آب در۱۷۰ کیلومتری تبریز دفن کرده اند.
نبش قبر و روبودن پیکر خانم شمسی اقدسی اعظمیان اهل شهر دماوند از آرامستان بهاییان گیلاوند در تاریخ ۲ آبان‌ماه توسط عده ای ناشناس و رها کردن آن در بیابان‌های اطراف روستای جابان از توابع همان شهرستان نیز نمونۀ دیگری است از دئانت و اقدام ضد انسانی دولت جمهوری اسلامی برپیروان آئین بهائیت.
گفتنی است چندی پیش نیروهای امنیتی به بهاییان ساکن در منطقه گیلاوند اعلام کرده بودند که حق دفن اموات خود در این گورستان را نداشته و باید خاکسپاری اموات بهائیان این منظقه در تهران انجام شود، یعنی مصادره آرامستان بهاییان گیلاوند، یعنی حتی محرومیت بهائیان اهالی از دفن عزیزان در زادگاهشان، یعنی ظلم، یعنی بیداد، یعنی سرکوب، یعنی. حبس، تبعید، یعنی آزار و شکنجهٔ جسمی و روحی… تا بی نهایت.
ما این‌گونه اقدامات را “زاده تعصبات مذهبی”، “نفرت‌انگیز”و اعمالی “شرم‌آور” دانسته که شایسته پیگیری قضائی است، با استناد به اعلامیه جهانی حقوق بشر بویژه: ماده ۱ . منشور حقوق بشر (همه آزاد و برابر بدنیا آمده اند) ماده ۲ منشور حقوق بشر (عدم تبعیض) ماده ۳ منشور حقوق بشر (حق حیات و امنیت زندگی) ماده ۶ منشور حقوق بشر (ارزش انسانی در همه جا ) ماده ۱۸ منشور حقوق بشر (حق آزادی عقیده) ماده ۱۹ منشور حقوق بشر (حق آزادی بیان) ماده ۲۶ منشور حقوق بشر (حق تحصیل رایگان برای همه )
۱۰۶۹
کانون دفاع از حقوق بشر در ایران
کمیته دفاع از حقوق پیروان ادیان
