حجاریان: دیگر برای اصلاحطلبان انتخابات چنگی به دل نمیزند
سعید حجاریان که روزنامه شرق او را «مغز متفکر اصلاحات» معرفی کرده در پاسخ به این سئوال که با توجه با اوضاع کنونی اصلا انتخابات آینده نزد افکار عمومی مهم است؟، گفت: گمان دارم اگر همین امروز صندوق رأی بیاورند، اقبال چندانی به آن نخواهد شد. مگر آنهایی که رأیدادن را جزء مناسک مذهبی میدانند. برای طرف مقابل هم بعید است چندان مهم باشد؛ زیرا هرچه مشارکت کمتر باشد، شانس کاندیداهای منتسب به آن بالاتر میرود. برای اصلاحطلبان هم گمان ندارم انتخابات چنگی به دل بزند، چون سرنوشت روحانی و بدتر از آن خاتمی را دیدهاند!
حجاریان گفت: اصلاحطلبان روی لبه تیغی راه میروند که به قول معروف «أدق من الشعر، و أحد من السیف»؛ از مو باریکتر و از شمشیر تیزتر! لهیب آتش هم از پایین شعله میکشد. در این شرایط دشوار، پیداکردن راه فرار بسیار سخت است.
یک استاد جامعه شناسی هم گفته: اصولگرایی و اصلاحطلبی دچار میرایی شدهاند.
تقی آزاد ارمکی به روزنامه دولتی ایران گفت: اینکه اصولگرایان میخواهند قالیباف یا رئیسی رئیسجمهوری شود، نشان میدهد دیگر آدم شاخص ندارند. در اصلاحطلبان هم دیگر کسی نیست. یعنی آدمی نیست که بحثی تازه مطرح کند، همه دچار میرایی هستند و دارند همدیگر را پایین میکشند و اجازه پوستاندازی هم نمیدهند.
نامه عذرخواهی و خداحافظی اصلاح طلبان
عبدالله نوری در جمع اعضای شورای مرکزی مجمع زنان اصلاح طلب گفت: عملکرد اصلاحطلبان ناامیدکننده بوده است.
وی گفت: “مسئولان نظام می توانستند پس از پیروزی انقلاب مانند نلسون ماندلا همه را در صف واحد دعوت به همکاری و مشارکت جهت رفع مشکلات و حرکت به سمت توسعه و سازندگی کشور کنند و شاید اگر این گونه عمل می شد، تأثیرگذاری گفتمان انقلاب در کشور و جهان بیشتر می شد، اما به شکل دیگری عمل شد، از آغاز برای یکدیگر خط و نشان کشیدیم و روز به روز یاران، همراهان و علاقمندان به کشور، نظام و مردم را راندیم، تا کار به اینجا رسیده است که شاهد هستیم. هر مقدار هم که گفته شود وضعیت فعلی کشور عالی ست و در بهترین شرایط و موقعیت قرار داریم، بسیاری از مردم درک دیگری از وضعیت کشور و جامعه دارند، به قول معروف با حلوا حلوا کردن دهان انسان شیرین نمی شود. من گاهی به این فکر میکنم که آیا برای مسئولیت هایی که در مقاطعی بعد از انقلاب به عهده داشتم، شایسته ترین فردی که میتوانست این مسئولیت را داشته باشد من بودم؟ آیا من به وظایفم درست عمل کردم یا ممکن بود فرد دیگری بتواند بهتر از من به مردم و کشور خدمت کند؟ من بابت اشتباهات و قصورهایم از مردم عذرخواهی می کنم.”