یک دانشجوی دیگر، به دلیل بهایی بودن اخراج شد
به گزارش کمپین دفاع از زندانیان سیاسی و مدنی، روز پنج‌شنبه ۲۰ دی‌ماه، شایان معنوی، دانشجوی رشته عمران، پس از ۳ ترم تحصیل به دلیل بهایی بودن از دانشگاه آزاد واحد شهر قدس، اخراج شد.
لازم به توضیح است که روز چهارشنبه ۱۹ دی‌ماه، بدیع صفاجو، دانشجوی ترم ۷ دوره کارشناسی مهندسی شیمی، از دانشگاه آزاد واحد علوم و تحقیقات و اخیرا نیز سما نظیفی دانشجوی معماری دانشگاه آزاد واحد شهریار از شهروندان بهایی به دلیل باورهای دینی خود از ادامه تحصیل محروم شده‌اند.
بر اساس مصوبه محرمانه شورای عالی انقلاب فرهنگی ایران، بهائیان علاوه بر محرومیت از اشتغال در اماکن دولتی، از تحصیلات دانشگاهی نیز محروم هستند.
پیش‌تر دو نماینده مجلس شورای اسلامی، به نام‌های علی مطهری و محمود صادقی از تعارض مصوبه شورای انقلاب فرهنگی مورخه اسفند سال ۱۳۶۹ که شهروندان بهائی را از تحصیل در دانشگاه محروم می‌کند، با قانون اساسی کشور سخن گفته بودند. با این حال اخراج و منع تحصیل شهروندان بهایی ادامه دارد.
طی ماه‌های اخیر بیش از ۶۰ دانشجوی بهائی به دلیل بهائی بودن از ورود به دانشگاه‌های ایران محروم شده و ده‌ها تن نیز در حین تحصیل با اخراج مواجه شده‌اند.
گزارشگران حقوق بشر سازمان ملل در امور ایران در طی عمر حکومت ایران بارها به بهایی ستیزی توسط حکومت ایران اعتراض کرده‌اند و آن را مصداق بارزی از بی‌توجهی دولت ایران به معاهدات حقوق بشری دانسته‌اند.
قانون اساسی جمهوری اسلامی، بهاییت را به عنوان دین یا مذهب به رسمیت نمی‌شناسد، از این رو بازداشت و زندانی کردن بهاییان نیز در طول چهار دهه کماکان ادامه داشته است.
دوست‌داشتن:
دوست داشتن در حال بارگذاری...
مرتبط
منوچهر شفایی
منوچهر شفایی بنیانگزار و عضو دائمی هیئت رئیسه کانون دفاع از حقوق بشر در ایران که در سال 2000 در شهر برمن آلمان ثبت شده است www.bashariyat.org
موسس و مدیر مسئول ماهنامه و سایت آزادگی از شال 2000
بنیانگزار شبکه مدافعین حقوق بشر در ایران از سال 2002
ورزشکار و شمشیربازی علاوه بر قهرمانی کشور از سالهای 1346 تا 1353 و مقام سومی آسیا 1973 مقام اولی تیمی و سومی انفرادی المپیک آسیائی 1974 و مقام سومی 1991 بازی های آسیایی
متولد تهران بزرگ شده خرمشهر و خوزستان لیسانس جامعه شناسی از دانشگاه تهران
اینک مقیم و شهروند آلمان
• «من اعتقاد دارم به مجرد اینکه انسان بدنیا می آید حق حیات دارد، بدیهی است که این حقوق ذاتی و اولیه هر انسان است؛ چون می بیند و می شنوند، حق دیدن و شنیدن واقعیت ها را دارد؛ صحبت می کند پس حق نظر دادن و گفتگو دارد؛ فکر می کند، پس حق اندیشیدن و انتخاب رای دارد؛ چون راه می رود حق حرکت دارد، رشد می کند، حق تجلی دارد؛ حق فریاد، گریه و اعتراض دارد و ... اما متاسفانه صاحبان قدرت برای حفظ منافع خود این حقوق را از انسان ها گرفته و با قوانینی که مطابق میل خودشان است آن ها را محدود می کنند.»
