خطر اعدام دو تن از زندانيان اهوازى + عکس
گزارش فعالان حقوق بشر اهواز: قاسم بیت عبداله و عبدالله کرملاچعب (عبداللهى)34 ساله از اهالى شوش که در تاریخ 29 مهر 1394 توسط اداره اطلاعات بازداشت و در دادگاه انقلاب اهواز شعبه يك به اعدام محکوم‌شده بودند، به تهران منتقل شدند و در خطر اعدام هستند.
اين دو زندانى در شهریورماه 1396 به همراه 7 متهم دیگر از بابت محاربه وهمینطور تبلیغ علیه نظام در شعبه اول دادگاه انقلاب اهواز محاکمه و به اعدام محكوم شدند و سپس به اصفهان منتقل شدند. قاسم بیت عبداله و عبدالله کرملاچعب (عبداللهى) متهم به شركت در تيرندازى به عزاداران صفى آباد دزفول در 24 مهرماه 1394هستند كه هر دو كليه اتهامات را نزد قاصى در دادگاه رد وقبول نكردند.
در هفته جارى از تهران با خانواده هاى اين دو زندانى تماس گرفتند وبه آنها گفتند كه براى ملاقات به تهران زندان اوين مراجعه كنند.پيشتر حكم اعدام هر دو آنها در ديوان عالى كشور متوقف و به شعبه همعرض منتقل شده است كه بعد از مدتى حكم اعدام آنها تاييد شد.
قاسم بیت عبداله و عبدالله کرملاچعب (عبداللهى) چندين ماه در بازداشتگاه اطلاعات زير شديدترين #شكنجه جسمى و روحى قرار گرفته بودند و اعترافات #اجبارى و با #اكراه از آنها گرفته شده است و حتى در هنگام محاكمه بدنشان را عريان و آثار شكنجه و كبودى بر روى بدنشان را به قضات نشان دادند ليكن دادگاه به اين امر توجهى نكرده و حكم اعدام را صادر كرده است. در پرونده اين دو زندانى در تحقيقات و بازجوئى از آنها تناقضات زيادى وجود دارد و صدور حكم اعدام عليه آنان خلاف قانون است.
دوست‌داشتن:
دوست داشتن در حال بارگذاری...
مرتبط
منوچهر شفایی
منوچهر شفایی بنیانگزار و عضو دائمی هیئت رئیسه کانون دفاع از حقوق بشر در ایران که در سال 2000 در شهر برمن آلمان ثبت شده است www.bashariyat.org
موسس و مدیر مسئول ماهنامه و سایت آزادگی از شال 2000
بنیانگزار شبکه مدافعین حقوق بشر در ایران از سال 2002
ورزشکار و شمشیربازی علاوه بر قهرمانی کشور از سالهای 1346 تا 1353 و مقام سومی آسیا 1973 مقام اولی تیمی و سومی انفرادی المپیک آسیائی 1974 و مقام سومی 1991 بازی های آسیایی
متولد تهران بزرگ شده خرمشهر و خوزستان لیسانس جامعه شناسی از دانشگاه تهران
اینک مقیم و شهروند آلمان
• «من اعتقاد دارم به مجرد اینکه انسان بدنیا می آید حق حیات دارد، بدیهی است که این حقوق ذاتی و اولیه هر انسان است؛ چون می بیند و می شنوند، حق دیدن و شنیدن واقعیت ها را دارد؛ صحبت می کند پس حق نظر دادن و گفتگو دارد؛ فکر می کند، پس حق اندیشیدن و انتخاب رای دارد؛ چون راه می رود حق حرکت دارد، رشد می کند، حق تجلی دارد؛ حق فریاد، گریه و اعتراض دارد و ... اما متاسفانه صاحبان قدرت برای حفظ منافع خود این حقوق را از انسان ها گرفته و با قوانینی که مطابق میل خودشان است آن ها را محدود می کنند.»
