به گزارش بی بی سی، این پژوهشگران باور دارند که با گذشت زمان، این داروها می‌تواند به مقادیر زیادی برای فروش در سطح تجاری تولید شود. به گفته دکتر لیزا هیرون از نهاد پژوهشی “راسلین تکنولوژیز” در ادینبورگ، در جریان دستکاری ژنتیکی، این مرغ‌ها شکنجه نمی‌شوند و حتی “نازپرورده”تر از حیوانات مزرعه هستند. “آنها در قفس‌های بزرگی زندگی می‌کنند. روزانه به آنها غذا و آب داده می‌شود و توسط متخصصان فنی آموزش‌دیده از آنها مراقبت می‌شود. زندگی بسیار راحتی دارند… این کار تاثیری روی سلامتی آنها نمی‌گذارد و به طور عادی تخم می‌گذارند.”
دانشمندان پیش از این هم با وارد کردن تغییرات ژنتیکی در بز، خرگوش و مرغ نشان دادند که با این روش می‌شود در شیر و یا تخم آنها، پروتئین‌های درمانی ایجاد کرد. پژوهشگران می‌گویند رویکرد جدید آنها نسبت به تلاش‌هایی که قبلا در این زمینه انجام شده، محصول بیشتری به دست می‌دهد، کارآمدتر و مقرون به صرفه است. دکتر هیرون می‌گوید: “تولید [دارو ] از طریق مرغ می‌تواند از ده تا صد برابر نسبت به تولید کارخانه‌ای کمتر هزینه داشته باشد. بنابراین امیدواریم که دست‌کم ده برابرکمتر از هزینه کارخانه‌ای برای ما تمام شود.” بزرگترین صرفه‌جویی، از این ناحیه می‌آید که ساختن و به کار انداختن آلونک‌های مرغ‌ها به مراتب ارزان‌تر از ساختن اتاق‌های بسیار تمیز در کارخانه‌های تولید است.
علل بسیاری از بیماری‌ها، این است که بدن به طور طبیعی و کافی برخی ماده‌های شیمیایی و پروتئینی را تولید نمی‌کند. این بیماری‌ها توسط داروهایی که حاوی پروتئین مورد نیاز هستند، می‌توانند کنترل شوند. این داروها به طور مصنوعی توسط شرکت‌های داروسازی تولید می‌شوند که تولید صنعتی آن می‌تواند خیلی گران تمام شود. دکتر هیرون و همکارانش با وارد کردن ژنی از انسان که معمولا در بدن باعث تولید پروتئین می‌شود، در بخشی از دی‌ان‌ای مرغ‌ها که در تولید سفیده تخم نقش دارند، توانستند این دارو را با هزینه کمتری تولید کنند.
بدون زرده
پس از شکستن تخم مرغ و جدا کردن زرده از سفیده آن، دکتر هیرون دریافت که این تخم مرغ دارای مقادیر نسبتا زیادی از پروتئین است. این گروه روی دو نوع از پروتئین که برای سیستم ایمنی بدن ضروری است تمرکز کردند: یکی از آنها IFNalpha2a است که اثرات قوی ضد ویروسی و ضد سرطانی دارد و نوع دیگر، ماکروفاژ-سی‌اس‌اف (macrophage-CSF) است که بافت‌های آسیب‌دیده را به کار می‌اندازد تا خودشان را ترمیم کنند. سه عدد از این نوع تخم مرغ برای تولید یک دوز دارو کافی است و هر مرغ سالانه تا سیصد عدد تخم می‌گذارد. پژوهشگران می‌گویند اگر با شمار بیشتری از مرغ می‌توان مقادیر زیادی از این دارو در سطح تجاری تولید کرد. توسعه این داروها برای به کارگیری آن در سلامت انسان و طی مراحل قانونی مورد نیاز آن از ده تا بیست سال زمان می‌برد. پژوهشگران اما امیدوار هستند که از با استفاده از مرغ‌ها داروهایی برای سلامت حیوانات تولید کنند.
از جمله داروهایی برای تقویت سیستم ایمنی حیوانات مزرعه به عنوان جایگزینی برای آنتی‌بیوتیک‌ها که خطر مقاومت ویروس‌های قوی در آنتی‌بیوتیک را کاهش می‌دهد. همچنین به گفته دکتر هیرون از این داروها می‌توان برای درمان حیوانات خانگی استفاده کرد. او می‌گوید:”به عنوان مثال، از آن می‌توانیم در بازسازی و درمان آسیب‌دیدگی کبد و یا کلیه حیوانات خانگی استفاده کنیم. داروهایی که در حال حاضر در دسترس هستند، نسبتا خیلی گران هستند، بنابراین امیدواریم که در این زمینه هم کاری کنیم.” پروفسور هلن سانگ از انستیتوی رازلین دانشگاه اددینبورگ می‌گوید: “ما تا هنوز برای مردم دارو تولید نمی‌کنیم اما این مطالعه نشان می‌دهد که مرغ‌ها گزینه قابل اعتماد برای تولید پروتئین‌هایی هستند که در مطالعات کشف داروها و موارد کاربردی دیگر در بیوتکنولوژی مناسب است.” این تخم‌مرغ‌ها برای اهداف تحقیقاتی تولید شده‌اند و در فروشگاه‌ها برای فروش نیستند.
