در درون گنجۀ دارندگی، جز کاه نیست
سهمشان از اینهمه بالندگی، جز آه نیست
بحث‌های مربوط به ترک تحصیل زود رس دانش آموزان و کمبودهای نظام آموزشی از نبودن فضای آموزشی و معلم گرفته تا کلاس‌های درس ایمن و امکانات ساده آموزشی بطور منظم در جمع دولتمردان ایران بازتولید می شود ولی هیچ نتیجه تصمیم و یا برنامه قظعی بمنظور پایان بخشیدن بدین مشکلات اولیه وجود ندارد.
نوجوانان ایرانی در مناطقی که زبان رایج مردم فارسی نیست کمتر از دیگران بخت ادامه تحصیل را دارند. برای مثال در سیستان و بلوچستان متوسط سال هایی که دختران جوان برای ادامه تحصیل در نظام آموزشی می مانند حدود نصف مناطقی مانند تهران، یزد، سمنان و اصفهان است و اگر به این فهرست سیاه دانش آموزان مهاجر و بویژه کودکان افغان را نیز بیافزائیم که گاه به خاطر تبعیض ها، مسایل اداری و نداشتن اجازه اقامت از نظام آموزشی رانده می شوند.عدم مسئولیت پیری دولتمردان ما دو چندان خواهد شد.
با تصویب لایحه بودجه۹۸ کاملا مشخص است که سال آینده آموزش و پرورش نمی‌تواند برای 
استانداردسازی مدارس کاری انجام دهد و این یعنی یک درد بی‌درمان. یعنی سیستان و بلوچستان سرزمینی است فراموش شده و بلوچ نیز؛ قومی که به حواشی رانده شده است.بیشترین سهم محرومیت در جغرافیای سیستان و بلوچستان از آن دانش‌آموزان است بویژه در مناطق روستایی که با واژه هایی همچون بابای مدرسه، وسایل گرمایشی و سرمایشی، آبخوری، سرویس بهداشتی، وسایل سمعی و بصری، سالن ورزشی و حتی پنجره ای برای پیوند نگاهشان با خورشید بیگانه اند و در درد آشنا با مسائل و مشکلاتی همچون سوگواری برمزار خواهران، برادران و دوستانشان که در حوادث جاده ها کشته شده اند و یا در میان دود و آتش های ناشی از بخاری های نفتی و ذعالی جان باخته اند.
بودجه سال آتی آموزش و پرورش به بیش‌از ۴۵ هزار میلیارد تومان رسید ؛ حال با توجه به اینکه بیش‌از ۹۴ درصد این اعتبارات صرف پرداخت حقوق و مزایای پرسنلی می‌شود، بدون احتساب اختلاس، دزدی، هزینه های شخصی و در نتیجه تخلیه بودجه اختصاصی، آیا درصد باقی‌مانده برای انجام اقداماتی نظیر نوسازی، تجهیز و افزایش خدمات آموزشی و سرانه مدارس و ده‌ها برنامه دیگر برای استقرار سند تحول بنیادین و اداره خانواده بزرگ آموزش و پرورش کفایت می‌کند؟ گفته می شود که آموزش و پرورش علاوه بر کسری بودجه همیشگی ، با حجم بزرگی از بدهی و دیون معوقه و بلند مدت نیز روبروست که از سالهای قبل انباشته شده و بنابر برخی اظهارات غیررسمی این مبلغ به ۲۰ هزار میلیارد تومان می‌رسد، ولی مثل همیشه هیچ برنامه ای برای پرداخت این دیون نه ازطرف آموزش و پرورش و نه ازجانب دولت روحانی ارائه نشده است.
حمایت از نهادهای دینی، موسسه‌های مذهبی و مبلغین و مروجین ایدئولوژی واقعیتی است بسیار تلخ که با ماهیت « دین» در دولت جمهوری اسلامی ایران پیوندی تنگا تنگ دارد، تامین اعتبار مالی این نهادها و تزریق بودجه عمومی به این سازمان‌ها درحالی‌که شهروندان از بحران و عدم امکانات تحصیل و عوارض اجتماعی مرتبط با آنها رنج می‌برند نیز بسیار تأسفبار است.
از سر سفره اسلام، چه برداشته ایم؟
لقمه ای نان نمکدار، کجا داشته ایم؟
اعضای نمایندگی هسن بر اساس مواد اعلامیه جهانی حقوق بشر: ماده ۲۶ (حق تحصیل رایگان برای همه ) ماده ۲۵: (حق خوراک و مسکن و مراقبت های طبی و خدمات لازم اجتماعی برای همه ) ماده ۲: (عدم تبعیض)، و با عنایت به سند ۲۰۳۰ یونسکو در هدف اول (پایان دادن به فقر در تمامی اشکال آن در همه جا)، هدف دوم (پایان دادن به گرسنگی، دستیابی به امنیت غذایی و بهبود تغذیه و ترویج کشاورزی پایدار)، هدف سوم (تضمین زندگی سالم و ترویج رفاه برای همه در تمام سنین)، هدف چهارم (تضمین کیفیت آموزش فراگیر و عادلانه و ایجاد فرصت های یادگیری مادام العمر برای همه) و … اینگونه رفتارهای تبعیض امیز و غیر عادلانه را محکوم نموده، خواهان شرایطی امن و برابر در کلیه امور زندگی اعم از اجتماعی، اقتصادی، تحصیلی و بویژه برقراری حقوق شهروندی هموطنان مان در سرتاسر جغرافیای ایران می باشند.
۱۰۹۴
کانون دفاع از حقوق بشر در ایران
نمایندگی ایالت هسن
