علی اکبر امیدمهر
مرگ بر گفتن های علنی رهبر رژیم ،به مقامات آمریکائی،گرچه نوعی دوپینگ گفتاری ناشی از مصرف داروها و مواد توهم زاست.اما در عین حال نشان دهنده اوج ضعف (یک فرد قوی ،هرگز فحش نمیدهد ) و بیچارگی وی ،در حصول به خواسته ها و شکست ها وبه بن بست رسیدن های مکنونات قلبی اش ،میباشد.
در مراجعه به کتب روانشناسی و مبحث علائم بیماری و دلایل پرخاشگری (خشم افسار گسیخته وتهاجمی کنترل نشده) یکی ازین علل، مشکل فرد در سازماندهی یا کنترل افکار، با انگیزه آسیب رساندن به خود (ماذوخیسم) و دیگران (سادیسم) ذکر شده است. و اینکه :
– وی خواهان جنگ است.تا شیرازه از هم پاشیده امور رژیم را،به بهانه جنگ،سرو سامان داده و همچون همیشه،صورت مسئله را، فعلا پاک کند.
– پول هزینه گرم نگهداشتن حمام خون های هلال شیعه را، بخاطر تحریم های ساختار شکن ندارد.در نتیجه در وحشت است.که تروریست های وابسته (حزب الله و…) بخاطرعافیت اندیشی و نجات خویش و هم سرنوشت نشدن با رژیم و آینده نگری ،با دشمن رژیم متحد شوند.از دست پوتین ،بخاطر استفاده ابزاری از وی، برای حل و فصل مسائل اش ،با دیگران و نیز از دست بشار اسد هم ،عصبانی است.چون علائمی از وی دیده ،که برای بقای رژیم اش در دمشق، حاضر است .مصالحه با اعراب منطقه و دشمنان سابق را، بر ادامه روابط دوستانه ، با رژیم ترجیح دهد.در یمن و لبنان و عراق نیز همینطور..
– مصرف داخلی برای جلوگیری از ریزش نیروها،با حفظ آماده باش آنها، در مقابل خیزش مردم.
– قصد جذب همپالگی های باصطلاح انقلابی خویش، از جمله نیروهای رادیکال و ارتودوکس چپ باقیمانده در جهان را ،بخاطر این مرگ گفتن های علنی ،دارد.
اما وی درین مرگ گفتن ها ،از یک قانون بین المللی ،مبنی بر حق انجام عمل متقابل به مثل، غافل مانده است.زیرا هم ملت آمریکا و هم ملل منطقه و همه انسانهای این کره خاکی،با توجه به استدلال وی (ما کاری به ملت آمریکا نداریم و مرگ بر آمریکا یعنی مرگ بر حاکمان آمریکا…..) در مرگ بررهبران آمریکا و منطقه (قبلا علیه رهبران اسرائیل و اعراب منطقه نیز چنین عباراتی بکار برده بود) گفتن، می توانند.از کوچک و بزرگ بگویند،ما با ملت ایران کاری نداریم.اما مرگ بر حاکمان جمهوری اسلامی ..
