امانوئل ماکرون، رئیس جمهوری فرانسه بنا به اعلام منابع نزدیک به او قصد دارد در یک سخنرانی در هفته‌های آتی تصریح کند که بریگزیت یک فرمان بیدارباش برای اروپا است و این قاره باید در مواجهه با قدرت‌های رقیبش در جهان با جسارت بیشتر عمل کند.
به گزارش ایسنا، به نقل از خبرگزاری رویترز، دستیاران نزدیک به رئیس جمهوری فرانسه سخنرانی چند هفته دیگر وی را مهمترین سخنرانی او از زمان سخنرانی‌اش در سپتامبر ۲۰۱۷ در دانشگاه سوربن پاریس خوانده‌اند.
به گفته این دستیاران قرار است ماکرون در سخنرانی جدیدش به اروپایی‌ها از بابت ناتوانی‌شان در ابراز قدرت و دفاع از خودشان هشدار دهد. یکی از منابع نزدیک به ماکرون به رویترز گفت: اکنون زمانی حیاتی به شمار می‌رود. اگر ما اروپایی‌ها نخواهیم بریگزیت‌های دیگر داشته و در تله دفاع ساده لوحانه از وضعیت موجود گرفتار شویم باید بیدار شویم.
این سخنرانی ماکرون مصادف با تنش‌های فزاینده در غرب از بابت سیاست دونالد ترامپ، رئیس جمهوری آمریکا موسوم به «اول آمریکا» و همچنین خروج بریتانیا از اتحادیه اروپا خواهد بود و جسارت بیشتر چین و روسیه در عرصه جهانی هم چالش‌های بزرگی ایجاد کرده است.
رئیس جمهوری فرانسه در این سخنرانی همچنین به گفته منابع مذکور قصد متقاعد کردن همتایان اروپایی خود را به منظور آغاز فکر به روی اتحادیه اروپا به عنوان یک بازیگر ژئوپلیتیک سرسخت‌تر در جهان بی‌رحم کنونی دارد.
سوروس: اتحادیه اروپا در حال فروپاشی است
رویداد‌های کم سابقه در اروپا، از صعود احزاب راستگرا گرفته تا خروج بریتانیا از اتحادیه اروپا، آینده این اتحادیه را به حدی در خطر قرار داده که برخی متفکران غربی درباره بروز آشفتگی در اتحادیه اروپا و دچار شدن آن به سرنوشت شوروی هشدار می‌دهند.
جورج سوروس، میلیاردر آمریکایی-مجارستانی، که به شدت از جوامع باز حمایت می‌کند، مدتی است از افزایش تهدیدات برای اینگونه جوامع سخن می‌گوید. رئیس بنیاد‌های جامعه باز، اخیرا چند یادداشت در این زمینه نوشته و از احتمال افول جوامع باز، خصوصا در اروپا، هشدار داده است. او در جدیدترین یادداشت خود، که در وبگاه «پراجکت سیندیکیت» منتشر شده، از اروپا خواست که بیدار شود و در برابر تهدیدات دشمنانش از ارزش‌های خود دفاع کند.
سوروس از مونیخ نوشت: «اروپا ناخواسته به سمت نیستی گام برمی‌دارد و مردم اروپا باید، قبل از اینکه بسیار دیر شود، بیدار شوند. اگر بیدار نشوند، اتحادیه اروپا به سرنوشت شوروی در سال ۱۹۹۱ مبتلا خواهد شد. ظاهرا نه رهبران و نه شهروندان عادی ما نمی‌فهمند که ما در حال تجربه یک لحظه انقلابی هستیم و طیف احتمالات بسیار گسترده است و لذا نتیجه نهایی به شدت مبهم است. اغلب ما گمان می‌کنیم که آینده کم‌وبیش شبیه حال خواهد بود. اما ضرورتا اینگونه نیست. در عمر طولانی و پرماجرایم، من بسیاری از دوره‌ها را دیده‌ام که آن‌ها را بی‌تعادلی رادیکال می‌نامم. امروز ما در چنین مرحله‌ای زندگی می‌کنیم.»
