وقتی قانون از واقعیت های جامعه عقب می ماند
طبق آخرین آمار سالانه حدود 16 میلیون پرونده به دستگاه قضایی ایران وارد میشود این آمار برای یک کشور 80 میلیونی زیاد است چون به عنوان نمونه هند با بیش از یک میلیارد نفر جمعیت سالانه با یک میلیون و 200 هزار پرونده قضایی روبروست.
اگرچه بخش زیادی از این پروندهها به مواد مخدر مربوط میشود اما تعداد بالای عناوین مجرمانه هم در این موضوع نقش زیادی دارد و در واقع ایران یکی از کشورهایی است که در آن بسیاری از کارهایی که در کشورهای دیگر جرم نیست جرم محسوب میشود.جرم انگاشتن موضوعات مختلف در ایران باعث شده بیش از دو هزار عنوان مجرمانه در کشور تعریف شده باشد، این رقم در مقایسه با میانگین جهانی که بین 60 تا 90 عنوان را شامل میشود زیاد است؛ البته بحث فقط این نیست، برخی رفتارهای زننده هم وجود دارد که در بسیاری از کشورهای جهان جرم است اما در ایران جرم محسوب نمیشود، این یعنی قانون از واقعیتهای جامعه عقب مانده است.
سودابه رضوانی، استاد حقوق در دانشگاه خوارزمی اظهار کرد: بحث عناوین مجرمانه در حوزه جرمانگاری قرار دارد؛ در حقوق کیفری نظریاتی وجود دارد که معتقدند جرمانگاری را باید به عنوان آخرین راهکار در نظر گرفت، یعنی رفتارهایی را جرم بدانیم که از ارزش زیادی برای جامعه برخوردار باشند و در صورت نادیده گرفتن آن فرد مجرم شناخته شده و عواقبی برایش در پی داشته باشد.وی افزود: عناوین مجرمانه بر اساس هنجارها و ارزشهایی مورد حمایت جامعه قرار دارد و این موضوع در جوامع مختلف به شکلهای گوناگون وجود دارد. مثلاً در کشور انگلستان تجاوز به عنف از سوی همسر موضوعیت دارد و جرم دانسته میشود ولی در کشور ما این چنین نیست و فقط در لایحه حمایت از زنان در برابر خشونت به آن اشاره شده اما به جایی نرسیده است.
دوستداشتن:
دوست داشتن در حال بارگذاری...
مرتبط
منوچهر شفایی
منوچهر شفایی بنیانگزار و عضو دائمی هیئت رئیسه کانون دفاع از حقوق بشر در ایران که در سال 2000 در شهر برمن آلمان ثبت شده است www.bashariyat.org
موسس و مدیر مسئول ماهنامه و سایت آزادگی از شال 2000
بنیانگزار شبکه مدافعین حقوق بشر در ایران از سال 2002
ورزشکار و شمشیربازی علاوه بر قهرمانی کشور از سالهای 1346 تا 1353 و مقام سومی آسیا 1973 مقام اولی تیمی و سومی انفرادی المپیک آسیائی 1974 و مقام سومی 1991 بازی های آسیایی
متولد تهران بزرگ شده خرمشهر و خوزستان لیسانس جامعه شناسی از دانشگاه تهران
اینک مقیم و شهروند آلمان
• «من اعتقاد دارم به مجرد اینکه انسان بدنیا می آید حق حیات دارد، بدیهی است که این حقوق ذاتی و اولیه هر انسان است؛ چون می بیند و می شنوند، حق دیدن و شنیدن واقعیت ها را دارد؛ صحبت می کند پس حق نظر دادن و گفتگو دارد؛ فکر می کند، پس حق اندیشیدن و انتخاب رای دارد؛ چون راه می رود حق حرکت دارد، رشد می کند، حق تجلی دارد؛ حق فریاد، گریه و اعتراض دارد و ... اما متاسفانه صاحبان قدرت برای حفظ منافع خود این حقوق را از انسان ها گرفته و با قوانینی که مطابق میل خودشان است آن ها را محدود می کنند.»