زاینده رود، کارون و طبیعت زخمی شده
با توجه به گرم شدن زمین، تغییر اقلیم یک پدیده طبیعیست، اما اغلب کشورها با برنامه‌ریزی و به‌کارگیری راهکارهایی، صدمه‌ها و تبعات منفی این پدیده را به حداقل می‌رسانند و کمترین آسیب را از این تغییر متحمل می‌شوند، به گفته پژوهشگران و محققان عرصه محیط زیست تا ۳۰ سال آینده ،دو سوم ایران تبدیل به بیابان و یا درگیر خشکسالی مطلق میشود که برای جلوگیری از این فاجعه باید از ۲۰ سال قبل چاره ای می اندیشیدند.
در ایران چنین اتفاقی رخ نداده است و اقدامات لازم از جانب دولت صورت نگرفته، چرا که نمیتوانند تدبیری بیاندیشند. در جمهوری اسلامی ایران منصب ها بر اساس تخصص و تدبر نیست فعالان محیط زیست و متخصصان این امر یا از ایران خارج شده اند یا که برای سکوت و جلوگیری از افشاگری این فاجعه در زندانها به سر میبرند و به عناوین مختلف حتی آنها را حذف میکنند .
چرا محیط زیست ایران به سرعت رو به زوال میرود کافیست که با هر مدرکی و هر سابقه کاری آقازاده باشی یا از مریدان رهبری،در هر صورت میتوانی سمتی در دولت داشته باشید و افرادی همانند کاوه مدنی که تخصص اصلی آن مدیریت پسماند و احیا و بقای آب و خاک ست را از کشورفراری می دهند. حتی فعالان محیط زیست هم به بهانه های واهی در زندانهای جمهوری اسلامی گرفتار شده اند . بدیهی ست که در چنین آشفته بازاری کسی به محیط زیست اهمیت نمی دهد.محیط زیستی که رابطه مستقیم با حیات دارد.
سدهای غیر اصولی و متعدد بر سر رودخانه ها و عدم لایروبی آنها
متاسفانه با وجود هشدار دانشمندان به موضوع کم آبی و بی آبی در ایران مسئولان شروع به ساخت سدهای غیر اصولی و متعدد کردند.عدم کنترل آبهای سطحی و آب باران و تبخیر شدن دو سوم آنها ،به خشک شدن دریاچه ها و رودخانه سرعت بیشتری میدهد.
بعنوان مثال بر سر راه رودخانه هایی که به دریاچه ارومیه سرریز میشدند بیش از ۶۰ سد ساخته شده که همین سازه ها از اصلی ترین علت خشک شدن دریاچه ارومیه شد.و یا ساخت سد گتوند که از شاهکارهای مسئولان کم سواد و نادان بود آب استان خوزستان را که پر رودخانه ترین استان ایران بود به شوره زار و بیابان، و آب شیرین رودخانه کارون به آب شور تبدیل کرد.
افزایش دمای هوا، کاهش نزولات جوی، حفر چاه‌های غیرمجاز، آبیاری غیراصولی زمین‌های کشاورزی و از همه مهمتر صادر کردن آب به کشورهای همسایه و … باعث شده تا ذخایر آبی به شدت کاهش یافته و همین امر نیز به خشک شدن تالاب هورالعظیم، رودخانه‌هایی چون زاینده رود، سیمینه رود و تالاب پریشان و تبدیل خاک مرغوب به بیابان منجر شود، (طبق محاسبات محققان و دانشمندان محیط زیست در هر دقیقه بیش از ۳ هکتار از خاک مرغوب ایران به بیابان تبدیل میشود ) قطعا این چالش بر روی اکوسیستم‌های جنگلی نیز مؤثر بوده و به خشک شدن جنگل‌ها سرعت می بخشد و همه این عوامل دست‌به‌دست هم داده تا شاهد بیابان‌زایی، پدیده گرد وغبار و ریزگردها باشیم که این بی تدبیری به چالشی برای مردم ایران تبدیل شده در بسیاری از موارد باعث بوجود آمدن ضرر بسیار زیاد مالی و خطرات و تلفات جانی شده است.ما اعضای نمایندگی ترکیه، کانون دفاع از حقوق بشر در ایران خواستار آزادی بدون شرط تمامی فعالان محیط زیست هستیم و از سازمان یونسکو میخواهیم که با پیگیری و رسیدگی جدی به بحث محیط زیست ایران ورود کنند تا بلکه محیط زیست ایران را احیا و بتوانند با تلاش و دلسوزی خود میراث به امانت گذاشته شده از گذشتگان که با بی دانشی و بی توجهی مسئولان دولت جمهوری اسلامی ایران در حال نابودی است به بهترین شکل به آیندگان منتقل کنند.
ما ،دولت جمهوری اسلامی ایران را صراحتا محکوم کرده و با استناد به اعلامیه حقوق بشر بخصوص ماده ۳(حق حیات برای همه)، ماده ۹(عدم توقیف، حبس یا تبعید غیر قانونی)، ماده ۱۹(حق آزادی بیان)، ماده ۲۲(حق امنیت اجتماعی) و ماده ۲۵(حق خوراک و مسکن و مراقبتهای طبی و خدمات لازم اجتماعی برای همه) و کنوانسیون بازل، کنوانسیون نیویورک (تغییرات اقلیمی) کنوانسیون منطقه ای کویت (حمایت و توسعه محیط زیست دریائی) قانون الحاق دولت جمهوری اسلامی ایران به کنوانسیون جلوگیری از آلودگی دریایی ناشی از دفع مواد زاید و دیگر مواد، پروتکل راجع به حمایت محیط زیست دریایی در برابر منابع آلودگی مستقر در خشکی، و همچنین اهداف نهم، چهاردهم و پانزدهم از سند ۲۰۳۰ یونسکو و خواهان امضا و تصویب و اجرای کامل و قاطعانه “معاهده منع حبس، شکنجه و سایر مجازات ها یا رفتارهای بی رحمانه، غیرانسانی یا تحقیرآمیز” می باشیم.
۱۱۰۵
کانون دفاع از حقوق بشر در ایران
نمایندگی ترکیه
