ظریف و روحانی: قدرت در دست چه کسی است؟
روحانی امروز بی سرانجام ماندن لوایح الحاق جمهوری اسلامی به معاهدۀ مبارزه با پولشویی و حمایت مالی از تروریسم را زیان آور خواند و گفت : “نمی توان کشور را دست ده، بیست نفر داد و گفت که ما تابع تصمیمات آنها هستیم.”
روحانی تلویحاً اعتراف کرد که دست کم در این خصوص نهاد تصمیم گیرنده در کشور نه دولت است، نه مجلس و نه حتا بعضاً رهبر حکومت اسلامی، علی خامنه ای.
وی گفت : “تصمیم گیری برای این کشور را یا دولت یا مجلس یا رهبری انجام می دهند، رهبری چندین مرتبه به من گفتند که با لوایح چهارگانه مشکلی ندارند. دولت لایحه داده است، مجلس تصویب کرده است، شورای نگهبان امضا کرده است. پس چه کسی مخالف است؟ چه می خواهید بکنید.”
حسن روحانی دیگر مقامات جمهوری اسلامی را به واکنش در قبال این موضوع فراخواند و گفت : “همه اگر با حرف من موافق هستند باید حرف بزنند…تا مشکلات برطرف شود.”
عدم همراهی میان سیاست خارجی و قدرت میدانی
محمد جواد ظریف، پیش از اعلام کناره گیری از مقام خود در گفتگو با روزنامۀ جمهوری اسلامی به آنچه سیاست خارجی کشور را از توان می‌اندازد پرداخته و بی آنکه از قصد خود در کناره گیری پرده بردارد، انگیزۀ اصلی این تصمیم را آشکار کرده است.
به گزارش رادیو فرانسه، سخن اساسی ظریف در این گفتگو به زبان ساده اینست که «قدرت میدانی» با اقدامات ناهماهنگ خود رشته‌های سیاست خارجی را پنبه می‌کند و همین، چنانکه در پیام کناره گیری خود نوشته، او را از «ادامۀ خدمت» در این مقام «ناتوان» می‌سازد.
دوست‌داشتن:
دوست داشتن در حال بارگذاری...
مرتبط
منوچهر شفایی
منوچهر شفایی بنیانگزار و عضو دائمی هیئت رئیسه کانون دفاع از حقوق بشر در ایران که در سال 2000 در شهر برمن آلمان ثبت شده است www.bashariyat.org
موسس و مدیر مسئول ماهنامه و سایت آزادگی از شال 2000
بنیانگزار شبکه مدافعین حقوق بشر در ایران از سال 2002
ورزشکار و شمشیربازی علاوه بر قهرمانی کشور از سالهای 1346 تا 1353 و مقام سومی آسیا 1973 مقام اولی تیمی و سومی انفرادی المپیک آسیائی 1974 و مقام سومی 1991 بازی های آسیایی
متولد تهران بزرگ شده خرمشهر و خوزستان لیسانس جامعه شناسی از دانشگاه تهران
اینک مقیم و شهروند آلمان
• «من اعتقاد دارم به مجرد اینکه انسان بدنیا می آید حق حیات دارد، بدیهی است که این حقوق ذاتی و اولیه هر انسان است؛ چون می بیند و می شنوند، حق دیدن و شنیدن واقعیت ها را دارد؛ صحبت می کند پس حق نظر دادن و گفتگو دارد؛ فکر می کند، پس حق اندیشیدن و انتخاب رای دارد؛ چون راه می رود حق حرکت دارد، رشد می کند، حق تجلی دارد؛ حق فریاد، گریه و اعتراض دارد و ... اما متاسفانه صاحبان قدرت برای حفظ منافع خود این حقوق را از انسان ها گرفته و با قوانینی که مطابق میل خودشان است آن ها را محدود می کنند.»
