ممانعت از برگزاری مراسم سالگرد دكتر مصدق
خبرگزاری هرانا – روز جاری نیروهای امنیتی از برگزاری مراسم سالروز درگذشت محمد مصدق در آرامگاه وی جلوگیری کردند. گفته می شود نیروهای امنیتی اتوبوس های حامل شرکت کنندگان در این مراسم را از نزدیکی احمدآباد به تهران بازگرداندند و اجازه ورود به روستا را به شرکت کنندگان نداده اند.
به گزارش خبرگزاری هرانا، ارگان خبری مجموعه فعالان حقوق بشر در ایران، امروز سه شنبه ۱۴ اسفندماه ۹۷، نیروهای امنیتی با حضور در مسیر اتوبوس های حامل شرکت کنندگان در مراسم سالروز درگذشت محمد مصدق، مانع از عبور آنها و برگزاری این مراسم در محل آرامگاه وی شدند.
گفته می شود طی این اقدام اتوبوسهای حامل شرکت کنندگان در این مراسم به سمت تهران بازگردانده شدند.
پس از انقلاب سال ۵۷ همه ساله مراسم سالروز درگذشت دکتر مصدق در محل آرامگاه وی به صورت خودجوش برگزار شده است. با این حال از سال ۸۴ و همزمان با روی کار آمدن دولت نهم، نیروهای امنیتی مانع از برگزاری این مراسم شده و یا تحت تدابیر امنیتی اجازه ورود به قلعه احمدآباد را دادهاند.
در اسفندماه سال ۹۴ تعدادی از فعالان مدنی و ملی مذهبی با انتشار بیانیهای از دولت آقای روحانی خواستار رفع ممانعت از ورود به آرامگاه دکتر محمد مصدق شدند. با این حال نه تنها از برگزاری این مراسم با حساسیت خاصی توسط نیروهای امنیتی جلوگیری می شود بلکه در سال ۹۵ حساب بانکی کمک های مردمی جهت نگهداری این محل نیز به دستور مقامات قضایی مسدود شد.
دکتر محمد مصدق، بنیانگذار جبهه ملی و نخست وزیر سابق ایران در تاریخ ۲۹ اردیبهشت ۱۲۵۸ در تهران متولد شد و در تاریخ ۱۴ اسفندماه سال ۱۳۴۵ در حصر درگذشت و در همان محل به خاک سپرده شد.
دوستداشتن:
دوست داشتن در حال بارگذاری...
مرتبط
منوچهر شفایی
منوچهر شفایی بنیانگزار و عضو دائمی هیئت رئیسه کانون دفاع از حقوق بشر در ایران که در سال 2000 در شهر برمن آلمان ثبت شده است www.bashariyat.org
موسس و مدیر مسئول ماهنامه و سایت آزادگی از شال 2000
بنیانگزار شبکه مدافعین حقوق بشر در ایران از سال 2002
ورزشکار و شمشیربازی علاوه بر قهرمانی کشور از سالهای 1346 تا 1353 و مقام سومی آسیا 1973 مقام اولی تیمی و سومی انفرادی المپیک آسیائی 1974 و مقام سومی 1991 بازی های آسیایی
متولد تهران بزرگ شده خرمشهر و خوزستان لیسانس جامعه شناسی از دانشگاه تهران
اینک مقیم و شهروند آلمان
• «من اعتقاد دارم به مجرد اینکه انسان بدنیا می آید حق حیات دارد، بدیهی است که این حقوق ذاتی و اولیه هر انسان است؛ چون می بیند و می شنوند، حق دیدن و شنیدن واقعیت ها را دارد؛ صحبت می کند پس حق نظر دادن و گفتگو دارد؛ فکر می کند، پس حق اندیشیدن و انتخاب رای دارد؛ چون راه می رود حق حرکت دارد، رشد می کند، حق تجلی دارد؛ حق فریاد، گریه و اعتراض دارد و ... اما متاسفانه صاحبان قدرت برای حفظ منافع خود این حقوق را از انسان ها گرفته و با قوانینی که مطابق میل خودشان است آن ها را محدود می کنند.»