وزیر اقتصاد آلمان وعده داده برای کاهش فشار افزایش بهای انرژی، کمک به شهروندان با درآمد کم و متوسط سال آینده ادامه یابد. او در عین حال خواستار صرفه‌جویی بیشتر شده و با تمدید دوره کار نیروگاه‌های هسته‌ای مخالفت کرده است.بحران انرژی ناشی از تجاوز نظامی روسیه به اوکراین کشورهایی مانند آلمان را که وابستگی بیشتری به واردات نفت و گاز روسی دارند، با مشکلات جدی‌تری روبرو کرده است.

وزیر اقتصاد دولت فدرال آلمان از گسترش و ادامهبسته‌های حمایتی دولتیبرای شهروندان با درآمد کم و متوسط به منظور کاهش فشار افزایش بهای حامل‌های انرژی خبر داد.

روبرت هابک روز شنبه، ۱۶ ژوئیه در گفت‌وگو با شبکه تحریریه‌های آلمان تاکید کرد که حتی شهروندانی که درآمد خوبی دارند نیز وقتی به جای ۱۵۰۰ یورو در سال سه برابر این مبلغ را برای هزینه‌های گرمایشی پرداخت کنند تحت فشار قرار می‌گیرند.

سیاستمدار حزب سبزها افزود چنین هزینه‌ای برای قشرهای با درآمد کم و متوسط به سادگی قابل تامین نیست و دولت باید تدبیرهایی برای کاهش فشار بر شهروندان، حتی برای سال ۲۰۲۳ اتخاذ کند.

به نوشته “اشپیگل آنلاین” روبرت هابک ابراز اطمینان کرد که وزارت دارایی دولت فدرال برای این منظور پیش‌بینی‌های لازم را خواهد کرد.

به کانال دویچه وله فارسی در تلگرام بپیوندید

او شرکت‌های آلمانی را فراخواند در تدابیر صرفه‌جویی در مصرف انرژی مشارکت کنند و گفت، این اشتباهی فاجعه‌بار است که دستگاه‌های گرمایشی در دفتر شرکت‌ها تا ساعت ۱۱ شب کار کنند و همزمان شاخه‌های مختلف فعالیت‌های صنعتی نابود شوند.

سیاستمدار حزب سبزها در عین حال تاکید کرد طبیعی است که سکونتگاه شهروندان و زیرساخت‌های حساس مانند بیمارستان‌ها، خانه‌های سالمندان و امثال آنها مورد حمایت قرار می‌گیرند.

تدابیری برای کاهش وابستگی به روسیه

کشورهای عضو اتحادیه اروپاتا پیش از تجاوز نظامی روسیه به اوکراین که ۲۴ فوریه آغاز شد به طور میانگین ۴۰ درصد انرژی مورد نیاز خود را از روسیه دریافت می‌کردند. میزان وابستگی آلمان به انرژی وارداتی از روسیه تا حدود ۵۵ درصد هم بوده است.

وزیر اقتصاد با اشاره به تلاش‌های مسئولان محلی برای صرفه‌جویی در مصرف انرژی، از جمله در استخرهای عمومی و دستگاه‌های تهویه افزود باید فکر کرد که آیا تدبیرهایی نظیر خاموش کردن وسائل گرمایشی در تعطیلاتی مانند عید پاک و کریسمس، در صورتی که ممکن باشد و بر تولید اثر منفی نگذارد، کارساز و موثر هستند یا خیر.

او می‌گوید در حالی که اغلب کارکنان شرکت‌ها در این ایام در مرخصی هستند و تعداد انگشت‌شماری سر کار حاضر می‌شوند نگه داشتن دمای تمام ساختمان در بیش از ۲۰ درجه سانتیگراد قابل ادامه نیست.

صرفه‌جویی انرژی در مکان‌های عمومی

هابک همچنین خواستار تغییر رویکردهای کنونی در مورد گرم کردن مکان‌های عمومی شد و خاطر نشان کرد در حال حاضر در بسیاری از مکان‌های عمومی از شش صبح تا ۱۱ شب دمای مورد نظر ثابت نگه داشته می‌شود در حالی که اندکی دمای کمتر، مثلا در ساعت‌های ابتدایی و انتهایی قابل تحمل خواهد بود.

دولت ائتلافی آلمان از سه حزب سوسیال دموکرات، سبزها و دموکرات‌های آزاد تشکیل شده که دو حزب نخست در مورد ضرورت خاتمه دادن به کار نیروگاه‌های هسته‌ای اتفاق نظر دارند.

با ادامه جنگ در اوکراین و مبهم‌تر شدن آینده دریافت نفت و گاز از روسیه احزاب محافظه‌کار و شماری از شخصیت‌های ارشد حزب دموکرات‌های آزاد تمدید زمان پیش‌بینی شده برای خاتمه فعالیت نیروگاه‌های هسته‌ای را لازم دانسته‌اند.

مخالفت با تمدید دوره فعالیت نیروگاه‌های اتمی

روبرت هابک در واکنش به درخواست تمدید دوره فعالیت نیروگاه‌هایی که هنوز از مدار خارج نشدند می‌گوید صرف نظر از این که نیروگاه‌های اتمی بسیار پرمخاطره هستند طرح چنین بحث‌هایی چندان واقع‌بینانه نیست.

در حال حاظر فقط سه نیروگاه اتمی آلمان هنوز مشغول به کار هستند و با توجه به برنامه‌ریزی آنها برای خارج شدن از مدار، ادامه فعالیتشان فراتر از زمان تعیین شده، با هزینه و دشواری‌های زیادی از جمله تامین میله‌های سوخت همراه خواهد بود.

افزون بر این شرکت‌های اداره کننده سه نیروگاهی که هنوز مشغول فعالیت هستند، ادامه کار آنها در سال آینده را رد کرده‌اند. با این حال سیاستمداران محافظه‌کار، از جمله مارکوس زودر، رئیس دولت ایالتی بایرن همچنان از تمدید دوره فعالیت این سه نیروگاه پشتیبانی می‌کنند.

وزیر اقتصاد می‌گوید اکنون کسانی با صدای بلندتر خواهان تمدید دوره فعالیت نیروگاه‌های اتمی هستند که سالیان طولانی مانع گسترش شبکه برق‌رسانی برای انتقال انرژی از منابع تجدیدپذیر بودند.

دویچه وله فارسی را در اینستاگرام دنبال کنید

او خاطر نشان کرد مواضع مارکوس زودر درباره نیروگاه‌های اتمی بسیار باورپذیرتر می‌بود اگر او همزمان اعلام آمادگی می‌کرد با جستجوی مکانی برای دفن دائمی زباله‌های اتمی در سرتاسر آلمان و از جمله در ایالت بایرن موافقت کند.

معضل انبار کردن دائم و مطمئن زباله‌های اتمی و پسماند نیروگاه‌های هسته‌ای یکی از مسائلی است که در سالیان گذشته درباره آن بسیار بحث و مشاجره شده و ایالت‌هایی نظیر بایرن که به طور سنتی تحت کنترل محافظه‌کاران قرار داشته‌اند از هر گونه همکاری در این زمینه خودداری کرده‌اند.

به دلیل شدت وابستگی آلمان به واردات گاز از روسیه و توان محدود سه نیروگاه باقی مانده در مدار برای تولید برق، ادامه احتمالی کار آنها نیز تمام مشکلات کمبود انرژی را حل نمی‌کند.

دولت ائتلافی آلمان در حال حاضر جایگزینی گاز روسیه با منابع دیگر، صرفه‌جویی و توسعه هر چه سریع‌تر ظرفیت تولید انرژی‌های تجدیدپذیر را مهم‌ترین راهکارهای مقابله با بحران کنونی ارزیابی می‌کند. استفاده مجدد و موقت از زغال سنگ هم راهکار دیگری است که به میزان ناچیزی بحران را تخفیف می‌دهد.

نرگس محمدی، در پیامی از زندان ضمن حمایت از تلاش‌ها برای آزادی پوشش در ایران، فهرستی از ممنوعه‌ها برای زنان در جمهوری اسلامی را برشمرد و از جمله نوشت که برخی میوه‌ها به دلیل ظاهر تحریک‌کننده برای زنان زندانی، ممنوع است.نرگس محمدی در یادداشتی که روز جمعه ۲۴ تیرماه در صفحه اینستاگرامش منتشر شد، با حمایت از کوشش‌ها در مخالفت با حجاب اجباری در ایران، خطاب به رئیس قوه قضاییه نوشت که تلاش زنان ایرانی برای برخورداری از حق پوشش، نه ”بی‌حیایی” بلکه ”تقلایی حق‌طلبانه و مبارزه‌ای شجاعانه” است.

نایب رئیس و سخنگوی کانون مدافعان حقوق بشر در ادامه پیام خود از زندان قرچک، از جمهوری اسلامی به عنوان یک ”حکومت استبدادی زن‌ستیز” نام برده که ارزش‌های انسانی را وارونه کرده است.

او با اشاره به ”اقلام بی‌شماری” که استفاده از آنها برای زندانیان زن، تنها به دلیل زن بودن، ممنوع است، می‌نویسد: «در این زندان، خیار، موز و هویج جزء اقلام ممنوعه هستند چون ما زن هستیم و اشکال این میوه‌ها تحریک‌کننده است.»

دویچه وله فارسی را در اینستاگرام دنبال کنید

محمدی، این شرایط را ”رویکرد ابتذال‌گونه مسئولان قضایی و امنیتی” نسبت به زنان در حکومت ایران دانسته است.

این فعال برجسته حقوق بشر، ”زن‌ستیزی و بی‌منزلت‌سازی زنان” در جمهوری اسلامی را ”فاجعه‌بارتر” از آن دانست که زنان تنها از حق پوشش محروم شوند و می‌افزاید: «زندان قرچک، بازنمای اراده حکومتی است که زن را به دلیل زن بودن حتی از خوردن میوه هم محروم می‌کند.»

نرگس محمدی می‌نویسد که در جمهوری اسلامی نه تنها صدا و موی زنان بلکه میوه نیز برای زن ممنوع است و به طور کلی ”زن ممنوع است” به گونه‌ای که زنان اگر خواستار حق طلاق، پوشش آزادانه و زندگی شاد شوند، ”بی‌حیا”، ”ناشزه” و ”سزاوار مجازات” دانسته می‌شوند.

او در پایان یادداشت خود تاکید می‌کند: «در چنین زندان و چنین حکومتی من نرگس محمدی به عنوان یک زن و یک مادر اعلام می‌کنم که زیر بار حجاب اجباری حکومت نمی‌روم و اجبار را برنمی‌تابم.»

نرگس محمدی در زندان قرچک

این فعال مدنی سرشناس، ۱۷ مهر ۱۳۹۹ پس از تحمل پنج سال و نیم حبس مداوم و دو و نیم سالی که پیشتر در زندان بود، از زندان آزاد شده بود اما ۲۵ آبان ۱۴۰۰ در مراسم یادبود ابراهیم کتابدار، از جان‌باختگان اعتراض‌های آبان ۱۳۹۸ در کرج بازداشت شد و پس از دو ماه حبس انفرادی در اوین روز ۲۹ دی‌ماه به زندان قرچک ورامین منتقل شد.

در بهمن‌ماه اعلام شد که این فعال حقوق بشر، به۸ سال حبس تعزیری، ۷۴ ضربه شلاق، ۲ سال تبعید و سایر محرومیت‌های اجتماعی محکوم شده است.

به کانال دویچه وله فارسی در تلگرام بپیوندید

نرگس محمدی اوایل اسفندماه سال گذشته برای پیگیری‌های درمانی به صورت موقت از زندان آزاد شد اما روز ۲۳ فروردین با هجوم نیروهای امنیتی به منزل شخصی خود بازداشت و بار دیگر به زندان قرچک ورامین بازگردانده شد.

این فعال مدنی خردادماه امسال بابت پرونده دیگری که برای او گشوده شده، به اتهام “فعالیت تبلیغی علیه نظام جمهوری اسلامی ایران از طریق انتشار بیانیه (بیانیه مبارزه با اعدام)، تحصن در دفتر زندان، تمرد از ریاست و مقامات زندان (برای پایان دادن به تحصن اعتراضی)، تخریب شیشه‌ها، افترا و ایراد ضرب و جرح” به ۳۰ ماه حبس تعزیری، ۸۰ ضربه شلاق و پرداخت دو فقره جزای نقدی محکوم شد.

نرگس محمدی اعلام کرده که این حکم را قبول ندارد و در برابر آن اقدام به “نافرمانی مدنی” خواهد کرد.

او در حالی در زندان قرچک ورامین محبوس است که تاکنون گزارش‌های متعددی از وضعیت غیربهداشتی، نامناسب و تحقیرآمیز زندانیان در این زندان، منتشر شده است.

یک فقره آتش سوزی در منطقه حفاظت شده خائیز از عصر دیروز جمعه ۲۴ تیرماه ۱۴۰۱ آغاز شد.

“اسلام جاودان خرد”، مدیرکل حفاظت محیط زیست استان کهگیلویه و بویراحمد در گفت و گو با خبرنگار ایسنا با یبان اینکه آتش سوزی منطقه حفاظت شده خائیز مهار شد، گفت: با تلاش نیروها حدود ساعت چهار صبح امروز شنبه ۲۵ تیر ماه ۱۴۰۱ آتش در منطقه ذحفاظت شده خائیز مهار شد.

هدر جاده ای سرسبز به پیش می روید و از هوای لطیف و پر از اکسیژن آن لذت می برید، ناگهان با صحنه ای مواجه می شوید که اخم را به چهره شما می آورد، بیل های مکانیکی در حال کار کردن هستند و خروارها خاک را با چنگال های غول پیکر خود جابجا می کنند و باعث شده اند بخش زیادی از یک کوه و یا دره ای تخریب شود، در نگاه اول این مساله ناراحت کننده است اما با کمی تامل می توان به این رسید که کشور هم نیاز به آبادانی و توسعه دارد، اما این روند قوانین خاص به خودش را دارد که در بیشتر کشورها به اجرای آنها توجه ویژه می شود تا همگام با توسعه محیط زیست هم حفظ شود.

مهدی طاهری روز جمعه در گفت و گو با خبرنگار ایرنا افزود: این شکارچیان در مناطق حفاظت شده الموت شرقی و غربی سه راس کل و بز وحشی را شکار کرده بودند که توسط محیط بانان دستگیر شدند.
وی اضافه کرد: از این شکارچیان دو قبضه سلاح شکاری و سایر ادوات شکار و صید کشف و ضبط شد تا بر اساس تصمیمات مرجع قضایی تعیین تکلیف شود.
طاهری به افزایش شکار چهارپایان در فصل تابستان اشاره کرد و گفت: با افزایش دمای هوا در مناطق حفاظت شده فعالیت گونه‌های چهارپا مثل کل و بز وحشی افزایش یافته و شکارچیان با هدف صید این جانوران دامنه تخلفات خودشان را گسترش داده‌اند.
به گفته این مسؤول ۲۸ محیط بان هم اکنون به صورت ۲۴ ساعت در حال گشت زنی در مناطق حفاظت شده استان قزوین هستند تا از تخلفات و خسارت به محیط زیست جلوگیری کنند.
فرمانده یگان حفاظت محیط زیست استان قزوین خاطرنشان کرد: سازمان حفاظت محیط زیست توسط سامانه ارتباط مردمی ۱۵۴۰ آماده دریافت شکایات و گزارش‌های زیست محیطی مردم از طریق تلفن ثابت و همراه به صورت شبانه‌روزی است.

“فیروزه‌ای، سپس خاکستری” نام کتابی است از اشکان نوروزخانی که حاوی عکس‌های پرتره ۳۵ شخصیت زن ایرانی عرصه‌های فرهنگی، اجتماعی و سیاسی است. این کتاب به تازگی در پاریس توسط خود عکاس-هنرمند منتشر شده است.ضرب‌المثلی انگلیسی می‌گوید: «نیاز مادر اختراع است»؛ به سخن دیگر، ضرورت و التزام خلاقیت می‌آورد. اشکان نوروزخانی، عکاس-هنرمند ایرانی مقیم پاریس، با انتشار کتاب “فیروزه‌ای، سپس خاکستری” به یک نیاز جامعه فرهنگ‌‌دوست ایرانی و نسل‌های پس از انقلاب ایران خلاقانه پاسخ گفته است. او طی پروژه‌ای چهارساله عکس‌هایی پرتره از ۳۵ شخصیت برجسته زن ایرانی متعلق به نسل‌های پیش از انقلاب گرفته تا چهره‌های آنان را مرئی و ماندگار کند.

پرتره‌های زنان مشهور ایرانی در دو بخش کتاب “فیروزه‌ای، سپس خاکستری” ارائه شده است. یک بخش تصاویر زنان مقیم ایران و یک بخش پرتره‌های زنان ساکن کشورهای دیگر را در بر می‌گیرد. از جمله تصویرهایی که در این کتاب می‌توان دید پرتره‌هایی است از شهرنوش پارسی‌پور (نویسنده)، پری صابری (کارگردان تئاتر)، آذر نفیسی (نویسنده)، ژاله آموزگار (ایران‌شناس)، مهرانگیز کار (حقوق‌دان و نویسنده)، لیلی گلستان (مترجم و مدیر گالری)، فرح پهلوی (آخرین ملکه ایران)، گلی امامی (نویسنده و مترجم)، پرستو فروهر (نقاش و فعال حقوق بشر)، آذین موحد (موسیقی‌دان)، فرزانه میلانی (نویسنده)، فرح اصولی (نقاش)، میهن روستا (نویسنده و فعال اجتماعی)، هایده چنگیزیان (رقصنده و طراح باله)، قدسی قاضی‌نور (شاعر و نقاش) و فرزانه طاهری (مترجم).

این کتاب همچنین دربرگیرنده بخش‌هایی توضیحی، از جمله پیش‌گفتاری به قلم شهلا شفیق (جامعه‌شناس) به زبان انگلیسی و فرانسه است که پرتره‌ها را در متن تاریخ تحولات سیاسی و اجتماعی ایران می‌نشاند. صفحاتی از کتاب به گاه‌شماری از مهم‌ترین رویدادهای سیاسی و فرهنگی در رابطه با حقوق زنان در ایران پیش از انقلاب اختصاص داده شده و نیز به اطلاعاتی درباره پنج مرکزی که بسیاری از شخصیت‌های فرهنگی و اجتماعی نسل‌های پیش از انقلاب ایران در آن فعال بوده‌اند.

صفحه‌های آغازین کتاب به بریده‌هایی از نخستین نشریات زنان ایران و عکس‌های پرتره از چند زن شاعر و فعال سیاسی یا اجتماعی مزین است. نخستین قاب عکسِ پرتره در آن میان خالی است؛ نماد آنکه تصویری از‌بسیاری از فعالان حقوق زنان در دست نیست. اما پرتره‌هایی از شخصیت‌هایی چون قمرالملوک وزیری و سیمین بهبهانی را در این بخش می‌توان دید، که به گفته اشکان نوروزخانی، “از مهم‌ترین میراث این زنان است و به ماندگاری آنان” کمک کرده است.

پروژه‌ای شخصی

اشکان نوروزخانی در مقدمه‌ای موجز نشان می‌دهد که “انجام این پروژه برای او کاری مهم و شخصی بوده” است. از همین رو، دلایلی که او برای گرفتن پرتره از زنان فرهنگ‌ساز نسل‌های پیش از انقلاب برمی‌شمرد، تجربه‌‌های شخصی و ملموس او هستند.

او شرح می‌دهد که در کودکی و نوجوانی دیوار خیابان‌های تهران و مغازه‌های آن را همواره پر از تصاویر شهدای جنگ ایران و عراق یا رهبران سیاسی یا نقل قول‌های مذهبی می‌دیده است. اما در خانه، او و برادر بزرگترش بر دیوارهای اتاق‌شان تصاویری از ورزشکاران و نویسندگان ایرانی می‌آویختند.

نوروزخانی که در سال ۱۳۶۳ در تهران در خانواده‌ای علاقه‌مند به جامعه‌شناسی و هنر به دنیا آمده است، در ایران در رشته‌های کامپیوتر و ریاضیات تحصیل کرده و دوره‌ای یک‌ساله را در کانون سینماگران جوان زیر نظر رضا نبوی، استاد عکاسی و فیلم‌برداری دانشگاه تهران، گذرانده است. تصمیم نوروزخانی به ادامه تحصیل در پاریس دریچه‌ای به دنیایی تازه را به روی او می‌گشاید.

در پاریس ذهن او مدام درگیر مقایسه میان فضای عمومی و کاربرد عکاسی پرتره در پایتخت‌های ایران و فرانسه می‌شود. به زودی به وضوح درمی‌یابد که تا چه حد چهره زن در ایران نامرئی و حذف شده‌از فضای عمومی است، در حالی که در پاریس این چهره به زیبایی و با بهترین کیفیت نشان داده می‌شود. او تصمیم می‌گیرد به طور کامل به عکاسی و فیلم‌برداری روی آورد و برای این منظور به یکی از مدارس آدیو-ویژوال پاریس می‌رود. پس از آن بیشتر کارش را روی عکاسی متمرکز می‌سازد، با بسیاری از عکاسان برجسته اروپایی آشنا می‌شود و تجربه می‌آموزد.

نوروزخانی از تجربه‌ای سخن می‌گوید که او را به فکر گرفتن عکس پرتره از زنان نویسنده ایرانی می‌اندازد. دیدن تصویری “واقع‌گرا” اثر اِروینگ پن از کولِت، نویسنده زن فرانسوی، بر دیوار اتاق دوستی در پاریس او را دگرگون می‌سازد. با دیدن آن می‌تواند تصور کند که او هم از زنان نویسنده ایرانی عکس پرتره بگیرد. می‌گوید زمانی که در ایران بوده، تصویر هیچ زن روشنفکری به جز فروغ فرخزاد را نمی‌توانسته بیابد. تصمیم نهایی برای انجام پروژه عکاسی پرتره زنان را پس از آن می‌گیرد که استادش از او می‌خواهد درباره دو یا سه زن نویسنده ایرانی گزارش ویدیویی تهیه کند و او در پی یافتن پرتره‌ای از شهرنوش پارسی‌پور و آذر نفیسی برمی‌آید، اما نمی‌تواند تصویری با کیفیت از آن‌ها بیابد.

نخستین پرتره او از ویدا حاجبی تبریزی، نویسنده “داد بی‌داد” است. نوروزخانی پیش از این تصویری از ویدا حاجبی را ندیده است. به گفته خودش، مجذوب دانش و شخصیت این زن فرهیخته می‌شود. با نظر به محدودیتی که در مورد نشر تصویر زنان در ایران می‌شناسد، آرزو می‌کند بتواند زمانی دیگران را در لذت دیدن تصویر پرتره این زن سهیم کند. ویدا حاجبی نخستین حلقه آشنایی او با زنجیره‌ای از زنان فرهنگ‌ساز ایرانی می‌شود و بدین ترتیب دامنه آشنایی او با “میراث فرهنگی ایران” گسترش می‌یابد.

کتاب “فیروزه‌ای، سپس خاکستری” بیش از چهار سال زمان برده است. هر پرتره دستاورد دست‌کم یک سفر و دیدار است؛ نتیجه تحقیق و مکاتبه پیش از آن و سعی در ایجاد ارتباطی اعتمادآمیز. عکاسان پرتره اعتماد میان عکاس و سوژه را کلید اصلی گرفتن تصویری موفق می‌دانند.

گرفتن هر عکس در محلی ناآشنا، روند انتخاب و کارهای تکنیکی پس از آن و آماده کردن پرتره‌ها برای انتشار نیز خود روندی زمان‌بر بوده و به خلاقیت عکاس نیاز داشته است. برای ادامه یک پروژه به مدت چهار سال انگیزه قوی لازم است. اشکان نوروزخانی این انگیزه را داشته است.

از نامرئی به مرئی

شهلا شفیق در پیش‌گفتار خود بر کتاب، از شیفتگی “عکاس جوان” نسبت به زنان برجسته متعلق به نسل‌های پیش از انقلاب می‌نویسد و اینکه برای او همانند برخی دیگر از هم‌نسلانش زنان آن نسل‌ها را هاله‌ای اسرارآمیز در بر گرفته است. شفیق در این پیش‌گفتار ارتباط میان پرتره‌ها و نقطه اشتراک آنان را در متنی تاریخی بررسی می‌کند و در عین حال درباره دشواری چنین کاری می‌نویسد: «از یک سو پس از انقلاب اسلامی چهره همه این زنان سکولار در سایه قرار گرفته و در فضای عمومی دیده نمی‌شود. از سوی دیگر، در زمان انقلاب برخی از این زنان در سمت مخالف ایستاده بودند. هر چه بیشتر با عکاس جوان صحبت می‌کردم می‌توانستم به وضوح مشکلاتی را که او برای کنار هم قرار دادن پرتره‌ها و برجسته کردن وجه اشتراک آن‌ها با آن روبروست تصور کنم».

اینک پس از انتشار کتاب، نوروزخانی وجوه اشتراک سوژه‌های عکاسی خود را چنین برمی‌شمرد: «همه آن‌ها زنانی مدرن از نسل‌های پیش از انقلاب هستند که دارای شخصیت‌های مستقل و تأثیرگذار در عرصه‌های فرهنگی و اجتماعی بوده‌اند. آن‌ها انقلاب ایران را تجربه کرده‌اند که تغییری بزرگ در زندگی‌شان به وجود آورده، یا بر اثر مهاجرت یا بر اثر تغییر حرفه یا به خاطر مسائل سیاسی و اجتماعی موجود. همزمان تصویر آنان از نسل‌های بعدی پنهان مانده است. دو نسل پس از انقلاب با روشنفکران زن ایرانی ناآشنا هستند؛ از جمله به خاطر اینکه تصویر آنان به نحوی سانسور شده است».

داستان‌گویی با عکاسی

برای اشکان نوروزخانی “عکاسی مدیومی است برای داستان‌گویی” و عکاس همچون کارگردانی است که نویسنده اثر خودش هم هست. او می‌خواهد با پرتره‌هایی که از زنان گرفته نشان دهد آن‌ها که هستند. داستانی که او می‌خواهد به عنوان عکاس شرح ‌دهد، سیر تاریخ شخصی، داستان زندگی و تجربه‌هایی است که پرتره هر یک از زنان بازگو می‌کند.

نام کتاب او نیز درک او از عکاسی به عنوان داستان‌گویی را می‌رساند: «در ذهن من سیر تاریخی طی‌شده توسط این زنان با رنگ تداعی می‌شود: فیروزه‌ای می‌تواند رنگ جوانی آنان باشد و خاکستری رنگ موهای آنان در حال حاضر».

اکسیر جاودانگی

نوروزخانی همچنین پرتره را “از کاربردی‌ترین ابزار برای ماندگاری” می‌داند. در کتاب قولی از فریدا کالو، نقاش مکزیکی، نقل شده که در پشت تابلوی “آهوی زخمی” نوشته و به عنوان هدیه عروسی به دوستانش اهدا کرده بود: «پرتره‌ام را از خود به جای می‌گذارم تا تمامی روزها و شب‌هایی که از شما دورم، همراه‌تان باشم». نوروزخانی معتقد است که تصویر نقش بزرگی در جاودانه کردن یک شخصیت دارد. او می‌گوید: «سرعت انتقال پیام تصویر بالاست. از همین روست که وقتی کسی می‌میرد، به یادبودش تصویری از او را می‌گذارند یا عکس شخصیت‌ها را روی تمبر و سکه می‌زنند. یکی از مهم‌ترین میراثی که از زنانی چون فروغ و قمر مانده تصاویر آنان است. مخصوصا تصویری که از قمر مانده از جاودانه‌ترین تصویرهای زنان است که در تاریخ ایران وجود دارد».

هدف نوروزخانی هم از انتشار کتابش ماندگار کردن تصویر زنان روشنفکر ایرانی است. او می‌گوید که تمام تلاش این کتاب شکل دادن به “حافظه تصویری” از زنان روشنفکر ایرانی و “ماندگار” کردن تصویرهای آنان است. اگرچه تا کنون یک نمایشگاه از پرتره‌های او در پاریس برگزار شده و دیگری به زودی در تورنتو برگزار خواهد شد، اما او بیش از هر چیز بر ماندگار کردن این پرتره‌ها و ایجاد حافظه تصویری از این آثار از طریق نشر آن‌ها در کتابش تاکید می‌کند. او می‌گوید، چند مؤسسه فرانسوی و هما سرشار (نویسنده) از پروژه انتشار این کتاب حمایت کرده‌اند.

مه‌لقا ملاح (فعال محیط زیست)، ایران درودی (نقاش)، ویدا حاجبی تبریزی (نویسنده و فعال اجتماعی) و فرنگیس حبیبی (ژورنالیست و جامعه‌شناس) پیش از انتشار “فیروزه‌ای، سپس خاکستری” از دنیا رفتند. اشکان نوروزخانی با کتابش می‌گوید که «تنها صدا نیست که می‌ماند، تصویر هم هست».

مشخصات کتاب:

Ashkan Noroozkhani: Green-Blue, then Grey; Portrait of Iranian Women, Paris 2022