در پی انفجار در معدن زغال سنگ معدنجوی طبس و جان‌باختن شماری از معدنچیان، در استان خراسان‌جنوبی سه روز عزای عمومی اعلام شد. در همین حال شمار جان‌باختگان این حادثە بە ۵٢ نفر رسیدە است. مقامات از برخورد با خاطیان می‌گویند.بە دنبال انفجار در معدن زغال سنگ معدنجوی طبس کە بە کشتە‌شدن دست‌کم ۵٢ نفر معدنچی انجامید، در استان خراسان‌جنوبی سه روز عزای عمومی اعلام شد. در همین حال مسئولان جمهوری اسلامی از “شناسایی عوامل و برخورد با خاطیان” صحبت بە میان آوردەاند.

بر ا‌ساس گزارش رسانه‌های داخلی ایران، این انفجار شامگاه روز شنبه ۳۱ شهریور (٢١ سپتامبر)، در معدن زغال سنگ معدنجوی طبس در استان خراسان‌جنوبی رخ دادە است. علت این انفجار “نشت گاز متان” اعلام شدە است.

اینترنت بدون سانسور با سایفون دویچه‌ وله

در ابتدا شمار قربانیان کمتر اعلام شدە بود، اما رفتە رفتە شمار جان‌باختگان افزایش پیدا کرد. در آخرین آماری کە مسئولان حکومتی اعلام کردەاند، شمار جانباختگان ۵٢ نفر و شمار زخمی‌شدگان ١٧ نفر اعلام شدە است. تعدادی از کارگران نیز کماکان مفقود هستند.

مسئولان حاضر در صحنە می‌گویند کە “حجم زیاد گاز” مانع از امدادرسانی بە موقع و سریع شدە است.

پیش‌تر علی اکبر رحیمی، فرماندار شهرستان طبس در گفت‌وگو با رسانه‌ها گفتە بود کە علت انفجار در این معدن، نشست گاز متان و علت تلفات جانی زیاد، نە آتش‌سوزی و تخریب دیوارەها بلکه “خفگی” بودە است.

حوضه زغال‌دار طبس با وسعت بییش از ۳۰ هزار کیلومتر مربع و ذخیره اکتشافی ۷۵.۲ میلیارد تن زغال سنگ کک‌شو و حرارتی، غنی‌ترین و بزرگترین ناحیه زغالی ایران محسوب می‌شود.

ناحیه پروده با وسعت هزار و ۲۰۰ کیلومتر مربع و ذخیره زمین‌شناسی ۱.۱ میلیارد تن زغال سنگ کک‌شو، یکی از چهار ناحیه زغالی طبس و بزرگترین حوضه زغال سنگ کک‌شو ایران است.

بیشتر بخوانید: «زغال‌سنگ ایران با تکنولوژی نیم قرن پیش استخراج می‌شود»

مرگبارترین حادثە معدن در ایران

تا پیش از این مرگبارترین حادثه معدن در ایران انفجار معدن یورت آزادشهر بود کە طی آن ۴۳ معدنچی خان باختند. این سانحە روز چهارشنبه ۱۳ اردیبهشت ۱۳۹۶ رخ داد.

در آبان‌ماه ۱۳۹۶، رئیس کل دادگستری استان گلستان اعلام کرد براساس جمع‌بندی گزارش کمیته حقیقت‌یاب، مقصر حادثه کارفرما بوده‌است.

اگر چه کماکان احتمال دارد شمار قربانیان حادثە انفجار معدن طبس افزایش یابد، اما با این وجود و با در نظر گرفتن آمارهای تائید شدە، می‌توان گفت کە این سانحه رکورد مرگبارترین سانحە معدن در ایران را شکستە است.

اعلام سه روز عزای عمومی در خراسان جنوبی

بر ا‌ساس گزارش خبرگزاری مهر، مسئولان استان خراسان جنوبی از روز دوشنبه دوم مهر ماه، بە مدت سه روز در این استان اعلام عزای عمومی کردەاند.

انتشار تصاویر جانباختگان این حادثه در شبکه‌های اجتماعی واکنش‌های گستردەای بە دنبال داشتە است. بسیاری از کارگران از عدم ایمنی کار و شرایط نامناسب حاکم بر معادن ایران انتقاد کردەاند.

کارشناسان حاضر در صحنە در گفت‌وگو با رسانه‌ها عنوان کردەاند کە با توجه به غلظت گاز در تونل‌ها که موجب انفجار در عمق ۲۵۰ متری به صورت ارتفاعی و ۷۰۰ متری به صورت مورب در معدن شده، امدادرسانی توسط هشت تیم تخصصی پنج نفره در حال انجام است.

به گفته استاندار خراسان جنوبی، انفجار در دو بلوک روی دادە در حالی کە “۲۲ نفر در بلوک بی و ۴۷ نفر در بلوک سی مشغول به کار بودند.

دستور رئیس قوەقضائیە برای “بررسی سریع” ابعاد حادثه

بر ا‌ساس گزارش خبرگزاری ایسنا، در پی وقوع حادثه در معدن زغال سنگ طبس غلامحسین محسنی‌اژه‌ای، رئیس قوه قضاییه جمهوری اسلامی دستور دادە کە “به سرعت ابعاد مختلف حادثه را مورد بررسی و رسیدگی” قرار گیرد.

همچنین رئیس‌ قوه‌ قضائیه گفتە کە باید “با مقصرین و خاطیان احتمالی، برخورد مقتضی و قانونی به عمل آید”.

در همین حال مسعود پزشکیان، رئیس‌‌جمهوری ایران با انتشار پستی در شبکە اکس، با خانوادە‌های خانباختگان ابراز همدردی کردە است.

زهرا سعیدی، سخنگوی کمیسیون صنایع و معادن مجلس شورای اسلامی نیز گفتە کە مجلس ابعاد حادثه انفجار معدن زغال سنگ طبس را بررسی می‌کند.

آمار بالای سوانح کار در ایران

عدم رعایت استانداردهای ایمنی و بی‌توجهی کارفرمایان به اصول ایمنی، تاکنون بارها منجر به بروز حوادث مرگبار در ایران شده‌اند. این مسئلە باعث شدە کە ایران از آمار بالای قربانیان کار برخوردار باشد.

به گفته رئیس گروه بررسی صحنه جرم سازمان پزشکی قانونی، تنها در سال ۱۴۰۲ ۲۱۱۵ نفر به دلیل حوادث رخ داده حین کار جان باخته‌اند.

این همه در حالی است که آمارهای ارائه شده از سوی برخی از نهادهای مستقل در خصوص حوادث در هنگام کار و آسیب‌ها و تلفات ناشی از آن، بسیار فراتر از این ارقام است.

از جمله، انجمن متخصصین بهداشت حرفه‌ای ایران با بررسی آمارهای مربوط به سال‌های ۱۳۸۷ تا ۱۴۰۰ اعلام کرد که هر سال به طور متوسط حدود ۱۳ هزار حادثه کاری در ایران رخ می‌دهد و بر اثر آن ۷۰۰ تا ۱۲۰۰ نفر جان خود را از دست می‌دهند.

از این دست حوادث در ایران کم سابقه نیستند. شهریور ماه سال گذشته نیز بر اثر انفجار در معدن زغال سنگ در استان سمنان در شمال کشور شش کارگر جان خود را از دست داده بودند. همچنین در چندماه گذشته نیز ریزش معدنی در شهرستان شازند از توابع استان مرکزی منجر به جان باختن ۴ کارگر در پی این حادثه شده بود.

دویچه وله فارسی را در اینستاگرام دنبال کنید

بر اساس آمار رسمی، ۶۸ ماده معدنی از معادن ایران استخراج می‌شود و ایران یکی از پانزده کشوری است که از وجود معادن با ثروت متفاوت برخوردار است و نرخ تولید منابع معدنی ۶ درصد از کل نرخ تولید داخلی را به خود اختصاص می‌دهد.

با این‌حال، کارشناسان همواره تاکید می‌کنند که معدنچیان در ایران در وضعیت سخت کاری و معیشتی به سر می‌برند.

محمد الفاید، مالک پیشین مجموعه تجاری لوکس هرودز در لندن، باشگاه فوتبال فولام و از ثروتمندان مشهور در بریتانیا که در ماه اوت ۲۰۲۳ در نود و چهار سالگی درگذشت، اینک با ده‌ها مورد اتهام تجاوز و آزار جنسی روبرو شده است.مالک سابق فروشگاه مشهور هارودز در لندن، محمد الفاید، به ده‌ها مورد سوءاستفاده از زنان جوان طی مدت‌چند دهه‌ متهم شده است. ده‌ها زن در یک مستند جدید پخش شده از شبکه بی‌بی‌سی، محمد الفاید را که یکی از ثروتمندان مشهور در بریتانیا محسوب می‌شد و سال پیش درگذشت، به آزار جنسی و تجاوز متهم کرده‌اند.

اینترنت بدون سانسور با سایفون دویچه‌ وله

در همین راستا یک تیم حقوقی که نماینده ۳۷ قربانی احتمالی است، اعلام کرده که پس از یک نشست خبری، بیش از ۱۵۰ گزارش جدید دریافت کرده است. این گزارش‌ها شامل “بازماندگان و افرادی می‌شود که مدارکی علیه الفاید در اختیار دارند.”

در این مستند با عنوان “الفاید: شکارچی در هارودز” پنج کارمند سابق هارودز ادعا کرده‌اند که از سوی این تاجر مورد تجاوز قرار گرفته‌اند. پنج نفر نیز از تلاش برای تجاوز گزارش داده‌اند و ۱۳ نفر دیگر ادعا کرده‌اند که از سوی رئیس خود هدف آزار جنسی قرار گرفته‌اند.

بر اساس مستند بی‌بی‌سی در این زمینه، مسئولان مجموعه تجاری هرودز در آن زمان، علاوه بر این که مداخله‌ای در رسیدگی به اتهامات مطرح شده نکردند، بلکه حتی کمک کردند که بر روی این اتهامات، سرپوش گذاشته شود.

تاکنون بیش از ۲۰ زن به خبرگزاری بی‌بی‌سی اعلام کرده‌اند که در شهرهای لندن، پاریس، سنت تروپه و ابوظبی توسط محمد الفاید مورد آزار و تعرض جنسی قرار گرفته‌اند.

اتهامات شوکه‌کننده؛ واکنش مالکان فعلی هرودز

اتهامات جنسی به محمد الفاید، تاجر مصری متولد ژانویه ۱۹۲۹ در حالی مطرح می‌شود که او پیش از این در ماه اوت سال گذشته میلادی در سن نود و چهار سالگی درگذشته است.

مالکان کنونی مجموعه فروشگاه لوکس هرودز در واکنش به این خبر با بیان این که “از شنیدن این اتهامات شوکه شده‌اند” اعلام کردند که “مجموعه هرودز با مدیریت جدید به کلی تغییر کرده است.”

‌محمد الفاید، مالک سابق این مجموعه تجاری لوکس در لندن، مالکیت باشگاه فوتبال فولام در لندن را نیز در اختیار داشت و از جمله ثروتمندان مشهور در بریتانیا محسوب می‌شد.

زمینه فعالیت این مجموعه تجاری که تاسیس آن به سال ۱۸۳۴ باز می‌گردد، توزیع و فروش پوشاک، مواد غذایی و همچنین کالاهای لوکس است و دفتر مرکزی آن نیز در لندن واقع شده است.

بخشی از شهرت محمد الفاید، به رابطه عاشقانه پسر بزرگ او “دودی” با پرنسس دایانا، همسر پیشین چارلز سوم، پادشاه کنونی بریتانیا بازمی‌گردد که در نهایت با مرگ دودی و پرنسس دایانا در یک حادثه تصادف خودرو به پایان رسید.

‌محمد الفاید برای مدتی طولانی پیگیر یافتن‌سر‌نخ‌های پنهان این حادثه بود. بسیاری از خبرنگاران تحقیقی بریتانیا، علت بروز این سانحه را به رفتارها و مزاحمت‌های پاپاراتزی‌ها و خبرنگاران مجلات زرد بریتانیایی نسبت دادند.

به گمان آن‌ها، این رسانه‌ها دائما در حال تجسس از زندگی خصوصی پرنسس دایانا بودند و راننده خودروی پرنسس دایانا و دودی الفاید، برای فرار از تعقیب خبرنگاران با سرعت زیادی رانندگی کرده و در نهایت این تصادف رخ داده است.

دویچه وله فارسی را در اینستاگرام دنبال کنید

محمد الفاید متولد مصر در دهه ۷۰ میلادی به بریتانیا مهاجرت کرده اما هرگز برای دریافت گذرنامه بریتانیایی اقدامی نکرده بود. او همچنین طی یک دهه گذشته به ندرت در محافل عمومی و مراسم مختلف ظاهر شده بود و به همراه همسر خود در خانه مجللی در شهر ساری (Surrey) در حومه لندن زندگی می‌کرد.

متن “پیمان برای آینده” سازمان ملل متحد قرار است تا دو روز دیگر درنشست سران “آینده” سازمان ملل به تصویب برسد. اما با توجه به بحران‌های موجود در جهان، مذاکرات برسر طرح اصلاحات جهانی و ساختار سازمان ملل دشوار به نظر می‌رسد.ابتکار یک رشته اصلاحات با عنوان “پیمان آینده” سازمان ملل متحد سه سال پیش مطرح شد. پس از تجربیات ریاست جمهوری دونالد ترامپ و همه‌گیری کرونا، اعتماد زیادی به سازمان ملل و نظم جهانی چندجانبه در سراسر جهان از میان رفت.

اینترنت بدون سانسور با سایفون دویچه‌ وله

آنتونیو گوترش، دبیرکل سازمان ملل متحد نیز این یقین رسیده بود که نهادهای سازمان ملل متحد به اصلاحات فوری نیاز دارند. این نهادها هنوز هم توازن قدرت پس از جنگ جهانی دوم را بازتاب می‌دهند، اما دیگر برای چالش‌های سده بیست‌ویکم مناسب نیستند.

اصلاحات مشترک و دستور کار آینده

این‌که ۱۹۳ کشور عضو سازمان ملل متحد بتوانند بر سر اصلاحات ساختار سازمان ملل و برنامه آینده به توافق برسند، امر دشواری است. وظیفه‌ای که آلمان و نامیبیا به عنوان پیشتازان این روند بر عهده گرفتند، حتی دشوارتر بود. جنگ تجاوزکارانه روسیه علیه اوکراین و جنگ غزه، این پروژه را تقریباً غیرممکن ساخت. حال چگونه می‌توان بر سر یک برنامه اصلاحی مشترک توافق کرد وقتی دنیا از چارچوب‌های خود خارج شده است؟

بیشتر بخوانید: طرح “پیمان آینده” در مجمع عمومی سازمان ملل بررسی می‌شود

آلمان و نامیبیا تا همین اواخر به ارسال پیش‌نویس متون جدید ادامه داده‌اند. “پیمان برای آینده” قرار است حداکثر تا دوشنبه ۲۳ سپتامبر (دوم مهرماه) در اجلاس سران “آینده” سازمان ملل در نیویورک با حضور اولاف شولتس، صدراعظم آلمان به تصویب برسد.

پایان برنامه بلندپروازانه اصلاحات

متن “پیمان آینده” تقریباً ۳۰ صفحه است. در پنج فصل، پیشنهادات متعددی برای اقدام در مورد موضوع‌های گوناگونی مانند فقر و گرسنگی، تضمین صلح، اصلاح ساختار مالی بین‌المللی، اصلاح شورای امنیت سازمان ملل، مقررات هوش مصنوعی و تعهد مجدد به توافق‌نامه‌های پیشین حفاظت از آب و هوا ارائه شده است.

دویچه وله فارسی را در اینستاگرام دنبال کنید

منتقدان نگران هستند از این‌که در نهایت برنامه اصلاحات بلندپروازانه‌ای که گوترش، دبیرکل سازمان ملل به آن امیدوار بود، محقق نشود و ۱۹۳ کشور در بهترین حالت در مورد کمترین مخرج مشترک توافق کنند. با این حال همین توافق حداقلی را در این دوران جنگ‌ها و بحران‌ها می‌توان یک موفقیت دانست.

سهم ایرانیان از سرکوب‌های استالینی چه بود؟ تورج اتابکی و لانا راوندی در کتاب “فتادگان در گردباد” می‌کوشند برگ‌هایی از تاریخ ایران را به ما بشناسانند که تا کنون کمتر اطلاعی از آن داشتیم. یادداشتی از اسد سیف، پژوهشگر.خودکامگان با تحریف در تاریخ می‌کوشند آن را به تسخیر خویش درآورند. به تاریخ در هر رژیم توتالیتری که رجوع شود، در نگاه نخست دروغ‌هایی در آن‌ها یافت می‌شوند که جای واقعیت نشسته‌اند. در واقع رژیم‌های توتالیتر با حذف واقعیت‌ها از تاریخ، می‌کوشند دروغ‌های خویش را واقعیت جلوه دهند.

در تاریخ‌نویسی رسمی ایران، از آغاز جنبش مشروطه تا کنون، این موضوع همیشه رخ داده است. به همین علت همیشه بخش و یا بخش‌هایی از تاریخ کشور را در آن‌ها نمی‌یابیم. از سوی دیگر ذهن پیشا مدرن افراد، در جامعه سنتی، آن‌چه از حوادث تاریخی را که دوست ندارد، از تاریخ کنار می‌نهد. این پدیده به این معناست که انسان سنتی خود را وارث تمام تاریخ نمی‌داند. بخشی از آن را به ذوق و سلیقه و یا باورهای عقیدتی و سیاسی، حذف می‌کند. برای نمونه از جنبش‌های دینی خوشش نمی‌آید و یا به جنبش‌های کارگری علاقه ندارد، یا چپ است و از همین نگاه، به مذهب اعتنایی ندارد و یا مذهبی‌ست و به جنبش‌های چپ بی‌اعتناست. سلطنت‌طلب اگر باشد، تنها به عظمت و اقتدار شاهان دل خوش دارد.

اینترنت بدون سانسور با سایفون دویچه وله

حقیقت در رژیم‌های تمامیت‌خواه آن چیزی‌ست که رهبر می‌خواهد و می‌گوید. این حقیقت می‌تواند هر لحظه و با هر تصمیم و اراده‌ای تغییر کند. در این رژیم‌ها دروغ‌ها بازسازی می‌شوند تا جای واقعیت بنشینند. از آن‌جا که ساختن “انسان نو” هدف این رژیم‌هاست، ساختن هویتی نو نیز در برنامه کار قرار می‌گیرد. در کار معماری این انسان، تاریخ بازسازی‌شده به ابزاری تبدیل می‌شود برای تسخیر ذهن و زبان انسان. این‌جاست که عقل شکاک و نقاد، استقلال خویش را از دست می‌دهد، از سرشت خویش تهی می‌شود و از حقیقت‌جویی بازمی‌ماند.

و چنین است که تاریخ ایران هم‌چنان در جست‌وجوی واقعیت‌های تاریخی‌ست. این درد بزرگی‌ست که گفته شود؛ تا کنون هیچ‌گاه پژوهشکده‌ای مستقل در ایران نداشته‌ایم تا در استقلال فکر و رأی به پژوهش در عرصه‌هایی از علم و دانش و فرهنگ این کشور مشغول باشد.

فتادگان در گردباد

در تاریخ معاصر پژوهشگرانی به همت شخصی و در پی سال‌ها کار و کوشش کوشیده‌اند تا در استقلال، به گوشه‌هایی تاریک از این تاریخ نوری بیفشانند. اگرچه سانسور و حذف حاکم امکان رشد و باروری را از آنان می‌گیرد، با این‌همه بخش بزرگی از کشف و مکتوب گرداندن واقعیت‌های تاریخی و فرهنگی را وامدار همین پژوهشگران هستیم.

در همین راستاست انتشار کتاب “فتادگان در گردباد (سرگذشت و سرنوشت قربانیان ایرانی سرکوب‌های فراگیر استالینی در شوروی)” اثر تورج اتابکی و لانا راوندی فدایی که از سوی نشر باران در سوئد منتشر شده است. این کتاب را آبتین گلکار به فارسی برگردانده است.

دویچه وله فارسی را در اینستاگرام دنبال کنید

این‌که حکومت توتالیتر اتحاد شوروی در سال‌های خفقان استالینی با کشتن میلیون‌ها نفر توانست برپا بماند، امروز پدیده شناخته‌شده‌ای است که تاریخ‌نویسان روسی در پی فروپاشی اتحاد شوروی بسیار به آن پرداخته‌اند. در همان مدت کوتاهی که درهای آرشیوها به روی تاریخ‌نویسان و پژوهشگران گشوده شد، اسنادی انتشار یافتند بسیار تکان‌دهنده‌تر از آن‌چه که تا آن‌زمان حدس و گمان زده می‌شد. با این‌همه “گولاک” هنوز بخش غایب تاریخ این کشور است.

تورج اتابکی به اتفاق لانا راوندی فدایی کار خویش را از سال‌های پیش از جنبش مشروطه آغاز می‌کنند و به مهاجرینی می پردازند که در باکو و منظقه قفقاز کارگری می‌کردند. در این سال‌ها ده‌ها سازمان و حزب از سوی ایرانیان در این منطقه تأسیس شد؛ از حزب دمکرات و عدالت گرفته تا اجتماعیون عامیون و سازمان‌هایی که کمونیست‌های ایرانی بنیاد گذاشتند. تمامی این سازمان‌ها و احزاب بعدها در تاریخ ایران نقش داشتند. در زمان جنبش مشروطه آزادیخواهان روسیه و ایران دشمن مشترک داشتند و هدفی مشترک. لیاخوف مجلس تازه تأسیس‌شده ایران را به توپ بست و امپراتور روسیه حامی محمدعلی شاه بود. در پی انقلاب اکتبر انتظار می‌رفت اوضاع به نفع آزادی‌خواهان ایران پیش برود. در آغاز چنین بود، اما در ادامه چنین نماند.

با استقرار حکومت نوبنیاد اتحاد شوروی، به راه یک انقلاب جهانی سازمان‌های کوچک و بزرگی در این کشور بنیان گرفتند که “کمینترن” (انترناسیونال سوم)، مشهورترین آنان بود. کمینترن کوشید از میان چهار میلیون افراد خارجی که در این کشور زندگی می‌کردند، و به همراه آنان کمونیست‌هایی را که در سراسر جهان فعالیت‌هایی آشکار و مخفی را برای “دنیایی بهتر” پیش می‌بردند، پیامبران انقلاب جهانی را برگزیده، موتور انقلاب را در کشورهای دیگر به کار اندازد. از میان یک‌میلیون شرقی که از ایران و افغانستان و کره و چین و…در این کشور زندگی می‌کردند، کسانی انتخاب شدند تا نخست مارکسیستم لنینیسم را در مدارسی که به همین منظور تأسیس شده بود، یاد گرفته، سپس امر انقلاب را در کشور خویش تدارک ببینند. کمینترن بر کار انقلاب جهانی نظارت داشت.

از شگفتی‌ها این‌که در میان طرفداران پیامبران انقلاب سرخ کسانی هنوز دل به سنت سپرده، نه تنها نماز و روزه به‌جا می‌آوردند، در مارکسیسم رگه‌هایی از اسلام را نیز کشف می‌کردند و می‌کوشیدند با این تلفیق مارکس را با محمد آشتی داده، جهان خویش رنگین کنند.

بیشتر بخوانید: پیراهنی تابستانی و سرگذشت اردوگاه‌های مخوف “گولاگ”

در میان ایرانیانی که در مدرسه حزبی (کوتو) درس می‌خواندند، دختر جوانی نیز بود که آندرسن نکسون، نویسنده دانمارکی در خاطرات خود از او چنین یاد می‌کند: دختر جوان تهرانی تعریف می‌کرد؛ «هنگامی که به تهران نامه نوشتم که در کوتو درس می‌خوانم، رفقایم در نامه‌هایشان از ایران شور و شعف خود را این‌گونه ابراز می‌کردند: پس راست است که مسکو مکه سرخ است.»

تا پیش از فروپاشی اتحاد شوروی در گوشه و کنار، در برگ‌هایی از تاریخ معاصر ایران نام‌هایی از ایرانیانی شنیده می‌شد که قربانی سرکوب‌های استالینی شده بودند، اعدام و یا به سیبری تبعید شده و یا این‌که هم‌چنان مفقودالاثر هستند. بازماندگان از آن فاجعه هیچگاه امکان و توان آن نیافتند تا از دوستان خویش یاد کنند و از مرگشان بگویند و بنویسند. متأسفانه تا پیش از این تاریخ امکان هرگونه پژوهشی نیز وجود نداشت.

تورج اتابکی و لانا فدایی در پی فروپاشی شوروی به این فکر می‌افتند تا با رجوع به آرشیوهای ‌به‌جا مانده، چگونگی پایان هستی ایرانیانی را بازجویند که چه بسا نامی نیز از آنان وجود ندارد. بخشی از این افراد روشنفکرانی بودند که در مسلخ ایدئولوژی قربانی شدند؛ مبارزان ضد رژیم حاکم بر ایران، آزادی‌خواهان، فعالین جنبش‌های کارگری، و یا کمونیست‌هایی که جهان بزرگ‌تری را در برقراری عدالت اجتماعی می‌جُستند.

بازداشت‌ها آغاز می‌شود

«هر شب در سراسر مسکو با فرارسیدن تاریکی “کلاغ‌های سیاه” دم در خانه‌ها توقف می‌کردند و بازداشت‌ها آغاز می‌شد. اغلب مردم خوابشان نمی‌برد. پابرهنه از رختخواب بیرون می‌جهیدند و از شکاف باریک لای پرده به تماشا می‌ایستادند که چکونه همسایگان، دوستان و همکارانشان را با خود می‌برند. خوابشان نمی‌برد تا حوالی سحر که موتور اتوموبیل‌ها روشن می‌شد و هیکل‌های تیره جمع‌آوری‌شده کنار در ساختمان سوار می‌شدند و همه‌چیز آرام می‌شد تا شب بعد…به انتظار تکرار همه این‌ها بنشینند…صبح هویت بازداشت‌شدگان معلوم می‌شد و مدیر ساختمان یا سریدار در فهرست ساکنان مجتمع که بنا بر قواعد آن‌زمان کنار در ورودی اصلی آویزان بود، خط سیاهی روی نام آنان می‌کشید…کارمندان هر مؤسسه و اداره هر روز که سر کار می‌آمدند، پیش از هر کاری سرشماری می‌کردند که چه کسانی در طول شب گذشته ناپدید شده‌اند…همه می‌گفتند؛ “این‌همه خائن و جاسوس این‌جا چه می‌کنند؟ عجیب است.» (خاطرات یک مأمور اطلاعاتی شوروی که خود نیز بعدها بازداشت شد)

در میان این عده بوده‌اند افرادی هم‌چون سلطان‌زاده، ابوالقاسم ذره، لادبن اسفندیاری و مرتضی علوی و دیگران در شمار نخستین پژوهش‌‌گران و متفکران ایران که از اوضاع سیاسی، اقتصادی و اجتماعی ایران کتاب نوشته‌اند، کسانی که تحصیلات عالی داشتند و در کنار مبارزه، سال‌ها در دانشگاه‌های کشور نوبنیاد شوراها تدریس کرده‌اند. کسانی نیز هم‌چون احسان‌الله‌خان دوستدار از بازماندگان جنبش جنگل در گیلان بودند که در پی شکست میرزاکوچک‌خان، به کشور شوراها پناه برده بودند. کسانی نیز بوده‌اند که بنا بر گزارش نیک‌بین، یکی از قربانیان، پیش از رسیدن رضاشاه به قدرت به نمایندگی از سوی حزب کمونیست ایران با رضاخان می‌نشینند و برای کودتایی جهت برپایی جمهوری و «مبارزه با نظام فئودالی، اتحاد و تمرکزگرایی در ایران و دمکراتیزه شدن» کشور، به توافق می‌رسند. رضاخان پس از دیدار با روحانیون قم و توافق با آن‌ها در استمرار پادشاهی، از افکار جمهوری‌خواهانه فاصله گرفت. با رسیدن به سلطنت، متحدان دیروز را مورد پی‌گرد قرار داد. بیش از هشتصد نفر از آنان را بازداشت کرد. عده‌ای از آنان به ناگزیر کشور را ترک گفته، به شوروی پناهنده شدند.

تمامی این افرادی را که تورج اتابکی و رواندی فدایی پرونده‌ای از آنان یافته‌اند، در “سرکوب بزرگ”، به اتهام دشمن خلق، تروتسکیست، جاسوس غرب، و فعالیت‌های ضدانقلابی، در دادگاه‌هایی فرمایشی که مدت زمان آن از چند دقیقه تجاوز نمی‌کرد، محکوم و کشته شدند. در واقع آزار و شکنجه چنان گسترده بود که هرآن‌چه در ادعانامه عنوان می‌شد، متهم برای نجات از شکنجه دوباره، آن را می‌پذیرفت. در این پاکسازی سیاسی، قربانیان نه در کشور خویش، در کشوری کشته می‌شدند که «برای گریز از پیگردهای سخت دوره رضاشاهی به آن پناه آورده بودند.» در این سرکوب صدها هزار نفر شهروند شوروی و ده‌ها هزار انقلابی و کمونیست خارجی که به شوروی پناه آورده بودند، قربانی شدند. باید سال‌ها می‌گذشت تا با مرگ استالین، از این عده اعاده حیثیت می‌شد.

برای نمونه، شمار قربانیان “سرکوب بزرگ” در آذربایجان بیش از هشتادهزار نفر است. در ژانویه ۱۹۳۹ در میان ۱۵۰۰ نفر زندانی، ۷۱۱ نفر تبعه ایران بودند. پس از مرگ استالین بازماندگان سرکوب، آنان که زنده مانده بودند، اجازه یافتند از اردوگاه‌های کار سیبری به خانه برگردند. بسیاری از آنان عمر باقی‌مانده را در سکوتی غمبار به سر آوردند و هیچگاه امکان آن نیافتند تا بگویند بر آنان چه گذشته است.

با توجه به آمار، بیشترین عده بازداشت‌شدگان خارجی در “سرکوب بزرگ”، آلمانی‌های روس با بیش از یک‌میلیون نفر هستند. عده ایرانی‌ها در این آمار هشت‌هزار نفر برآورد شده است.

مؤلفان این کتاب اسامی ۶۲۰ نفر از ایرانیان قربانی را از میان اسناد بازیافته و در کتاب آورده‌اند. بیشترین قربانیان افرادی معمولی، چون کارگر و دهقان بوده‌اند.

پاکسازی سیاسی به عنوان فصلی غم‌بار ار تاریخ شوروی یکی از موضوع‌هایی‌ست که نه تنها تاریخ‌نویسان شوروی، بل‌که جهان را سال‌ها به خود مشغول خواهد داشت. مشابه این رفتار را در تاریخ ایران، با حاکمیت جمهوری اسلامی بر ایران شاهد بوده‌ایم.

آغاز سرکوب در شوری را کسانی حتی به زمان لنین می‌دانند که در پی جنگ‌های داخلی و خارجی، اندک‌اندک “سرکوب سرخ” جانشین “سرکوب سفید” شد و کسانی دیگر نتیجه استالینیسم که با حذف مخالفان و رقیبان و معترض‌ها استحکام یافت.

* این یادداشت نظر نویسنده را منعکس می‌کند و الزاما بازتاب‌دهنده نظر دویچه‌وله فارسی نیست.

قرارداد یولیان ناگلزمان با فدراسیون فوتبال آلمان تا پایان جام جهانی ۲۰۲۶ معتبر است، اما در صورتی که او قصد بازگشت به عرصه باشگاهی را داشته باشد، نامزد دلخواه رودی فولر، مدیرورزشی تیم آلمان مشخص است: یورگن کلوپ.تیم ملی فوتبال آلمان تحت سرمربی‌گری یولیان ناگلزمان جانی تازه گرفته است. اگرچه ملی‌پوشان آلمان در جام ملت‌های اروپا ۲۰۲۴ علیرغم برخورداری از امتیاز میزبانی از صعود به نیمه‌نهایی ناکام ماندند، اما چهره و عملکرد این تیم امیدهای زیادی را تازه کرد.

فدراسیون فوتبال آلمان در راستای برنامه‌ریزی‌های میان‌مدت و همچنین به نشان اعتماد، قرارداد خود با ناگلزمان را پیش از آغاز مسابقات جام ملت‌های ۲۰۲۴ تمدید کرد و هدایت ملی‌پوشان را تا پایان جام جهانی ۲۰۲۶ به او سپرد.

رودی فولر، مدیر ورزشی تیم ملی آلمان و یکی از چهر‌ه‌های سرشناس فوتبال این کشور از هم اکنون برنامه‌هایی برای جانشینی ناگلزمان در سر دارد، طبیعتا در صورتی که او پس از جام جهانی آتی قصد داشته باشد، فعالیت‌های خود را نه به عنوان سرمربی تیم ملی که در عرصه باشگاهی ادامه دهد.

اینترنت بدون سانسور با سایفون دویچه‌ وله

نامزد دلخواه رودی فولر از همین اکنون مشخص است: یورگن کلوپ. کلوپ که از سرمربیان محبوب و موفق فوتبال در جهان محسوب می‌شود، تا پایان فصل گذشته هدایت باشگاه لیورپول را برعهده داشت و با این تیم نیز موفقیت‌های بزرگی را جشن گرفت.

فولر که از مهمانان برنامه ورزشی شامگاهی شبکه دوم آلمان (ZDF) بود، شنبه‌ شب (۲۱ سپتامبر) گفت: «اگر یولیان ناگلزمان [زمانی] تصمیم بگیرد که برای باری دیگر سرمربی‌گری یک باشگاه طراز اول را عهده‌دار شود، نمی‌توان از یورگن کلوپ گذشت، البته اگر خود او هم تمایل داشته باشد.»

کلوپ نزدیک به ده سال (۲۰۱۵ تا ۲۰۲۴) سرمربی لیورپول بود. او در آغاز سال جاری میلادی اعلام کرد که دیگر انرژی کافی برای انجام این کار را ندارد. او همچنین گفت که هرگز یک باشگاه انگلیسی دیگر را هدایت نخواهد کرد.

او که ۵۷ سال دارد، چندی پیش گفته بود که از دوران استراحت لذت می‌برد و در حال حاضر “سر سوزنی” تمایل ندارد، روی کرسی سرمربی‌گری بنشیند.

البته تا جام جهانی ۲۰۲۶ که آمریکا، کانادا و مکزیک میزبانی آن را مشترکا بر عهده دارند، راهی دراز در پیش است و احتمال اینکه کلوپ علیرغم کشیدن نفسی راحت، دچار دلتنگی فوتبال شود، کم نیست.

آخرین آمار منتشر شده در آلمان حاکی از آن است که اکثر خودروها و موتورسیکلت‌ها در این کشور به مردان تعلق دارد. تحقیقات همچنین نشان می‌دهند که مردان معمولا خودروهایی با قدرت بیشتر خریداری می‌کنند.در آلمان زنان در اقلیت قرار دارند، دست کم از لحاظ مالکیت خودرو و موتورسیکلت. طبق تازه‌ترین آماری که اداره ثبت خودرو در آلمان منتشر کرده، صاحبان خودروهای شخصی در ۶۲ درصد از موارد مرد و در ۳۸ درصد از موارد زن هستند.

به طور مشخص ۱۶ میلیون و ۹۰۰ هزار خودرو در آلمان به نام زنان ثبت شده، در حالیکه شمار خودروهای ثبت‌شده به نام صاحبان مرد بر ۲۷ میلیون و ۴۰۰ هزار مورد بالغ می‌شود. افزون بر این ۴ میلیون و ۷۰۰ هزار خودرو به نام افراد حقوقی (برای نمونه شرکت‌ها، اتحادیه‌ها، انجمن‌ها، نهادها و غیره) به ثبت رسیده است.

به باور کارشناسان بعید به نظر می‌رسد که این تناسب به این زودی‌ها تغییر یابد. برای نمونه شمار زنانی که صاحب خودرو بوده‌اند در آغاز ژانویه امسال در مقایسه با ژانویه ده سال پیش تنها ۱،۷ درصد افزایش یافته است.

اینترنت بدون سانسور با سایفون دویچه‌ وله

درخور توجه آنکه میزان زنان صاحب خودرو که در رنج سنی ۲۵ تا ۲۹ سال قرار دارند، بر ۴۲ درصد بالغ می‌شود که چهار درصد بالاتر از میزان کل است.

نکته چشمگیر دیگر آنکه زنان معمولا صاحب خودروهایی با قدرت موتور کمتر هستند. خودروهایی با حجم موتور بالغ ۱،۴ لیتر در ۵۱ درصد موارد به زنان تعلق دارد. این در حالی‌است که خودروهایی با حجم موتور بیش از ۲ لتیر تنها در ۲۱ درصد موارد به زنان متعلق است.

حجم و قدرت بالای موتور الزاما به معنای بزرگ بودن خودرو نیست، اما در اکثر موارد خودروهایی بزرگ از حجم و قدرت زیادی برخوردارند.

دویچه وله فارسی را در اینستاگرام دنبال کنید

تفاوت آماری میان شمار موتورسیکلت‌سوارهای زن و مرد حتی به مراتب بزرگ‌تر است. تنها در ۱۴ درصد موارد (۶۵۳ هزار فقره) است که صاحبان موتورسیکلت زن هستند. در ۸۶ درصد موارد (۴،۱ میلیون فقره) موتورسیکلت‌ها به نام یک صاحب مرد به ثبت رسیده است.

البته در رنج سنی ۱۸ تا ۲۴ سال، ۲۰ درصد از صاحبان موتورسیکلت در آلمان زن هستند. در مقابل، در رنج سنی بالای ۶۵ سال تنها در ۱۰ درصد صاحبان موتورسیکلت‌ها در این کشور از زنان تشکیل شده است.

جو بایدن رئیس‌جمهور آمریکا، روز شنبه ۲۱ سپتامبر (۳۱ شهریور) در دیدار با رهبران سه عضو دیگر گروه “گفتگوی چهارجانبه امنیتی” (کواد) شامل استرالیا، هند، ژاپن اعلام کرد که این گروه “نگران اوضاع در دریای چین جنوبی و شرقی است.”رئیس‌جمهوری آمریکا، روز شنبه ۲۱ سپتامبر (۳۱ شهریور) در دیدار با رهبران سه عضو دیگر گروه “گفتگوی چهارجانبه امنیتی” (کواد) شامل استرالیا، هند، ژاپن با بیان این که “افزایش تحرکات نظامی چین، تلاشی برای آزمایش این منطقه است” اعلام کرد که این گروه، “نگران اوضاع در دریای چین جنوبی و شرقی است.”

جو بایدن به همراه سایر رهبران کواد در جریان نشست خبری که در نزدیکی زادگاه او در ویلمینگتون، دلاور برگزار شد، به متحدان منطقه‌ای خود در منطقه هند و اقیانوس آرام اعلام کرد که دولت او اقدامات چین را به عنوان “تغییر در تاکتیک و نه تغییر در استراتژی” ارزیابی می‌کند.

اینترنت بدون سانسور با سایفون دویچه وله

رئیس‌جمهوری آمریکا در این نشست خطاب به آنتونی آلبانیز، نخست‌وزیر استرالیا، نارندرا مودی، نخست‌وزیر هند و فومیو کیشیدا، نخست‌وزیر ژاپن گفت: «چین کماکان به رفتار تهاجمی خود ادامه می‌دهد و در سراسر منطقه برای ما چالش ایجاد می‌کند. این مساله در دریای چین جنوبی، دریای شرقی چین، جنوب آسیا و تنگه تایوان آشکار است.»

بایدن در ادامه افزود: «از دید ما به نظر می‌رسد که شی جین‌پینگ (رئیس‌جمهوری چین) در پی تمرکز بر چالش‌های داخلی اقتصادی است و تلاش می‌کند از شدت تنش‌های دیپلماتیک چین بکاهد و برای خود فضای دیپلماتیک بیشتری فراهم کند تا بدین وسیله به طور تهاجمی منافع چین را پی‌ بگیرد.»

بیشتر بخوانید: دیدار نمایندگان چین و آمریکا برای از سرگیری دور جدید مذاکرات

دولت ایالات متحده آمریکا پیش از این نگرانی‌ خود را در خصوص تهدیدات چین علیه تایوان و همچنین درگیری‌های پی‌در‌پی میان کشتی‌های چینی و فیلیپینی در برخی از مناطق مورد مناقشه دریای چین جنوبی چین ابراز کرده بود.

چین، تایوان را به عنوان یک استان جدا شده می‌بیند و مدعی است که تایوان حتی در صورت لزوم با استفاده از نیروی نظامی، باید با سرزمین اصلی متحد شود. ارتش تایوان اخیرا تقریبا به طور روزانه گزارش‌هایی از مشاهده هواپیماهای جنگی، پهپادها و کشتی‌های جنگی چینی در نزدیکی خود منتشر کرده است.

رهبران گروه “گفتگوی چهارجانبه امنیتی” (کواد) شامل استرالیا، هند، ژاپن و آمریکا در جریان این نشست توافق کردند که همکاری بین گارد ساحلی این کشورها را به منظور بهبود قابلیت‌ها و هماهنگی میان آن‌ها افزایش دهند.

بیشتر بخوانید: دیدار مقامات آمریکایی با دالایی لاما؛ ابراز نگرانی چین

همچنین بر اساس توافق صورت گرفته در این نشست قرار شد پرسنل هندی، ژاپنی و استرالیایی در کشتی‌های متعلق به آمریکا در منطقه حضور داشته باشند. با این حال مقام‌‌های آمریکایی اشاره‌ای به این موضوع نکردند که آیا این ماموریت‌ها، ماموریت‌های دریای چین جنوبی را نیز شامل خواهد شد یا نه.

در بیانیه مشترک رهبران گروه کواد همچنین از “نظامی‌سازی و مانورهای اجباری و تهدیدآمیز در دریای جنوبی چین” ابراز نگرانی شده است.

ماه گذشته جیک سالیوان، مشاور امنیت ملی کاخ سفید به منظور شرکت در مذاکرات سه روزه به پکن سفر کرده و در آن جا با شی جین‌پینگ رئیس‌جمهوری چین ملاقات کرده بود.

بیشتر بخوانید: هشدار چین به فیلیپین درباره استقرار موشک‌های آمریکایی

به گفته ناظران سیاسی، پکن و واشنگتن هر دو تلاش می‌کنند تا پیش از انتخابات آتی و تغییر ریاست‌جمهوری آمریکا، روابط خود را در حالت متعادل حفظ کنند و مذاکراتی که در دیدار بایدن و شی در ماه نوامبر گذشته در سان‌فرانسیسکو برگزار شد ادامه دهند.

تاکید گروه کواد بر اتحاد اعضای این گروه

بایدن در دیدار با رهبران گروه کواد ضمن تاکید بر تداوم اتحاد، حتی در صورت تغییر احتمالی دولت در ایالات متحده، اظهار داشت که در این خصوص، “چالش‌هایی وجود خواهد داشت، اما گروه چهارگانه باقی خواهد ماند.”

او با اشاره به برگزاری انتخابات ریاست‌جمهوری آمریکا در نوامبر سال جاری افزود که گروه چهارگانه، “فراتر از نوامبر نیز پایدار خواهد بود.”

تاسیس گروه چهارگانه متشکل از ایالات متحده، هند، ژاپن و استرالیا به سال ۲۰۰۷ میلادی بازمی‌گردد. جو بایدن پس از پایان دوره ریاست‌جمهوری دونالد ترامپ، رئیس‌جمهوری سابق آمریکا با هدف ایجاد یک موازنه در برابر ادعاهای نظامی و اقتصادی چین، اهمیت ویژه‌ای برای این گروه قائل بوده است.

در همین راستا نارندرا مودی نخست‌وزیر هند نیز با تاکید بر حفظ گروه چهارگانه اظهار داشت که “این گروه، سیاستی علیه هیچ‌کسی ندارد، بلکه به دنبال نظم بین‌المللی مبتنی بر قوانین است.”

دویچه وله فارسی را در اینستاگرام دنبال کنید

هند به‌طور سنتی از جمله کشورهای جنبش عدم تعهد محسوب می‌شود اما در چارچوب گروه چهارگانه، دهلی‌نو همانند دیگر اعضا نگرانی‌هایی در مورد اقدامات چین در دریای چین جنوبی ابراز کرده است. این کشور همچنین قرار است میزبان نشست بعدی گروه کواد در سال آینده باشد.

در انتخابات اخیر فرانسه جبهه چپ‌گرا توانست موفقیتی دور از انتظار کسب کند. این در حالی است که دولت جدید فرانسه که اکنون به نخست‌وزیری میشل بارنیه تشکیل شده، چهره‌ای راست و محافظه‌کار دارد.کابینه جدید فرانسه که اکنون تشکیل شده است، در مقایسه با گذشته چهره‌ای راست‌گراتر دارد. امانوئل مکرون، نخست‌وزیر فرانسه ۱۱ هفته پس از انتخابات زوردس پارلمانی ۳۹ عضو دولت را معرفی کرد.

شش وزیر در دولت میشل برانیه، نخست‌وزیر جدید این کشور به جناح راست محافظه‌کار تعلق دارند. از جمله برونو رتییو (Bruno Retailleau)، رئیس فراکسیون جمهوری‌خواهان در مجلس سنای فرانسه.

ژان نوئل بارو (Jean- Noël Barrot) که تا کنون وزیر امور اروپا بود، در کابینه جدید در رأس وزارت امور خارجه فرانسه قرار گرفته است. آنتوان آرمان (Antoin Armand) که ۳۳ سال بیش ندارد و از معتمدان مکرون محسوب می‌شود، به عنوان وزیر اقتصاد انتخاب شده است.

سباستیان لکورنو (Sebastian Lecornu) همچنان هدایت وزارت دفاع را بر عهده خواهد داشت و رشیده داتی (Rachida Dati) نیز در رأس وزارت فرهنگ فرانسه به کار خود ادامه خواهد داد.

اینترنت بدون سانسور با سایفون دویچه وله

جناح چپگرای فرانسه که در انتخابات تابستان امسال به موفقیتی دور از انتظار دست یافته بود و آرای زیادی را به خود اختصاص داده بود، تنها یک وزیر در کابینه جدید فرانسه دارد: دیدیه میگو (Didier Migaud) که تا کنون ریاست وزارت شفاف‌سازی را عهده‌دار بود، از این پس وزیر دادگستری خواهد بود.

چندین سیاستمدار چپگرا پیشنهادهای میشل بارنیه به همکاری را رد کرده بودند چون با خط مشی و مواضع سیاسی محافظه‌کارانه او مخالف هستند.

نکته درخور توجه آنکه در دولت جدید فرانسه چندین چهره وزین و برحسته سیاسی این کشور منظور نشده‌اند، از جمله ژرالد دارمانین (Gerald Darmanin)، وزیر کشور و برونو لو مر (Bruno Le Maire) وزیر اقتصاد در کابینه پیشین.

دویچه وله فارسی را در اینستاگرام دنبال کنید

کابینه جدید فرانسه با انتقاد و اعتراض اپوزیسیون این کشور، خواه از جناح چپ و خواه جناح راست پوپولیستی روبرو شده است.

مارین لوپن، رئیس فراکسیون راست افراطی گفت که “دولت جدید با آروز و امید رأی‌دهندگان به تغییر، فاصله زیادی دارد”.

ژان لوک ملنشون (Jean-Luc Mélenchon) از جناح چپ پوپولیستی تصریح کرد: «این ترکیب نه مشروعیت دارد و نه نویدبخش موفقیت. ما نهایت تلاش خود را خواهیم کرد هر چه سریع‌تر به کار آن پایان دهیم.» اولیویه فور (Olivier Faure) کابینه جدید را “دولتی واپسگرا” خواند که به دموکراسی دهن‌کجی می‌کند.

کابینه جدید فرانسه قرار است بعدازظهر روز دوشنبه (۲۳ سپتامبر / ۲ مهر) برای نخستین بار تشکیل جلسه دهد. انتظار می‌رود که میشل بارنیه در روز اول اکتبر در مجلس ملی فرانسه بیانیه دولت را قرائت کند. دولت فرانسه سپس باید طرح بودجه برای سال ۲۰۲۵ را ارائه کند؛ امری که یکی از بزرگ‌ترین چالش‌های دولت جدید محسوب می‌شود.

در پی انفجار در معدن زغال سنگ معدنجوی شهرستان طبس استان خراسان‌ جنوبی، دست‌کم ٣٠ کارگر معدن کشتە و ١٧ نفر نیز زخمی‌ شدەاند. تلاش‌ها برای نجات مصدومان همچنان ادامە دارد.بر ا‌ساس گزارش خبرگزاری‌های داخلی ایران، شامگاه روز شنبه ۳۱ شهریور (٢١ سپتامبر)، انفجار در معدن زغال سنگ معدنجوی طبس در استان خراسان‌ جنوبی، کشتە‌شدن دست‌کم ٣٠ کارگر معدن و مصدومیت ١٧ معدنچی دیگر را در پی داشتە است.

علی اکبر رحیمی، فرماندار شهرستان طبس در گفت‌وگو با رسانه‌ها در مورد آخرین وضعیت امدادرسانی بە معدنچیان گفتە کە “تا کنون فوت ٣٠ نفر و مصدومیت ١٧ نفر ثبت شدە است”.

این مقام دولت در عین حال تاکید کردە که عملیات امدادرسانی همچنان ادامە و احتمال افزایش آمار مصدومان و فوتی‌ها وجود دارد.

اینترنت بدون سانسور با سایفون دویچه وله

بە گفتە فرماندار طبس، علت انفجار در این معدن نشست گاز متان و علت تلفات جانی زیاد، نە آتش‌سوزی و تخریب دیوارەها بلکه “خفگی” بودە است.

رئیس اداره کار، تعاون و رفاه اجتماعی شهرستان طبس نیز “وجود حجم زیاد گاز” را مانعی در عملیات امدادرسانی خوانده است.

تصاویر عملیات امدادرسانی بە معدنچیان طبس در شبکەهای اجتماعی بە طور گستردە منتشر شدەاند. بسیاری از کاربران ضمن همدردی با معدنچیان و خانوادەهای آن‌ها “عدم توجه بە مسائل مربوط بە ایمنی کار در ایران” را مورد انتقاد قرار دادەاند.

حوضه زغال‌دار طبس با وسعت بییش از ۳۰ هزار کیلومتر مربع و ذخیره اکتشافی ۷۵.۲ میلیارد تن زغال سنگ کک‌شو و حرارتی، غنی‌ترین و بزرگترین ناحیه زغالی ایران محسوب می‌شود.

ناحیه پروده با وسعت هزار و ۲۰۰ کیلومتر مربع و ذخیره زمین‌شناسی ۱.۱ میلیارد تن زغال سنگ کک‌شو، یکی از چهار ناحیه زغالی طبس و بزرگترین حوضه زغال سنگ کک‌شو ایران است.

از این دست حوادث در ایران کم سابقه نیستند. شهریور ماه سال گذشته نیز بر اثر انفجار در معدن زغال سنگ در استان سمنان در شمال کشور شش کارگر جان خود را از دست داده بودند. همچنین در چندماه گذشته نیز ریزش معدنی در شهرستان شازند از توابع استان مرکزی منجر به جان باختن ۴ کارگر در پی این حادثه شده بود.

دویچه وله فارسی را در اینستاگرام دنبال کنید

ایران از نظر مواد معدنی و منابع طبیعی غنی است. بر اساس آمارها بیش از هفت‌هزار کارگر در بخش معدن مشغول بکار هستند.
بر اساس آمار رسمی، ۶۸ ماده معدنی از معادنایران استخراج می‌شود و ایران یکی از پانزده کشوری است که از وجود معادن با ثروت متفاوت برخوردار است و نرخ تولید منابع معدنی ۶ درصد از کل نرخ تولید داخلی را به خود اختصاص می‌دهد.

با این‌حال، کارشناسان همواره تاکید می‌کنند که معدنچیان در ایران در وضعیت سخت کاری و معیشتی به سر می‌برند.