به گزارش خبرگزاری فارس، خطیب‌زاده مذاکرات این دور را “رو به جلو” دانست و گفت: «اگر گفت‌وگوها به سطح سیاسی درجه یک ارتقا پیدا کند می‌توان انتظار داشت که به سرعت شاهد پیشرفت‌های جدی در حوزه‌های مختلف مورد گفت‌وگو در چارچوب این مذاکرات باشیم.»

محمود عباس‌زاده‌، سخنگوی کمیسیون امنیت ملی و سیاست خارجی مجلس نیز پیرامون این دور از گفت‌وگوهای ایران و عربستان به “خبرگزاری دانشجو” گفت: «اگر کشورهای مهم منطقه مانند ایران، عربستان و ترکیه روابط حسنه‌ای داشته باشند، منطقه غرب آسیا می‌تواند به یک بلوک قدرت تبدیل شود.»

پیشتر نیز “نور نیوز” در این باره نوشته بود که مقامات ارشد دبیرخانه شورای عالی امنیت ملی ایران و رئیس سرویس اطلاعاتی عربستان به عنوان نمایندگان تام‌الاختیار دو کشور در جلسات شرکت کرده‌ و درباره از سرگیری روابط دو کشور تبادل نظر کرده‌اند.

مشکلات عراق با ایران و ترکیه

فواد حسین، وزیر خارجه عراق درباره گفت‌وگوهای ایران و عربستان در بغداد به شبکه تلویزیونی الجزیره گفته است که این دیدار “امنیتی بود و با حضور مسئولان عالی‌رتبه برگزار شد و دو طرف بر سر یادداشت تفاهم ۱۰ بندی توافق کردند”.

به گفته او، دو کشور در این مذاکرات به موضوع تداوم آتش‌بس در یمن پرداخته و درباره برگزاری دور بعدی مذاکرات در سطح دیپلماتیک نیز به توافق رسیده‌اند.

دویچه وله فارسی را در اینستاگرام دنبال کنید

وزیر خارجه عراق به الجزیره گفته است که هیات ایرانی پس از عید فطر برای گفت‌وگو درباره “شماری از مسائل، از جمله پرونده امنیتی به عراق سفر خواهد کرد».

او با تاکید بر ضرورت حل مشکلات امنیتی عراق با ایران و ترکیه از طریق گفت‌وگو افزود: «دلایلی که طرف ترکیه‌ای درباره آن صحبت می‌کند، برای به‌کارگیری زور در اراضی‌مان کافی نیست».

اشاره وزیر خارجه عراق به حملات ترکیه به شمال عراق و تهاجم نیروهای وابسته به ایران به پایگا‌ه‌های آمریکا در این کشور است.

ترکیه دوشنبه گذشته از آغاز عملیات هوایی و زمینی ارتش این کشور در خاک عراق (عملیات قفل پنجه) برای سرکوب عناصر “پ‌ک‌‌ک” خبر داده و گفته بود که این عملیات تا نابودی کامل تروریست‌ها ادامه خواهد یافت.

خلوصی آکار، وزیر دفاع ترکیه روز دوشنبه پنجم اردیبهشت اعلام کرد که “مرحله نخست عملیات قفل پنجه” در شمال عراق پایان یافته است.

نقش ریش‌سفید منطقه

وزیر خارجه عراق با اشاره به حضور مستشاران آمریکایی در عراق برای کمک به نیروهای عراقی با توافق دولت این کشور تاکید کرد که “حمله به امریکایی‌ها در عراق به معنای حمله به دولت و منافع ملی است”.

نیروهای نظامی آمریکایی و متحدان آنها در سوریه و عراق بارها هدف حملات موشکی و پهپادی قرار گرفته‌اند. دراسفند گذشته سپاه پاسداران منطقه‌ای در اربیل را هدف موشک قرار داد و گفت، یک هدف اسرائيلی را هدف گرفته است. در پی این حمله، عراق سفیر ایران در این کشور را احضارکرد.

در جریان یک حمله موشکی در فروردین ماه امسال به پایگاه نیروهای آمریکایی در استان دیرالزور در شرق سوریه نیز چهار نظامی آمریکایی زخمی شدند. سفارت آمریکا در بغداد نیز چندین بار هدف حملات موشکی این نیروها قرار گرفته است.

به کانال دویچه وله فارسی در تلگرام بپیوندید

همچنین جنگ یمن جنگی نیابتی میان عربستان و ایران قلمداد می‌شود و عربستان بارها هدف حملات پهپادی حوثی‌ها قرار گرفته است.

با وجود این که بسیاری ایران را از تنش‌ساز‌ترین کشورهای منطقه می‌دانند، محمود عباس‌زاده گفته است که جمهوری اسلامی “علاقه‌مند است حتی بدون نگاه به گذشته، پیش‌قدم تقویت ارتباط بین کشورهای منطقه باشد و نقش ریش‌سفید را در منطقه بازی کند”.

به کانال تلگرام دویچه وله فارسی بپیوندید

همچنین رسانه مالی “بلومبرگ” می‌نویسد، پس از آن‌که ایلان ماسک هفته گذشته تأمین مالی ۴۶.۵ میلیارد دلار برای خرید توییتر را ارائه داد، مدیریت توییتر نظر خود را تغییر داد و به استقبال این طرح رئیس تسلا رفت.

ایلان ماسک حدود ده روز پیش اعلام کرد که قصد خرید تمام سهام توییتر را دارد. او طی چند ماه گذشته حدود ۹درصد سهام این شبکه اجتماعی محبوب را خریداری کرده بود.

ماسک گفته بود قصد دارد، آنچه که از نظر او “محدودیت‌های آزادی بیان” است را در این شبکه اجتماعی برچیند.

تردیدهایی که باقی می‌مانند

شورای مدیریت توییتر در پی این اظهارات ایلان ماسک دست به اقدامات متقابل زد و اعلام داشت، در صورتی که سهام یک “مهاجم” مانند ماسک، فراتر از مرز ۱۵درصد برود، دیگر سهام‌داران این امکان را خواهند یافت سهام ارزان‌تری کسب کنند. همچنین پیش‌بینی شده است، در صورت خرید احتمالی از سوی یک سهامدار کلان، خریدار یک “پاداش کنترل” به دیگر سهامداران بپردازد.

به گزارش “وال استریت ژورنال”، علت این تغییر رویکرد مدیریت توییتر، ویدئوکنفرانس‌های ماسک با شماری از سهامداران “گزینش‌شده” توییتر بوده است.

وال استریت ژورنال با استناد به اظهارات افراد مطلع می‌نویسد که پس از ملاقات روز یکشنبه ۲۴ آوریل (۴ اردیبهشت)، طرفین پیشرفت‌هایی در مذاکرات خود داشته‌اند و تنها برخی اختلاف‌نظرها باید برطرف شوند.

این رسانه می‌افزاید، با این حال هنوز مشخص نیست که چنین معامله‌ای صورت گیرد. توییتر تاکنون به طور رسمی تنها اعلام کرده که با رعایت منافع تمام سهامداران پیشنهاد ماسک را مورد بررسی قرار خواهد داد.

وال استریت ژورنال می‌نویسد احتمال دارد که توییتر پنجشنبه همین هفته که آمار سه‌ماهه را اعلام می‌کند، نظر رسمی خود را اعلام دارد، و چه بسا زودتر از روز پنجشنبه. زیرا پس از آن احتمال دارد ایلان ماسک “پیشنهاد و یا پیش‌شرط‌های دیگری” روی میز بگذارد.

ماسک بارها تأکید کرده بود که برای هر سهم بیش از ۵۴.۲۰ دلار نخواهد پرداخت. بدین گونه ارزش توییتر را ۴۳ میلیارد دلار تعیین کرده بود. خریداران سهام تاکنون تردید داشته‌اند که ماسک به هدف خود برسد. روز جمعه ۲۲ آوریل بازار بورس با ۴۹ دلار هر سهم توییتر بسته شد و این به وضوح کمتر از آن چیزی است که ایلان ماسک حاضر است برای آن بپردازد. اما در پی انتشار خبر احتمال خرید توییتر توسط ایلان ماسک، روز دوشنبه ۲۵ آوریل حدود ۵درصد بر ارزش سهام توییتر افزود شد.

به کانال اینستاگرام دویچه وله فارسی بپیوندید

ایلان ماسک با اختلاف بسیار ثروتمندترین شخص جهان است. اما دارایی او تنها به صورت سهام خودروسازی برقی تسلا و شرکت فضانوردی اسپیس‌ایکس است. بنابراین ایلان ماسک مجبور است برای خرید شبکه اجتماعی توییتر به اعتبارات مالی روی آورد.

یادبود امسال فاجعه چرنوبیل تفاوت بزرگی با سال‌های پیش دارد، چرا که کنترل نیروگاه چرنوبیل با آغاز حمله روسیه به اوکراین به مدت حدود پنج هفته به دست نیروهای مهاجم افتاد. ولودومیر زلنسکی، رئیس جمهور اوکراین، اعلام کرد که روسیه خواهان تکرار چرنوبیل، بدترین فاجعه هسته‌ای جهان در سال ۱۹۸۶ است و در صورت وقوع انفجار، این پایان همه چیز و پایان اروپا است. وزیر امور خارجه اوکراین در خصوص وقوع انفجاری ۱۰ برابر چرنوبیل هشدار داد و زلنسکی نیز در پیام ویدئویی خود گفت، کلمه چرنوبیل را که شنیده‌اید؟ و ادامه داد که حمله روسیه به نیروگاه هسته‌ای دیگر اوکراین یعنی زاپروژیا که درساعات اولیه بامداد جمعه ۱۳ اسفند رخ داد، خطر “فاجعه تشعشعات هسته‌ای” را برای تمامی اروپا به همراه دارد.

در این میان، برخی گزارش‌ها حاکی از آن بود که برخی از مردم در کشورهای اروپایی، با افزایش تهدید اتمی روسیه و با شروع درگیری‌ها در نزدیکی نیروگاه اتمی چرنوبیل، به تهیه قرص ید روی آورده‌اند. ﯾدﯾد ﭘﺗﺎﺳﯾم (KI) در واقع دارویی است که می‌تواند در مواقع اضطراری از آسیب پرتوهای اتمی بر بدن انسان به خصوص اثرات زیان‌بار این تابش‌ها بر غده تیروئید بکاهد و این همان دارویی بود که در زمان فاجعه اتمی چرنوبیل برای جلوگیری از جذب ید رادیواکتیو تولیدشده توسط انفجارات هسته‌ای تجویز شده بود. همه این خبرها به نگرانی‌ها درباره احتمال وقوع دوباره فاجعه‌ای اتمی همچون چرنوبیل دامن زد و این پرسش را پیش کشید که آیا اساسا با گذشت چند دهه از این حادثه مهیب، چنین تهدیدی وجود دارد؟

تراژدی واقعی

دیوید اتنبرو، جانورشناس، طبیعت‌شناس و مستندساز مشهور بریتانیایی، در مستند “حیات روی سیاره ما” از چرنوبیل با عنوان یک تراژدی واقعی نام می برد که غالبا از آن به عنوان پرهزینه‌ترین حادثه تاریخ بشر یاد می‌شود. در خصوص علت وقوع حادثه چرنوبیل بسیار گفته‌اند و نوشته‌اند و گزارش‌های بسیاری درباره جنبه‌های فنی و پیامدهای زیست‌محیطی این فاجعه منتشر شده است. حادثه وحشتناک چرنوبیل که ۳۶ سال پیش در چنین روزی، و به صورت دقیق‌تر در ساعت ۰۱:۲۴ نیمه‌شب ۲۶ آوریل ۱۹۸۶، در اثر وقوع انفجاری مهیب در رآکتور شماره ۴ نیروگاه اتمی چرنوبیل رخ داد، به صورت خلاصه، ناشی از قصور و خطای انسانی و همچنین مشکلات و ایرادات فنی در طراحی بود.

با وجود اینکه روش‌ها و راه‌حل‌های متخصصان برای مهار و کنترل آلودگی رادیواکتیو و جلوگیری از نشت بیشتر آن به سراسر اروپا تا حد زیادی کارآمد بود، اما پنهانکاری سیاسی اتحاد جماهیر شوروی در آن زمان، شرایط را برای دانشمندان دشوارتر می‌کرد. تعداد قربانیان انفجار چرنوبیل بر اساس گزارش‌های رسمی تنها ۳۱ نفر اعلام شد، در حالی که اینک تعداد قربانیان فاجعه چرنوبیل تا ۴۰۰۰ نفر و حتی طبق برخی برآوردها تا ۹۰ هزار نفر عنوان می‌شود.

افزون بر پنهانکاری مقامات شوروی، آماده نبودن سازمان جهانی بهداشت (WHO) برای مقابله با چنین حوادثی، شرایط پس از حادثه چرنوبیل را به شرایطی خاص تبدیل کرده بود. درحالی‌که تفاهم‌نامه همکاری بین آژانس بین‌المللی انرژی اتمی (IAEA) و سازمان جهانی بهداشت سال‌ها پیش از آن، یعنی سال ۱۹۵۹، امضا شده بود، سازمان جهانی بهداشت، پنج سال پس از حادثه، یعنی تازه در سال ۱۹۹۱، متخصصان خود را به محل فرستاد و تازه چهار سال پس از آن، یعنی سال ۱۹۹۵ (۹ سال پس از حادثه) بود که همایشی برای بررسی ابعاد فاجعه برگزار کرد.

با مشخص شدن اینکه مواد رادیواکتیو از نیروگاه نشت کرده و هر لحظه امکان گسترش شدید آلودگی به سراسر اروپا وجود داشت، هزاران تن شن و ماسه، اسید بوریک، خاک رُس و سرب با هلی‌کوپتر بر روی شعله‌های آتش ریخته شد تا واکنش زنجیره‌ای در راکتور متوقف شود. چرنوبیل در واقع حدود ۴۰۰ بار بیش از بمب اتمی هیروشیما ماده آلوده رادیواکتیو به جو زمین وارد کرد. طرح‌های علمی برای جلوگیری از نشت بیشتر به سرعت اجرایی شد و حتی ساخت محافظ رآکتور چهارم چرنوبیل به نام سارکوفاگوس، که تنها ۲۴ روز پس از حادثه آغاز شده بود در همان سال به پایان رسید. اما متاسفانه این سازه برای جلوگیری از نشت بیشتر مواد رادیواکتیو به قدر کافی ایمن نبود و از این رو، اوکراینی‌ها تصمیم به نصب تابوت فلزی جدید چرنوبیل (NSC)گرفتند. گنبد ۳۶ هزار تنی محافظ راکتور شماره چهار چرنوبیل که بزرگترین سازه متحرک جهان محسوب می‌شود و کار نصب آن نهایتا پس از سال‌ها تاخیر در سال ۲۰۱۶ به پایان رسید.

آیا چرنوبیل هنوز هم خطرناک است؟

آلودگی مواد رادیواکتیو فراتر از حد تصور ویرانگر و مرگبار است. حتی تابوت فلزی جدید چرنوبیل، گنبد محافظی که ساخت آن بیش از دو میلیارد دلار هزینه داشته، قادر است نهایتا به مدت حدود ۱۰۰ سال از انتشار بیشتر تشعشعات اتمی جلوگیری کند. همزمان با تهاجم روسیه به خاک اوکراین، کنترل نیروگاه هسته‌ای چرنوبیل نیز در اواخر ماه فوریه امسال به دست نیروهای روس افتاد؛ مساله‌ای که به نگرانی‌های بسیاری درباره احتمال تکرار فاجعه چرنوبیل دامن زد. این بار صحبت نه تنها درباره بقایای چرنوبیل، بلکه درباره درگیری در نزدیکی نیروگاه دیگری به نام نیروگاه زاپروژیا بود.

نیروگاه زاپروژیا که حد فاصل سال‌های ۱۹۸۴ تا ۱۹۹۵ ساخته شده، با داشتن ۶ رآکتور بزرگترین نیروگاه اتمی اروپا و نهمین نیروگاه هسته‌ای در جهان محسوب می‌شود. با وجود آنکه ویدئوهای اولیه تصاویری از انفجارهای عظیم و توده‌های دود را نشان می‌داد، اما ظاهرا در زمان آتش‌سوزی فقط یکی از شش راکتور نیروگاه فعال بوده و حریق در یک ساختمان آموزشی خارج از محیط نیروگاه اتفاق افتاده و هیچ تغییری در سطح پرتوهای رادیواکتیو در نیروگاه اتمی زاپروژیا مشاهده نشد.

تردیدی نیست که طراحی نیروگاه زاپروژیا به لحاظ ملاحظات ایمنی با نیروگاه چرنوبیل تفاوت دارد، اما پیچیدگی ساختاری و فنی نیروگاه های اتمی، در عمل مانع از این می‌شود که بتوان به سادگی و با یقین از ایمنی صددرصدی سخن گفت. نگرانی عمده‌ای که در خصوص نیروگاه زاپروژیا وجود داشت این بود که با قطع برق نیروگاه، این نیروگاه برای تامین برق اضطراری سیستم‌های خنک‌‌کننده خود مجبور به استفاده از ژنراتورهای دیزلی پشتیبان شود که ضریب ایمنی پایین‌تری دارند.

از این گذشته، آنجا که پای موضوع پیچیده‌ای مانند تاسیسات هسته‌ای در میان باشد، گاهی تنها یک خطای انسانی یا اشتباه سهوی در محاسبات، به بیان دیگر تنها چند متر اختلاف در محل برخورد موشک یا محل آتش‌سوزی، ممکن است نتیجه را به کلی تغییر دهد. تصرف چرنوبیل و حمله به زاپروژیا نشان داد که هراس و کابوس آلودگی هسته‌ای در اروپا قرار نیست به این زودی‌ها به پایان برسد.

فراتر از اینها، حتی اگر جنگی هم در کار نبود، باید گفت که مساله نیروگاه اتمی چرنوبیل هنوز هم به خودی خود کاملا حل نشده است. سال گذشته که هنوز خبری از تهاجم روسیه به اوکراین و تصرف چرنوبیل نبود، گزارشی در “لایوساینس” مبنی بر افزایش فرایند شکاف هسته‌ای در توده‌های سوخت اورانیوم در زیرزمین راکتور نیروگاه چرنوبیل منتشر شد و یکی از پژوهشگران انستیتوی مشکلات ایمنی در نیروگاه‌های هسته‌ای در کیف، پایتخت اوکراین، در آن زمان گفت: «در مورد بسیاری از مسائل اطمینان نداریم و نمی‌توانیم احتمال وقوع حادثه دیگری را رد کنیم.»

مطالب منتشر شده در صفحه “دیدگاه” الزاما بازتاب‌دهنده نظر دویچه‌وله فارسی نیست.

حاشیه‌نویسی‌های این کتاب با دستخط “نورث”، در ارتباط با داستان این قطعه بوده‌اند؛ و از آنجا که “نورث” چندین سال پیش از اولین اجرای نمایشنامه “سیمبلین” (Cymbeline) درگذشت، بنابراین این حاشیه‌نویسی‌ها نمی‌تواند در ارتباط با اثر شکسپیر بوده باشد.

مایکل بلاندینگ، پژوهشگر ادبی در گفت‌وگو با روزنامه گاردین، این شواهد را یک “کشف انقلابی” خوانده است.

“سیمبلین” داستان یک پادشاه عهد قدیم بریتانیای عصر امپراتوری روم باستان است، و یک شرط‌‌بندی در مورد وفاداری دختر این پادشاه نسبت به همسری که مخفیانه با او ازدواج کرده است را روایت می‌کند.

علی یونسی دانشجوی مهندسی کامپیوتر و امیرحسین مرادی دانشجوی فیزیک دانشگاه صنعتی شریف در فروردین ۹۹ توسط ماموران وزارت اطلاعات بازداشت و به بند ۲۰۹ زندان اوین منتقل شدند. گفته شده که بازداشت این دانشجویان، توسط ماموران لباس شخصی، بدون ارائه حکم قضایی صورت گرفته و ماموران هنگام دستگیری آنها را کتک زده‌اند.

غلامحسین اسماعیلی، سخنگوی قوه قضاییه ایران در اردیبهشت همان سال این دانشجویان را به همکاری با سازمان مجاهدین خلق متهم کرد. خانواده این دو اتهامات وارده را رد کرده و گفته‌اند، از آنها اعتراف اجباری گرفته شده است.

آیدا یونسی کمی بعد از بازداشت برادرش با انتشار ویدئویی در فضای مجازی گفت که اتهام همکاری با مجاهدین به این خاطر به بردار او زده شده که پدر و مادر او از زندانیان دهه شصت بوده‌اند. آیدا یونسی در شهریورماه ۹۹ از فشار بر برادر خود برای انجام اعترافات تلویزیونی خبر داد.

دو سال “بازداشت موقت”

رضا، برادر علی یونسی اواخر بهمن سال گذشته به دویچه‌وله فارسی گفت که او و حسین مرادی ۲۲ ماه است در “بازداشت موقت” بسر می‌برند و از بسیاری حقوق اولیه محرومند.

پیش از آن نیز مصطفی نیلی، وکیل علی یونسی درباره شرایط نگهداری موکلش در زندان اوین گفته بود که او «در یک سلول ۲ در ۴ در بند ۲۰۹ به همراه یک قاچاقچی مواد مخدر و یک متهم فساد مالی نگهداری می‌شود. تنها ۳ روز در هفته، آن هم به مدت ۲۰ دقیقه اجازه هواخوری دارد و استفاده از چشم‌بند برخلاف قانون برای او اجباری است.»

امیرحسین مرادی برنده مدال نقره المپیاد نجوم کشوری سال ۹۶ و علی یونسی برنده مدال نقره المپیاد نجوم کشوری سال ۹۵ و مدال طلای المپیاد نجوم سال ۹۶ است. همچنین، علی یونسی با کسب مدال طلا در دوازدهمین المپیاد جهانی نجوم و اخترفیزیک را برده که در چین برگزار شده بود.

دویچه وله فارسی را در اینستاگرام دنبال کنید

خبرگزاری تسنیم این دو دانشجوی نخبه را مرتبط با با “گروهک منافقین” دانسته و نوشته است که “این افراد علاوه بر این، در چند مورد دیگر نیز در نقاط مختلف تهران دست به عملیات تروریستی با هدایت منافقین زده بودند.”

تلاش‌های داخلی بین‌المللی برای آزادی یونسی و مرادی

از هنگام بازداشت این دو بسیاری در داخل و خارج از ایران، از جمله گروهی از نمایندگان پارلمان سوئد و گابی رولاند، نماینده مجلس ایالتی بادن وورتمبرگ آلمان خواستار آزادی آن‌ها شده‌اند.

اردیبهشت سال گذشته ۱۷۰ تن از استادان و اعضای هیئت علمی دانشگاه صنعتی شریف در نامه‌ای به مقام‌های حکومت ایران از آنها خواستند امیرحسین مرادی و علی یونسی را به مناسبت عید فطر آزاد کنند.

شماری از برندگان جایزه نوبل و چهره‌های دانشگاهی نیز در نامه مشترکی به آنتونیو گوترش و میشل باشله، دبیرکل و کمیسر عالی حقوق بشر سازمان ملل خواستند، هر تلاش ممکن و عملی را برای آزادی علی یونسی و امیرحسین مرادی به کار گیرند.

در نامه آنها به شکنجه‌های جسمی و روحی و بدرفتاری‌ برای گرفتن “اعتراف اجباری” از علی یونسی و علی مرادی سخن رفته بود.

این نامه به امضای نوام چامسکی، پروفسور دانشگاه ام‌آی‌تی، ریچارد رابرتس، برنده نوبل پزشکی ۱۹۹۳، بری بریش، برنده نوبل فیزیک، مارتین شلفی، برنده نوبل شیمی، رندی شکمن، برنده نوبل پزشکی، جک ژوستاک، برنده نول پزشکی و دیوید واینلند، برنده نول پزشکی رسیده بود.

به کانال دویچه وله فارسی در تلگرام بپیوندید

سال گذشته سازمان عفو بین‌الملل درباره خطر اعدام علی یونسی و امیرحسین مرادی هشدار داد و با انتشار نامه سرگشاده به محسنی اژه‌ای، رییس قوه قضاییه جمهوری اسلامی ایران خواستار اقدام فوری برای آنها شد.

عفو بین‌الملل در این نامه نوشته بود که چشم چپ علی یونسی به دلیل ضرب و شتم دچار آسیب شدید شده است. او همچنین گفته بود که چراغ سلول‌اش ۲۴ ساعت روشن بوده و او هیچ درکی از شب و روز ندارد و همین باعث پریشانی روحی و درد در ناحیه سر و چشم او شده است. امیرحسین مرادی نیز از ضرب و شتم شدید خود هنگام بازداشت خبر داده بود.

علت تلف شدن قلاده خرس قهوه‌ای که در روستای کنازق شهرستان نمین اردبیل جان باخت، “آسیب جدی ناشی از ضرب و جرح و روش‌های غیر اصولی اهالی روستا برای مهار این جانور” عنوان شده است.

مدیر کل حفاظت از محیط زیست اردبیل می‌گوید، «اهالی منطقه پس از تعقیب و گریز و از پا افتادن حیوان با استفاده از تراکتور و لودر و موتور سیکلت، حیوان را با طناب بسته و آن را مهار کردند». به گفته قاسم‌پور مسئولان بلافاصله حیوان را به کلینیک انتقال دادند ولی به دلیل آسیب جدی به استخوان‌ها و “خرد و خمیرشدن امحا و احشاء” حیوان چند ساعت پس از بیهوشی، به دلیل شدت جراحات، تلف شد.

دویچه وله را در اینستاگرام دنبال کنید

دو روز بعد، حدود ۶۰۰ کیلومتر آنطرف‌تر در استان سرسبز مازندران هم یک قلاده پلنگ در قائم‌شهر مشاهده شد که با جو متشنج اطراف حیوان و تحریک جانور به حمله، سرانجام با شلیک گلوله از پای درآمد.

تصاویر و خبرهایی که از نحوه برخورد مردم و نیروی انتظامی با این دو جانور منتشر شده، برخوردی که در نهایت منجر به تلف شدن این دو جانور شد، بازتاب‌های گسترده‌ای در رسانه‌ها و در شبکه‌های اجتماعی داشته است.

کاربری در توییتر نوشته است: « بعد از پلنگ مازندران، نوبت به کشتن خرس اردبیل رسید. ایران تنها کشوری است که حتی حیوانات ان هم تمایل به مهاجرت [از آن] دارند.»

نبود آموزش، آگاهی، امکانات و مسئولان کارشناس

از دست رفتن این دو قلاده جانور از دو گونه ارزشمند برای اکوسیستم در حالی رخ می‌دهد که این مناطق از کشور در استان مازنداران و آذربایجان زیستگاه طبیعی بسیاری از گونه‌های جانوری به شمار می‌روند. این واقعیت که این اتفاق با وجود آشنایی دیرینه ساکنان این مناطق به حضور گونه‌های متعدد جانوری در زیستگاه‌های طبیعی‌ و در همسایگی‌شان رخ می‌دهد، کارشناسان و دوستداران حیات وحش را بیش از پیش نگران کرده است.

تلف شدن دو قلاده ارزشمند حیات وحش در روزهای گذشته، نشان داد که مردم و نهادهای متولی از آموزش کافی در برخورد با چنین جانورانی برخوردار نیستند. برای جلوگیری از تکرار چنین حوادثی ارتقا آگاهی مردم، نهادهای مربوطه و نیروی انتظامی ضروری است.

از سوی دیگر این حوادث تلخ بحث فقدان امکانات کافی برای مهار و زنده‌گیری چنین جانورانی در مناطقی که انسان در همسایگی زیست‌گاه‌های طبیعی حیات وحش به سر می‌برد را دوباره برجسته کرده است: عدم در اختیار داشتن سلاح بیهوشی، فقدان نیروی آموزش‌دیده در میان نیروی انتظامی یا نیروهای دیگر سازمان‌های مربوطه و همچنین کمبود امکانات پزشکی از مواردی هستند که نبودشان به قیمت تلف شدن گونه‌های باارزش و گاه در حال انقراض تمام می‌شود.

دویچه وله را در تلگرام دنبال کنید

مدیرکل محیط زیست استان مازندران گفته است، «در این استان یک نفر همکار دامپزشک هست که در هنگام این حادثه خود در ماموریت دیگری بود و علاوه بر آن برای زنده‌گیری نیاز به داروی بیهوشی و تفنگ مخصوص بود.»

در کنار نبود آموزش و آگاهی و امکانات، عکس‌العمل کند مسئولان دو استان در برخورد با این حادثه هم انتقادهای زیادی را برای متولیان حیات وحش مازندران و اردبیل به همراه داشته است. از جمله انتقاد از سازمان محیط زیست که ساعت‌ها پس از مشاهده پلنگ در سطح شهر، وارد عمل نشده است.

امروز ۵ اردیبهشت، استاندار مازندران دستور تشکیل فوری کارگروهی برای بررسی عوامل تلف شدن یک قلاده پلنگ قائم شهر را برای شناسای عوامل خاطی و جلوگیری از تکرار چنین حوادث تلخی صادر کرد.

در این دستور، با تأکید بر ضرورت تأمین امنیت و جان مردم در پی ورود یک قلاده پلنگ به محیط عمومی شهر آمده است: «متولیان امر باید از جان مردم حراست می‌کردند اما با ‌شیوه‌های صحیح و با استفاده از ابزارهای مدرن نسبت به زنده‌گیری این گونه کمیاب اقدام می‌شد‌.»

از بین رفتن زیستگاه‌های طبیعی بلای جان حیات وحش

در کنار کمبودها و دستورها و واکنش‌ها پرسشی که مطرح است این است که آیا بعد از این بر شمار جانوران حیات وحش که وارد سکونت‌گاه‌های انسان می‌شوند، افزوده می‌شود؟

واقعیت این است که تخریب زیستگاه‌های حیات‌وحش در ایران در اثر خشکسالی‌های پیاپی یا با دست‌اندازی تدریجی انسان به این زیستگاه، توسعه جاده‌ها و راه‌ها تا دورافتاده‌ترین زیستگاه‌ها و شکارگاه‌های حیات وحش، زمین‌خواری و شهرک‌سازی از جمله در مازندران موجب شده در برخی مناطق این جانوران به دامنه‌ها و روستاهای مجاور مناطق جنگلی و کوهستانی پناه بیاورند.

مواجهه این جانوران با مردم و مسئولان آموزش ندیده یا حادثه‌ای تلخ چون تلف شدن خرس اردبیل یا پلنگ مازندران را رقم می‌زند یا این جانوران باارزش را گرفتار افراد سودجویی می‌کند که آنها را به جای بازگرداندن به سازمان‌های محیط زیست و حیات وحش به خریداران خصوصی می‌فروشند.