آوریل 01
موافقت طرفین درگیر در جنگ یمن با دو ماه آتش‌بس
بر اساس این بیانیه، طرف‌های درگیر در یمن از جمله پذیرفته‌اند که تمامی عملیات نظامی هوایی، زمینی و دریایی در داخل یمن و فراتر از مرزهای آن متوقف شود.
گروندبرگ تاکید می‌کند که این آتش‌بس، پس از پایان مهلت دوماهه و با توافق طرف‌ها ”قابل تمدید” است.
نماینده ویژه سازمان ملل در امور یمن هدف از این آتش‌بس را ”فرصت دادن به مردم یمن برای رهایی از خشونت، رنج و مهمتر از همه ایجاد امید برای پایان بخشیدن به این درگیری” دانست.
دویچه وله فارسی را در اینستاگرام دنبال کنید
او با قدردانی از ”حمایت‌های بین‌المللی و منطقه‌ای” برای رسیدن به آتش‌بس ابراز امیدواری کرد که ”این حمایت‌ها به شکلی پایدار و متمرکز استمرار پیدا کند”.
گروندبرگ در عین حال از طرف‌های درگیر خواست، ”به طور کامل به آتش‌بس و اصول آن پایبند باشند و همه اقدام‌های لازم را برای اجرای فوری آن انجام دهند”.
نماینده ویژه سازمان ملل در امور یمن از این آتش‌بس به عنوان ”نخستین گام” یاد کرد و افزود که مردم یمن، پس از هفت سال ”انتظاری جز پایان دادن به این جنگ ندارند” و طرف‌های درگیر نیز ”نباید به نتیجه‌ای کمتر از پایان جنگ دست یابند”.
بسیاری از کارشناسان از درگیری‌های خونین در یمن، به عنوان “جنگ نیابتی بین عربستان و ایران” یاد می‌کنند.
به کانال دویچه وله فارسی در تلگرام بپیوندید
به گفته سازمان ملل متحد جنگ یمن از سال ۲۰۱۵ تاکنون بیش از ۳۸۰ هزار کشته و میلیون‌ها آواره بر جا گذاشته است.
عربستان سعودی تاکنون بارها ایران را متهم کرده که پهپاد، موشک و فناوری‌های مربوطه در این زمینه را در اختیار شورشیان حوثی یمن قرار می‌دهد.
ائتلاف عربی به رهبری عربستان سعودی به تازگی اعلام کرده بود که از بامداد روز چهارشنبه، ۱۰ فروردین (۳۰ مارس) آتش‌بس یک‌طرفه و موقتی را به اجرا درمی‌آورد. مقامات عربستان ابراز امیدواری کرده بودند که این آتش‌بس، “شرایط مناسب” را برای ”ایجاد فضایی مناسب برای گفت‌وگوهای سیاسی” و “برقراری صلح نهایی در یمن” بوجود آورد.
حال، با توجه به بیانیه روز جمعه نماینده ویژه سازمان ملل در امور یمن، بسیاری از ناظران ابراز امیدواری کردند که زمینه لازم برای پایان یافتن سال‌ها درگیری خونین در یمن فراهم شده باشد.
آوریل 01
جلسه رسیدگی به پرونده پی‌اس ۷۵۲ در دادگاه عالی انتاریو؛ مخالفت نماینده دولت کانادا با مصادره اموال
آوریل 01
عفو بین‌الملل: روسیه از بمب خوشه‌ای علیه غیرنظامیان استفاده می‌کند
او تصریح کرد: «فهرست جنایات جنگی که ارتش روسیه مرتکب شده، هر روز طولانی‌تر می‌شود، تعداد کشته‌ها افزایش می‌یابد و شمار مجروحان و آسیب دیدگان بی‌وقفه در حال رشد است.»
به گفته اولمانسیک، جامعه بین المللی باید اطمینان حاصل کند که “مسئولین این جنایات به دست عدالت سپرده شده و مجازات می‌شوند”. او تاکید کرد که تحقیقات دادگاه کیفری بین المللی و دادستان کل آلمان “گام‌های مهمی هستند که باید به طور کامل مورد حمایت قرار گیرند”.
نیمی از آورگان جنگی کودک هستند
سازمان ملل متحد نیز روز جمعه اعلام کرد که تعداد پناهجویان اوکراینی که از هنگام شروع جنگ از کشورشان گریخته‌اند از ۴،۱ میلیون نفر عبور کرده است. به گفته کمیساریای عالی پناهندگان سازمان ملل چهار میلیون و ۱۰۲ هزار و ۸۷۵ نفر تاکنون اوکراین را به خاطر جنگ ترک کرده‌اند.
دویچه وله فارسی را در اینستاگرام دنبال کنید
زنان و کودکان ۹۰ درصد آورگان جنگ را تشکیل می‌دهند. نیمی از آنها کودکان هستند. یونیسف، آژانس کودکان سازمان ملل، می‌گوید که بیش از نیمی از ۷،۵ میلیون کودک اوکراینی، دو نیم میلیون نفر در داخل مرزهای این کشور و دو میلیون در خارج از اوکراین آواره شدهاند.
سازمان بین المللی مهاجرت سازمان ملل متحد (IOM) اعلام کرد که علاوه بر پناهجویان اوکراینی، بیش از ۲۰۴ هزار غیراوکراینی که در این کشور ساکن بودند، درس می‌خوانند یا کار می‌کردند نیز مجبور شدهاند آنجا را ترک کنند.
پناهجویان به کدام کشورها رفته‌اند؟
بر اساس گزارش کمیساریای عالی پناهندگان سازمان ملل از هر ۱۰ اوکراینی که از این کشور فرار کرده، شش تن وارد لهستان شدهاند. به این ترتیب دو میلیون و ۳۸۴ هزار و ۸۱۴ اوکراینی به کشور همسایه لهستان گریخته‌اند. به گزارش یونیسف بیش از ۱،۱ میلیون کودک وارد لهستان شدهاند.
بسیاری از آنها از لهستان به کشورهای دیگر اروپا در منطقه مرزهای باز شنگن سفر می‌کنند. در مجموع ۶۲۳ هزار و ۶۲۷ اوکراینی وارد کشورهای عضو اتحادیه اروپا شدهاند. تعداد زیادی از آنها به مولداوی که بین رومانی و اوکراین قرار گرفته، رفته‌اند.
به کانال دویچه وله فارسی در تلگرام بپیوندید
مرز مولداوی نزدیکترین مرز به شهر بندری اودسا است. حدود ۳۹۰ هزار ۱۸۷ فراری جنگ وارد این کشور شدهاند که یکی از فقیرترین کشورهای اروپاست. برنامه جهانی غذای سازمان ملل ارسال کمک های نقدی برای ۱۰۰ هزار پناهنده و خانواده‌های میزبان آنها در این کشور را آغاز کرده است.
در مجموع ۳۷۴ هزار و ۵۳۵ پناهجوی اوکراینی به مجارستان پناه برده اند. همچنین تا روز سه‌شنبه ۲۹ مارس حدود ۳۵۰ هزار و ۶۳۲ نفر به روسیه رفته‌اند.
علاوه بر این ۱۱۳ هزار نفر از مناطق دونتسک و لوهانسک در شرق اوکراین در فاصله ۲۱ تا ۲۳ فوریه یعنی در روزهای قبل از شروع جنگ وارد روسیه شدهاند.
بیش از ۲۹۲ هزار نفر از کوتاه ترین مرز اوکراین عبور کرده و وارد اسلواکی و بیش از ۱۲۷ هزار پناهجو نیز به بلاورس رفته‌اند.
آوریل 01
جام جهانی فوتبال؛ هم‌گروهی ایران با آمریکا، انگلیس و برنده پلی‌آف اروپا
ایران در نخستین بازی خود روز ۳۰ آبان ماه به مصاف انگلیس می‌رود و روز ۴ آذرماه در دومین دیدار خود مقابل برنده پلی‌آف اروپا قرار می‌گیرد.
در مسابقه پلی‌آف اروپا، برنده مسابقه اسکاتلند و اوکراین مقابل ولز به میدان خواهد رفت. به این ترتیب، یکی از سه تیم اسکاتلند، اوکراین یا ولز، دیگر همگروه ایران در گروه دوم مسابقات جام جهانی قطر خواهد بود.
دویچه وله فارسی را در اینستاگرام دنبال کنید
ایران در سومین بازی خود روز ۸ آذرماه با آمریکا دیدار خواهد کرد. تیم‌های فوتبال ایران و آمریکا در جام جهانی سال ۱۹۹۸ فرانسه نیز در یک گروه قرار گرفته بودند و ایران در آن بازی مقابل حریف خود به برتری ۲ بر یک دست یافته بود.
گروه‌بندی کامل تیم‌ها
بر اساس این قرعه‌کشی، در گروه یک تیم‌های قطر، اکوادور، سنگال و هلند به مصاف هم خواهند رفت.
در گروه سه، تیم‌های آرژانتین، عربستان، مکزیک و لهستان با هم به رقابت می پردازند. فرانسه، برنده پلی‌آف آسیا/پرو، دانمارک و تونس در گروه چهار قرار گرفتند.
در گروه پنج، اسپانیا، برنده پلی‌آف کاستاریکا/ نیوزلند، آلمان و ژاپن با یکدیگر رقابت می‌کنند. گروه شش با حضور تیم‌های بلژیک، کانادا، مراکش و کرواسی شکل گرفت.
برزیل، صربستان، سوئیس و کامرون در گروه هفت قرار گرفتند و سرانجام در گروه هشت، تیم‌های پرتغال، غنا، اروگوئه و کره جنوبی مقابل یکدیگر صف‌آرایی می‌کنند.
قرعه‌کشی توسط اسطوره‌ها
قرعه‌کشی این مسابقات توسط هشت بازیکن سرشناس پیشین دنیای فوتبال، از جمله علی دایی، کاپیتان و سرمربی پیشین تیم ملی فوتبال ایران برگزار شد.
لوتار ماتئوس (آلمان)، کافو (برزیل)، عادل احمد (قطر)، علی دایی (ایران)، بورا میلوتینوویچ (صربستان)، جی جی اوکوچا (نیجریه)، رباح ماجر (الجزایر) و تیم کیهیل (استرالیا) دیگر چهره‌های سرشناسی بودند که قرعه‌کشی این مسابقات را انجام دادند.
در این مراسم، سرمربی و مدیران تیم‌های حاضر در جام جهانی نیز حضور داشتند.
مهدی مهدوی‌کیا، ستاره پیشین تیم ملی فوتبال ایران نیز به عنوان یکی از میهمانان ویژه فیفا در این مراسم شرکت کرد.
تیم ملی فوتبال ایران با کسب ۲۵ امتیاز و به عنوان صدرنشین گروه A مسابقات انتخابی جام جهانی در منطقه آسیا، جواز حضور در مسابقات جام جهانی سال ۲۰۲۲ قطر را به دست آورد.
این برای سومین بار پیاپی و ششمین دوره است که ایران به این مسابقات راه یافته است.
تاکنون ۲۹ تیم جواز حضور در این مسابقات را به دست آورده‌اند و سه تیم دیگر نیز پس از برگزاری مرحله پلی‌آف مشخص خواهند شد.
در مرحله پلی‌آف، پرو با برنده دیدار استرالیا و امارات دیدار خواهد کرد؛ کاستاریکا به مصاف نیوزیلند می‌رود و برنده مسابقه اسکاتلند و اوکراین با ولز رقابت خواهد کرد.
اولین‌های تاریخ و غایبان بزرگ در گرمای قطر
مسابقات جام جهانی فوتبال برای اولین بار و به دلیل گرمای هوا در قطر، از ۲۱ نوامبر (۳۰ آبان) تا ۱۸ دسامبر (۲۷ آذر) برگزار می‌شود. به این ترتیب، این نخستین بار است که جام جهانی فوتبال در فصل تابستان برگزار نخواهد شد. همچنین، این برای اولین بار است که این مسابقات در یکی از کشورهای منطقه خاورمیانه برگزار می‌شود.
به کانال دویچه وله فارسی در تلگرام بپیوندید
از ایتالیا به عنوان بزرگترین غایب جام جهانی قطر یاد می‌شود. این تیم قهرمان یورو ۲۰۲۰ شد اما در مسابقه پلی‌آف به مقدونیه شمالی باخت و از صعود به جام جهانی بازماند.
نروژ، مصر، شیلی، کلمبیا و نیجریه نیز از دیگر غایبان سرشناس در قطر هستند.
جام جهانی فوتبال از سال ۱۹۹۸ با حضور ۳۲ تیم برگزار شده اما قرار است از دور بعدی در سال ۲۰۲۶، این مسابقات با شرکت ۴۸ تیم برگزار شود.
آوریل 01
لاوروف در هند؛ تلاش روسیه برای مبادلات تجاری با روبل
لاوروف در دیدار با همتای هندی‌اش سوبرا مینیام جی شنکر در دهلی نو گفت، غربی‌ها می‌خواهند “مسایل مهم بین‌المللی را به بحران اوکرایین تقلیل دهند.»
دویچه وله فارسی را در اینستاگرام دنبال کنید
روسیه بزرگترین تامین کننده تجهیزات دفاعی هند است. سرگئی لاوروف گفته است، بانک مرکزی روسیه چندین سال پیش سیستمی برای ارتباطات مالی ایجاد کرده که هند نیز سیستمی مشابه آن دارد. به گفته او، می‌توان از طریق این سامانه و با استفاده از ارزهای دو کشور یعنی روبل و روپیه معاملات با یورو و دلار را دور زد. وزیر خارجه هند به همتای روسی خود وعده توسعه مناسبات اقتصادی را داده است.
سفر لاوروف به چین
سرگئی لاوروف قبل از سفر به هند به چین رفته بود. هند و چین از جمله کشورهایی هستند که نه تنها حمله روسیه به اوکراین را محکوم نکرد‌ه‌‌اند، بلکه با تحریم‌های اتحادیه اروپا، بریتانیا و آمریکا علیه روسیه نیز همراه نشده‌‌اند.
هم‌زمان اتحادیه اروپا در یک نشست مجازی از چین خواسته است که برای پایان دادن به جنگ اوکراین تلاش کند.
چارلز میشل، رئیس شورای اتحادیه اروپا پس از این نشست خطاب به لی‌کیانگ، نخست وزیر چین در توئیتر نوشت: «جامعه بین‌المللی و به‌ویژه چین و اتحادیه اروپا مسئولیت دارند از نفوذ خود و به کارگیری دیپلماسی برای پایان دادن به جنگ روسیه در اوکراین و بحران انسانی مرتبط با آن استفاده کنند.»
در مقابل نخست وزیر چین گفته است، کشورش “هم جنگ گرم و هم جنگ سرد را رد می‌کند” و “مخالف جبهه‌‌گیری” است.
به کانال دویچه وله فارسی در تلگرام بپیوندید
رهبری پکن خود را به عنوان یک میانجی “بی‌طرف” معرفی می‌کند، اما رسانه‌های دولتی این کشور عمدتا با پیروی از خط روسیه، در وهله نخست از آمریکا و ناتو انتقاد می‌کنند.
چین بزرگترین شریک تجاری اتحادیه اروپا است. روابط بین دو طرف پیش از جنگ اوکراین نیز تا حدودی به دلیل تحریم‌های غرب علیه پکن به دلیل تبعیض علیه اویغورها به سردی گراییده بود. با این حال، اتحادیه اروپا تا کنون از تهدید چین به تحریم‌های بیشتری در صورت حمایت رسمی از روسیه در جنگ علیه اوکراین خودداری کرده است.
آوریل 01
ناشناخته‌های اختلال اوتیسم؛ آبی رنگ آرامش
تقریبا ۴۰درصد از مبتلایان اوتیسم هیچ‌گاه حرف زدن را یاد نمی‌گیرند.
دیلنپس از این تجربه گفت مردم تنها اوتیسم مرامی‌دیدند، حالا می‌توانند بدانند در ذهن منچه می‌گذرد: «من دنیا را به نحو خاصی درک می‌کنم. قادرم باد را ببینم و صدای گل‌ها را بشنوم.»
……………….
اوتیسم اختلال پیچیده و چند وجهی رشد و شکل‌گیری سیستم عصبی است. اختلالی که پردازش اطلاعات و ادراک را مختل می‌کند و بر شکل‌گیری تعامل اجتماعی، ارتباط‌‌گیری ورفتار‌های انسانی اثر می‌گذارد. علایم اوتیسم کهتا پیش از سه‌سالگی آشکار می‌شوند در سه عرصه قابل مشاهده‌اند:مناسبات اجتماعی با اطرافیان،شکل ارتباط گیریوتکرار رفتارهای کلیشه‌ای و ماشینی.
فقدان ارتباط چشمی با مخاطب، تکان دادن مکرر دست‌ها، بی‌قراری و اضطراب، ترس از صداها یا اشیاء، تاخیر در گفتار یا تکان دادن بدن در زمان نشستن و ایستادن از نشانه‌های عمومی اوتیسم هستند. اوتیسم از نظر چگونگی یا درجه ابتلاء،شدت و ضعف و طیف دارد.
آمار دقیقی از تعداد افراد دارای اختلالات اوتیسم با تفکیک پراکندگی در تک‌تک کشورهای جهان موجود نیست. تحقیقات کشورهای اروپایی، کانادا و آمریکا نشان می‌دهد که درهر ۱۰۰۰ تولد، شش الی هفت مورد طیف اوتیسم وجود دارد.
افراد اوتیستیک دنیا را متفاوت‌تر از بقیه می‌بینند، می‌شنوند و حس می‌کنند. جهان آنها با دیگران فرق دارد. آنها حالتی از بی قراری دارند و به محیط اطراف بی‌توجهند. حواس پنجگانه اوتیست‌ها بسیار حساس‌تر از سایرین است. مثلا صدای ضعیف جارو یا هم‌زن برقی که برای دیگران یک صدای پس زمینه است، می‌تواند برای یک مبتلا به اوتیسم، ده برابر قوی‌تر از صدای فردی باشد که دارد با او گفت‌وگو می‌کند.
اوتیسم بیماری نیست درمان یا دارو ندارد، اماتوانبخشی و آموزش می‌تواندکمک بزرگی برای زندگی مستقل افراد مبتلا باشد.
……………….
از سال ۲۰۰۸ سازمان ملل دوم آوریل را روز جهانی آگاه سازی درباره اوتیسم نامیده است. در این سال، مجمع عمومی سازمان با تصویب یک قطعنامه، از جامعه جهانی خواست برای افزایش آگاهی مردم درباره اوتیسم تلاش کنند. مهم‌ترین هدف این نام‌گذاری، آشنایی با مشکلات افراد دارای اوتیسم و دعوت افکار عمومی به همیاری در فرایند رشد و هم پیوندی آنها با جامعه است.
رنگ آبی نیز در این میان، به عنوان نماد جهانی اختلال اوتیسم معرفی شده است. شهرهای بزرگ دنیا برای جلب توجه افکار عمومی در روز جهانی اوتیسم، ساختمان شاخصی را با این رنگ، نورپردازی می‌کنند.
اوتیسم تا چند دهه قبل اختلالی ناشناخته بود و به بیش فعالی، وسواس، ناآرامی، عصبیت یا در خود بودن کودک تعبیر می‌شد
……………..
مینو* مادری است که فرزندی ۲۸ ساله و اوتیستیک دارد. همسرش پزشک متخصص است و خودش فارغ التحصیل رشته پرستاری. هومن دومین فرزند خانواده است و آنها وقتی به اوتیسم پسرشان پی بردند که دو سال و نیمه شده بود: «بچه من همه چیز را می‌فهمید اما حرف نمی‌زد. این را به حساب پسر بودن و دو زبانه بودن می‌گذاشتیم و تصمیم گرفته بودیم که فقط با یک زبان با او حرف بزنیم. ما چند مادر بودیم که گروهی پنج نفره برای بازی بچه‌ها تشکیل داده بودیم. او از همه شادتر و شاداب‌تر بود اما می‌دیدم نمی‌تواند درست با دیگران بازی کند. یک سری کلمات را پیوسته تکرار می‌کرد و دست‌هایش را هم تکان می‌داد. کارهایی مثل خاموش و روشن کردن پریز برق را مدام تکرار می‌کرد. در ماشین که بودیم باید از یک مسیر رد می‌شدیم چون او می‌خواست یک جای خاصی را ببیند وگرنه ناآرام می‌شد.»
در آخرین طبقه‌بندی بین‌المللی سازمان جهانی بهداشت، بین «اوتیسم دوران آغازین کودکی»، «سندرم آسپرگر» و «اوتیسم غیرمعمول» تفاوت گذاشته می‌شود. تشخیص تفاوت‌ها اما مشکل است زیرا در همه اوتیست‌ها می‌توان نمودهایی خفیف از علایم هر یک از این سه تقسیم‌بندی را دید. به همین دلیل امروز بیشتر از عنوان عام «اختلال‌های طیف اوتیسم» برای مبتلایان استفاده می‌شود.
هومن “اوتیسم دوران آغازین کودکی” داشت. رئیس”مرکز تشخیص اوتیسم” در شهر بن آلمان، به مینو توصیه کرد خودش را درگیر تراپی نکند، صبر داشته باشد و از رشد فرزندش همان‌گونه که هست لذت ببرد: «وقتی ما فهمیدیم موضوع اوتیسم اینقدر روشن نبود. خودم با وجودی که در عرصه پزشکی کار می‌کنم دیر پی بردم. اولین قدمم این بود که هومن به یک مهد کودک خلوت برود تا بیشتر حرکت کند. دور و برش شلوغ نباشد و وقتی خسته می‌شود بتواند خودش را کنار بکشد. تعامل با او را با ورزش شروع کردم.»
اوتیست‌ها باید برنامه و ریتم معین داشته باشند. هر امری خارج از ریتم و روتین معمول آنها را ناآرام و مضطرب می‌کند. آنها به سر و صدا حساس هستند و ذهن‌شان نمی‌تواند بسیاری از کدهای بیرونی را فیلتر کند. شرایط یادگیری و مدرسه رفتن آنها نیز به نوع اوتیسم و عمق آن بستگی دارد.
مینو می‌گوید: «مدرسه خاصی برای اوتیست‌ها وجود ندارد. پسر من می‌توانست مدرسه عادی برود، اما ما تصمیم گرفتیم به کلاس خلوت‌تری برود. بهترین مدرسه برای این بچه‌ها، مدارسی هستند که بیشتر روی تکلم، موسیقی و حرکت بچه‌ها تمرکز می‌کنند. در کلاس‌ها حداکثر ۱۴ بچه هست و معلم می‌تواند به اینها بیشتر برسد. شانس من این بود که روز اول معلمش یک کلمه فارسی به او گفت که خیلی اعتماد هومن را جلب کرد. معلمش طبل می‌زند و متوجه شد که او چقدر به موسیقی توجه و علاقه دارد. دید که حافظه خوبی دارد و شعرها را زود به خاطر می‌سپارد. وقتی هم از مدرسه بر می‌گشت در خانه با او کار می‌کردم. این بچه‌ها باید ریتم و برنامه مشخص داشته باشند. ورزش و شنا کار هر روزه ما بود.»
……………
اوتیست‌ها در ارزیابی علایم و نشانه‌های مناسبات اجتماعی و عاطفی و انتقال چنین علایمی به اطرافیان مشکل دارند. آنها به احساسات دیگران به ندرت واکنش مناسبی نشان می‌دهند و در موقعیت‌های اجتماعی نیز به سختی سازگاری رفتاری دارند. آنها مستعد بازی‌های اجتماعی و رعایت قواعد این بازی هم نیستند. به زبان ساده، اوتیست‌ها توان “همرنگ جماعت شدن” را ندارند. برقرار کردن ارتباط و مهارت استفاده از زبان پنهان در مناسبات (تعارف، تمجید، استعاره) نیز برای آنها دشوار است.
مینو تعریف می‌کند که پسرش چیزی به نام دروغ نمی‌شناسد و تعجب می‌کند که کسی دروغ بگوید. هومن شوخی‌ها را جدی می‌گیرد. اگر آدم چاق را ببیند به او می‌گوید تو چرا این قدر چاق هستی. همان چیزی را که فکر می‌کند بدون بزک و تعارف بیان می‌کند: «در عین حال پدر و مادرها باید توجه کنند که این بچه‌ها هیچ پوشش دفاع و مراقبت از خود را ندارند و از آنها در مدرسه‌ها از نظر مالی یا از نظر جنسی سوءاستفاده می‌کنند. آنها تنها به تجربه یاد می‌گیرند که مراقبت کردن یعنی چه. باید به آنها آموزش داد که رفتارشان را تنظیم کنند و توان دفاع از خود را داشته باشند. بچه‌های هم سن همیشه در مدرسه یک نفر را پیدا می‌کنند که عقده های خانه و جامعه و جاهای دیگر را سر او خالی کنند. مثلا دور بچه‌ای که مشکل دارد را می‌گیرند و می‌گویند شلوارت را بکش پایین. این هم فکر می‌کند باید این کار را بکند، یا مجبورش می‌کنند که برگ بخورد. این اتفاق‌ها وقتی پیش می‌آید که معلم‌ها در کنار بچه‌ها نباشند. پدر و مادرها باید با بچه حرف بزنند که او مسائل را تعریف کند. من خودم رئیس انجمن خانه و مدرسه بودم و از ریزه کاری‌ها اطلاع داشتم. مرتب مشکلات را سوال می‌کردم و مراقب بودم.»
اوتیست‌ها در ارتباط با پردازش محرکه‌های حسی و محیط اطراف مشکل دارند. محیطی که همه هم‌زمان و بلند گفتگو کنند، جشنی با ترنم موسیقی و نورهای مختلف، یا غذاهایی با رنگ‌ها و مزه‌های متنوع، آنها را در شرایط موسوم به “سیلاب محرکه‌ها” قرار می‌دهد. محرکه‌های صوتی، تصویری، بویایی، چشایی و لمسی هم‌زمان (Sensory Overload)آنها را شدیدا آزار می‌دهد و تحریک می‌کند.
غالب آنها ویژگی‌هایی مانند ابتکار، خلاقیت یا خودانگیختگی (تصمیم ناگهانی برای انجام کاری) ندارند و تصمیم‌گیری نیز برایشان مشکل است.
مینو می‌گوید: «همانطور که انسان‌ها صورت‌های مختلف و رفتارهای متفاوت دارند، همه اوتیست‌ها را نمی‌توان مشابه دانست. مربیان مهد کودک همیشه به من می‌گفتند هومن بهتر از دیگران می‌دانست حال ما چگونه است. توجه زیادی به اطراف داشت. چیزهایی را می‌دید که من نمی‌دیدم. یک بار خیلی کوچک بود و من داشتم رانندگی می‌کردم، چند بار گفت بالن بالن. من نمی‌فهمیدم چه می‌گوید. کمی بعد دیدم یک بالن در دوردست آسمان هست. از صدا خیلی وحشت می‌کرد و به بعضی صداها حساسیت داشت. صداهای غیرمنتظره آنها را اذیت می‌کند و باید آماده‌شان کرد. ما زیاد سفر می‌کنیم اما او از فرودگاه به خاطر بلندگویی که مدام برنامه‌های پرواز را اعلام می‌کند، می‌ترسید و حاضر نبود سوار هواپیما شود. برایش واکمن خریدیم تا صداها را نشنود. از زنگ تلفن خیلی اذیت می‌شد. وقتی می‌رسید خانه تلفن را از پریز بیرون می‌کشید چون از زنگ تلفن بدش می‌آمد. حتی در خانه‌های مردم هم همین کار را می‌کرد. راه حل‌اش این بود که توضیح بدهیم تلفن یک دستگاه است و هیچ ترسی ندارد. من به تدریج این مسائل را فهمیدم و به همان نسبت هم به تدریج راه حل پیدا می‌کردم. الان پیانو می‌زند و موزیک بلند هم گوش می‌کند اما بعضی صداها و تنها را دوست ندارد، می‌گوید اذیتش می‌کند و سردرد می‌گیرد. وقتی باران می‌آید پنجره‌ها را می‌بندد. آشغال در خانه باشد می‌برد بیرون. این بچه‌ها وسواس‌های خاص خودشان را دارند و نباید زیاد تحت فشار قرار گیرند. البته داشتن برنامه هم که بخشی از آموزش آنهاست، خودش موجب وسواس و اضطراب‌شان می‌شود که مبادا یک نکته یا یک مرحله از برنامه را انجام نداده باشند.»
……………
هومن دوران بلوغ را با دشواری سپری کرد و پس از تمام کردن دبیرستان، هدف‌های بلندپروازانه‌ای داشت. یک زمانی می‌خواست رئیس جمهور شود. به پدر پزشک و برادر مهندس‌اش نگاه می‌کرد و خودش را تحت فشار می‌گذاشت که حتما متخصص شود. مادرش می‌گوید درس‌های تخصصی برای او استرس بالایی داشت و ما می‌خواستیم پسرمان آرام و خوشحال و سالم باشد: «ما فاکتور یادگیری را از او نگرفتیم. در کنار یک دوره ۲۷ ماهه، الان وارد بازار کار شده است. هم‌چنان به طور منظم ورزش می‌کند و زبان انگلیسی می‌خواند. خیلی کند کارهایش را انجام می‌دهد و باید پیوسته او را به جلو کشاند و مسئولیتی به او داد تا به صورت طولانی سرگرم یک کار کوچک نشود. تنها یک دوست دارد که از دوران مهد کودک با هم هستند. من گروه‌های ورزشی مختلفی تشکیل داده‌ام که در آنها هم هست و همه دوستش دارند. در گروه شنا نیز عضو هست و البته با تکرار سوال‌هایش اعصاب خیلی‌ها را خرد می‌کند.»
هومن الان ۲۸ ساله است. مینو امید دارد که او تا ۳۰ سالگی به جایی برسد که بتواند با یکی دو نفر دیگر به صورت مستقل زندگی کند و روی پاهای خودش بایستد. حرف آخر او این است که پدرها و مادرها واقعیت را بپذیرند و عشق و آرامش و حمایت به این بچه‌ها بدهند: «آنها بسیار حساس‌اند و فقدان محبت و آرامش را به سرعت می‌فهمند و واکنش نشان می‌دهند. هر چقدر آگاهی خانواده و جامعه بالاتر برود، پذیرش واقعیت و برخورد منطقی با آن بیشتر می‌شود.»
—————————-
* اسامی راوی و فرزندش برای حفظ حریم شخصی تغییر کرده‌اند.
