رئیسی امروز در گفتگو با تلویزیون حکومتی جام جم با نگرانی از عدم مشارکت و تحریم نمایش انتخابات خامنه ای گفت: وای به آن روزی که مردم ناامید بشوند مایوس بشوند احساس جدایی از صندوق رأی بکنند احساس ارتباط با دولت نکنند احساس کنند که دولت حرف آنها را نمی‌شنود احساس کنند که دولت آنها را از تصمیم‌گیری و تصمیم‌سازی حذف کرده وای به آن روز!

این در حالیست که مجید انصاری نزدیک به اصلاح طلبان گفته: اقدام اخیر شورای نگهبان ضربه مهلکی به جمهوریت نظام، اعتماد و امید جامعه بود.

وی گفت: این نظام بدون حاکمیت مردم و انتخابات آزاد بی‌معناست و با این شکل نمی‌توان جمهوری اسلامی را اداره کرد و رد صلاحیت ها امروز به نقطه خطرناک خود رسیده است. قلدری و گردن کلفتی کردن در برابر حق دیگران و جامعه، زیبنده شورای نگهبان نیست. تصور می‌کنند با اقتدار سخت نظامی یا انتخابات کنترل شده و یا حتی بلاموضوع کردن انتخابات می‌توانند نظام را حفظ کنند.

مصطفی تاجزاده، نامزد رد صلاحیت شده هم درباره موقعیت متزلزل و آشفته رژیم گفته است: نظام دیگه یواش‌یواش داریم به جایی می‌رسیم که از سایه خودش هم دارد می‌ترسه…

فیلم زیر: خانواه‌های قربانیان چهار دهه حکومت جمهوری اسلامی به کمپین بزرگ نه به جمهوری اسلامی و رای بی رای پیوستند

تا حل و فصل موارد اختلاف با رژیم ایران توافقی در کار نیست

نمایندگان سه کشور اروپایی بریتانیا، فرانسه، و آلمان در مذاکرات احیای توافق هسته‌ای موسوم به برجام در وین، در بیانیه‌ای اعلام کردند که توافقی با رژیم ایران امضاء نخواهند کرد تا بر سر تمام جزئیات مورد گفت‌وگو توافق کنند.

به گزارش العربیه، خبرگزاری رویترز نوشت: انتظار می‌رود که مذاکرات احیای برجام در هفه آینده (پنجشنبه 10 ژوئن) از سر گرفته شود. برای دست یافتن به توافق قبل از انتخابات ریاست جمهوری روز 18 ژوئن در ایران، که آغازگر دوران «یک رئیس‌ جمهور تندرو» است، چنین برنامه‌ریزی زمانی تنها هشت روز فرصت دارد. برخی از دیپلمات‌ها گفته‌اند که گرچه دستیابی به توافق تا آن زمان امکان‌پذیر است، اما بعید به نظر می‌رسد.

دیپلمات‌های ارشد اروپایی معتقدند که در مرحله بعدی مذاکرات، «سخت‌ترین تصمیمات در پیش است». آنها در بیانیه خود اعلام کردند: «ما در مذاکرات پیشرفت داشته‌ایم، بخش‌های مهم توافق آینده نیز تهیه شده است، اما سخت‌ترین تصمیمات هنوز در پیش روست. ما البته مبنا را بر این گذاشته‌ایم که توافقی رخ نخواهد داد تا بر سر همه چیز توافق کنیم.»

ابراهیم متقی، استاد دانشگاه تهران در این باره در یادداشتی در دنیای اقتصاد نوشته است: دیپلماسی وین در شرایطی آغاز شد که امید‌های جمهوری اسلامی برای پایان یافتن تحریم‌های اقتصادی به‌عنوان دغدغه نهایی مسوولان خودنمایی می‌کرد. اما پس از پنج دور مذاکرات، نتیجه‌ای که می‌شود گرفت این است که ایالات‌متحده اولا تمایلی به پایان دادن به تحریم‌ها ندارد، ثانیا درباره موضوعات کم‌اهمیت به توافق رسیدند و در ارتباط با موضوعاتی که اهمیت بیشتری دارد، هنوز به نتیجه نرسیده‌اند.

وزیر خارجه جمهوری اسلامی پیش تر در واکنش به سخنان وزیر خارجه آمریکا، در توئیتی با التماس و درخواست از آمریکا خواست که تحریم‌ها را به‌عنوان یک تعهد اخلاقی آمریکا، بردارد.

ظریف در توئیت خود نوشت: «رفع تحریم‌های ترامپ یک تعهد حقوقی و اخلاقی است، نه یک اهرم برای مذاکرات».

کاربری که ویدئوی زیر را پست کرده نوشته است: مسئولین پالایشگاه تهران گفته اند علت آتش سوزی: نشت خط لوله گاز به مخازن بوده در این صورت به طور منطقی یک نقطه باید آتش می گرفت، اما همانطور که در ویدیوی زیر مشخص است ، آتش سوزی در سه نقطه مجزا که هر کدام حدود یک کیلومتر از هم فاصله دارد‌ اتفاق افتاده است! ضمنا شاهدان عینی اعلام کرده اند دقیقا قبل از آتش سوزی صدای سه انفجار مهیب متوالی را شنیده اند! که هنوز مشخص نیست این صداهای انفجار ناشی از چه بوده!؟…

این در حالیست که رئیس روابط عمومی پالایشگاه تهران به خبرنگار صداوسیما گفته: هرگونه احتمال خرابکاری در حادثه آتش‌سوزی پالایشگاه تهران تکذیب می‌شود.

در همین حال اعلام شد که صبح روز پنجشنبه آتش‌سوزی در این پالایشگاه که به نظر می‌رسید رو به خاموشی است، در پی شعله‌ور شدن یکی از مخزن‌ها بار دیگر شدت گرفت.

به گزارش ایسنا صبح روز پنجشنبه آتش در پالایشگاه دوباره شعله‌ور شده و از سراسر تهران می‌توان دود غلیظی دید.

گزارش‌های ضدونقیض از انفجار در مخزن بزرگ

در حالی که خبرگزاری‌های داخلی ایران از شعله‌ور شدن دوباره آتش‌سوزی در پالایشگاه تهران و انفجار یکی از مخازن بزرگ این پالایشگاه خبر می‌دهند، روابط عمومی این پالایشگاه، انفجار را تکذیب می‌کند.

به گزارش رادیو فردا، رئیس روابط عمومی پالایشگاه نفت تهران گزارش‌های مربوط به انفجار را کار «رسانه‌های معاند» دانست و گفت که «این صداها مربوط به فروافتادن ورقه‌های داخل مخزن به کف آن است که پس از سوختن فرآورده رخ می‌دهد و به هیچ وجه ارتباطی با انفجار ندارد.»

شاکر خفایی گزارش برخی رسانه‌ها مبنی بر انفجارهای متعدد در شب گذشته و سرایت آتش به دیگر نقاط را «جعلی» عنوان کرده و تاکید کرد که «تاکنون هیچ حادثه‌ای نداشتیم.»

هنوز علت این آتش‌سوزی اعلام نشده و روابط عمومی پالایشگاه تهران اعلام کرده که «هنوز اطلاع دقیقی از این حادثه در دست نداریم و پس از پایان عملیات، جزئیات این حادثه اعلام می‌شود».

مقام‌های جمهوری اسلامی معمولا گزارش دقیق و شفافی از علت بروز این حوادث در اختیار رسانه‌ها قرار نمی‌دهند و ابعاد این حوادث را کوچک نشان داده و یا به «دشمنان» نسبت می‌دهند.

به دنبال نامه ارسالی از طرف آنتونیو گوترش، دبیرکل سازمان ملل به ولكان بوزكیر، رئیس مجمع عمومی سازمان ملل، ایران و جمهوری آفریقای مرکزی از حق رأی در این مجمع جهانی کشورها محروم شده اند.

در این نامه آمده است: “در حال حاضر ، پنج كشور عضو سازمان ملل مطابق با مفاد ماده 19 منشور سازمان ملل متحد بدهی معوقه دارند.”

طبق ماده 19، اگر یک عضو سازمان ملل متحد در پرداخت حق عضویت خود، بدهی معوقه به میزان بیشتر از حق عضویت دو سال کامل داشته باشد، از حق رای در مجمع عمومی این سازمان محروم می شود.

با این وجود ، اگر مجمع عمومی تشخیص دهد که تاخیر در پرداخت حق عضویت به دلیل شرایطی خارج از کنترل یک کشور باشد ، ممکن است به این کشور اجازه رأی دادن بدهد.

در این نامه، لیست بدهکاران شامل پنج کشور جمهوری آفریقای مرکزی، ایران، سائوتومه و پرینسیپ، کومور و سومالی است اما با این وجود، مجمع عمومی تصمیم گرفت سه کشور آخر را تا پایان این اجلاس مجمع عمومی سازمان ملل رأی دهند.

پس از پرداخت بدهی، دولت بدهکار حق رأی خود را دوباره بدست می آورد. طبق نامه گوترش برای احیای حق رأی ، ایران 16،251،298 دلار و جمهوری آفریقای مرکزی 29،395 دلار به بودجه سازمان ملل متحد بپردازند.

منصور امان

جدول های خاموشی؛ نمودی از رها شدگی اوضاع

هیچگاه به اندازه این دور از نمایش انتخابات ریاست جمهوری مُلاها، وعده های پُر آب و تب مُنتخبان شورای نگهبان پرت و توخالی تر به گوش نرسیده است. در همان حال که “نظام” حتی از تامین برق کشور نیز عاجز است و نان را از دست مردُم قاپ می زند، آنها گزافه رُشد، رفاه و اشتغال در دهان می گردانند و ورد یارانه یک میلیونی، وام ازدواج نیم میلیونی و بسته غذایی ۳۰۰ هزار تومانی می خوانند.

از شهرهای میلیونی تا روستاهای کوچک، جریان برق در گرم و سوزان ترین ماه های سال مُتوقف شده و همراه با آن جریان یافتن عادی کار و زندگی در عمل غیرمُمکن گردیده. تقویم زندگی که بر اثر ویروس کُرونا برای نسل بالنده دانش آموز و دانشجو، اصناف و شرکتها و مشاغل کوچک، کارگران و خوداشتغالها نیمه مُنجمد شده بود، اینک یخ بسته است. فعالیت حیاتی ترین مراکز در عصر ویروس، بیمارستانها و درمانگاه ها، دُشوار یا مُختل گردیده و دستگاه های اُکسیژن ساز و یخچالهای واکسن به ناقوسهای مرگ تبدیل می شوند.

در یک کلام، به جُز اُلیگارشی حاکم و ریزه خوارهایش، هیچیک از بخشهای جامعه از تاثیرات مُخرب و طاقت فرسای قطع برق برکنار نمی ماند. خسارتهای کلان اقتصادی این امر فقط بر دوش جامعه آوار می شود و مشقات آن در زندگی روزمره، روح و روان همه آنهایی را که به تامین برق از سوی حاکمیت وابسته اند، می فرساید.

قطع برق را می توان نمادی از شیوه حُکمرانی استبداد مذهبی دانست، اما تصویر فراگیر از این سبک و سمتگیری هنگامی به دست می آید که این امر در کنار انبوه مُشکلات دیگری که کشور و مردُم با آن دست و پنجه نرم می کنند، گذاشته شود؛ مُشکلاتی که بیشتر آنها حیاتی ترین و ابتدایی ترین زوایای زندگی اجتماعی همچون آب، غذا، کار، هوا، بهداشت، آموزش، حمل و نقل و جُز آنها را در بر گرفته.

پیام نه چندان پنهان در این تصویر می گوید که دستگاه حاکم تامین جامعه و نیازهای آن را وظیفه خود نمی داند و امر “خدمت رسانی” در جایگاه حاکمیت و حُکومت را مساله ای انحصاری و محدود به طبقه حاکم و منافع آن می انگارد. رژیم ولایت فقیه جامعه را به حال خویش رها کرده است، نه برق، نه آب و نه تغذیه آن مُشکل و مشغله اش نیست. مساله “نظام” تمرکُز قُدرت با هر ابزار و انباشت ثروت از هر طریق است.

مردُم در این جهان بینی تا جایی به حساب می آیند که بتوان پس اندازهای شان را در موسسات قرض الحسنه غارت کرد، دارایی شان را در بورس بالا کشید، از سُفره شان دُزدید یا به عُنوان سیاهی لشکر نمایش مشروعیت به کارشان گرفت. جُز این، آنها خود باید ببینند که چگونه می توانند راهشان را در برهوت خلق شده ی ولایت فقیه بیابند.

چنین می نماید که جامعه اینک راهش را یافته است. توده به جان آمده مسیر حل مُشکلات ریز و دُرُشت خود را نه در جهنم رژیم ولایت فقیه، بلکه بیرون از آن می جوید. این همان تحولی ست که نمایش سهل و روتین انتخابات را برای حاکمان هراسان ج.ا به حالت فوق العاده و میدان جنگ واقعی بدل ساخته است.

*****************************

خطر نابودی واکسن‌های کرونا با قطعی برق

درحالی‌که شروع قطعی‌ برق به یکی از نگرانی‌های مراکز درمانی و بیمارستان ها به‌دلیل ایجاد اختلال در دستگاه‌های اکسیژن‌ساز تبدیل شده، حالا از مراکز سلامت منتخب واکسیناسیون خبر می‌رسد که این خاموشی‌های پی‌درپی، زنجیره سرد مخازن انبار واکسن را قطع می‌کند.

برخی از متصدیان مراکز سلامت در همین رابطه به روزنامه همشهری می‌گویند که چنین اتفاقی در حالی رخ می‌دهد که بیشتر مراکز سلامت، زیرساخت‌های لازم از جمله دستگاه‌های ژنراتور تامین برق اضطراری ندارند. همین اتفاق سبب شده تا در این مراکز، بر بسته بودن مداوم یخچال‌های نگهداری واکسن و استفاده از یخ برای تامین سرما در کولدباکس‌ها تأکید شود.

کارکنان این مراکز که نگران ازبین‌رفتن واکسن‌ها هستند می‌گویند درصورتی ‌که این وضعیت ادامه داشته باشد، قطعا برای نگهداری از واکسن‌ها که هر 2-3روز یک‌بار به آنها تحویل داده می‌شود، با مشکل مواجه می‌شوند.

یکی از پزشکان مراکز سلامت که نخواست نامش در گزارش بیاید، دراینباره به این خبرگزاری ایرنا می‌گوید:«‌واکسن‌ها تحمل تغییر دما را دارند اما این زمان هم کاملا مشخص‌شده است و درصورت هرگونه تغییر دمایی که موجب آسیب به واکسن شده باشد با تهیه صورتجلسه واکسن از رده خارج می‌شود.»

او با بیان اینکه نوع واکسن‌ها با یکدیگر متفاوت است، می‌گوید: «برخی از واکسن‌ها اگر درشان باز شود، حتما باید تزریق صورت بگیرد و نمی‌توانند مجددا به یخچال برگردانده شوند. واکسن‌هایی هم که اکنون در ایران مورد استفاده قرار می‌گیرند عمدتا تک‌دوز برای یک نفر و 2دوز تزریق به 2نفر است. تعداد مشخص و مورد نیاز به کولدباکس‌هایی که دارای آیس‌پک و دمای 2تا 8 درجه هستند منتقل و تزریق می‌شوند اما هم‌اکنون نگرانی‌هایی از قطعی برق وجود دارد و ما درصورت قطعی مداوم برق مجبور هستیم که در یخچال را باز نکنیم تا درجه سرما حفظ شود

برای نگهداری واکسن‌های روسی حتما باید از یخ خشک استفاده شود که دمای منفی 20درجه باشد. بعد از خروج از یخچال هم 2ساعت زمان نیاز داریم که یخ آنها باز شود و پس از آن هم 2ساعت بیشتر زمان برای تزریق وجود ندارد. در این وضعیت ما حتی پرتی واکسن هم داشتیم که باید برای دلیل آن صورتجلسه با نماینده حراست نماینده وزارت بهداشت پر می‌کردیم که مبادا واکسن به گروه غیرهدف تزریق شده باشد.”

به گزارش صدای آمریکا، رقیب اصلی آقای نتانیاهو، يائیر لاپید، روز چهارشنبه ۱۲ خرداد، رسما اعلام کرد که با متحدان سیاسی برای تشکیل دولت به توافق هایی رسیده است.

يائیر لاپید و شریک اصلی او برای ائتلاف، نفتالی بنت، چندی قبل پایان از ضرب الاجل از پیش تعیین شده در نیمه شب به این توافق رسیدند.

آنها با این توافق مانع آن شده اند که اسرائيل برای پنجمین بار پیاپی در حدود دو سال، یک انتخابات سراسری برگزار کند.

لاپید در توئیتی اعلام کرد که به رئیس جمهوری کشور اطلاع داده است که برای تشکیل دولت به توافق رسیده است.

او نوشت: «این دولت برای همه شهروندان اسرائيل کار خواهد کرد، آنهایی که به آن رای دادند و آنهایی که رای ندادند.»

او گفت این دولت هر کاری برای اتحاد جامعه اسرائيل انجام می دهد.

يائیر لاپید ۵۷ ساله و از حزب میانه‌روی «یش عتید» است. حزب او پس از حزب راست‌گرای لیکود، در پارلمان دوم است.

تحت این توافق، لاپید و بنت به طور گردشی، سمت نخست وزیری را در اختیار خواهند داشت. بنت دو سال اول و لاپید دو سال آخر در این سمت خواهد بود.

توافق لاپید و بنت هنوز نیازمند تایید پارلمان اسرائيل است. اگر پارلمان اسرائيل به این توافق رای مثبت دهد، دوران ۱۲ ساله نخست وزیری بنیامین نتانیاهو، که خود در اسرائيل یک رکورد به حساب می آید، پایان خواهد یافت. به نوشته آسوشیتدپرس، انتظار می رود که این رای گیری اوایل هفته آینده انجام بگیرد.

يائیر لاپید، ۵۷ ساله از حزب میانه روی «یش عتید» است. حزب او پس از حزب راست گرای لیکود، در پارلمان دوم است. لاپید یک روزنامه نگار سابق است که در سال ۲۰۱۲ وارد عرصه سیاست شد و حزب «یش عتید» را بنیانگذاری کرد. لاپید از منتقدان احزاب ارتدکس افراطی در اسرائيل بوده است.

نفتالی بنت، سیاستمدار ۴۹ ساله و رهبر ملی‌گرای حزب راست‌گرای افراطی «یامینا» است. بنت که سابقه وزارت نیز دارد، از کارآفرینان اسرائيلی نیز بوده است. از جمله سوابق بنت، هدایت وزارت آموزش در اسرائيل است.

بنیاد میراث پاسارگاد

نمایشگاه «حماسه ایران» در لندن تا چه اندازه برای ایران است

چرا حکومت اسلامی پیشنهاد نمایشگاه «حماسه ایران» را به موزه ی ویکتوریای لندن داده است

چند روزی ست که نمایشگاهی تحت عنوان «حماسه ایران» در موزه ی «ویکتوریا و آلبرت» لندن برگزار شده است. بنا بر گزارش مدیر این موزه «هدف از برپایی این نمایشگاه این است که به یکی از بزرگترین تمدن های تاریخ جهان و گذار این تمدن به قرن بیست و یکم و همچنین گنجینه های بزرگ و مهم آن نگاهی انداخته شود.» باز آنگونه که مدیر نمایشگاه می گوید در این نمایشگاه 5000 سال تاریخ ملی ایران و دستاوردهای فرهنگی ایران تا کنون به نمایش گذاشته شده است.

متاسفانه چند سالی ست که موزه های اروپا روش نادرستی را در ارائه آثار تاریخی ایران داشته اند، به این معنی که فرضا در موزه هایی چون برلین و لوور بیشتر آثار ایرانی به عنوان «هنر اسلامی» معرفی شده است. تا جایی که خیام و زکریا رازی و ابن سینا و فردوسی هم رفته اند در لیست شعرای اسلامی. و آثار هنری زیبایی که به دست هنرمندان ایرانی ساخته شده (چون پس از حمله اعراب به ایران بوده) به نام هنر اسلامی خوانده شده اند.

بنا به گفته «سیدمهدی حسینی متین» کاردار سفارت جمهوری اسلامی در لندن پیشنهاد اولیه برگزاری این نمایشگاه حدود دو سال پیش از سوی سفارت جمهوری اسلامی در لندن مطرح شده و مورد استقبال مسئولین موزه قرار گرفته است» و این یعنی که حکومت اسلامی هدف و منافعی خاص از این نمایشگاه در نظر داشته است. در نشریات حکومتی ایران از اهمیت این نمایشگاه به دلیل تمرکز آن بر «تغییر مذهب، و نقش اسلام در فرهنگ ایران» گفته شده است.

و در برخی از نشریات انگلیسی از آن به عنوان «نمایشگاهی از 5 هزارسال با شکوه عرفانی» نام برده اند.

هنوز از نوع قرارداد حکومت اسلامی با این موزه روشن نیست و به این ترتیب این هم روشن نیست که این بار دیگر چه آثار ایرانی به عنوان اسلامی قالب زده شده و به چه آثار غیر ایرانی نام ایرانی داده اند و در واقع برگزاری این نمایشگاه تا چه اندازه برای ایران است و چقدر برای اهداف حکومت اسلامی؟

البته براساس برخی از گزارش ها در همین دو سه روزه، و مثل همیشه، استقبال از بخش قبل از اسلام این نمایشگاه بسیار زیادتر بوده است. گفته می شود در این قسمت منشور کوروش بزرگ و آثاری از دوره ایلام تا ساسانیان قرار دارد.

نجات تاق کسری در گرو گسترش و طلاکوبی مقبره مسلم بن عقیل!
سه شنبه، 28 اردیبهشت ماه 1400 = 18-05 2021

شکوه میرزادگی: روز سه شنبه 28 اردیبهشت، محمدحسن طالبیان، معاون میراث فرهنگی وزارت میراث فرهنگی، گردشگری در یک نشست خبری اعلام کرد که: «سرانجام دولت عراق برای نجات و مرمت تاق کسری از ایران دعوت کرده است».

در ابتدا و بر اساس گفته طالبیان به نظر می آید که این عراق بوده که اهمیتی به ویرانی های اخیر تاق کسری نمی داده است .اما از آنجا که ما در «بنیاد میراث پاسارگاد» چندین سال است این مساله را دنبال کرده ایم، می دانیم که طی ده سال گذشته سازمان میراث فرهنگی عراق بارها برای نجات تاق کسری از ایران کمک خواسته بود. و بسیاری از فرهنگ دوستان ایرانی در داخل و خارج مرتب از سازمان میراث فرهنگی ایران تقاضای کمک کرده بودند ، ولی مسئولین سازمان میراث فرهنگی در این مورد کاملا سکوت کرده بودند.

در همین ارتباط بنیاد میراث پاسارگاد با دادن هشداری به مردمان ایران، و فرستادن چندین نامه و سفیری به یونسکو از آن ها خواسته بود که تاق کسری را نجات دهند. و یونسکو نیز همیشه پاسخ اش این بوده که «تلاش می کنیم ولی هر دو کشور باید کمک کنند».

و بالاخره طالبیان در همین جلسه دست خودشان را رو کرده و به طور غیر مستقیم گفته است که چرا به تماشای ویران شدن هر روزه ی تاق کسری نشسته بودند، و پاسخی به تقاضاهای عراق و یونسکو و فرهنگ دوستان ایرانی نمی دادند.

او می گوید: «متاسف بودیم که نمی‌توانستیم برای نجات و مرمت آن اقدامی انجام دهیم، اما گاهی مناسبات کشورها را ملاحظه نمی‌کنیم. چندبار به عراق نامه نوشتیم و آن‌ها هربار می‌گفتند تشریف بیاورید.{اما} ما دولت هستیم و عراق باید رسما از ایران دعوت می‌کرد.» و ضمن اشاره به سرانجام پیگیری ها ادامه می دهد: «مکاتبات زیادی انجام دادیم، حتی به ستاد بازسازی عتبات عالیات هم مراجعه کردیم و از آن‌ها خواستیم با توجه به نزدیکی مزار مسلم بن عقیل به طاق کسری، موضوع یکپارچه پیگیری شود. با این حال، منتظر دعوت رسمی دولت عراق بودیم» یعنی شرط حکومت اسلامی برای کمک به مرمت تاق کسری این بود که عراق اجازه دهد که مرمت تاق کسر و مقبره مسلم بن عقیل یک جا انجام شود.

به این ترتیب با میسر شدن گسترش و طلاکوبی مقبره مسلم ابن عقیل (برادر زاده امام اول شیعیان) حکومت اسلامی ممکن است (یادتان باشد! ممکن است) دستی هم به سر و روی تاق کسری بکشد. امیدواریم عراقی ها اجازه ندهند که مرمت این بنا نیز چون بناهای دیگر تاریخی ایران، به وسیله مرمت کارانی ناشی انجام نشود.

هرانا؛ ماهنامه خط صلح – دهقان پیر با قامتی خمیده و دستهای پینه‌بسته بر روی تپه‌ی مشرف به مزرعه گندمش ایستاده و با حسرت و حیرت دشت را به تماشا نشسته است. تا چشم کار می‌کند مزارع گندم و جو است که به خاطر کم‌آبی و عدم بارش در فصل بهار از سبزی به زردی گرائیده و در حال خشکیدن و نابودی است. لکه‌های ابر که در آسمان هویدا می شوند جرقه امیدی به دل پیرمرد راه می یابد و بی اراده با خودش می‌گوید: یعنی می‌شود ببارد؟! ولی بهار است و هفته‌هاست که از باران خبری نیست.

دیدن مزارع تشنه بار دیگر زخم دلش را تازه می‌کند. آه بلندی می‌کشد و به اطراف چشم می‌گرداند تا چشم کار می‌کند مزارع جو و‌ گندمی است که به دلیل بی‌آبی به زردی گرائیده و آخرین رمقشان را از دست داده‌اند و در حال خشکیدن و از بین رفتن هستند. دیدن این صحنه مرد دهقان را سخت رنج می‌دهد. رنجی که تا عمق جانش را می‌آزارد.

آه خدایا! آن همه رنج و تلاش، آن همه دوندگی و هزینه کردن زمان کشت و اکنون حاصل سوخته و بی‌ثمری است که او و میلیون‌ها کشاورز دیگر چون او را به خاک سیاه نشانده است!

یادش میاد اگر زمین‌هایشان دیم نبود و یادش میاد کاش آن سد زده می‌شد و کاش این چاه حفر نمی‌شد و …. و این دست‌کاری‌های ناشیانه که در طول نیم قرن اکوسیستم منطقه را به طور کلی با تغییر و بحران روبرو و به این شیوه نابود کرد تا جایی که دیگر به آسمان هم نمی‌شود امید داشت و هیچ دادرسی هم نیست.

ته قلبش می‌گوید آسمان هم با ما قهر کرده است و دیگر نمی‌بارد. با دنیایی از حسرت و اندوه بار دیگر کشتزارها را از نظر می‌گذراند، فاجعه‌ای هولناک و یک تراژدی دردناک و وصف‌ناشدنی در اینجا در حال وقوع است. این را مرد دهقان که همه‌ی امیدش برای معاش را از دست داده است بیشتر از هر کسی می‌فهمد و بو می‌کشد و با تمام وجودش حس می‌کند. ناامیدانه راه خانه را پیش می‌گیرد و خاموش می‌گرید و می‌رود تا فردای بی نان و آذوقه‌ای خود و خانوارش و میلیون‌ها چون خود را به عزا بنشیند.

فلات بزرگ و باستانی ایران در طول تاریخ بارها و بارها خشکسالی را به خود دیده و تجربه کرده است. خشکسالی‌های موقت، طولانی و گاه و بی‌گاه. سابقه این معضل تا جایی هست که پادشاهان و بزرگان ایران باستان را به نیاش و درخواست از درگاه اهورا مزدا وا داشته است تا سرزمین ایران را از خشکسالی و دروغ محفوظ نگه دارد.

خشکسالی و دروغ دو مصیبت بسیار خطرناک به حال زمین و بشریت. دو پدیده‌ی شومی که در این برهه‌ی تاریخ نزدیک به نیم قرن است تمامیت سرزمین ایران را با مردمانش به ستوه آورده و به سقوط قهقهرا کشانده است.

تاریخ گواه بر این مدعاست که همه‌ی آن‌خشکسالی‌ها با تلاش برخی دولت‌مندان و تدبیر مردم تلاشگر و با تجربه ایرانی به نیکی از سر گذرانده شد بدون آنکه خسارات سنگینی را باقی بگذارند و در تعریف دیگر با همت و تدبیر ایرانیان راستین آن خشکسالی‌ها مهار شدند و سال‌های پر از خیر و برکت و باران خیز باز از راه رسیدند و مملکت ایران نجات یافت از خشکسالی و از یاس و ناامیدی مردمانش.

اما این بار و در این نیم قرن اخیر گویی این مصیبت بزرگ دست بردار از سر ایران زمین و مردمانش نیست. مصیبتی که همراه با مشکلات گرم شدن زمین و دروغ‌های شاخدار سردمداران و مسئولین و مهندسین کذا و کذا و ناشی‌کاری‌های نامعمعاران نان به نرخ روز خور نزدیک به نیم قرن متوالی است ادامه دارد و در سال زراعی جاری خشونتش را به تام و تمام نشان داده چرا که کشاورزان تقریبا سراسر کشور دانه‌ای حتی از کشته‌های خود برداشت نکردند و هر چه کاشته بودند درست در زمانی که چیزی به برداشتشان نمانده بود به‌دلیل عدم بارنگی در بهار نیست و نابود شد و از بین رفتند. دهقانانی که زردی کاشتند تا سبزی درو کنند حال با خاک سیاه مواجه شدند و آه ار نهادشان برآمده است بی‌آنکه دادرسی داشته باشند.

گذری بر بخش کشاورزی و آب و هوایی ایران طی نیم قرن گذشته

گذری بر بخش کشاورزی و آب و هوایی ایران طی نیم قرن گذشته گویای این واقعیت تلخ و نگران کننده است که فلات ایران به دللایلی که به طور مختصر به دنبال خواهد آمد در مرز نابودی و عدم امکان زندگی در آینده نزدیک در آن طبق نظر کارشناسان قرار دارد.

طی حدود نیم قرن گذشته شاهد آن بودیم با از بین رفتن و سقوط سلسله پهلوی و روی کار آمدن جمهوری اسلامی در ایران تمامی طرح‌های مطالعه شده و حتی در دست اجرا در بخش آب و خاک و کشاورزی با عنوان طرحهای طاغوتی از دید انقلابیون؟! و تازه به دوران رسیده‌ها کنار گذاشته شد و به باد فراموشی سپرده شدند و سپس بعد از آنکه تا سال‌ها از گذشت انقلاب اسلامی و در تمام طول هشت سال جنگ ایران با عراق کوچک‌ترین طرح و برنامه و حتی نگاهی به بخش مهم آب و هوایی و کشاورزی در کشور وجود نداشت و این بخش به طور کلی از یاد رفته و رها شده بود و اصولا مسئولین جمهوری اسلامی ارزش و اهمیتی برای این بخش قائل نبودند و شاید هم به مخیله آنها راه نیافته بود اما در پایان جنگ، بخش کشاورزی کمابیش مورد توجه مسئولین قرار گرفت آن‌هم نه با دیدی تخصصی و جدی بلکه بیشتر با نگاهی سیاسی و باری به هر جهت به سراغ بخش کشاورزی آمدند؛ آن‌‎هم نه با در نظر گرفتن جمیع جهات آب و خاک و هوا بلکه به طور ناشیانه و آنچه نبایست اتفاق بیافتد اتفاق افتاد. به این معنی که علیرغم آنکه خشکسالی در هر کجا که اتفاق بیافتد عوامل متفاوتی دارد ولی در ایران عمده‌ترین عوامل خشکسالی دخالت انسانی بوده و دست‌اندازی در آب و خاک زیر سایه مدیریت ناکارآمد و غیر متخصص و بدتر از آن با نگاه سیاسی و غیرمسئولانه و متاسفانه رانتی و بدون نظارت به این بخش بسیار مهم و حیاتی پرداخته شده است که نتیجه آن به همراه خشکسالی به بحران بزرگ بی‌آبی در کشور منجر شد. این ضایعه که بهتر است از آن با عنوان فاجعه یاد کرد بسیاری از کارشناسان متعهد را به این نتیجه تلخ و دردناک رسانده است که اعلام کنند با ادامه شرایط موجود در آینده نه چندان دور زندگی در فلات ایران غیرممکن خواهد بود و در این رابطه به خشک شدن سه‌چهارم از دشت‌های ایران طی چهار دهه گذشته و نابودی دستکم چهار دشت بزرگ کشور اشاره می‌کنند. تا جایی که در شرایط فعلی کشور نه تنها با مشکل و کمبود شدید آب کشاورزی مواجه بوده بلکه برای تامین آب آشامیدنی نیز هم اکنون علاوه بر قطعی اب مکرر در بیشتر شهرها به بسیاری از شهرهای کوچک و روستاها نیز با تانکر آبرسانی می‌شود و مردم در مضیقه قرار دارند.

حال چرا و چگونه کشور با این همه امکانات و این وسعت و با ۸۵ میلیون نفر جمعیت به چنین سرنوشتی دچار شد و هنوز بررسی دقیق و علمی صورت نگرفته است ولی آنچه آشکار است و از چشم پنهان نبوده و از نظر کارشناسان دور نمانده است عمق فاجعه‌ای است که طی این سال‌ها بر محیط زیست و آب و هوای ایران و کشاورزی آن رفته است.

متاسفانه پس از پیروزی انقلاب اسلامی در سال ۱۳۵۷ و روی کارآمدن انقلابیون مسلمان به فرمان آیت‌الله خمینی ارگانی به نام جهاد سازندگی در موازات با وزارت کشاورزی به وجود آمد و تشکیل شد. این ارگان که فعالیتش با نیروهای انقلابی و غیر متخصص به امور کشاورزی تشکیل شد بی‌محابا و لجام گسیخته به دخالت در امور آب و خاک و زمین و کشاورزی پرداختند و با دستکاری و دخالت همه‌جانبه و غیر تخصصی در همه امور ابتدا و قبل از هر چیز با رها کردن آب‌های سطحی و قنوات و رودخانه‌ها سیاست استفاده از سفره‌های آب زیرزمینی را برای استفاده در بخش کشاورزی و آشامیدنی پیش گرفتند و دولت‌های وقت نیز برای نیل به خودکفایی خیالی وزارت کشاورزی را هم ملزم به پیروی از چنین سیاست غلط و اشتباهی در این بخش کردند. لذا چاه‌های عمیق و نیم‌عمیق در کوتاه مدت و با سرعت در سراسر دشت و دمن‌های کشور و با هزینه‌های گزاف برای کشاورزان حفر شد؛ تا جایی که حتی کشاورزان را با پرداخت وام تشویق و حتی مجبوز به حفر چاه کردند و این امر باعث شد کشاورزان نگاه خود را به طور کلی از استفاده از آب‌های سطحی و رودخانه‌ای بردارند و تمامی تلاششان را در جهت حفر چاه‌های عمیق و نیم‌عمیق که گاه تا عمق ۶۰۰ متر هم پیش رفت و متاسفانه با آبیاری به شیوه سنتی معطوف دارند و به این شکل استفاده از سفره‌های آب زیر زمینی بی ضابطه و بی حد و مرز سال‌های طولانی ادامه یافت تا جایی که امروزه کارشناسان متعقدند بیش از ۸۰ در صد از سفره های آب زیر زمینی کشور از بین رفته، امری که غیر قابل جبران است و خشکی منطقه و رانش زمین و بسیاری مشکلات و معضلات محیط زیستی و آب و هوایی را در پی داشته و خواهد داشت.

از سوی دیگر دولت سازندگی هاشمی رفسنجانی؟! با اقدام به سد سازی در سطح وسیع و آن‌هم زیر نظر نیروهای غیر متخصص و ناکارآمد نظامی سپاه پاسداران و با دخالت مستقیم نظامیان که صد درصد مطالعه و اجرای سدسازی‌ها را عهده‌دار شدند و بدتر از آن با نگاه سیاسی و خودی و غیر خودی به استان‌ها، آب رودخانه بررگ زاینده‌رود را به سمت کویرهای یزد هدایت کردند و زاینده‌رود بر اثر آن خشکیده شد و یا آب رودخانه سیروان در استان کردستان را با صدها کیلومتر فاصله با ایجاد ستون‌هایی به طول شصت کیلومتر و لوله‌گذاری‌های طولانی و ایستگاه‌های پمپاژ متعدد و با هزینه‌های زیاد به دشت عباس در جنوب کشور هدایت کردند و مسائل دیگری که جای بحث آن‌ها در اینجا نیست؛ متاسفانه این امر باعث تغییرات وسیع در اکوسیستم مناطق وسیعی از کشور شد و نتایج آن خشکسالی‌های غیر طبیعی و نابودی و خشکیدن دریاچه‌ها و رودخانه‌ها و صدها سراب و قنات و چشمه‌ها را به دنبال داشت و اعتراضات گسترده و اختلاف و جنگ و درگیری بین کشاورزان ساکن این مناطق را به روندی دائمی دامن زده است و در نقاطی شور شدن آب مناطق را باعث شده است.

امروزه با نگاهی کلی به کلیت وضع آب و هوایی ایران متاسفانه به این نتیجه تلخ و نگران‌کننده می‌رسیم که به دلیل مدیریت ناکارآمد و غیر مسئول جنگل‌های وسیعی در کشور که در خنک نگه داشتن منطقه نقش بزرگی داشتند، نابود شده و رودخانه‌های بزرگ خشکیده و از جریان افتاده‌اند؛ دریاچه‌های زیادی برای همیشه خشک شده‌اند که مرگ آبزیان و نابودی نسل بسیاری از پرندگان را به دنبال داشته است. منابع طبیعی کشور و هزاران گونه گیاهی و جانوری در کشور دچار خسارات‌های جبران‌ناپذیر و اکثرا نابودی دائمی شده و امید ملت را به ناامیدی تبدیل کرده و نتایج اندوه‌بار نداشتن امید به زندگی در کشور را تا درجه زیادی کاهش داده است؛ تا جایی که می‌توان گفت این امر یعنی از عوامل عمده خودکشی‌ها، فقر و اعتیاد در جامعه و بسیاری ناهنجاری‌های اجتماعی شده است.

امروزه کارشناسان و صاحب‌نظران آمار و اطلاعات بسیار نگران‌کننده‌ای از وضعیت آب و هوایی و کلیت زندگی ملت را اعلام می‌دارند و در زمینه‌ی آب که مایه اصلی حیات است متعقدند ایران به مرز ورشکستگی آب رسیده است و آینده بسیار نگران کننده‌ای در پیش رو دارد.

با این حال متاسفانه هیچ اراده‌ای در جهت توجه و برنامه‌ریزی برای نجات این فلات بزرگ و ساکنانش از این مصیبت و مشکل عظیم وجود ندارد.

به گزارش خبرگزاری مهر، دیپلمات‌های سه کشور اروپایی عضو برجام (انگلیس، فرانسه و آلمان) شامگاه چهارشنبه و پس از پایان پنجمین دور مذاکرات برجامی وین بیان کردند: «ما در مذاکرات به پیشرفت‌های بیشتری دست یافتیم و ابعاد مهم یک توافق آتی (درباره احیای برجام) به نتیجه رسیده است؛ اما هنوز تصمیم‌های دشواری پیش‌رو داریم».

این در حالیست که مابع آگاه به مذاکرات وین به «العربیه» گفتند که دور پنجم این مذاکرات پس از 9 روز گفتگوهای فشرده، عصر چهارشنبه، بدون هیچ توافقی به پایان رسیده و قرار است دور ششم گفتگوها هفته آینده برگزار شود.

میخائیل اولیانوف، نماینده روسیه در مذاکرات اتمی وین، گفت: مذاکرات به مرحله‌ای رسیده که باید با پایتخت‌ها درباره مسائل باقی‌مانده‌ای که نیازمند اتخاذ تصمیم‌های سیاسی است رایزنی شود.

وی پیش تر ضمن اشاره به حساسیت مرحله کنونی گفتگوها گفته بود که در جریان این دور از مذاکرات مشکلات و پیچیدگی‌هایی ایجاد شده که نیازمند «ایده‌های جدیدی» است.

او گفت: «ما شاهد پیشرفت مداوم در مذاکرت وین درباره برجام هستیم اما همیشه در ارزیابی خودمان با احتیاط عمل می‌کنیم، تا زمانی که درباره همه چیز توافق نشود هیچ توافقی صورت نمی‌گیرد.

از سوی دیگر پایگاه خبری آکسیوس گزارش داد که پیشرفت‌ها در مذاکرات برجامی وین کند شده‌اند.

منابع آگاه در گفت‌وگو با آکسیوس اعلام کردند با توجه به نزدیک شدن انتخابات ریاست‌جمهوری در ایران پیشرفت بسیار اندکی در پنجمین دور گفت‌وگوهای وین حاصل شده است.

این در حالیست که مقام‌های آمریکایی هفته گذشته خوش‌بینی‌های محتاطانه‌ای درباره احتمال حصول پیشرفت در پنجمین دور مذاکرات وین ابراز کرده بودند.

اما به نوشته آکسیوس در روزهای گذشته پیشرفت‌های اندکی در خصوص مسائل کلیدی حاصل شده است.

برخی منابع دیگر می پرسند: سرنوشت مذاکرات وین به کجا می‌رسد؟ آیا رهبر جمهوری اسلامی مذاکرات را تا رسیدن رئیسی به کرسی ریاست‌ جمهوری کش خواهد داد یا که هنوز جدیتش را برای مذاکرات نشان نداده است.

خبرنگار صداوسیما: محل آتش سوزی در پالایشگاه تهران؛ تا کنون ۱۸ مخزن آتش گرفته است