ادامه‌ی مطلب

ادامه‌ی مطلب

ادامه‌ی مطلب

روزنامه خراسان نوشت: گزارشی از تلویزیون پخش شد که آه از نهاد آدم بلند می کرد. در این گزارش مردمی را نشان می داد که رو به دیوار ایستاده بودند تا مبادا چهره شان دیده شود.

این منبع افزود: آنها خلافکار نبودند بلکه آدم های نجیبی بودند که برای خرید مرغ با قیمت مصوب به صف ایستاده بودند و متاسفانه گزارشگر بدون توجه به رعایت شان افراد در حال فیلم گرفتن از آن ها بود.

این ویدئو خیلی زود در شبکه های اجتماعی دست به دست شد و واکنش های زیادی را هم به همراه داشت.

از جمله کاربری نوشت: من موندم چطور مسئولان این ویدئو رو می بینن و از خجالت آب نمی شن….

شورای عالی امنیت جمهوری اسلامی سخنان محمود صادقی نماینده پیشین مجلس در یک ویدئو درباره حوادث آبان ماه سال ۹۸ را تکذیب کرد. در این ویدئو محمود صادقی می‌گوید در جریان حوادث سال ۹۸ و در جلسات کمیسیون ها به عنوان نماینده مجلس سوال پرسیده که آیا در تجمعات و اعتراض ها نشانه‌ای از حضور گروههای اپوزیسیون دیده می‌شود که اعلام کرده اند نه و معترضان مردم‌اند.

او همچنین افزود به علی شمخانی دبیر شورای عالی امنیت خامنه ای گفته است معترضان مردم هستند و نباید با آنها برخورد سخت شود.

در ویدئویی که در شبکه‌های اجتماعی منتشر شده، محمود صادقی می‌گوید در جریان وقایع آبان ۹۸ به علی شمخانی گفته است که مردم در خیابان هستند،‌ «دارند مردم را در خیابان‌ها کشند» و از او پرسیده است که «اگر مردم به خانه نروند و در خیابان بایستند، می‌خواهید چه کنید» و شمخانی جواب داده «ولو بلغ ما بلغ [برای اتمام حجت] ما می‌زنیم».

در واکنش به این افشاگری تازه، دبیرخانه امنیتی شمخانی گفته: صحبت‌های غیرواقعی اخیر نامبرده صرفنظر از اهداف سیاسی آن، به طور قطع دارای پیامدهای کلان امنیتی برای کشور بوده و قابل اغماض نیست لذا موضوع، برای روشن شدن ابعاد و قصد و نیت وی از این اظهارات از طریق مراجع قضایی ذیصلاح پیگیری خواهد شد.”

پاسدار شمخانی پیش از این هم مسئولیت قتل معترضان در آبان ۹۸ را متوجه افرادی که به گفته او «معاندین» بوده‌اند، کرده بود و گفته بود که در این اعتراض‌ها «کشته‌سازی» صورت گرفته است.

تشکیل دادگاه بین‌المللی مردمی برای رسیدگی به کشتار آبان ۱۳۹۸
شنبه، 24 آبان ماه 1399 = 14-11 2020

یک سال پس از کشتار آبان ۹۸، یک دادگاه بین‌المللی مردمی به این جنایات رسیدگی خواهد کرد. در این دادگاه که در بهمن ماه امسال در سه روز پیاپی در لاهه برگزار خواهد شد، گروهی از حقوقدانان برجسته بین‌المللی شهادت‌های خانواده‌های جان‌باختگان، شاهدان عینی و کارشناسان را استماع خواهند کرد.

ده‌ها عضو از خانواده‌ها و همین‌طور شاهدان عینی، از تشکیل چنین دادگاهی استقبال کرده و اعلام کرده‌اند که برای ادای شهادت در آن حضور خواهند یافت.

در پاسخ به خواست مکرر خانواده‌های جان‌باختگان برای دادخواهی از یک سو و بی‌اعتنایی نهادهای بین‌المللی و جامعه جهانی به کشتار آبان ۹۸ در ایران از سوی دیگر، سازمان‌های «عدالت برای ایران» و «حقوق بشر ایران»، و سازمان بین‌المللی «با هم علیه اعدام» در نخستین سالگرد اعتراضات آبان ۹۸، از گروهی از حقوقدانان برجسته بین‌المللی درخواست کرده‌اند تا به‌طور مستقل با بررسی دقیق این پرونده، درباره اینکه چه جنایت‌های بین‌المللی از سوی مقامات حکومتی و نیروهای انتظامی و امنیتی انجام شده، حکم صادر کنند.

حمید صبی، به همراه رجینا پائولوس، دو حقوقدانی هستند که در دادستانی دادگاه بین‌المللی مردمی آبان مسئولیت اخذ شهادت شاهدان و جمع آوری مدارک و اسناد برای قضات را برعهده دارند. صبی می‌گوید: «ما از تمامی شاهدان عینی اعتراضات، کسانی که زخمی یا بازداشت شده‌اند و همین‌طور خانواده‌های جان‌باختگان و زندانیان دعوت می‌کنیم تا با این دادگاه تماس بگیرند و با شهادت خود به این روند دادخواهی بین‌المللی یاری رسانند.»

برای تماس و ارسال اسناد یا اعلام آمادگی برای شهادت دادن در دادگاه، شماره تماس ۰۰۴۴۷۷۷۰۰۵۷۰۰۷، از طریق واتساپ، اعلام شده است.

قضات دادگاه بین‌المللی مردمی آبان که از کشورهای آفریقای جنوبی، آمریکا، اندونزی، انگلیس، لیبی و کانادا هستند، همگی، داوطلبانه و با هدف برقراری عدالت در حق قربانیان کشتار آبان فعالیت می‌کنند. در این دادگاه تمامی ضوابط بین‌المللی رسیدگی حقوقی رعایت خواهد شد، از جمله این‌که از نماینده جمهوری اسلامی ایران دعوت خواهد کرد که به همراه وکلایش برای دفاع در جلسه حاضر شود.

اطلاعات بیشتر درباره قضات

اولین بار برتراند راسل و ژان پل سارتر یک دادگاه بین‌المللی مردمی برای رسیدگی به جنایات جنگ ویتنام تشکیل دادند که به «راسل تریبونال» معروف شد و از آن زمان به بعد، در بسیاری از پرونده های جرائم بین‌المللی که توسط جامعه جهانی نادیده گرفته شده، دادگاه‌های بین‌المللی مردمی تشکیل شده‌اند تا وظیفه دادخواهی و روشن کردن حقیقت را برعهده بگیرند.

علاوه بر شهادت شاهدان، تمامی اسناد و مدارکی که تاکنون در مورد کشتار معترضان توسط سازمان‌های حقوق بشری جمع‌آوری شده‌اند و یا تا زمان برگزاری این دادگاه گردآوری خواهند شد به این دادگاه ارائه می‌شوند.

از جمله این اسناد، مجموعه بیش از ۲۰۰۰ ویدئوی گردآوری شده از اعتراضات آبان است که به دقت، تاریخ‌گذاری شده و به ترتیب زمان و شهر محل وقوع مرتب شده‌اند. همچنین گزارش‌های تحقیقی سازمان‌ عدالت برای ایران و سازمان حقوق بشر ایران که تمرکزش‌شان بر استفاده نیروهای انتظامی و امنیتی از سلاح علیه معترضان و کشتار آنان بخش دیگری از این مجموعه اسناد است.

تازه‌ترین گزارش عدالت برای ایران که هم‌زمان با نخستین سالگرد اعتراضات آبان منتشر می‌شود، اولین شماره از مجموعه گزارش‌های تحقیقی «کشتار آبان ۹۸ به روایت هر شهر» است. این گزارش مروری دارد بر وقایع منتهی به کشته شدن نخستین نفر در کل کشور که در جریان اعتراضات شهر سیرجان اتفاق افتاده است. گزارش های تحقیقی «کشتار آبان ۹۸ به روایت هر شهر» ترتیب زمانی وقایع در هر شهر، محل دقیق وقوع آن‌ها، شکل استفاده از قوای قهری توسط نیروهای حکومتی و نیز هویت افراد و نهادهایی را مشخص می‌کنند که بایست به دلیل مسئولیت‌شان در ارتکاب موارد فاحش نقض حقوق بشر و جرائم بین‌المللی تحت تحقیق و پیگرد قرار گیرند.

اطلاعات بیشتر درباره اعضای هیات قضات:

کولین روهان، دادگاه کیفری بین‌المللی یوگسلاوی سابق (ICTY)، مشاور حقوقی دادگاه‌های جرائم جنگی کوزوو و سایر دادگاه‌های بین‌المللی

دکتر کارلا فرستمن، استاد دانشکده حقوق دانشگاه اسکس، و عضو گروه‌های کارشناس ابتکار عمل کنوانسیون منع شکنجه

الهام صائودی، از بنیان‌گذاران، و مدیر سازمان وکلای عدالتخواه در لیبی، استاد مدعو سابق مرکز عدالت بین‌المللی هلنا کندی، و عضو برجستۀ سابق دوره حقوق بین‌الملل در موسسۀ چتم هاوس.

نورشبانی کاتجاسونگکانا، دادستان دادگاه جنایات جنگی بین‌المللی علیه زنان در خصوص بردگی جنسی نظامی در ژاپن، برگزارکننده دادگاه مردمی اندونزی

واین جورداش ، وکیل حقوق بشری و کیفری بین المللی، شعبه های فوق العادۀ دادگاه های کامبوج (ECCC)، دادگاه بین‌المللی عدالت و دادگاه بین‌المللی کیفری یوگسلاوی سابق (ICTY)، و سایر دادگاه‌های بین‌المللی

زاک یاکوب، قاضی سابق، دادگاه قانون اساسی آفریقای جنوبی

ادامه‌ی مطلب

به سیاق همان نقل قول معروفی که می‌گوید «آنچه مرا نکشد، قوی‌ترم می‌کند»، دستش را گرفته روی زانوها و بلند شده است. از خانه پدر و بعد از خانه شوهری که غیبتش همیشه طولانی‌تر و سنگین‌تر از حضور گاه و بی‌گاهش بوده است. سرنوشت «آگرین»، حکایت خیلی از زن‌هایی است که کورسوی امید و سوسوی ستاره‌ای در آینده‌ای نامعلوم را در شب‌های تیره و تار سرنوشت‌شان روشن نگه‌ داشته‌اند. زنی قربانی کودک همسری که حالا سربلند از رنج روزگار، در هیئت زنی قدرتمند، با آبرو و با شهامت در روستاهای مرزی شناخته می‌شود. زنی که ۶ سال کولبری کرده و حالا رسالتش روشنگری خانواده‌هایی است که هنوز به زور سنت و تعصب اجدادی‌شان، دخترکان کم سن و سالشان را راهی خانه شوهر می‌کنند. زنی که آرزوهای بالا و بلندی در سر دارد و از جهان امن‌تری می‌گوید که در آن تبعیض و تعصب جایی ندارد. زنی که حالا با روزگار کنار آمده، یا شاید روزگار با او، اما خوب می‌داند که چطور زخم‌ها و رنج‌ها را عقب براند و قوت جانش را جمع کند و آن را شریک شود با زن‌ها و دختران شبیه به گذشته خودش. حالا او یک فعال اجتماعی است، برگ برنده زندگی دختران روستایی است، دخترانی به قول خانواده‌هایشان دم بخت که البته بخت یارشان می‌شود و زندگی رنگ دیگری برایشان رقم می‌زند.

ده سالگی ختنه شده، ۱۳ سالگی تن به ازدواج داده، ۱۴ سالگی طلاق گرفته و بعد از ازدواج ناکام دوم، عزم کولبری کرده است. این روایت تک خطی، قصه پر آب چشم زندگی«آگرین» است. یکی از ده‌ها زنی که در روزگاری نه چندان دور، زور تعصب و فقر چربیده و زندگی و جوانی‌شان را قمار کرده است.چند ساعتی است که سپیده سر زده، دشت آرام است و کوه‌ها صبور و سنگین در پیچ و واپیچ گردنه‌ها جاخوش کرده‌اند. سوز سرمای اول صبح، پیچیده توی کوچه‌ها؛ روستا آرام است؛ زنی دست ۵ دختربچه قد و نیم‌قدش را گرفته و راهی خانه یکی از روستایی‌ها شده است. خانه کوچک است و هر کدام از همسایه‌ها که دختربچه کم سن و سالی داشته، آمده‌اند؛ در این خانه قرار است ختنه صورت بگیرد.

«در روستای ما سال‌ها قبل ختنه دخترها خیلی عادی بود. آن موقع‌ها هیچ زنی نبود که ختنه نشده باشد، اتفاقی بود که باید برای تمام دخترها می‌افتاد البته نه به دلخواه که به اجبار پدر و مادر و خانواده»؛ آگرین یکی از همان ۵خواهری است که در سوز سرمای پاییز ۲۴ سال پیش یکی از روستاهای پاوه، جلوی چشم خواهرها و تمام دخترهای همسایه ختنه شد. آن موقع، ۱۰ سال داشته و می‌گوید آن روز، سیاه‌ترین روز عمرش بود.یونیسف اعلام کرده تاکنون حدود ۲۰۰ میلیون زن و دختر در سراسر جهان ختنه شده‌اند؛ سنتی که در ایران نیز تا حدودی رواج داشته و براساس مطالعات انجام شده، در استان‌های هرمزگان، کرمانشاه، کردستان، آذربایجان غربی و جنوبی‌ترین مناطق استان هرمزگان بیشتر دیده شده است.گرچه این روزها ختنه زنان به گستردگی سال‌های پیشین نیست، با این حال، روزگار پرغصه آگرین و سایر زنان ختنه شده به پایان نرسیده است؛ «بعضی‌ها می‌گویند گذشته فراموش می‌شود، چطوری؟ مگر ممکن است؟ ختنه ما غیرقابل بخشش بود، قبول داری؟» قبول دارم آگرین جان، قبول دارم… .هنوز رد غصه ۲۰سال پیش را می‌شود توی صدایش شنید.

از کودک همسری تا کودک بیوگی
آگرین ۶ برادر دارد و ۴ خواهر؛ خانواده‌ای پرجمعیت‌اند، از کرمانشاه. کمتر از ۳سال بعد از آن روز سیاه، آگرین مجبور به ازدواج با پسرعمه‌اش می‌شود؛ «۱۳ سالم نشده بود که با پسرعمه‌ام ازدواج کردم. آن موقع هیچ‌چیزی از ازدواج نمی‌دانستم، فکر می‌کردم فقط قرار است خانه‌ام عوض شود، توی خانه پدرم همیشه کار می‌کردم؛ نان می‌پختم، دنبال گله گوسفند بودم و فکر می‌کردم بعد از عروسی اوضاع‌ام بهتر می‌شود اما نشد».او حالا زنی است ۴۴ ساله. زنی شبیه به لیلی، شبیه به روناک، شیرین، پرنگ و حناره و خیلی دیگر از دخترهای کردی که به‌گفته خودشان در همان سن و سال کودکی راهی خانه شوهر شدند.

می‌گوید:«متأسفانه در بعضی از مناطق کردنشین، دختران زیر ۱۵ سال را مجبور به ازدواج می‌کردند. توی فامیل و همسایه‌های‌مان خیلی زیاد این اتفاق می‌افتاد، هیچ‌کدام‌مان بچگی نکردیم، هنوز عقل‌رس نشده بودیم که فرستادن‌مان خانه شوهر. من نخستین نفری بودم که در خانواده ازدواج کردم. سنم کم بود، شوهرم در تهران نظامی بود. مجبور شدم با پدرشوهر و مادر شوهرم زندگی کنم. شوهرم هر شش ماه، دو سه شب می‌آمد خانه و دوباره برمی‌گشت. من مدام کار می‌کردم، کارهای سخت، هم دنبال گله بودم، هم کارهای خانه را می‌کردم، زندگی برایم غیرقابل تحمل شده بود. او که عمه‌ام هم بود، خیلی اذیتم می‌کرد. حتی نمی‌توانستم با شوهرم تلفنی حرف بزنم. او خودش تلفنی با پسرش همه حرف‌هایش را می‌زد و من اجازه نداشتم چیزی بگویم. شوهرم با اینکه دوستم داشت، درکم نمی‌کرد. می‌گفت نمی‌توانم مادرم را به‌خاطر زنم زیر پا بگذارم. می‌توانم دوباره زن بگیرم اما اگر دل مادرم را بشکنم دیگر نمی‌توانم به دستش بیاورم».

آگرین قربانی کودک همسری در ۲۱ سال پیش است، با این حال، با گذشت سال‌ها هنوز ماجرای پیشگیری از ازدواج کودکان در ایران چندان راه به جایی نبرده است. چندسالی می‌شود که لایحه «منع ازدواج کودکان زیر ۱۳ سال»که از سوی معاونت امور زنان و خانواده رئیس‌جمهوری به کمیسیون لوایح دولت ارائه شده و همچنان در انتظار تصویب است. با این حال، در جدیدترین گزارش مرکز آمار با عنوان «وضعیت اجتماعی و فرهنگی ایران تابستان ١٣٩٩» که در ۱۲ بهمن سال ۹۹ منتشر شد، اعلام شده که در ۳‌ ماه تابستان سال گذشته، ازدواج ۹ هزار و ۵۸ دختر ۱۰ تا ۱۴ ساله ثبت شده است؛ آماری که نشان‌دهنده رشد ۴/۲۹درصدی ازدواج کودکان به نسبت بهار ۹۹ در ایران بوده است.

در حال‌حاضر، مطابق ماده ۱۰۴۱ قانون مدنی، ازدواج دختر زیر ۱۳ سال منوط به کسب اجازه از دادگاه و تعیین مصلحت کودک توسط دادگاه‌ است. آگرین می‌گوید آن موقع‌ها که از چیزی سر درنمی‌آورده، اما حالا فکر می‌کند به‌دلیل کم بودن سنش و منع قانونی که می‌توانسته به‌وجود بیاید، ازدواجش ثبت رسمی نشده و با یک صیغه محرمیت مادام‌العمر، ماجرا هم آمده بود. او کمتر از یک سال زندگی در خانه شوهر، البته بدون حضور شوهر را تحمل می‌کند و بعد پایش را می‌کند توی یک کفش که از این زندگی بیرون بیاید.

در ۱۴ سالگی، با همه دردسرها و مشقت‌ها و غرولندها و حرف و حدیث‌های خانواده و در و همسایه، پدر و شوهرش راضی به جدایی می‌شوند و آگرین دوباره برمی‌گردد به خانه پدر، بدون هیچ حق و حقوق قانونی و مهریه و حقوق دیگری؛ «آن موقع‌ها طلاق خیلی سخت و بد بود. همه یک جور بدی به آدم نگاه می‌کردند. برگشتم خانه پدرم، پدرم هم سختگیر و یکدنده بود. در ۱۴سالگی، توی یک روستای کوچک بیوه شده بودم. ۲۰ و خرده‌ای سال پیش، بیوه شدن مثل حالا نبود. آن موقع‌ها طلاق خیلی زشت بود. پدرم می‌گفت چون بیوه هستی حق نداری از خانه بیرون بروی و آبروی ما را ببری. شاید باور نکنید اما من ۱۰ سال توی خانه حبس بودم. اجازه رفتن به خانه همسایه، اجازه رفتن به عروسی و عزا، حتی اجازه بردن گله گوسفند به صحرا را هم نداشتم. ۱۰ سال تمام فقط توی خانه کار کردم، آن هم برای آن همه جمعیت». ۱۰ سال آزگار، آگرین خانه‌نشین شده و جز اهالی خانه کسی را ندیده است. اما بعد فصل تازه‌ای در زندگی‌اش باز می‌شود؛ فصلی که این بار رنج بیشتری به همراه دارد؛ «بعد از ۱۰ سال، یکی از همسایه‌ها آمد خواستگاریم و پدرم هم قبول کرد. خانه ما و شوهر دومم فقط ۳متر فاصله داشت اما من چون پایم را از خانه بیرون نگذاشته بودم حتی یک‌بار هم او را ندیده بودم. پدرم خانه گمان* بود و اصرار داشت که هیچ حرفی، مطلقا هیچ حرفی تا قبل از عقد و حلال شدن نباید با هم بزنیم. من تازه بعد از عقد، شوهرم را دیدم. ۳‌ ماه از عروسی‌مان که گذشت، شروع کرد به خانه نیامدن. من حامله شده بودم و شوهرم عین خیالش نبود. شب‌ها به ندرت می‌آمد خانه و همان موقع بود که فهمیدم اعتیاد دارد و قاچاقچی موادمخدر است».

رنج روزگار تمامی ندارد، هرقدر هم که مقاومت کنی، سرنوشت محتوم عالم راه خودش را باز می‌کند. آگرین از حال و هوای آن روزها می‌گوید، از روزی که دید با شکم برآمده، خانه خراب شده و این‌بار راه برگشتی ندارد؛ « نمی‌توانستم تحمل کنم که شوهرم فروشنده مواد باشد. می‌خواستم برگردم خانه پدرم، اما پدرم راضی نشد. گفت شوهرت آبروی ما را برده و تو هم دیگر حق نداری بیایی خانه ما. شوهرم مدام بازداشت می‌شد و چند سال می‌افتاد زندان. اما تا عفو می‌خورد و آزاد می‌شد دوباره همان کار را می‌کرد. من هم عقل درستی نداشتم، دوباره حامله شدم، اما همه‌چیز بدتر شد. شوهرم اغلب زندان بود، حتی وقتی که دخترم به دنیا آمد. خودم گلیم بچه‌هایم را از آب بیرون می‌کشیدم، نان می‌پختم، باغ مردم را اجاره می‌کردم و همه کاری می‌کردم. ۱۶سال به این زندگی ادامه دادم، حالا ۴ سال است که دوباره طلاق گرفته‌ام. چند وقت پیش حساب کردم و دیدم از این ۱۶سال زندگی با شوهر دومم، او ۱۳ سال و ۸ ماهش را در زندان بوده است!»

کولبری، تنها راه حیات
کوه‌های کردستان به اندازه زیبایی‌شان بی‌رحمند. به‌خصوص در سوز و سرما و سپیدی زمستان. کوه‌هایی که کولبرها در دلشان پیچ و تاب می‎خورند و گاه جان میان لب و دندان می‌فشارند؛ اغلب مردها. اما حالا که چرخ روزگار کندتر و سخت‌تر جلو می‌رود، شیرزن‌های کرد هم رخت و قبای مردانه به تن می‌کنند و دل به کوه می‌سپارند. آگرین یکی از نخستین زن‌هایی است که بازی زندگی، از ۶ سال پیش، او را کوله‌ به دوش کرده است؛ «از خانه پدر محروم شده بودم و خودم بودم و بچه‌هایم. رفتم مدرک خیاطی گرفتم و بچه‌ها که از آب و گل درآمدند، رفتم سراغ کولبری. من کم سن و سال‌ترین زنی بودم که کولبری را شروع کردم. دیگر هیچ راهی جز کولبری برای پرداخت اجاره خانه و قبض و قرض‌هایم نمانده بود. به‌خصوص زمستان‌ها که کشاورزی هم تعطیل می‌شد و دیگر نمی‌شد هیچ کاری کرد».

اولش نان می‌بردند لب مرز عراق و همانجا می‌فروختند؛«یک شب با یکی از دوستانم تا صبح توی خانه من نان پختیم و صبح راهی کوه شدیم. خیلی می‌ترسیدیم. هر کدام‌مان حدود ۴۰کیلو بار داشتیم، کوله‌مان سنگین بود، برف و کولاک بود، دست و پایمان یخ کرده بود، رفته بودیم سمت مرز پاوه. از مین و شلیک مرزبان‌ها می‌ترسیدیم، اما مگر چاره‌ای بود؟ هر بار با هزار استرس و بدبختی می‌رفتیم و ۱۵۰ تا ۱۷۰ هزار تومان دستمان را می‌گرفت. برای من پول زیاد و باارزشی بود، اجاره خانه را می‌دادم و قرض‌ها را. البته بعضی روزها هم مامورها بارمان را توقیف می‌کردند و آن روز بدون هیچ درآمد و با دست خالی و غم‌زده برمی‌گشتیم».

آگرین و دو سه زن همراهش با مردها همسفر می‌شدند و در این ۶ سال کولبری، کسی مزاحمتی برای آنها ایجاد نکرده است؛ گرچه‌کسی جرأت مزاحمت را هم نداشته: «لباس مردانه می‌پوشیدیم و کول روی کولمان می‌گذاشتیم. به ما می‌گفتند شیرزنان کرد. طوری رفتار می‌کردیم که انگار فرقی با مردها نداریم. آن موقع سه چهار تا زن بیشتر نبودیم اما حالا کولبری زن‌ها هم زیادشده، وقتی یک کیلو موز شده ۶۰ هزار تومان، وقتی بچه آدم دلش بخواهد چه کار کنیم، مدیون سفره بچه‌هایمان شویم؟»

آگاه شوید و مقاومت کنید
قصه‌ آگرین، فصل مشترک خیلی از زنان است؛ زنانی قربانی فقر و تعصب. گرچه بخت با خیلی‌هایشان یار بوده و بعدها توانسته‌اند خودشان را از زیر بار سنگین سنت و تعصب کورکورانه اجدادشان که به‌مراتب سنگین‌تر از کوله‌های روی دوش است بیرون بکشند. آگرین با زخم روزگار دست و پنجه نرم می‌کند با این حال، یکی از موفق‌ترین و تواناترین زن‌های روستاهای اطراف پاوه است. او حالا به‌عنوان یک فعال اجتماعی برای آگاهی بخشی زنان و دختران فعالیت می‌کند. مادرها را از ختنه دخترانشان منع می‌کند و هرجا که حرف و حدیث ازدواج دخترکان کم سن و سال را می‌شنود، می‌شود آینه تمام‌نمای آینده آنها و مادر و پدرها را راضی می‌کند تا از ازدواج دخترهای کم و سن و سالشان منصرف شوند؛ «دختر خودم حالا ۱۲ ساله است، حالا به نسبت قبل ختنه زنان خیلی کمتر شده اما باز هم هنوز بعضی‌ از خانواده‌ها این کار را می‌کنند. من هر کدام از آشناها و اقوامی که دختر دارند را مدیون کرده‌ام که با دخترهایشان این کار را نکنند. خیلی‌ها هم راضی می‌شوند. تا می‌توانم با همسایه‌ها و فامیل و محلی‌ها حرف می‌زنم و متقاعدشان می‌کنم. تا حالا جلوی چند نفر از فامیل را گرفته‌ام و این راه را هم ادامه می‌دهم. حالا ازدواج دخترها در سنین کودکی رواج دارد. ازدواج زیر ۲۰ سال که خیلی زیاد است. من تا جایی که می‌توانم خانواده‌ها را راضی می‌کنم که دست از این کار بردارند. حتی با دخترها هم حرف می‌زنم که راضی به ازدواج زودرس نشوند. تشویق‌شان می‌کنم که درس بخوانند، باسواد شوند و آن وقت خودشان می‌توانند در برابر این سنت‌های اشتباه، مقاومت کنند». این صفت را برای مردی که نسبت به همسرش دچار شک و سوءظن شدید و بیمارگونه باشد به‌کار می‌برند.

روزنامه همشهری

اکنون پس از یک سال، در حالی که جهان به سمت واکسیناسیون گسترده پیش می‌رود، خامنه‌ای و پاسداران غارتگرش هم‌چنان مانع اصلی رسیدن واکسن به مردم ایران هستند.

در حالی که درصد دریافت واکسن در ایران حتی به یک پنجم یک درصد هم نمی‌رسد؛ کشوری مانند جبل‌الطارق به ۲۰درصد نزدیک می‌شود و امارات به ۹۰درصد. در میان کشورهای بزرگ و پرجمعیت‌تر نیز آمریکا به مرز ۵۰درصد نزدیک می‌شود و ترکیه در همسایگی ایران به ۲۰درصد!

این در حالیست که مردم محنت‌زده‌ ایران با جیب و سفره‌های خالی، یک چشم خون و یک چشم اشک، در سوگ عزیزان و در حسرت ثروت عظیم ملی‌شان نشسته‌اند.

بر اساس آخرین نقشه وضعیت کرونا در ایران شهرهای تهران، کرج، اصفهان، شیراز، ایلام، شهرکرد و زنجان در وضعیت قرمز شیوع کرونا قرار گرفته‌اند.

هم‌چنین ۴۲شهرستان نیز از وضعیت زرد و نارنجی به وضعیت حاد شیوع کرونا تغییر رنگ داده‌اند. موج چهارم کرونا با سرعت در حال پیشرفت از نیمه غربی به سمت نیمه شرقی کشور است.

در همین حال سعید نمکی وزیر بهداشت در مصاحبه با صداوسیما گفت: افسار مهار کرونا از دست ما در رفته است.

وی گفت: الان ۴ تا رئیس دانشگاه من متأسفانه با کووید انگلیسی درگیر هستند. امروز مهار اژدهای کووید۱۹ چموش سرکش فعلا از دست ما در رفته، حالا کی دوباره ما این مرگ سه رقمی را بیاوریم زیر سه رقمی نمی‌دانم.

در روزهای اخیر ویدئویی در فضای مجازی منتشر شده بود که نشان می‌داد یک آخوند حکومتی به زائران حرم امام رضا می‌گوید: به حرف هیچ‌کس گوش نکنید، در و دیوار حرم را ببوسید و ماسک نزنید!ب

پاسدار حسین دهقان، مشاور نظامی خامنه ای گفته: دولت بایدن در حال اتلاف وقت و از دست دادن فرصت‌هاست.

به گزارش خبرگزاری فارس، وی در مصاحبه با «رادیو بین‌المللی چین» تاکید کرد که دولت بایدن باید بپذیرد که دولت سابق آمریکا درباره جمهوری اسلامی و توافق هسته‌ای برجام اشتباه کرد.

دهقان در این مصاحبه از مواضع جو بایدن رئیس‌جمهور آمریکا در قبال توافق هسته‌ای برجام انتقاد و اعلام کرد، بازگشت واشنگتن به این توافق باید بدان معنا باشد که در اسرع وقت، همه تحریم‌ها برداشته شوند.

مشاور نظامی رهبر جمهوری اسلامی در مصاحبه‌ با «رادیو بین‌المللی چین» تاکید کرد که دولت آمریکا در سطح دیپلماتیک در خصوص بازگشت احتمالی به برجام، پاسخ و اقدام مثبتی انجام نداده است.

به گفته دهقان، بهترین تصمیمی که آقای بایدن می‌تواند بگیرد این است که بپذیرد مقام‌های دولت سابق آمریکا اشتباه کردند و او مسیر اشتباه آنها را دنبال نخواهد کرد.

مشاور نظامی خامنه ای گفت: بایدن در حال اتلاف وقت و از دست دادن فرصت‌ها است و این موضوع، کار را برای تصمیم‌گیری وی سخت‌تر خواهد کرد.

دهقان پیش تر در مصاحبه با روزنامه انگلیسی «گاردین» اعلام کرد، مواضع دولت بایدن به ویژه در قبال ایران، شبیه به مواضع دولت ترامپ است.

ارتش اوکراین با انتشار بیانیه‌ای افزود: این مانورها با حضور بیش از 1000 نظامی از حداقل 5 کشور عضو ناتو طی ماه های آینده برگزار می شود.

در این بیانیه آمده است: اقدامات دفاعی در پی فعالیت های تجاوزکارانه یکی از کشورهای همسایه متخاصم اتخاذ و اجرا خواهد شد تا امنیت در مرزهای کشور برقرار شود.

در این بیانیه به زمان دقیق برگزاری مانور اشاره ای نشده است. مسکو پیش از این بارها با استقرار پرسنل نظامی ناتو در اوکراین مخالفت کرده است.

ولی روسیه با افزایش حضور نظامی خود در طول مرزهای اوکراین، فشار بر مقام های کی یف را افزایش داده است.

پارلمان اوکراین نیز طی روزهای گذشته بیانیه‌ای را صادر و به تشدید تنش ها در مرز این کشور با روسیه اشاره کرده است.

اوکراین خواستار تشدید فشارهای سیاسی و اقتصادی کشورهای غربی علیه روسیه شده است.