نظام پزشکی: جلوی بازگشایی مدارس در تمام مناطق و مقاطع گرفته شود

رئیس مجمع عمومی سازمان نظام پزشکی ایران طی نامه‌ای به ستاد ملی کرونا درخواست کرد جلوی بازگشایی مدرسه‌ها از ۱۵ شهریور را بگیرد.

در این نامه آمده است: به خطر انداختن جان میلیون‌ها دانش‌آموز و آموزگار و خانواده‌های آنها و دخالت در کارشناسی تخصصی نحوه مقابله و مبارزه با بیماری از سوی مسـئولان غیرمرتبط با امور بهداشتی می‌تواند در کمترین فاصله زمانی به یک فاجعه انسانی تبدیل شود.

سردرگمی دانش‌آموزان درباره بازگشایی مدارس
آگاهانه و عامدانه باعث قتل می‌شویم؟!

در هر پایه‌ای که هستید اگر در منطقه سفید از نظر کرونا قرار دارید، شنبه باید به مدرسه بروید اگر در منطقه زرد و قرمز از نظر کرونا قرار دارید، منتظر پیام یا اطلاع‌رسانی از طریق مدرسه‌تان باشید تا به شما بگویند چه ساعت و چه روزی به مدرسه بروید.

آنچه اکنون برای خانواده‌ها سؤال و ابهام ایجاد کرده، این است که چرا تاکنون وزارت آموزش و پرورش در خصوص بازگشایی مدارس اقدام نکرده است تا خانواده‌ها تکلیف لوازم‌التحریر و نوشت‌افزار فرزندان‌شان را روشن کنند.

حالا حتی دانش‌آموزان تکلیف سرویس مدارس را هم نمی‌دانند؛ نکته دیگر اینکه به نظر می‌آید رنگ‌های سفید، زرد و قرمز هم دیگر معنا در سیستم آموزشی ندارند! وزیر آموزش و پرورش در این خصوص تأکید کرد که رنگ زرد و قرمز یکسان است.

در همین حال برخی رسانه های داخلی نوشتند: بسیاری از خانواده‌ها از شک به‌یقین رسیده‌اند که در این روزهای کرونا زده، مدارس امن نیست و باید تا اطلاع ثانوی قید درس ‌و مشق فرزند را بزنند چرا که مطابق رسم معمول، اظهارنظرهای مسئولان قابل‌اتکا نیست. (و این اظهارنظرها) بر دامنه نگرانی خانواده‌ها افزوده است.

روزنامه جوان متعلق به سپاه پاسداران نوشته: خبرها حکایت از فشار عجیب مافیای مدارس غیردولتی برای بازگشایی مدارس و سردرگمی در وزارت آموزش و پرورش دارد. گویا زور دست‌های پشت ‌پرده و مافیای مدارس غیردولتی از وزارت بهداشت بیشتر است.

یک عضو ستاد مقابله با کرونا گفته: ممکن است بازگشایی مدارس موجب تقویت زنجیره انتقال کرونا شود.

عبدالرضا مصری، عضو مجلس شورای اسلامی نیز گفت: اگر عجله کنیم و دانش‌آموزان گرفتار کرونا شدند، (این یعنی که) آگاهانه و عامدانه باعث قتل می‌شویم.

کُرونا، ویروسی که در دامان ج.ا هیولا شد

منصور امان: معنای اعلام دوباره مُقررات محدود کننده در تهران و چندین اُستان دیگر آن است که طاعون مُدرن، کشور را سخت و مُحکم در چنگ خود دارد و این شوربختانه تحوُل جدیدی نیست. آنچه که حاکمیت با پنهانکاری وُرود ویروس به کشور، سپس بی اهمیت و محدود جلوه دادن آن و سرآخر خودداری از اعمال تدابیر موثر پیشگیرانه و پایش کننده آغاز کرد، در مسیر طبیعی خویش پیش می رود و با هر گام، خود سخت جان تر و خسارت انسانی و اقتصادی اش گُسترده تر می شود.

رژیم ولایت فقیه در ژست کُرونا ستیزی خود به نُقطه ای برگشته که در اسفند و فروردین در آنجا قرار داشت. این یک رفت و برگشت در دور باطل است که ریتم آن را ویروس کُرونا تعیین می کند. در آن هنگام نیز مسوولان حُکومتی با تعطیل کردن برخی مراکز و اعلام چند توصیه و تعارُف ریاکارانه به گوشه های امن خود خزیدند و جامعه و کُرونا را به حال خود واگذاشتند. نتیجه این سیاست ضدمردُمی تکثیر کُرونا در گُستره ای به مساحت جُغرافیای ایران است که خود به مفهوم گُستردگی قلمرو نیستی و سیه روزی در همین طول و عرض می باشد.

در این فاصله حُضور کُرونا در کشور ثبات یافته است و اگر در شهر و روستایی آژیر قرمز فاجعه لختی خاموشی گرفته، فقط برای مُدت زمانی بوده که مُبتلایان جان سپرده اند و کُشته ها به خاک سپرده می شده اند. آنگاه دوباره نعره آژیر برای زندگان و باقیمانده ها از سر گرفته شده و دسته دیگری به کام درد و مشقت فرو رفته اند و خانواده های دیگری برای بدرقه عزیزان شان راهی گورستان شده اند. اُستانهایی که یک دوره شیوع را پُشت سر گذاشته بودند و اینک دوباره در معرض تهاجُم قرار گرفته اند، به گونه دردناک و غم انگیزی در حال تجربه این چرخه عُفونی هستند.

تنها تفاوُتی که نسبت به هفته ها و ماه های آغازین شیوع کُرونا می توان ثبت کرد، تغییر توجیهات مسوولان و کارگُزاران ج.ا است. امروز آنها در کنار مُعرفی مردُم به عُنوان مُقصر اصلی، به “شرایط اقتصادی” و به بیان دقیق تر، هزینه نکردن حاکمیت برای جلوگیری موثر از سرایت و تکثیر ویروس نیز اشاره می کنند. اعتراف امثال وزیر بهداشت به این امر اما بیش از آنکه ناشی از پذیرش تقصیر باشد، سرچشمه در تلاش باندهای حُکومتی برای جلوگیری از جر زنی یکدیگر و افکنده شدن بار مسوولیت به گردن شان دارد.

آغاز کشمکش در این باره در دستگاه قُدرت و افشای برخی از زوایای پنهان رویکرد تبهکارانه آن در برخورد به کُرونا، همانگونه که شاهدی گویا از وخیم تر شیوع ویروس و پیامدهای آن در کشور ارایه می کند، همزمان نشانه پُر رنگی از تحمُل ناپذیر شدن فشاری است که از سوی جامعه مُعترض و کُرونا زده به حاکمیت وارد می شود.

شش ماه پس از شیوع ویروس کُرونا در ایران، نوری در انتهای تونل رنج و مرگ دیده نمی شود. ویروس از این گوشه به آن گوشه کشور می تازد و رژیم نالایق و مردُم ستیز ج.ا آن را در مسیر مرگبارش تیمار و تغذیه می کند. کُرونا در دامان آلوده رژیم ولایت فقیه به قامت هیولایی مهیب رُشد کرده، برای غلبه پایدار بر آن، خُشکاندن ج.ا از ریشه شرط ضروری است.

سپاه و بسیج به قصد کشت به معترضان آبانماه شلیک کرده‌اند

گزارشگر ویژه سازمان ملل در امور ایران در تازه‌ترین گزارش خود از رفتار نیروهای مسلح جمهوری اسلامی با معترضان در آبان ۱۳۹۸ به شدت انتقاد کرده است.

او می‌گوید ویدئوهای موجود نشان‌گر شلیک پلیس، سپاه و بسیج به سوی مردم هستند؛ شلیک‌هایی به سر و گردن که به قصد کشتن معترضان صورت گرفته‌اند.

جاوید رحمان افزوده که رژیم ایران هنوز و پس از ۱۰ ماه، تعداد واقعی کشتهشدگان را اعلام نکرده است.

در این گزارش آمده که بیشترین کشته‌ها مربوط به دو استان همجوار تهران است و خانواده‌های قربانیان تهدید شده‌اند که چیزی نگویند و ساکت بمانند.

گزارش جاوید رحمان ۲۱ ژوئیه به دبیرکل سازمان ملل تسلیم شده است.

واکنش کشور اروپايی به یک گزارش تکاندهنده

وزیر خارجه سوئد چهارشنبه شب در توئیتی از درخواست سازمان عفو بین الملل برای تحقیقات کامل پیرامون اتهامات مربوط به جمهوری اسلامی حمایت کرد و نوشت: گزارش امروز عفو بین‌الملل یک تصویر هولناک از نقض جدی حقوق‌بشر در ایران بعد از اعتراضات سال۲۰۱۹ ترسیم می‌کند. از فراخوان تحقیقات کامل پیرامون اتهامات حمایت می‌کنم.

عفو بین‌الملل: بازداشت‌شدگان آبان ٩٨ به طور گسترده تحت شکنجه قرار گرفته‌اند

این سازمان چهارشنبه ۱۲ شهریور طی گزارشی با عنوان «ویرانگران انسانیت» جزییات بازداشت و محکومیت‌های پس از اعتراضات سراسری آبان‌ماه را منتشر کرد که حاکیست زندانیان برای «ارعاب و تحقیر» و همچنین تن دادن به «اعترافات اجباری» شکنجه جسمی و جنسی شده‌اند.

اطلاعات دریافتی عفو بین‌الملل نشان می‌دهد بازجویان و مسئولان زندان‌ها بازداشت‌شدگان مرد را مورد «خشونت جنسی»، قرار داده‌اند.

سازمان عفو بین‌الملل در گزارش تازۀ خود، خشونت‌های رژیم جمهوری اسلامی را در واکنش به ناآرامی‌های آبان ٩٨ شرح می‌دهد. این گزارش تکان‌دهنده از استفادۀ مکرر از شلاق، شوک برقی، تظاهر به اعدام و تجاوز جنسی سخن می‌گوید و می‌نویسد که علاوه بر وزارت اطلاعات یا سپاه پاسداران، قضات و دادستان‌ها نیز در اعمال این خشونت‌ها سهیم بوده‌اند.

این گزارش بازتاب بسیار گسترده ای در رسانه های جهانی داشته و مطالب تکان دهنده ای در آن آمده که نشان ستمگری و سرکوبی در ایران است که در کمتر کشوری در جهان نظیر دارد.

به گزارش رادیو فرانسه، سازمان عفو بین‌الملل بر رواج شکنجه جسمی و روحی در ایران تأکید دارد و می‌نویسد که شکنجه علاوه بر اعتراف گرفتن، به قصد تنبیه، ارعاب و تحقیر اعمال می‌شود. مشت و لگد و چوب زدن با چشمان بسته، کاربرد شلاق یا لوله لاستیکی یا باتون، گرسنه و تشنه نگاه داشتن زندانی، انزوای طولانی، ناخن کشیدن، شوک الکتریکی بر آلت جنسی، خفگی با آب (واتربوردینگ)، پاشیدن گاز فلفل… سازمان عفوبین‌الملل علاوه بر این فهرست تکان‌دهنده، اظهارات برخی از شکنجه‌شدگان را نیز عیناً نقل کرده است. در این گزارش آمده است که وزارت اطلاعات و سپاه پاسداران، هر دو در این اعمال سهیم‌اند.

به گفتۀ معاون عفو بین‌الملل در امور آفریقای شمالی و خاورمیانه، قضات و دادستان‌های جمهوری اسلامی به جای این که پرونده‌های مفقود شدن، شکنجه و سایر جنایات را بررسی کنند، با موج سرکوب و آزار همراه شدند و صدها نفر را به بهانۀ “امنیت ملی” محکوم کردند. این موج سرکوب و ارعاب با اعترافات اجباری تلویزیونی تکمیل شد.

عفو بین الملل درباره تجاوز جنسی به زندانیان در ایران نوشته است: ممکن است برای شکنجه و تخریب روحی و روانی زندانیان، یا دلایل دیگر، صورت پذیرفته باشد. با توجه به اینکه تجاوز جنسی، آثار بسیار مخربی بر روحیه افراد مورد تجاوز قرار گرفته دارد و همچنین باعث شرمساری این افراد می‌شود، از این رو، تعداد کمی از زنده ماندگان این موارد، حاضر شده‌اند که با رسانه‌ها مصاحبه کنند.

سازمان عفو بین‌الملل از کشورهای عضو شورای حقوق بشر سازمان ملل و از کمیساریای حقوق بشر این سازمان می‌خواهد که در برابر عدم پاسخگویی مقامات رژیم ایران واکنش نشان دهند و از جمله از آغاز تحقیقات توسط سازمان ملل حمایت کنند.

عفو بین‌الملل همچنین از همه کشورهای عضو سازمان ملل متحد می‌خواهد که آزادی فوری و بی قید و شرط بازداشت‌شدگان بیگناه را از جمهوری اسلامی مطالبه کنند.

هرانا: ماهنامه خط صلح – «هر کس حق استراحت و فراغت و تفریح دارد و مستحق محدودیت معقول ساعات کار و مرخصی‌‌های ادواری، با اخذ حقوق است.» ماده ۲۴ اعلامیه جهانی حقوق بشر

تفریح و شادابی، از جمله مفاهیم مدرن برای انسان امروزی است. این دو فاکتور همچنین از جمله ارکان «حق بر سلامتی» است که از اصول اولیه حقوق بشر و حقوق شهروندی به حساب می‌‌آید. حق بر سلامتی در جهان امروز بسیار ضروری قلمداد می‌شود و میزان کیفیت و سبک زندگی شهروندان یک جامعه، رابطه مستقیمی با حق بر سلامتی دارد.

گرانی، تورم، بی‌‌کاری، فقر، مشکلات متعدد اقتصادی و اجتماعی، فساد گسترده در تمامی سطوح حاکمیت که به سطح جامعه نیز گسترش یافته، شیوع گسترده ویروس کرونا، مشکلات محیط‌‌زیستی، فقدان آزادی‌‌های سیاسی و مدنی، نارضایتی عمومی و مسائلی از این دست، در صدر اخبار روزمره ایران و دغدغه‌‌های شهروندان قرار دارد.
حال با وجود چنین شرایطی که دولت و حاکمیت نه اراده‌‌ای برای سر و سامان دادن به آن دارد و نه اساسا در زمره‌ی دغدغه‌هایش قرار دارد، باید دید جامعه آسیب‌‌دیده ایران و شهروندانی که با کوهی از چالش‌‌ها و مشکلات دست و پنجه نرم می‌‌کنند، تا چه اندازه از وجود تفریح و شادابی در سطح جامعه برخوردارند و بسترهای آن تا چه اندازه برای شهروندان فراهم شده است و نیز فقدان آن چه آسیب‌‌هایی به همراه دارد. همچنین به نقش و اهمیت این دو فاکتور مهم در بالا بردن سطح کیفیت شهروندان، به خصوص کودکان، نوجوانان و جوانان چیست؟

در رتبه‌‌بندی جهانی سازمان گلوبال فایننس در سال ۲۰۲۰ پیرامون سنجش میزان شادی در کشورهای مختلف جهان، در میان ۱۵۳ کشور ایران در رتبه ۱۱۸ قرار دارد و این نشان می‌‌دهد میزان شادابی در میان جامعه ایران به شدت پایین است. همچنین در رتبه بندی سازمان جهانی بهداشت در همین زمینه نیز ایران در رتبه ۱۱۴ قرار دارد.
در شهری مانند تهران به عنوان پایتخت با جمعیتی چند میلیونی، روزانه دست‌‌کم ۲۰۰ نزاع خیابانی روی می‌‌دهد. نمونه واضح و آشکار از پایین بودن آستانه تحمل شهروندان در قبال یک‌‌دیگر که عوامل متعددی درآن دخیل هستند، چرا که روان رنجور شهروند ایرانی از آرامش روان و خاطر نه تنها برخوردار نیست، بلکه در شرایط این روزهای کشور از یک سو باید برای تامین نیازهای زندگی با انبوهی از مشکلات مواجهه شود از سوی دیگر مجال و امکان برای استراحت، تفریح و آرامش وجود ندارد. روندی که در موارد متعددی نیز به بزه‌‌کاری علی‌‌الخصوص در میان جوانان ختم می‌‌شود.

به همه این موارد باید افزایش بالای مصرف مواد مخدر، مخصوصا در میان قشر جوان را نیز افزود. ناصر اصلانی، معاون مقابله با عرضه و امور بین‌‌الملل ستاد مبارزه با مواد مخدر نیز ۲۷ مهر سال گذشته، در گفت‌وگو با خبرگزاری ایلنا گفت: «۲ میلیون و ۸۰۸ هزار معتاد مستمر و یک میلیون ۶۰۰ هزار مصرف کننده تفننی در کشور وجود دارد.»

اگر آمار غیر رسمی رقمی بسیار بیشتر از این به نمایش می‌‌گذارد، اما در حقیقت زنگ خطر نشاط اجتماعی در جامعه ایران به صدا درآمده است. چرا افزایش اعتیاد در جامعه، گرایش جوانان به سمت بزهکاری و مواردی از این دست، در رابطه مستقیم با فقر و فقدان تفریح و شادابی در جامعه است. جامعه‌‌ای دامن‌‌گیر تورم، نابسامانی اقتصادی و فقر شدید است، از روند فراهم آمدن فضایی مناسب با امکانات خوب برای شهروندان که امکان تفریح و شادابی را در کنار زندگی اجتماعی پویا فراهم آورد، دور می‌شود.

در این میان حاکمیت جمهوری اسلامی نیز به خصوصی‌‌ترین حریم شهروندان ورود کرده و عرصه را بر آنها چنان تنگ کرده که در این شرایط اسفبار، جوانان حتی برای رهایی چند ساعته از مشکلاتی که اطراف‌‌شان را احاطه کرده، امکان برگزاری یک مهمانی و دورهمی معمولی که در همه جای جهان مرسوم است را بدون هراس از بازداشت و هجوم نیروهای انتظامی ندارند. جوانانی که در فصل گرم تابستان به دلیل آب بازی در پارک بازداشت و به زندان محکوم می‌‌شوند، از اساسی‌‌ترین حقوق انسانی و شهروندی خود محروم هستند و نتیجه آن جز سرخوردگی فردی و اجتماعی نخواهد بود که خروجی آن چندان چشم‌‌انداز روشنی ندارد.

محمد اسماعیل سعیدی، عضو کمیسیون فرهنگی مجلس دهم، شهریورماه ۹۷ در گفت‌‌وگو با خبرگزاری خانه ملت گفته بود هر خانوار ایرانی تنها ۲ درصد از از سبد خانوار را می‌‌تواند به تفریح و شادی در «جامعه جوان ایران» اختصاص دهد و این موضوع را بسیار ناگوار و نگران‌‌کننده خوانده بود. او ضمن این که تاکید کرده بود این رقم باید به صورت نجومی افزایش یابد، گفته بود: «در طول ۴۰ سال گذشته ثابت شده رفتارها و تصمیمات جزیره‌ای با موازی‌کاری راه به جایی نمی‌برد بنابراین دستگاه‌ها باید به انسجام و هماهنگی و زبان مصالحه برسند تا شادی و نشاط در جامعه گسترش یابد».

این عضو سابق کمیسیون فرهنگی مجلس صدای زنگ خطر به صدای درآمده فقدان تفریح و نشاط در جامعه را شنیده بود و نسبت به آن هشدار داد.

از بودجه کل کشور، تنها شش درصد به بخش فرهنگ اختصاص دارد که آن هم به سازمان‌های فرهنگی نظیر وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی، وزارت ورزش و جوانان، صداوسیما، حوزه‌های علمیه، سازمان میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری و بسیاری دیگر از سازمان‌‌ها، نهادها و امکان مذهبی اختصاص داده می‌‌شود و به گفته محمد اسماعیل سعیدی درصد یا صدم درصد بسیار ناچیزی از بودجه و انرژی برای مسائل تفریحی و شادی مردم باقی می‌ماند.

در حقیقت نشاط اجتماعی، از مهم‌‌ترین فاکتورهای حیاتی برای زیست بشر است و به عنوان ضروری‌‌ترین خواسته‌‌های فطری و نیازهای روانی انسان‌‌ها به شمار می‌‌رود و به دلیل این که همواره با خرسندی، خوش‌‌بینی و امید و اعتماد همراه است، می‌‌تواند به عنوان یک کاتالیزور، نقش شتاب‌‌دهنده‌‌ای در فرایند توسعه یک جامعه داشته باشد.

نشاط اجتماعی را باید به درستی موتور محرک «توسعه پایدار» به شمار آورد. رابرت مرتون از نظریه‌‌پردازان کلاسیک جامعه‌شناسی، جامعه را متشکل از دو جزء اصلی می‌‌داند که در حالت عادی میان آنها هماهنگی و انسجام وجود دارد: از نظر او جامعه متعادل جامعه‌‌ای است که در آن میان عناصر جامعه یعنی اهداف نهادی شده از یک‌‌سو و وسایل نهادی شده از سوی دیگر تعادل برقرار باشد. در حقیقت اگر در یک جامعه تناسبی میان تبلیغ و ترویج اهداف اجتماعی با وسایل مشروع دسترسی به این اهداف وجود داشته باشد، اکثر افراد خود را موفق ارزیابی کرده و قادرند اهداف مورد نظر را که از طرق مختلف در معرض آن قرار می‌‌گیرند، دنبال کنند.

بحران‏های اقتصادی موجب کاهش درآمدها، فقر، بی‏کاری و نابسامانی خانواده‏ها می‏شود و خود انگیزه‏ای است که افراد را به سوی جرایم و تخلف از مقرّرات اجتماعی سوق می‌‌دهد، عدم امکان فراهم‏سازی وسایل تفریحات و پر نمودن اوقات فراغت و ناتوانی خانواده‏ها برای محافظت فرزندان در جامعه‌‌ای ناسالم، همگی به نوعی با فقر و تهی‏دستی خانواده‏ها ارتباط دارد.

اما در جامعه ایران، چشم‌‌انداز شفاف و روشنی از اهداف اجتماعی در راستای تامین نیازهای شهروندان جامعه وجود ندارد و به تبع آن تبلیغ و ترویج اهداف اجتماعی در حقیقت تبلیغ و ترویج اهداف حاکمیت است و فاصله زیادی را ایجاد زندگی اجتماعی شهروندان که باید همراه با امکان تفریح و شادابی باشد، دارد.

در حقیقت اگر تبلیغ و ترویج اهـداف اجتماعی به مراتب فـراتر از امکانات لازم برای تحقق آن اهـداف باشد و یا غیرمرتبط، بسیاری از افـراد آن جامعه خود را شکست‌‌خـورده ارزیابی می‌‌کنند، موضوعی که در بستر جامعه آشکارا به چشم می‌‌خورد. زیرا دسترسی به آن اهداف با ظرفیت‌‌های موجود جامعه جز برای معدودی از افراد امکان‌‌پذیر نیست. با این وصف ما با جامعه‌‌ای روبه‌‌رو می‌‌شویم که دچار سوء یک‌‌پارچگی است و در این جامعه طبیعتاً مقررات و هنجارها سست می‌‌شود و خطر نابسامانی رو به ازدیاد، جامعه را تهدید می‌‌کند.

از نظر مرتون در شرایط سوء یک‌‌پارچگی چهار نوع مسئله اجتماعی اتفاق می‌‌افتد که یکی از آن مسائل، مسئله انزواطلبی و گریز از جامعه است. در جامعه ایران انزواطلبی که یکی از دلایلش علاوه بر نبود یک‌‌پارچگی، فقدان تفریح و شادابی است که خود را به اشکالی چون گرایش به اعتیاد، سرخوردگی اجتماعی، افزایش بزهکاری و مواردی از این دست نشان می‌‌دهد.

افراد در شرایطی که دسترسی به اهداف اجتماعی را ناممکن ارزیابی می‌‌کنند، ممکن است جامعه را ترک گویند. البته یک نوع ترک جامعه، مهاجرت از آن جامعه است که بسیاری از ایرانیان سعی دارند از کشور خارج شوند و رسیدن به اهدافشان را در جای دیگری جستجو کنند و نوع رایج‌‌تر آن گوشه‌‌گیری و عزلت‌‌گزینی سالم یا ناسالم است.

روش ناسالم آن به طور مشخص گرایش مصرف موادمخدر و بزه‌‌کاری است. به هر حال افسردگی، دل‌‌مردگی، یأس و نومیدی از نشانه‌‌های شرایط اجتماعی‌‌ای است که افراد آن دست از تلاش و کوشش در جهت سازندگی و رشد و توسعه فردی و اجتماعی شسته‌‌اند. فقدان شادی و نشاط در چنین جامعه‌‌ای به دلیل شکست و ناکامی افراد زیادی است که برای آنان امکان دسترسی به اهداف اجتماعی بر اساس امکانات موجود در جامعه فراهم نیست. بدیهی است گرایش شدید جامعه به اعتیاد و موادمخدر از یک‌‌سو و روحیه یأس و نومیدی نسبت به آینده شغلی و اجتماعی زمینه‌‌های لازم برای افسردگی و فقدان شادی و نشاط فراهم آورده است.

در ماه‌‌های گذشته شیوع گسترده ویروس کرونا در ایران، بر شدت این وضعیت افزوده است. بسیاری از مشاغل بین رفتند، وضعیت اقتصادی به مراتب بدتر شد و ناامیدی از دولت برای رسیدگی به این وضعیت، مردم را هر چه بیشتر به ناامیدی واداشت.

در حقیقت پیامدهای فقدان تفریح و شادابی که بالاتر از نظر گذشت، در دوران کرونا مضاعف شده و با نگاهی اجمالی به آمارها در حوزه‌‌های مختلف، می‌‌توان به این موضوع پی برد.

ایسنا می‌نویسد: «هنگام خروج کاروان تیم از فرودگاه، عده‌ای از هواداران و لیدرهای ناراضی اقدام به فحاشی و توهین علیه بازیکنان، مربیان و خانواده‌های آنها کردند و در نهایت نزاع دسته‌جمعی بین طرفین شکل گرفت.«

زد و خورد با حضور نیروی انتظامی خاتمه یافته اما به صورت جسته و گریخته ادامه داشته است.

باشگاه استقلال با صدور بیانیه‌ای در این خصوص گفته است: «بامداد روز جمعه و پس از بازگشت تیم به تهران، برخی افراد مجهول‌الهویه با حضور در مقابل خروجی فرودگاه مهرآباد، اقدام به هتاکی، فحاشی و حمله به بازیکنان و اعضای کادر فنی کردند که در نهایت واکنش مجموعه تیم استقلال را به همراه داشت.»

رئیس جمهور آمریکا روز پنجشنبه در پیامی در توئیتر به انتشار خبر محکومیت یک ورزشکار ایرانی به جرم شرکت در تظاهرات خیابانی واکنش داد و از مسئولان جمهوری اسلامی خواست او را اعدام نکنند.

به گزارش صدای آمریکا، پرزیدنت ترامپ نوشت: رژیم ایران به دنبال اعدام یک ستاره بزرگ و مردمی کشتی است، نوید افکاری ۲۷ ساله که تنها اقدامی که انجام داده شرکت در تظاهرات خیابانی ضدحکومتی بود. آنها به بدتر شدن وضعیت اقتصادی و تورم اعتراض داشتند.

ساعاتی پیش نیز مورگان اورتگاس، سخنگوی وزارت خارجه آمریکا در توئیتر نوشت: ما نیز مانند [مردم] جهان، از بابت صدور حکم اعدام برای نوید افکاری، که پس از شرکت در تظاهرات مسالمت آمیز در سال ۲۰۱۸ تحت شکنجه مجبور به اعتراف دروغین شد، خشمگین هستیم. رژیم ایران همچنین دو برادر او را شکنجه داد و به ده‌ها سال زندان محکوم کرد. آنها را آزاد کنید.

فیلم زیر: نوید افکاری با انتشار صدایش، از تمام آزادیخواهان برای نجات جانش کمک خواست و بر بی گناهی خود تاکید کرد و گفت: نه پول و نه پارتی برای اثبات بی گناهی خود دارد و فقط از مردم ایران کمک می‌خواهد

حسن یونسی، وکیل نوید افکاری گفته با شکنجه از موکلش اقرار گرفته‌اند، هیچ تصویری از لحظه ارتکاب جرم وجود ندارد و فیلم مورد ادعا مربوط به یک ساعت قبل از زمان قتل بوده است. یک شاهد، اعتراف‌گیری از وحید با شکنجه را تائید کرد.

به گفته این وکیل هیچ دلیل مستند دیگری غیر از اقرار متهمین در مستندات دادگاه وجود ندارد. بنابراین نه دلایل و شواهد قطعی وجود داشته که دادگاه به آنها استناد کند و نه شاهدی که نوید و وحید را در حال ارتکاب جرم قتل دیده باشد.

در همین حال اعتراض گسترده در شبکه اینترنت به حکم اعدام این قهرمان ورزشی در شمار یکی از ده ترند جهانی قرار گرفت.

در کارزار توئیتری #نویدمان_را_اعدام_نکنید و SaveNavidAfkari# ، کاربران حکم دو بار اعدام نوید افکاری را به‌صورت گسترده مورد اعتراض قرار دادند و به شکنجه او و برادرانش توسط دژخیمان رژیم آخوندی اعتراض کردند.

ترفند جنایتکارانه جلوگیری از شورش

شبکه خبری فرانسه۲۴ در گزارشی از تحولات اخیر ایران گفت: کارزار اینترنتی با هشتگ اعدام نکنید، در ابعاد کم‌سابقه‌ ای به رژیم تهران فشار می‌آورد که معترضان بازداشتی سلسله تظاهرات ضد حکومتی را اعدام نکند.

این منبع افزود: با وجود هزاران معترض ایرانی که به‌ خاطر شرکت در تظاهرات در زندان به سر می‌برند، این نگرانی وجود دارد که رژیم حاکم از مجازات اعدام به ‌عنوان عامل بازدارنده در برابر شورش های بیشتر استفاده کند.

به گفته عفو بین‌الملل، رژیم ایران دومین حکومتی است که بیشترین استفاده از اعدام را بعد از چین در جهان انجام داده است.

خیزش اعدام شدنی نیست

منصور امان: حاکمان بی اعتبار ج.ا در هراس از خیزشهایی که به کمین شان نشسته، به چوبه های دار پناه برده اند. آنها با گردانندن پرونده سه تن از بازداشت شدگان اعتراضات آبان بین دوایر تشریفاتی قضایی که با هدف تبلیغات و خبر سازی صورت می گیرد، در حال زمینه چینی و تدارُک اعدام این مُعترضان هستند.

در همین راستا سُخنگوی دستگاه قضایی از “تایید حُکم اعدام” امیرحسین مرادی، سعید تمجیدی و محمد رجبی در “دیوان عالی کشور” خبر داده است. آقای غلامحسین اسماعیلی در همین حال برای آرایش قضایی سرکوب و آب و تاب دادن به دسیسه چینی برای قتل مُعترضان پای چند دایره و پروسه اداری دیگر را نیز به میان کشیده و “دادرسیهای فوق العاده یا اعمال ماده ۴۷۷ یا هر موجب قانونی دیگر” را نیز بر فراز پرونده آویخته است.

جنایت انجام شده ای که “نظام” در پُشت سر دارد، اعدام دیاکو رسول زاده، از اهالی روستای “دریاز” – مهاباد و صابر شیخ عبدالله، دانشجوی ترم آخر کارشناسی ارشد بیمه است. این دو شهروند کُرد روز سه شنبه ۲۴ تیر پس از گذراندن نزدیک به هفت سال زندان، اعدام شدند. در سناریوی ریشخندآمیزی که دستگاه امنیتی ج.ا علیه این دو نوشته بود، آنها به “بُمب گذاری در رژه نیروهای نظامی” مُتهم شده بودند. به سه مُعترض آبان نیز به همین شیوه پرونده سازی، اتهامات گوناگونی نسبت داده شده است که با هر بار برپایی نمایش تبلیغاتی سُخنگوی قُوه قضایی، نوع یا روایت تازه ای از آن ارایه می شود.

اما این تنها رُسوایی دستگاه قضایی نیست؛ هیچیک از محکومان یاد شده به وکیل دسترسی نداشته اند، دادگاه آنها به طور مخفی برگزار شده و در نهایت با اتهاماتی مُحاکمه شده اند که اساس آن اعترافات اجباری است و در جریان مُحاکمه از سوی “مُتهمان” پس گرفته شده.

با این همه، شیوه و چگونگی روند قانونی مُحاکمه در اینجا یک موضوع فرعی است؛ دُرُشت نویسی اعدام و خون ریزی مساله ای مربوط به جُرم یا اتهام نیست، بلکه هدفی سیاسی را تعقیب می کند که بی واسطه به بقای حاکمیت می رسد. کسی بیشتر و روشن تر از خود حاکمیت هراس از توفانی که در برابر دیدگانش در اُفق مشغول شکل گرفتن است را بیان نمی کند. سُخنان رهبران و پایوران حُکومت و مُحتوای رسانه های رسمی مملو از اشاره های سربسته یا صریحی است که نسبت به “طُغیان خشم مردُم”، “شورش گُرسنگان”، “راه افتادن سیل” و جُز آن هُشدار می دهد.

حاکمان ج.ا و گُماشتگان آنها که می کوشند با احکام تبهکارانه و فرستادن جلادان به رژه، جامعه را از تکان باز دارند و میخکوب کنند، می توانند بازتاب اجتماعی اقدامات خود را مُرور کنند تا دریابند کُجا ایستاده اند. همه می دانند و می توانند حس کنند که حاکمیت از سر ترس و بُزدلانه در پشت دیوار وحشت خویش، شمشیر کشیده است. آنچه که در فضای اجتماعی کشور پیچیده نه بوی خونین اقتدار ج.ا، بلکه بوی وحشت و پوسیدگی آن است.

از این نظر، حاکمان رژیم ولایت فقیه دُرُست عکس آنچه که انتظار می کشند را از جامعه مُعترض دریافت می کنند. آنها قصد قُدرت نمایی و زهر چشم گیری کرده اند، اما جامعه از مانور شان پیام ضعف و واهمه می گیرد. خیزش آبان جامعه ایران را به لحاظ ذهنی به نُقطه ای فراتر از سطح ترور و سرکوب برده و رشته هایی که “نظام” برای اعدام خیزش می بافد را در همان گام نخُست پنبه می کند.

اعمال جنایتکارانه رژیم ولایت فقیه اما بدون تاثیر هم نیست؛ آنها مُحرکی برای مردُم دی و آبان است و شتاب ساعت سخت داوری شان!

آمریکا امروز ۱۱ شرکت ایرانی، اماراتی و چینی را به دلیل کمک به دور زدن تحریم‌های رژیم ایران تحریم کرد.

این در حالیست که محمدباقر نوبخت معاون روحانی امروزاعتراف کرد: شدیدترین مرحله تحریم، نفت در برابر غذا بود، اما الآن در شرایطی هستیم که این بی‌انصاف‌ها و دژخیمان حتی برای غذا و دارو هم اجازه فروش یک قطره نفت را نمی‌دهند. وی که رئیس سازمان برنامه و بودجه جمهوری اسلامی است، افزود: حتی اگر نفت به فروش برسد، مکان تبادل مالی وجود ندارد.

مایک پمپئو، وزیر خارجه ایالات متحده رزو پنج شنبه با انتشار یک پیام توییتری در باره تحریم برخی شرکت های نفتی نوشت: رژیم ایران باید به بهره‌برداری از منابع طبیعی برای حمایت مالی از تروریسم و نابودی منطقه پایان دهد.»

وزارت خارجه ایالات متحده درباره جزئیات این تحریم‌ها اعلام کرد شرکت پالایش نفت آبادان، سه شرکت چینی شینهانگ شیپ منیجمنت، نیو فار اینترنشنال لجستیک، سینو انرژی شیپینگ) و شرکت اماراتی چمترانس پتروکمیکال تریدینگ مشمول مجازات‌های واشنگتن شده‌اند.

به گزارش یورونیوز، دونالد ترامپ در ماه مه سال ۲۰۱۸ با خروج از توافق هسته‌ای ، تحریم‌های ایالات متحده علیه جمهوری اسلامی را تشدید کرد. این رویکرد که با نام سیاست فشار حداکثری شناخته می‌شود، درآمد رژیم ایران از راه فروش نفت را به شدت کاهش داده است.

توقف واردات رسمی نفت ایران از سوی چین

واردات نفت چین از ایران ۸۲ درصد کاهش و از آمریکا ۳۱ درصد افزایش یافت

گزارش آماری گمرک چین از کاهش ۸۲ درصدی واردات رسمی نفت ایران در ۷ ماه نخست سال جاری میلادی در مقابلِ رشد ۳۱ درصدی صادرات نفت آمریکا به این کشور حکایت دارد.

بر پایه این گزارش، توقف واردات رسمی نفت ایران از سوی چین پس از توقف در ژوئن گذشته، از ماه ژوئیه از سر گرفته شده و به روزانه ۱۲۰ هزار بشکه رسیده است. با این وجود، متوسط واردات نفت ایران توسط چین طی ۷ ماه ابتدایی سال ۲۰۲۰ روزانه معادل ۷۷ هزار بشکه بوده است.

واردات روزانه نفت ایران توسط چین در ۷ ماه نخست سال ۲۰۱۹ حدود ۴۲۸ هزار بشکه بوده است. این رقم یک سال پیش از بازگشت تحریم‌های نفتی آمریکا، نزدیک به ۶۹۳ هزار بشکه در روز بوده است.

گزارش آماری گمرک چین همچنین نشان می‌دهد که این کشور واردات نفت خود را از کشورهای روسیه، عراق، عربستان، مالزی، عمان و آمریکا افزایش داده است. به طوری که واردات این کشور از ایالات متحده در ماه ژوئیه ۱۰۰ درصد افزایش یافته و متوسط روزانه صادرات نفت این کشور به چین نیز طی ۷ ماه نخست سال جاری میلادی ۳۱ درصد بالا رفته است.

وزارت خارجه سوییس در بیانیه‌ای با اعلام این خبر نوشت: وزیر خارجه قرار است در تهران از بخش دفتر منافع خارجی‌ها در چارچوب کشور حافظ منافع آمریکا بازدید کند و در باره نقش سوییس به عنوان حافظ منافع آمریکا در ایران گفتگو خواهد کرد. در برنامه‌های وزیرخارجه سوییس گفتگو درباره تحولات مربوط به اوضاع در خاورمیانه نیز قرار دارد.

هند قبلا نیز در نخستین درگیری مرزی با چین که چندین سرباز هندی کشته شدند ۵۹ اپلیکیشن مشهور چینی از جمله تیک تاک، وی چت، بایدو را مسدود کرده بود.

مقامات هندی گفتند اپلیکیشن‌های چینی داده‌های کاربران هندی را به چین انتقال می‌دهند.

وزارت بازرگانی چین نیز در واکنش به ممنوعیت اپلیکیشن‌های چینی در هند خواسته است که “هند اشتباهات خود را اصلاح کند”.

به گزارش خبرگزاری هرانا به نقل از رکنا، دیروز چهارشنبه ۱۲ شهریورماه ۱۳۹۹، دختر نوجوان ۱۵ ساله در کرمانشاه که قصد داشت با پرت کردن خود از بالای یک ساختمان دست به خودکشی بزند، نجات یافت.

اقدام به خودکشی یک دختر ۱۷ ساله در استان گیلان

خبرگزاری هرانا – روز چهارشنبه ۱۵ مرداد، یک دختر نوجوان ۱۷ ساله در شهرستان خمام استان گیلان که با پرتاب خود از روی پل غیر هم سطح این شهرستان قصد خودکشی داشت با مداخله مردم حاضر در صحنه و نیروی انتظامی از اقدام او جلوگیری شد. سهم نوجوانان ایرانی از خودکشی های سالانه از سوی سازمان پزشکی قانونی بیش از ۷ درصد اعلام شده است.

به گزارش خبرگزاری هرانا به نقل از رکنا، روز چهار شنبه ۱۵ مرداد ۱۳۹۹، دختر نوجوان ۱۷ ساله در خمام که قصد داشت با پرت کردن از روی پل غیر هم سطح، دست به خودکشی بزند نجات پیدا کرد.

این‌ دختر اهل یکی از روستاهای بخش خمام بوده و با مداخله مردم حاضر در صحنه و دعوت به آرامش نیروی انتظامی از اقدام وی جلوگیری شد.

بنابر این گزارش یک منبع آگاه محلی علت اقدام به خودکشی را مسائل شخصی عنوان کرده است.

ازدواج اجباری؛ خودکشی دختر نوجوان در مریوان

خبرگزاری هرانا – امروز دوشنبه ۱۳ مردادماه، یک دختر نوجوان در مریوان به دنبال مخالفت با ازدواج اجباری، دست به خودکشی زد و جان خود را از دست داد. سهم نوجوانان ایرانی از خودکشی‌های سالانه از سوی سازمان پزشکی قانونی بیش از ۷ درصد اعلام شده است.

به گزارش خبرگزاری هرانا به نقل از رکنا، امروز دوشنبه ۱۳ مرداد ۹۹، دنیا نوذری دختر حدودا ۱۸ ساله ساکن مریوان دست به خودکشی زده و جان خود را از دست داد.

در این گزارش دلیل خودکشی وی در شبکه های اجتماعی مخالفت او با ازدواج اجباری‌، عنوان شده است.

با این وجود، طاهر، پدر این دختر نوجوان، مدعی شد که موضوع ازدواج اجباری و کتک زدن دخترش کذب است.

خودکشی یک دختر ۱۵ ساله دیگر در شهرستان خوی

خبرگزاری هرانا – یک دختر ۱۵ ساله در بخش قطور شهرستان خوی با پرتاب خود از پل هوایی دست به خودکشی زد و جان خود را از دست داد.

به گزارش خبرگزاری هرانا به نقل از کردپا، یک دختر جوان ۱۵ ساله با پرتاپ خود را از روی پل هوایی قطور به زندگی خود پایان داد.

در این گزارش اشاره ای به هویت و دلیل خودکشی این نوجوان نشده است.

روز شنبه ۲۸ تیرماه نیز یک دختر ۱۶ ساله در اردبیل با پریدن به داخل دریاچه شورابیل دست به خودکشی زد و جان خود را از دست داد. به گفته مادرش، این دختر نوجوان به دلیل شکست در ارتباط عاطفی دست به این اقدام زده است.

به گزارش خبرگزاری هرانا به نقل از شهروند، ظهر روز شنبه ۲۸ تیر ۹۹، گزارشی مبنی بر پریدن یک دختر نوجوان به قصد خودکشى به درون دریاچه شورابیل به آتش‌نشانان اردبیل اطلاع داده شد.

در این گزارش آمده است، ماموران نجات هنگامى به محل حادثه رسیدند که پیکر عسل ١۶ ساله به عمق دریاچه رسیده بود. آنها پس از ساعت‌ها جستجو، جسم بی‌جان این دختر را یافتند و به بخش شمالی ساحل دریاچه منتقل کردند.

مادر این دختر پس از حضور در محل حادثه گفت: “دخترم پیش از این گفته بود که قصد خودکشی دارد و حدود ساعت ١١ از خانه خارج شد، هرچه با موبایلش تماس گرفتم جواب نداد. با چند نفر از دوستانش تماس گرفتم، آنها هم از او خبری نداشتند تا اینکه از طریق یکی از کانال‌های خبری اردبیل متوجه شدم دختر جوانی در شورابیل خودکشی کرده است”.

وی افزود: “عسل حدود یکسال قبل با پسری به نام سعید آشنا شد. سعید آرایشگر بود و چند خیابان بالاتر از خانه پدری عسل مغازه داشت. آنها خیلی زود به هم علاقمند شدند. من هم در جریان علاقه دخترم قرار گرفتم تا اینکه روز جمعه او با حالتی پریشان و غمگین گفت که سعید دیگر او را دوست ندارد و به وی گفته است که باید به این ارتباط پایان دهند”.

مادر عسل گفت که دخترش همان روز جمعه بار‌ها گفته بود که نمی‌تواند دوری سعید را تحمل کند و خودش را می‌کشد. اما من به تصور اینکه این صحبت‌ها فقط واکنشی هیجانی است، به آن توجه نکردم.

سهم نوجوانان ایرانی از خودکشی‌های سالانه از سوی سازمان پزشکی قانونی بیش از ۷ درصد اعلام شده است.