محمود احمدی بیغش، نماینده شازند در مجلس ولایت امروز با حمله به دولت روحانی گفت: مردم زیر چرخ گرانی له شده اند و برخی از آنان حتی نان خالی هم ندارند بخورند. قیمت ارز به ۲۰ هزار تومان رسیده است و رئیس بانک مرکزی حرف درمانی می کند. آقای رئیس جمهور هم به فکر ساخت و ساز در شمیرانات است.
احمد علیرضا بیگی، نماینده تبریز هم گفت: اوضاع اقتصادی کشور ویران شده و سفره‌های مردم کوچک شده است، ۱۴میلیارد دلار ثروت این کشور را هر سال در اختیار دولت قرار می‌دهیم که گزارش امروز رئیس کمیسیون اقتصادی حکایت از این داشت که ۱۰۰هزار میلیارد تومان مابه‌التفاوت ارز ترجیحی به جیب عده ای گردن کلفت رفته…
وی افزود: آقای طبری این همه جنایت را با پشتیبانی چه کسی انجام داده است….یعنی ما هم شلاق را نوش جان کردیم، هم پیاز را خوردیم و هم جریمه را پرداخت کردیم و نارضایتی مضاعف مردم را امروز شاهد هستیم.
فاطمه مقصودی نماینده بروجرد هم گفت: آنقدر وضعیت نابسامان مسکن را مدیریت و برنامه‌ریزی نکرده‌ایم تا وسایل مردم در کوچه، خیابان، پارک و پارکینگ‌ها ریخته شد. من معلم هستم گرسنگی کودکانه محصل خود را با تمام وجود حس کرده‌ام، من مادر هستم بیکاری جوانان رشید افسرده از بیکاری را با اشک و آه دیده‌ام، من پیرزنان و پیرمردان شهر مظلوم خود را دیده‌ام و در چروک پیشانی آنها نقش شمشیر خشم خدا را بر علیه همه‌مان مشاهده کرده‌ام.
بیدار شوید پیش از آنکه مردم بیدارتان کنند!
سایت عصر ایران: مگر نه این است که حکومت ها مسوول تامین امنیت مردمان شان هستند و مگر نه این است که امنیت اقتصادی یکی از ارکان امنیت ملی است؟ اصلاً مسؤولان ما می دانند که مردم چگونه زندگی می کنند؟ نان شب و فرش زیر پا و سقف بالای سرشان را چگونه تامین می کنند؟
البته که مسؤولانی که معیشت شان همانند اکبر طبری و امثال اوست و میلیارد، برایشان پول خرد است و دوستانی دارند که حتی سند لواسان را نیز به اسم شان بزنند، چه می فهمند حال مردی که دینام کولر آبی اش سوخته و خانواده اش در گرما مانده اند و او در این هوای گرم چند روز است دنبال جایی می گردد که ۱۰۰ هزار تومان ارزان بفروشند؟
چه می فهمند حال خانواده ای مریض دار را که هر بار با قیمت های جدید داروها مواجه می شوند و بیمناک آینده بیمارشان می شوند؟ چه می فهمند حال مستاجری را که هر سال باید خانه کوچک تری را در محله فقیرتر اجاره کند؟
هشدار به همه مسؤولان، که مردم تا جایی می توانند در هزینه ها صرفه جویی کنند، تا جایی می توانند قرض کنند، تا جایی می توانند ماشین و لوازم خانه شان را بفروشند و خرج خورد و خوراک و درمان و پوشاک کنند و… ولی از یک جا به بعد، دیگر چیزی برای از دست دادن باقی نمی ماند و آن گاه خیلی ها ترجیح خواهند داد به جای شرمساری هر روزه پیش بچه هایشان، دست به اعتراض بزنند و نان بخواهند.
دولت، مجلس، قوه قضائیه و سایر نهادهای حاکمیتی بدانند که فقیرتر شدن مردم، به معنای آسیب پذیر شدن جامعه و حکومت است. انهدام طبقه متوسط و سوق دادن آن به سمت دره های فقر، مصداق بارز اقدام علیه امنیت ملی است.
پیامبر اسلام فرمودند: کاد الفقر ان یکون کفرا (نزدیک است که فقر به کفر بینجامد) ؛ فقری که ممکن است حتی به کفر خدا هم منجر شود، آیا نمی تواند به حوادث دیگری هم بینجامد؟
مسوولان جمهوری اسلامی ایران! بیدار شوید قبل از آن که به گونه ای بیدارتان کنند که دیگر خیلی دیر شده باشد!
