احمد زیدآبادی؛ روزنامه نگار و تحلیلگر سیاسی در کانال تلگرامی خود درباره جان باختگان اعتراضات اخیر نوشته است: عکس‌ها و تصاویری که این روزها رسانه‌ها از قربانیان اعتراض‌های آبان‌ماه منتشر می‌کنند، کمترین نشانی از اوصاف مورد ادعای دستگاه‌های رسمی در بارۀ نوع شخصیت آنها در بر ندارد. بنابراین، با انتشار روز افزون این تصاویر، روایت رسمی از ناآرامی‌ها نه فقط بیش از پیش مخدوش می‌شود بلکه بر گسترۀ آلام جامعه می‌افزاید. از این رو، اگر دستگاه‌های حاکم نمی‌خواهند این جراحت عاطفی ناسور شود، باید در روایت رسمی خود تجدیدنظر کنند و حداقل سطحی از تقصیر را به گردن گیرند. اصرار بر یک روایت صُلب و کلیشه‌ای و یکسویه از فاجعه‌ای به این گستردگی، نه تنها کمکی به راویان آن نمی‌کند، بلکه کشتی عواطف زخمی جامعه را به دریایی می‌افکند که به قول عین‌القضات “آن سرش به دید نبوَد”!

توفان در راه است و بوی خون می آید

….مردم روز به روز و هرچه بیشتر شاهد پایمال شدن حقوق اولیه و کرامت انسانی خود توسط نهادهای مختلف حکومتی بوده و پیوسته مورد تحقیر و توهین و سرکوب قرار می گیرند و هیچ چشم اندازی برای بهبود اوضاع خود نمی بینند. مردم، عصبانی و خشمگین و سرخورده و نا امید بوده و همچون بشکه باروتی آماده انفجار با کوچکترین جرقه هستند….
***********

حنیف حیدرنژاد

اگر از تظاهرات دانشجوئی در خرداد 1378 به بعد به قیام و اعتراضات مردمی نظر بیاندازیم، چند مشخصه، برجستگی دارد:
– فاصله و پریود اعتراضات کوتاه تر می شود: آخرین تظاهرات دی ماه 1396 بود، اعتراضات بعدی در آبان 1398 و بین این دو، هر هفته تجمع و اعتراضات کوچک و پراکنده نیز در سراسر کشور برپا بود.
– اعتراضات گسترده تر و در سطح کشور سراسری تر می شود: در آبان ماه 98 بیش از 29 استان درگیر بودند. بویژه حضور آذربایجان و کردستان و پیوند آنها با اعتراضات سراسری یک نقطه عطف بشمار میاید.
– حضور اقشار مختلف اجتماعی بیشتر نمایان است. اگر چه در خرداد 88 اساسا طبقه متوسط و در آبان 98 اساسا طبقات محروم و به حاشیه رانده شده جامعه درگیر اعتراضات بودند، اما فاصله این دو قشر با هم کمتر و زمینه های پیوند آنها به هم بیشتر می شود. مردم در سنین مختلف، زن و مرد، پیر و جوان در اعتراضات شرکت داشتند. در اعتراضات آبان 98 نوجوانان نیز به طور چشمگیر شرکت داشتند.
– همبستگی مردم و هماهنگی آنها با هم با وجود نبود سازماندهی و نبودِ رهبری، بیشتر شده است. بر اساس فیلم های منتشر شده در اینترنت می توان بخوبی مشاهده کرد که در بین مردم یک “روح همبستگی” وجود دارد که در صورت بروز یک اتفاق، بدون آنکه همدیگر را بشناسند یا از قبل با هم هماهنگ کرده یا در صحنه فرماندهی داشته باشند، بطور هماهنگ عمل می کنند. مثلا: توقف خودروها در خیابان ها، پیاده شدن از ماشین و شعار دادن، بنزین نزدن و جلوی پمپ بنزین ها ایستادند، یا در صورت مورد حمله قرار گرفتن از امکانات اطراف خیابان برای ایجاد مانع و راهبندان استفاده کردن. در مواردی نیز کمپرسی ها یا کامیون ها خاک یا بار خود را در وسط جاده یا خیابان تخلیه می کردند تا با ایجاد راهبندان مانع حرکت نیروهای ضد شورش شوند.
– در آبان 98، همچون دی 96، نه تنها شعارها هیچ سمت و سوی مذهبی نداشت، بلکه هرچه بیشتر بر ضد اسلام و قرآن و جمهوری اسلامی جهت گیری شده و نمادهای مذهبی و حکومتی مانند دفاتر امام جمعه ها، حوزه های علمیه و حسینه ها یا بانک ها، به عنوان مراکز غارتِ اموال مردم نشانه گرفته شدند. فاصله گرفتن مردم از اسلام و فرهنگ شیعی بسیار آگاهانه تر شده، به نحوی که در اشاره به کشته شدگان اعتراضات اخیر از بکار بردن واژه ” شهید” آگاهانه خودداری می کنند.
– شجاعت مردم و درگیر شدن تن به تن با نیروهای سرکوبگر و تعقیب آنها در خیابان ها بسیار بیشتر دیده می شود. این یعنی، هرچه بیشتر ترس مردم از ارگان های سرکوبگر ریخته و جای آن را خشم و جسارت می گیرد. این شجاعت را می توان همچنین در انتشار سریع عکس و مشخصات کشته شدگان یا انجام مصاحبه بستگان کشته شدگان به خبرنگاران در خارج از ایران مشاهده کرد.
– در آبان ماه 98 سرعت خبر رسانی و انتشار فیلم و تصاویر، تا قبل از قطع اینترنت بیشتر از دی ماه 96 بود. انتشار فیلم های مختلف از نقاط مختلف کشور، نشان از سراسری بودن اعتراضات داشت.
– مقاومت مردم در نقاط مختلف کشور، بویژه در برخی از شهرها، و بخصوص در شیراز تا آنجا پیش رفت که برخی از محله ها برای ساعت ها یا برای یک شب از کنترل نیروهای سرکوبگر خارج شدند. پشتیبانی مردم مقام در خیابان ها از طریق رساندن نان و پنیر یا آب و چای داغ، پدیده جدیدی بود و افرادی که به لحاظ جسمی توان حضور در خیابان ها ندارند را به معترضین در خیابان ها پیوند داد.
– در مقابل این همه شور و هیجان و عزم و اراده مردم در مقابله با دیکتاتوری، عکس العمل خامنه ای و نیروهای سرکوبگرش نیز سریعتر، شدیدتر و بسیار وحشیانه تر و خونین تر بود: صدها کشته، هزران زخمی و هزاران دستگیری با سرنوشت نامعلوم.
دور بعدی اعتراضات چه خواهد شد؟
1. مردم ایران در سال های اخیر با چشم خود دیده اند که حتی اگر به مسالمت آمیز ترین شکل اعتراض کنند، حکومت نه تنها به خواست های آنها توجه نخواهد کرد، بلکه آنها را خرابکار و آشوبگر و باغی و… خطاب کرده و حکم مرگ و زجر کش کردن آنها صادر خواهد شد:
– دستور خامنه‌ای برای بکار گرفتن تجربه کمیته ها و بازگشت به دهه 60 (“دوره طلائی امام”: دوره وحشت آفرینی حداکثری، دستگیری و تجاوز و کشتن معترضین با دست کاملا باز و دخالت در زندگی روزمره مردم)
‏- ابوالفضل بهرام پور کارشناسی ارشد ادبیات وعلوم قرآنی از دانشکده الهیات دانشگاه تهران در تلویزیون جمهوری‌اسلامی در۵ آذرماه 98: اجرای حکم الله: زجر کش کردن، قطع دست راست و پای چپ، تبعید، به دار آویختن معترضین در محل دستگیری.
– حاج‌علی‌اکبری، خطیب نماز جمعه تهران 8 آذر 1398 خواستار اعدام سریع اعتراض کنندگان شد
گفته های خامنه ای و برخی دیگر از دست اندرکاران حکومتی، زمینه سازی برای اعدام دستگیر شدگان اعتراضات آبان ماه و همچنین زمینه سازی برای کشتار معترضین در اعتراضات بعدی، توسط نیروهای سرکوبگر با دست باز تر می باشد.
2. مردم ایران چیزی برای از دست دادن ندارند. روند تحولات سیاسی- اجتماعی خبر از بدتر شدن وضعیت اقتصادی، ناکارآمدی هرچه بیشتر و در کنار آن غارت هرچه بیشتر مردم و بزرگتر شدت فاصله طبقاتی و بی عدالتی اجتماعی می دهند.
سعید معیدفر، جامعه شناس، سایت آفتاب، 4 آذر 1398 در تحلیل ماهیت اعتراضات آبان 98: لشکر گرسنگان در آینده چنان قدرتی خواهند داشت که هیچ کسی جلودار آنها نیست
مردم روز به روز و هرچه بیشتر شاهد پایمال شدن حقوق اولیه و کرامت انسانی خود توسط نهادهای مختلف حکومتی بوده و پیوسته مورد تحقیر و توهین و سرکوب قرار می گیرند و هیچ چشم اندازی برای بهبود اوضاع خود نمی بینند. مردم، عصبانی و خشمگین و سرخورده و نا امید بوده و همچون بشکه باروتی آماده انفجار با کوچکترین جرقه هستند. در چنین حالتی، احساسات آنی برعقل و منطق غلبه داشته و تخلیه ی آن خشم نسبت به پیشبردِ یک مبارزه سازماندهی شده که هدف و برنامه ی خاصی را دنبال کند دست بالاتری پیدا می کند. همه اینها، در دورِ بعدی اعتراضات می تواند خشم مردم را آنچنان دامن بزند که چون طوفانی سهمگین، بنیان کن می شود. در چنین شرایطی، حتی امکان دست بردن مردم به سلاح برای متوقف کردن نیروهای سرکوبگرِ رژیم نیز وجود دارد.
اگر این پتانسیل اعتراضی، فراتر از خشم و تنفر و احساسات آنی، از یک سازماندهی و رهبری خردمندِ جمعی برخوردار نباشد، این توفان خشم، علیرغم سهمگین و بنیان کن بودنش، نمی تواند بعد از چند روز در مقابل ماشین کشتار سازماندهی شده حکومت اسلامی دوام آورده و بعد از چند روز می تواند بطور خونینی سرکوب شود. و دیگر بار باید منتظر شد تا دوره بعدی و طوفان بعدی …. خشم مردم در یک سو و اراده و امکانات رژیم در سوی دیگر، این یعنی خونریزی بیشتر و داغدار شدن خانواده های بیشتر. به هر حال کنار زدن حکومت اسلامی به سادگی و بدون پرداختن خون و بها ممکن نخواهد بود. مسئله این است که این پرداخت بها به حداقل رسانده شده و اینکه بتوان تا حد امکان خون ذخیره کرد و اجازه نداد هیچ انسانی کشته شود.
3. مردم در ایران نشان داده اند که دشمن مشترک خود را حکومت اسلامی می دانند. آنها با وجود اختلافات با هم، در یک صف بر علیه دشمن مشترک مبارزه می کنند. اینک نوبت شخصیت های سیاسی و گروه ها، احزاب و تشکل های سیاسی ایرانی است که با حفظ اختلاف نظر بر سرِ حداقل های دمکراتیک به توافق رسیده و در حمایت از مردم در داخل کشور با هم به همکاری و ائتلاف بپردازند. به باور نگارنده، همه افراد و تشکل های سیاسی که پایبند به اصول دمکراسی و حقوق بشر هستند و دست در خون مردم نداشته، یا با جناح های مختلف رژیم در ارتباط نبوده و خواهان کنار زدن تمامیت جمهوری اسلامی هستند، باید بتوانند با حفظ اختلاف نظرهای خود بخاطر نجات ایران، برای جلوگیری از خونریزی بیشتر و برای احیاء کرامت انسانی مردم در ایران با هم همکاری کنند.
در آینده نه چندان دور، دورِ جدید اعتراضات مردم در ایران و متقابلا دورِ جدید سرکوب خونین و وحشیانه مردم توسط رژیم شروع خواهد شد. برای جلوگیری از خونریزی بیشتر، برای کوتاه کردن عمر حکومت ضد ایرانی جمهوری اسلامی و برای ذخیره کردن جان های عزیزی که خونشان بر سنگفرش هایِ جای جای ایران بر زمین می ریزد، این مسئولیت احزاب و تشکل ها و شخصیت های سیاسی ایرانی در داخل و خارج از کشور است که از فرصت پیش رو برای نزدیک شدن به هم و ایجاد یک ائتلاف و پایه ریزی یک همکاری و همسوئی استراتژیک- تاکتیکی، استفاده کرده و با ایجاد یک رهبری دسته جمعی، سازماندهی مبارزه مردم برعلیه دیکتاتوری اسلامی را موثرتر به پیش ببرند.

این در حالیست که در حال حاضر اصناف در تهران تا ساعت 12 شب اجازه فعالیت دارند!

وی همچنین با اشاره به حضور فرمانده سپاه محمد رسول الله در صحن شورای شهر گفت: سردار یزدی فرمانده محترم سپاه محمد رسول الله در صحن حضور یافتند و سخنان مبسوطی داشتند.

این پاسدار جنایتکار گفته: در حوادث اخیر این اغتشاشگران بودند کهدر خیابان معترضان را با تیر زدند.

به گزارش خبرگزاری مهر، بهجت‌پور شنبه ۳۰ آبان گفت مصوبه‌ای در شورای معین شورای انقلاب فرهنگی درباره وضعیت اشتغال طلاب تصویب شده است که هم ‌اکنون در مراحل نهایی قرار دارد.

وی در این گقت‌وگوافزود: «استفاده از ظرفیت طلاب و دانش‌آموختگان حوزه‌های علمیه و مدارس مذهبی یکی از راه‌های ارتقای معرفتی آتیه‌سازان ایران اسلامی است.»

یک دادگاه عراقی روز یکشنبه دهم آذر (اول دسامبر) طی حکمی یک افسرعالی‌رتبه پلیس را پس از مقصر شناختن وی در کشته شدن معترضان عراقی، مستحق اشد مجازات دانست.

به گزارش خبرگزاری فرانسه، در اولین حکم پس از دوماه اعتراضات گسترده خیابانی درعراق، یکی از دادگاه‌های این کشور حکم مجازات اعدام صادر کرده است.

به نقل از منابع قضایی، دادگاه شهر کوت یک افسر ارشد پلیس را به اعدام و یک سرهنگ پلیس را به دلیل “نقش آنها در کشته شدن هفت معترض” در این شهر، به هفت سال زندان محکوم کرده است.

شهر کوت مرکز استان واسط عراق و در جنوب شرقی این کشور قرار گرفته و با ایران مرز مشترک دارد.

ادامه درگیری‌ها در عراق با وجود استعفای عبدالمهدی

یورونیوز گزارش داد: با وجود استعفای رسمی عادل عبدالمهدی، نخست‌وزیر عراق با هدف پایان یافتن درگیری‌های خونین در این کشور، اعتراضات ضددولتی فروکش نکرد و روز شنبه نیز یکی از پرتنش‌ترین روزهای یک هفته اخیر در عراق رقم خورد.

این منبع افزود: اعتراضات در همه جای عراق بویژه در شهرهای جنوبی با قدرت ادامه دارد و در برخی از شهرها از جمله بغداد و ناصریه، شماری از مراکز پلیس به محاصره معترضان درآمده‌اند.

معترضان عراقی در این روز ورودی یکی از مکان‌های مذهبی شهر نجف را نیز آتش زدند که بنا بر گزارش ایسنا ورودی آرامگاه محمد باقر حکیم بوده است.

به آتش کشیدن قبر خمینی عراق در شهر نجف

به گزارش رسانه های حکومتی، معترضان عراقی در نجف بخشی از مرقد و مجتمع فرهنگی شهید آیت الله محمد باقر حکیم رییس فقید مجلس اعلای اسلامی عراق را به آتش کشیدند. (فیلم زیر)

شهرها و استان‌های جنوبی عراق از نهم مهر ماه (اول اکتبر) شاهد تظاهرات و اعتراضات مردمی به اوضاع اقتصادی و فساد و دخالت های جمهوری اسلامی در این کشور است.

عادل عبدالمهدی نخست‌وزیر عراق روز جمعه بعد از قریب به دو ماه از اعتراضات در این کشور اعلام کرد که قصد استعفا دارد و استعفای خود را به پارلمان تقدیم خواهد کرد.

برکناری عبدالمهدی یک خواسته مبرم مردم عراق در اعتراضات دو ماهه بود که تاکنون جمهوری اسلامی با تمام قوا از آن جلوگیری می‌کرد. این رویداد در واقع درهم شکستن خط قرمز خامنه‌ای و فرو ریختن خاکریز مقدم ولایت فقیه در عراق بشمار می رود.

به آتش کشیدن کنسولگری جمهوری اسلامی در شهر مقدس شیعیان، نجف، یادآوری دیگری از تنفر عمیق بخش های بزرگی از ملت عراق نسبت به حکومت ملایان ایران است که در بحران سیاسی و اقتصادی کنونی آن کشور نقش بزرگی داشته و از دیدگاه ملت عراق، باید تاوان آن را پس دهند.

در سال های اخیر، هر اندازه که جمهوری اسلامی بیشتر کوشیده تا نفوذ و رخنه گری خود در عراق را عمیق تر سازد، بر میزان این تنفر ملت عراق نسبت به ملاها و پاسداران بیشتر شده است.

به آتش کشیدن دفاتر سیاسی و دیپلماتیک جمهوری اسلامی در کربلا و نجف که بزرگترین مراکز جمعیتی شیعیان عراق محسوب می شود، از میزان تنفر عراقی ها نسبت به حکومت مذهبی ایران پرده بر می دارد.

معترضان عراقی کنسولگری رژیم ایران در نجف را آتش زده و خواستار پایان‌ دادن نفوذ جمهوری اسلامی در کشورشان شدند. (فیلم زیر)

رویترز به نقل از منابع پلیس گفته است که معترضان شامگاه چهارشنبه وارد محوطه کنسولگری شده و کل ساختمان را به آتش کشیدند.

بنا به گزارشها، پلیس نجف ابتدا تلاش کرد با شلیک هوایی تظاهر‌کنندگان خشمگین عراقی که به سوی کنسولگیری رژیم ایران حرکت کردند را متوقف کند اما حریف موج بزرگ معترضان نشد و ناچار اقدام به تخلیه کنسولگری شدند.

به گفته شاهدان، کارکنان کنسولگری رژیم ایران از طریق درب پشتی پا به فرار گذاشتند.

پیش از این معترضان عراقی در تاریخ ۱۲ آبان نیز به کنسولگری رژیم ایران در شهر کربلا حمله کرده بودند. معترضان در کربلا با بالا رفتن از دیوار کنسولگری پرچم جمهوری اسلامی را پایین کشیدند و به جای آن پرچم عراق را بالا بردند.

فرار از کربلا؛ سیستم خلافت در بُحران

منصور امان: یک زمین لرزه سیاسی در خاورمیانه، پایه های خلافت اسلامی رژیم ولایت فقیه را سخت به تکان درآورده است. سیستم خلافت در بُحران است و نخُستین شکافها در آن پدیدار گردیده. حاکمان ج.ا میلیاردها دُلار برای توسعه نُفوذ خارجی خود و ایجاد پایگاه هایی به منظور حفظ و اعمال آن هزینه کردند و اینک میلیونها نفر در پایتختهای “عقبه استراتژیک” علیه آنها به خیابان می روند و آماج حمله شان قرار می دهند.

قیامهایی که در عراق و لُبنان به گونه پراکنده علیه فقر، بیکاری و نابسامانی خدمات دولتی آغاز گردید، اینک نظم سیاسی حاکم در مجموع را هدف گرفته است. در بغداد و بیروت، بصره و طرابلُس تظاهُرکنندگان فقط خواستار برکناری دولت و پایوران ارشد آن نیستند، بلکه برچیده شدن نظم سیاسی – فرقه ای سهمیه ای را پا می فشارند؛ نظمی که سرچشمه حیات رژیم ولایت فقیه در این کشورهاست و اکنون به چشم اسفندیار آن بدل گردیده است.

چه، وابستگیهای مذهبی و قومی در این سیستم، خاستگاه سیاست و قُدرت سیاسی را تشکیل می دهد و حزبها و جریانهای سیاسی در حقیقت در نقش نمایندگان پیروان مذهب یا قومی خاص بر صحنه سیاست پدیدار می شوند. به این ترتیب نظم سهمیه ای به مردُم القا می کند که گرایش مذهبی آنها، هُویت سیاسی شان است و بینش مذهبی افراد، جایگاه و تعلُق آنها در صف بندیهای سیاسی و طبقاتی را تعیین می کند.

این مُعادله فاسد، دریچه ای است که رژیم اسلامگرای ایران از آن وارد مُحیط سیاسی – اجتماعی عراق و لُبنان شده و به مدد ریخت و پاش مالی هنگُفت، استخدام نیرو، بُمباران تبلیغات مذهبی، ترور و ترویج تهاجُمی ایدیولوژی خود به سطح قُدرتی سیاسی و تاثیرگذار فرا روییده است.

اینک اما موج سهمگین فشار اقتصادی، بی آیندگی و نااُمیدی از بهبود شرایط که به شیعه و سُنی و مسیحی و کُرد و عرب در لُبنان و عراق به یکسان هُجوم آورده، مرزهای دینی و قومی را نیز از سطح جامعه شُسته و با خود برده است. مردُم شاهد آن شده اند که طبقه مُمتاز حاکم آسوده از هر مذهب و قومی چگونه در فساد و ثروت اندوزی غوطه می خورد و نمایندگان این شُعبه و آن شُعبه دین، چطور دُکان ویژه خود را راه انداخته اند و سود می خورند. فشار اقتصادی و فساد حاکمان، تضادهایی را به جوشش درآورده که نه قبیله سالاری مذهبی و قومی از جنس دیروز و نه سرکوب و کُشتار از نوع امروز می تواند آن را بپوشاند و زیر حجم سنگین خود خفه کند.

حمله به کُنسولگری رژیم ولایت فقیه و مُحاصره آن در شهر کربلا از سوی شهروندان مُعترض، از هر نظر یک نماد قوی این تحول است. کربلا؛ جایی که بار سنگینی از ایدیولوژی و تبلیغات ارتجاع مذهبی ایران را بر دوش می کشد و جایگاهی بی بدیل در کارزار آن برای تحریک احساسات، بسیج نیرو و کسب مشروعیت در سراسر جهان شیعه دارد، با خشم و آتش علیه این میهمانان ناخوانده به پاخواسته و در حال بیرون انداختن آنهاست. خُلفای تهران سراسیمه از این حجم نفرت و طرد شدگی، از “زائران” خواسته اند که به کربلا سفر نکنند و کسانی که هنوز در آنجا حضور دارند، “هرچه زودتر” کربلا را ترک کنند.

آنچه که در بغداد، کربلا و ناصریه لنگه کفش می خورد، لگدمال می شود و به مُحاصره درمی آید، آرزوهای خونین و ویرانگر یک رژیم مُرتجع و مُستبد است که به یاری دُلارهای نفتی، میلیتاریسم و خُرافات و تعصُبات مذهبی نقشه خلافت می کشد. رژیم ج.ا به میزانی که در نظم سهمیه ای و فرقه ای سهام داشت، به همان اندازه نیز در سُقوط آزاد بورس آن، سهام از دست خواهد داد.

حسام‌الدین آشنا: همه باید پاسخگوی کشته‌شدگان “بی‌گناه” اعتراضات ایران باشند

حسام‌الدین آشنا، مشاور رسانه ای روحانی ، روز یکشنبه گفت کشته‌شدگان در اعتراضات اخیر حتما باید فرد به فرد بررسی شوند.

آشنا در نشست خبری روز یکشنبه مدعی شد هیچ کس در جمهوری اسلامی ادعا نکرده است تمام افرادی که برای اعتراض به خیابان آمدند، “اغتشاشگر” بوده‌اند و به طور قطع تمام مسئولانی که باید در این باره پاسخ بدهند، پاسخ‌خواهند داد.

مشاور روحانی افزود: «هویت افرادی که در اعتراضات شرکت داشته‌اند، کاملا تفکیک شده است. هیچ گاه گفته نشده است که تمام افرادی که اعتراض کرده‌اند، “اشرار” هستند.»

آشنا در ادامه گفت در ارتباط با افرادی که در اعتراضات اخیر ایران “بی‌گناه ” کشته شده‌اند، همه ارکان نظام باید پاسخ‌گو باشند.

توییت تهدیدآمیز مشاور روحانی علیه معترضان

این در حالیست که مشاور روحانی پیش تر معترضان را به برخورد شدید تهدید کرده و در حساب توئیتری خود نوشته بود: «خیال کردند عملیات فروغ جاودان ۲ را کلید زده‌اند ولی حالا به خوبی فهمیدند که در واقع عملیات مرصاد ۲ کلید خورده‌ است.»

اشاره مشاور روحانی به اتفاقات سال 1367 پس از پایان جنگ ایران و عراق و عملیات نظامی مجاهدین خلق و بعد از آن اعدام هواداران زندانی آنها است.

توییت مشاور روحانی بازتاب زیادی در فضای مجازی داشته و کاربران توییتر در زیر توییت او نوشته‌اند: وقتی مشاور رییس‌جمهور تدبیر و امید، اوضاع کشور و نارضایتی‌ها را اینگونه تحلیل می‌کند، از دیگران چه انتظاری دارید؟

به گزارش خبرگزاری هرانا به نقل از تسنیم،‌ وزارت اطلاعات طی بیانیه ای اعلام کرد که تعدادی از افرادی که با شبکه تلویزیونی ایران اینترنشنال مرتبط بودند، بازداشت شدند.

وزارت اطلاعات در این بیانیه مدعی شده است: “این افراد مجری دستورات شبکه ایران اینترنشنال در به آتش کشیدن اموال عموی در استان‌های مختلف کشور بودند.”

وزارت اطلاعات همچنین مدعی شد: “اقدامات شبکه تلویزیونی ایران اینترنشنال و کارکنان آن را مصداق همکاری با دشمنان جمهوری اسلامی در اقدامات تروریستی دانسته و بر همین اساس؛ حکم ممنوع المعاملگی و توقیف کلیه اموال کارکنان و مرتبطین آن در داخل کشور توسط قوه‌ی قضائیه صادر شده و مورد تعقیب بین‌الملل نیز قرار خواهند گرفت.”

گفتنی است که در این بیانیه به تعداد و هویت بازداشت شدگان، اشاره‌ای نشده است.

همچنین شبکه تلویزیونی ایران اینترنشنال با انتشار بیانیه‌ای، ضمن اعتراض به این فشارهای امنیتی و قضایی، اعلام کرده است که شکایت خود از دولت جمهوری اسلامی را از طریق نهادهای بین‌المللی دنبال خواهد کرد.

این شبکه تلوزیونی در بخشی از این بیانیه گفته است: “در روزهای اخیر اعضای خانواده عده‌ای از کارکنان تلویزیون ایران اینترنشنال در تهران و شهرهای دیگر توسط ماموران امنیتی مورد اذیت و آزار قرار گرفته‌اند. آنها در چند مورد اعضای خانواده‌ها را از خیابان یا محل کارشان به مراکز اطلاعاتی بردند و تهدیدشان کردند که با کارکنان ایران اینترنشنال تماس تلفنی بگیرند و بگویند که باید بلافاصله همکاری خود با این تلویزیون را قطع کنند”.

وی افزود: در شرایط فعلی و بخصوص با توجه با وقایع تاسف باری که موجب جان باختن هموطنانمان شد، میل به مشارکت در انتخابات به نازل ترین سطح خود طی حداقل یک دهه اخیر رسیده است. در این زمین ناهموار برای اصلاح طلبان و رقابت نابرابر، حتی صحبت کردن از انتخابات هم برای همراهی سرمایه اجتماعی اصلاح طلبان دشوار شده است.

حاميان دولت از مردم خجالت می‌كشند”

به گزارش مهر، در بیانیه موگرینی در این خصوص آمده است: دوره خدمت من پس از ۵ سال فشرده به پایان رسید. از همه کسانی که بای تبدیل اتحادیه اروپا به شریکی معتبر، چند جانبه گرا و مدافع حقوق بشر تلاش کردند، تشکر می کنم.

بیانیه مذکور در ادامه می افزاید: دفترم را به جوزف بورل می سپارم.

گفتنی است سکان سیاست خارجی اتحادیه اروپا به «جوزف بورل» سپرده می‌شود که در کارنامه خود سابقه وزارت خارجه اسپانیا را دارد.