طبق آمار سازمان ملل، بیش از یک میلیون نفر از اقلیت مسلمان اویغور در اردوگاه‌های سین‌کیانگ اسکان داده شده‌اند. به گفته این عالی‌ترین مرجع بین‌المللی، کل منطقه اویغورنشین سین‌کیانگ عملا به یک بازداشتگاه عظیم تبدیل شده است.
اسناد محرمانه حزب کمونیست چین افشاگر پیگرد سیستماتیک اویغورها و سازماندهی حبس دسته‌جمعی این اقلیت مسلمان در شمال غربی این کشور است.
اسناد موسوم به China Cables که توسط کنسرسیوم بین‌المللی روزنامه‌نگاران تحقیقی (ICIJ) منتشر شده، نشان می‌دهد که اماکن دایرشده در منطقه سین‌کیانگ برای اویغورها که پکن آنها را “تأسیسات آموزشی” می‌نامد، در واقع اردوگاه‌هایی محصور و تحت مراقبت‌های شدید امنیتی برای “شستشوی مغزی” آنان هستند.
این اسناد ادعای پکن درباره داوطلبانه بودن اقامت در اردوگاه‌های مزبور را رد می‌کنند و نشان می‌دهند که ساکنان این اردوگاه‌ها دستکم یک سال در آنجا حبس میشوند. برآوردها نشان می‌دهد که صدها هزار اویغور روانه “اردوگاه‌های تربیتی” شده‌اند.
افزون بر این، اسناد محرمانه مزبور نشان می‌دهند که اویغورها به شکلی هدفمند تحت مراقبت هستند و داده‌های آنها در یک بانک اطلاعاتی جمع‌آوری و ثبت می‌شود.
این اسناد همچنین فاش می‌کند که چین در خارج از کشور از سفارتخانه‌ها و کنسولگری‌های خود برای جاسوسی از اویغورها استفاده می‌کند. سپس افراد مظنون به هنگام سفر به چین بازداشت میشوند.
این اسناد محرمانه که متعلق به سال‌های ۲۰۱۷ و ۲۰۱۸ میلادی هستند، از سوی اویغورهای تبعیدی در اختیار کنسرسیوم بین‌المللی روزنامه‌نگاران تحقیقی قرار داده شده‌اند. بیش از ۷۵ روزنامه‌نگار از سراسر جهان، از جمله سه رسانه آلمانی NDR، WDR و “زوددویچه تسایتونگ”، در ارزیابی این اسناد که بسیاری از آنها به امضای رئیس حزب کمونیست چین در منطقه سین‌کیانگ هم رسیده، شرکت داشته‌اند.
اسناد محرمانه جدید در کنار اسناد دولتی دیگری از چین که پیشتر توسط روزنامه آمریکایی نیویورک‌تایمز منتشر شده بود، تصویر دستگاه عظیم امنیتی چین در سین‌کیانگ را کامل می‌کنند.
اسناد افشاشده اخیر نشان می‌دهند که اردوگاه‌های محل نگهداری اویغورها نه اردوگاه‌هایی “داوطلبانه”، بلکه بیشتر شبیه زندان‌هایی با انضباط سختگیرانه، نظارت‌های امنیتی شدید، همراه با مجازات‌های پیش‌بینی‌شده و بدون امکان فرار هستند.
اسناد محرمانه اخیر نشان می‌دهد که در دستورالعمل‌های این اردوگاه‌ها حتی سختگیری‌های شدیدی در مورد نوع رفتار، خوردن، خوابیدن، تماس‌های تلفنی و رفتن به دستشویی در نظر گرفته شده است.
این اسناد همچنین نشانگر شمار بسیار بالای بازداشت اویغورها است. بازداشت بیش از ۱۵ هزار نفر از اویغورها در سال ۲۰۱۷ تنها در عرض یک هفته و اعزام آنها به اردوگاه‌ها، یکی از نمونه‌هایی است که اسناد مزبور آشکار می‌کنند.
همچنین از این اسناد محرمانه برمی‌آید که آزادی بازداشت‌شدگان تنها در گرو تغییر رفتار، زبان و باورهای آنان است. از دیگر روش‌های مورد علاقه پکن در این اردوگاه‌ها “اعتراف و ابراز ندامت” بازداشت‌شدگان از اتهام‌هایی است که متوجه آنان می‌شود.
اسناد مزبور همچنین از در نظر گرفتن “امتیاز” برای افرادی که دچار “تحول ایدئولوژیک” میشوند یا پایبندی خود به دستورالعمل‌های اردوگاه را نشان می‌دهند خبر می‌دهد. همزمان برای “متخلفان” نیز مجازات‌هایی از جمله در رابطه با تماس‌های تلفنی یا زمان آزادی آنها در نظر گرفته شده است.
حدود ۱۰ میلیون اویغور در چین زندگی میکنن که بخش عمده آنها در منطقه سین‌کیانگ هستند. آنها از لحاظ قومی با ترک‌ها خویشاوند هستند و نسبت به تبعیض‌های اقتصادی، سیاسی و فرهنگی علیه خود اعتراض دارند.
کمونیست‌ها پس از به قدرت رسیدن در سال ۱۹۴۹ ترکستان شرقی چین را ضمیمه این کشور کردند. پکن گروه‌های اویغور را متهم به تجزیه‌طلبی و تروریسم می‌کند.
سرکوب اویغورها در چین با واکنش‌های گسترده جهانی روبه‌رو است. از جمله آمریکا به همین دلیل اواسط مهرماه گذشته نام ۲۸ سازمان و شرکت دولتی چین را در فهرست سیاه خود وارد و در توضیح این اقدام اعلام کرد که ایالات متحده “سرکوب خشن اقلیت‌های قومی” را تحمل نمی‌کند. به گفته مقام‌های آمریکایی، شرکت‌ها و سازمان‌هایی که مشمول این تحریم شده‌اند، در بازداشت‌های گسترده و کنترل‌های متکی بر فناوری‌های پیشرفته سهیم بوده‌اند.
طبق آمار سازمان ملل، بیش از یک میلیون نفر از اقلیت مسلمان اویغور در اردوگاه‌های سین‌کیانگ اسکان داده شده‌اند. به گفته این عالی‌ترین مرجع بین‌المللی، کل منطقه اویغورنشین سین‌کیانگ عملا به یک بازداشتگاه عظیم تبدیل شده است.
