Previous Next

کمبود بنزین در روسیه؛ کرملین از قزاقستان تقاضای کمک کرد

در پی حملات پهپادهای اوکراینی به پالایشگاه های روسیه، مسکو از قزاقستان تقاضای ۱۰۰ هزار تن بنزین کرده است. پیش‌تر درخصوص استفاده از منابع قزاقستان توافقنامه‌ای بین دو کشور صورت گرفته است.روسیه در نتیجه حملات پهپادهای اوکراینی به پالایشگاه های نفت از کمبود بنزین رنج می برد، از این رو در صدد است این کمبود را با بنزین وارداتی از قزاقستان برطرف کند.

به گزارش خبرگزاری رویترز، روسیه از قزاقستان خواسته است در صورت کمبود، ۱۰۰ هزار تن بنزین مورد نیاز نیاز خود را از این کشور تامین کند.

به گفته منابع خبری، پیش از این توافقی در خصوص استفاده از ذخایر قزاقستان برای روسیه صورت گرفته است.

بلاروس نیز موافقت کرده است که به روسیه در تامین بنزین کمک کند.

تا پایان ماه مارس، حدود ۱۴ درصد از ظرفیت‌های پالایش نفت روسیه به دلیل حملات هواپیماهای بدون سرنشین از کار افتاده است؛ تاکنون مسئولان این کشور مدعی هستند که وضعیت بازارهای سوخت داخلی باثبات و ذخایر بسیار زیاد بوده است.

اینترنت بدون سانسور با سایفون دویچه‌ وله

ممنوعیت صادرات بنزین در روسیه

مسکو علاوه بر این صادرات بنزین را به مدت شش ماه از اول مارس ممنوع کرده تا از کمبود شدید سوخت جلوگیری کند، اگرچه این ممنوعیت در مورد اتحادیه اقتصادی اوراسیا به رهبری مسکو از جمله قزاقستان و همچنین برخی از کشورها مانند مغولستان که با آن همکاری دارد اعمال نمی‌شود.

به گفته اقتصاددانان، در صورت بدتر شدن وضعیت روسیه، این ممنوعیت ممکن است تمدید شود.

دویچه وله فارسی را در اینستاگرام دنبال کنید

حمله پهپادی به پالایشگاه های نفت روسیه

از ماه ژانویه، اوکراین حملات خود را به زیرساخت های نفتی روسیه تشدید کرده و پالایشگاه‌های نفتی بزرگ را هدف قرار داده است تا زنجیره تامین نظامی روسیه را مختل کند.

اخیراً فایننشال تایمز گزارش داد که ظاهراً ایالات متحده از اوکراین خواسته است تا حملات به زیرساخت‌های انرژی روسیه را متوقف کند. واشنگتن نگران است که حملات به پالایشگاه های روسیه منجر به افزایش قیمت جهانی نفت و بنزین شود.

بیشتر بخوانید: حمله به زاپوریژیا؛ اوکراین و روسیه همدیگر را متهم کردند

درحالی‌که میخائیلو پودولیاک، مشاور دفتر ریاست جمهوری اوکراین، مدعی شد که اوکراین هیچ تماسی از آمریکا برای توقف حملات به پالایشگاه های نفت روسیه دریافت نکرده است؛ اولها ویتالییونا استفانیشینا، معاون نخست وزیر اوکراین، اعلام کرد که پالایشگاه‌های نفت در خاک روسیه از منظر نظامی اهداف قانونی برای اوکراین هستند.

او گفت نیروهای دفاعی که این تاسیسات را هدف قرار می‌دهند، بر اساس بهترین استانداردهای ناتو عمل می‌کنند.

استقبال سازمان ملل از وعده آزادی فعالان محیط زیستی زندانی در ایران

برنامه محیط‌زیست سازمان ملل متحد از احتمال “آزادی زودهنگام” سپیده کاشانی،‌ هومن جوکار،‌ طاهر قادریان و نیلوفر بیانی، چهار فعال محیط زیست که از سال ۱۳۹۶ در ایران زندانی نگهداری می‌شوند و اخیرا شامل “عفو” شدند استقبال کرد.پس از انتشار خبر “عفو” چهار فعال حوزه محیط زیست ایران به مناسبت فرا رسیدن عید فطر، برنامه محیط‌زیست سازمان ملل متحد از احتمال آزادی این زندانیان استقبال کرده است.

روز یکشنبه ۱۹ فروردین ۱۴۰۳ (۷ آوریل ۲۰۲۴) این سازمان با انتشار بیانیه‌ای نوشت که امیدوار است در روزهای آینده فعالان محیط‌زیستی از زندان آزاد شوند.

در این بیانیه آمده است:‌‌ «از آنجایی که ایران، منطقه خاورمیانه و جهان همچنان با چالش‌های زیست محیطی جدی از جمله تغییرات اقلیمی، بیابان زایی و آلودگی مواجه هستند، واضح است که هیچ کشوری از اثرات مخرب تخریب محیط زیست مصون نیست. مادامی که ما به دنبال حمایت از محیط زیست تنها سیاره ای هستیم که همه ما به آن وابسته هستیم، همه صداها باید شنیده شوند و از آنها حفاظت شود.

اینترنت بدون سانسور با سایفون دویچه‌ وله

وکیل پرونده: نمی‌دانیم که عفو بر حبس اعمال می‌شود یا کل محکومیت

در همین زمینه حجت کرمانی، وکیل پرونده فعالان محیط‌زیستی در گفت‌وگو با روزنامه شرق ضمن تایید خبر عفو موکلانش ابراز امیدواری کرد که آن‌ها در روزهای آینده آزاد شوند.

او گفت که روند پرونده در چنین شرایطی به این شکل است که ما باید منتظر ابلاغ نامه آزادی در بخش اجرای احکام زندان باشیم و به محض رسیدن این نامه، موکلان او نیز آزاد خواهند شد.

کرمانی با اشاره به اینکه هنوز مشخص نیست که این عفو بر محکومیت موکلانش اعمال خواهد شد یا به تمام دوران حبس آنها افزود: «موکلان بنده احکام تکمیلی از قبیل ممنوعیت از کار یا دو سال ممنوع الخروجی هم دارند که باید ببینیم عفو بر کل محکومیت آنها اعمال می شود یا تنها بر حبس‌شان.»

دویچه وله فارسی را در اینستاگرام دنبال کنید

شماری از فعالان محیط زیست از جمله هومن جوکار، سپیده کاشانی، نیلوفر بیانی و طاهر قدیریان در بهمن ۱۳۹۶ بازداشت شدند. این افراد در موسسه غیردولتی میراث پارسیان در زمینه جلوگیری از انقراض پلنگ ایرانی فعالیت می‌کردند.

سازمان اطلاعات سپاه پاسداران “بی‌هیچ سند و مدرکی” این افراد را به جاسوسی متهم کرد.

بیشتر بخوانید: ۹ زندانی سابق سیاسی زن خواستار آزادی فعالان محیط زیست شدند

نیلوفر بیانی پیش از این افشا کرده بود که برای “اعتراف اجباری” تحت شکنجه و آزار جنسی و جسمی و روحی قرار داشته و حکم صادر شده بر مبنای اعتراف‌های اجباری است.

در این پرونده، مراد طاهباز و نیلوفر بیانی به ۱۰ سال حبس، هومن جوکار و طاهر قدیریان به ۸ سال و سام رجبی و سپیده کاشانی هر یک به ۶ سال حبس محکوم شدند.

سام رجبی آذرماه گذشته با اتمام دوران شش ساله محکومیتش از زندان آزاد شد. مراد طاهباز نیز که تابعیت ایرانی-آمریکایی دارد، شهریور ماه گذشته در جریان تبادل زندانیان آزاد شد.

رمز و راز تابلوی «پاسخ کازاک‌های زاپروژیا» و خنده‌ی مستانه‌ی شهسواران اوکراین

هرمز دیّار

در مارس ۲۰۲۲ و در بحبوحه‌ی تهاجم روسیه به شرق اوکراین، زمانی که خارکیف، از هوا و زمین، زیر آتش شدید قرار داشت، کارکنان «موزه‌ی هنر خارکیف» سراسیمه تابلویی تاریخی را به محلی امن منتقل کردند. این تابلوی گرانبها «پاسخ کازاک‌های زاپروژیا»[1] اثر ایلیا رِپین[2] (۱۹۳۰-۱۸۴۴) نقاش پرآوازه‌ی روس بود. تابلویی رنگ روغن که صحنه‌ای از سال ۱۶۷۶ را نشان می‌دهد که کازاک‌های زاپروژیا دور میزی در میان جزیره‌ی خورتیتسیا (از مقاصد امروزیِ گردشگری در اوکراین) سرگرم نگارش پاسخی وهن‌آمیز و سراسر ناسزا، به نامه‌ی سلطان عثمانی، محمد چهارم (۱۶۹۳-۱۶۴۲) هستند. پیشتر سلطان محمد از آنان خواسته بود که خود و قلمرویشان را تسلیم حکومت عثمانی کنند. مطابق این روایت، با آنکه کازاک‌های زاپروژیا به‌تازگی قوای عثمانی را در نبرد شکست داده بودند، محمد چهارم از آن‌ها خواسته بود که تسلیم شوند. این بود که آنان قلم برداشته و جوابی سراسر اهانت‌بار به سلطان پرنخوت عثمانی نوشتند، و در قالبی هجوآمیز بر استقلال و آزادگیِ خود تأکید ورزیدند. اما کازاک‌ها[3](Cossacks) کیستند؟

کازاک به‌معنای «ماجراجو» یا «آزادمرد» است. مردمانی که از دیرباز در منطقه‌ای از قفقاز، جنوب غربی روسیه و بخش‌هایی از اوکراین می‌زیستند، در میان سه امپراتوری عثمانی، روسیه و لهستان. آغاز پیدایش آنان به‌درستی معلوم نیست؛ اما بنابر شرح خیال‌‌انگیز و ادبیِ نیکولای گوگول، کازاک‌ها در سده‌ی پانزدهم میلادی در ناحیه‌ای در جنوب روسیه‌ برآمدند که شهزادگان روس سراسر آنجا را به‌حال خود رها کرده بودند. قلمرویی که پس از تاخت‌وتاز مغولان به‌ویرانه و خاکروبه‌ بدل شده بود. در آنجا، «آدم‌های بی‌خانمان … در میانه‌ی آتش‌افروزی‌ها، همسایه‌های تهدید‌کننده و وحشت دایم … منزل گزیدند، و جرئت رویارویی با این مخاطرات را یافتند، و به‌خود آموختند که در دنیا چیزی به نام ترس ندانند … و آنگاه که روح کهن و صلح‌جوی اسلاو با شعله‌های جنگاورانه به‌آتش کشیده شد … قلمروی کازاک‌ سر بر آورد …»[4] 

در انتهای سده‌ی پانزدهم، کازاک‌ به دهقانانی اطلاق می‌شد که از نظام سرف‌داریِ لهستان، لیتوانی و مسکو گریخته و به‌جلگه‌های دو نهر دِنیپر و دُن روی آوردند. در همین جا بود که آنان جوامع نظامیِ «آزاد و خودگردان» را پی نهادند. در سده‌ی شانزدهم آن‌ها شامل شش گروه عمده بودند که در حوالی رود دُن، ناحیه‌ی قفقاز، رود اورال، نهر ولگا، رود دنیپر، و زاپروژیا منزل گزیدند.

از میان این شش گروه، احتمالاً دو گروه ساکن در جلگه‌ی دُن و ناحیه‌ی زاپروژیا، بیش از دیگر کازاک‌ها، در حوادث آینده‌ی اروپای شرقی نقش‌ آفریدند. اخلافِ کازاک‌های دُن در اوایل سده‌ی بیست بخش عمده‌ی ارتش سفید روسیه را شکل دادند و علیه بلشویک‌ها جنگیدند، تاریخی حماسی که در داستان سترگ دُن آرام انعکاس یافت. گروه دیگر، یعنی کازاک‌های زاپروژیا موضوع این مقاله‌اند.

کازاک‌های زاپروژیا در ابتدا شکلی از دموکراسیِ سلحشورانه (warrior democracy) را به‌کار می‌بردند. بدین معنا که هتمان‌ها، یا رهبران کازاک‌ها، در انجمنی از کازاک‌ها انتخاب می‌شدند و تصمیمات آنان در شورای کازاک‌ها[5] که افراد معمولی و دون‌پایه نیز در آن حضور داشتند، به‌‌تصویب می‌رسید.[6]

از نظر سیاست خارجی، در مراحل اولیه، کازاک‌ها بی‌آنکه تحت استیلای امپراتوری‌های پیرامون قرار بگیرند در میان آنان جولان می‌دادند. بعدها روسیه و لهستان، که خواهان استیلا بر سبزدشت‌های منطقه بودند، بر سر اجیرکردنِ کازاک‌ها به رقابت پرداختند. در اوایل سده‌ی شانزدهم، شاهان لهستان، برای حفاظت از مرزهای خود، کازاک‌های زاپروژیا را به‌خدمت در آوردند و شروع به‌سازمان‌دهیِ آنان کردند.[7] در نتیجه، طی همین سده و اوایل سده‌ی هفدهم این گروه از کازاک‌ها، در ازای برخی تعهدات نظامی، خودمختاری سیاسی‌شان را به‌دست آوردند و دولتی نیمه‌مستقل به‌رهبری بوهدان خِمِلنیتسکی[8] (۱۶۵۷-۱۵۹۵) را تأسیس کردند. در سال‌های  ۱۶۴۸ و ۱۶۴۹ خِمِلنیتسکی شورشی را علیه سرزمین متحدالمنافع لهستان-لیتوانی به‌راه‌انداخت که به پیدایشِ قلمروی کازاک-اوکراین انجامید.

در همین سال‌ها، لهستان که دیگر خودمختاری کازاک‌های اوکراین را تاب نمی‌آورد به آن‌ها حمله‌ور شد. در نتیجه، و «تحت شرایطی ناگزیر» کازاک‌های زاپروژیا در سال ۱۶۵۴ معاهده‌ای را با روسیه امضا کردند که به‌موجب آن «خودمختاریِ» ایشان محترم شمرده می‌شد. طبق این معاهده، مذاکرات کازاک‌ها با لهستانی‌ها یا ترک‌ها (دو گروه حساس برای روس‌ها) باید به تأیید تزار می‌رسید. اما در شرایط دیگر، دست هتمان‌ها، برای مذاکرات سیاسی باز بود. بنابراین کازاک‌ها در ازای برخی تعهدات، خودمختاری‌شان را تمدید کردند. با این حال، به‌مرور زمان، روسیه به‌شکل فزاینده‌ای بر کازاک‌ها استیلا یافت.

در ژوئیه‌ی ۲۰۲۱، درست چند ماه پیش از تهاجم نظامی روسیه به اوکراین، پوتین در نوشته‌ای با عنوان «در باب وحدت تاریخی روس‌ها و اوکراینی‌ها» مدعی شد که این روس‌ها بودند که کازاک‌ها را آزاد کردند. او نوشت که قشون زاپروژیا در تقاضای خود از پادشاه متحدالمنافع لهستان-لیتوانی خواستند که «حقوق جمعیت ارتدوکس روسیه مراعات شود، حکمرانان محلیِ کی‌یف، روس و یونانی‌مذهب تلقی شوند، و اذیت و آزار کلیساهای خدا متوقف شود.» اما آن‌ها به تقاضاهای کازاک‌ها گوش ندادند. پس از آن بوهدان خملنیتسکی درخواست‌هایی را به مسکو ارائه داد که مورد توجه قرار گرفت. او از تزار الکسی میخایلوویچ قدردانی کرد که «کل قشون زاپروژیا و جهان ارتدوکس روسیه را زیر دست بلند و توانای تزار» گرفته است. پوتین افزود: «این بدان معناست که کازاک‌ها طی درخواست‌های خود به پادشاه لهستان و تزار روسیه، خود را مردمانی ارتدوکس و روس معرفی می‌کردند.»

با این حال، چنان‌که دیدیم «انتخاب» کازاک‌های زاپروژیا از سر ناچاری بود؛ انتخابی میان بد و بدتر، نه انتخابی میان خوب و بد. گفتنی است که پوتین در مصاحبه‌ی اخیر خود با تاکر کارلسن دیگر ذکری از کازاک‌ها به میان نیاورد. شاید ادعای پیشین او سبب شده بود که اوکراینی‌ها نسبت به ریشه‌های تاریخیِ ملت خود بیدارتر شوند. در واقع، کازاک‌های زاپروژیا، یکی از مؤلفههای اصلی در هویت ملیِ اوکراین به‌شمار می‌آیند. آنها در فاصله‌ی سال‌های ۱۶۴۸ تا ۱۷۶۴ بر قلمرویی خودمختار[9] فرمان راندند که شاید بتوان آن را نیای اوکراینِ امروزین دانست. قلمرویی که بی‌تردید پوتین مایل بود که آن را به‌نفع روسیه مصادره کند. به‌باور متیو لنو،[10] استادیار تاریخ در دانشگاه راچستر در آمریکا، تابلوی «پاسخ کازاک‌های زاپروژیا»، انتخابِ دلخواه و اوکراینی‌مآب سلحشوران آزاد و سرکش کازاک را به‌تصویر می‌کشد: آنان حاضر نبودند که از استقلالِ خود دست بکشند.

گوگول با آنکه از زبان یکی از کازاک‌های زاپروژیا از «سرزمین مقدس روسیه» یاد می‌کند، در جای دیگری از داستان تاراس بولبا «اوکراین» را میهن قهرمانِ داستان می‌داند. گوگول در زمانی این عبارات را می‌نوشت که هویت ملی اوکراین در حال شکل‌گرفتن بود.

این تابلوی رنگ روغن، صحنه‌ای از  سال ۱۶۷۶ را نشان می‌دهد که در آن، کازاک‌های زاپروژیا، که در سرزمین‌های پایین‌دست رودخانه‌ی دنیپر (در جنوب اوکراین امروزین) می‌زیستند، سرگرم نگارش پاسخی وهن‌آمیز و سراسر ناسزا به سلطان عثمانی‌اند. در این تصویر، چندملیتی بودنِ کازاک‌ها به‌وضوح دیده می‌شود. ایلیا رِپین در سال ۱۸۸۰ کار تابلو را آغاز کرد و در سال ۱۸۹۱ پس از یازده سال آن را به پایان برد. او دست‌کم دو بار به دیدار نوادگان کازاک‌های زاپروژیا رفت تا جزئیات چهره‌ی آنان را با دقتِ تمام به‌روی بوم آورد.

یکی دیگر از منابع الهام‌بخش رپین در آفرینش این تابلو، داستان تاراس بولبا (۱۸۳۵) اثر نیکولای گوگول است که در آن، کازاک‌های زاپروژیا را با ریزبینیِ محسوسی وصف می‌کند. گوگول که در اوکراین به‌دنیا آمده بود، عاشق آداب و رسوم، باورها، خرافه‌ها و قصه‌های فولکلور اوکراین بود. او در آوریل ۱۸۲۹ بلافاصله پس از نقل‌ مکان به سن پترزبورگ، پایتخت ادبی روسیه، در نامه‌ای از مادرش خواست که هرچه درباره‌ی خصلت‌های مردم اوکراین می‌داند برایش بنویسد. او در نامه‌اش نوشت «در اینجا ]سن پترزبورگ[ همه مشتاق‌اند که در مورد ادبیات و هر چه به اوکراین مربوط است، بدانند.»[11] پیداست که حتی در اوایل سده‌ی نوزدهم، اوکراینی‌ها تا حد زیادی برای مردمان روسیه ناآشنا بودند. گوگول ابتدا در کتاب شب‌نشینی‌ها (۱۸۳۱) کازاک‌های سرزنده، آوازه‌خوان، رقصنده و ساده‌دل‌ را به‌وصف کشید. سپس در تاراس بولبا (۱۸۳۵) در قالبی رومانتیک و تاریخی به‌توصیف آنان پرداخت. کتاب اخیر، حکایت کازاک‌های اوکراین در نیمه‌ی نخست سده‌ی هفدهم است. داستان مردی به‌نام تاراس بولبا که به‌همراه دو پسرش و قشونی از کازاک‌ها، از زاپروژیا به غرب اوکراین می‌روند تا با لهستانی‌ها مبارزه کنند. افرادی که در تابلو، دور میز، دیده می‌شوند از شخصیت‌های همین داستان الگوبرداری شده‌اند. مرد تنومندی که با خرقه‌ی سرخ و کلاه پوستینِ سفید در سمت راست ایستاده، و قهقهه سر می‌دهد، تاراس بولبا است. رِپین برای طراحی چهره‌ی تاراس بولبا از قیافه‌ی الکساندر ایوانوویچ روبتس،[12] استاد دانشگاه سن پترزبورگ، الهام گرفته بود. اصولاً بسیاری از دوستان و همکاران رپین در دانشگاه سن ‌پترزبورگ در این تابلوی تاریخی، جاودانه شده‌اند. مثلاً واسیل تارنوفسکی[13] فعال مدنی و فرهنگی، و گردآورنده‌ی آثار باستانی اوکراین، در شمایل قاضی‌ای دیده می‌شود که پشت میز نشسته و کلاه خز سیاه و بلندی بر سر دارد. یا مرد نویسنده، که قلم پر در دست دارد، از چهره‌ی دمیترو یاورنیتسکی، تاریخ‌نگار، باستان‌شناس و نویسنده‌ی اثری سترگ در تاریخ کازاک‌های زاپروژیا، الگوبرداری شده است. تابلو اما جزئیات و رمز و رازهای دیگری نیز در خود دارد. از جمله، باندورایی که روی زانوان مرد نیمه‌برهنه‌‌ دیده می‌شود، نشانه‌ی علاقه‌ی وافر کازاک‌های اوکراین به موسیقی است. شمشیرهای آخته و تفنگ‌های آویخته از شانه، روحیه‌ی سلحشوریِ آنان را نشان می‌دهد. سربند سفید و خونینِ مردی که در میانه‌ی تصویر ایستاده و دود غلیظِ چُپق را از دهان بیرون می‌دهد، از حس قویِ خطرپذیریِ آنان حکایت می‌کند. به‌قول گوگول، کازاک‌ها به کودکانی می‌مانند که «برای هر کاری آماده‌اند.» تمایلات عیسویِ آنان از صلیب‌های آویخته بر سینه‌ی عریان دو نفر از مردان، معلوم است. گوگول نوشته بود که «آدمهای بسیار سالخورده‌ در قرارگاه یافت نمی‌شد؛ چون هیچ‌یک از اهالی زاپروژیا به‌مرگ طبیعی نمی‌مردند.»[14] بی‌تردید پیرمرد چروکیده‌پوستی که چُپُق در دهان دارد، استثنایی بر این قاعده است و پیداست که رپین او را به جرگه‌ی کازاک‌‌ها افزوده است.

گوگول با آنکه از زبان یکی از کازاک‌های زاپروژیا از «سرزمین مقدس روسیه»[15] یاد می‌کند، در جای دیگری از داستان تاراس بولبا «اوکراین» را میهن قهرمانِ داستان می‌داند.[16] گوگول در زمانی این عبارات را می‌نوشت که هویت ملی اوکراین در حال شکل‌گرفتن بود.

اما در خصوص تابلوی مورد بحث ما باید گفت که هرچند گوگول در تاراس بولبا اشاره‌ای گذرا به نامه‌ی سلطان عثمانی می‌کند،[17] اما در افسانه‌های عامه، این ماجرا آب‌وتاب بیشتری می‌یابد و سرانجام داستانی مفصل از جوابیه‌ی کازاک‌های زاپروژیا به سلطان عثمانی فراهم می‌آید. رپین که با ساوا مامونتوف،[18]صنعت‌گر و هنردوستِ پرآوازه‌ی روس، و محفل هنری‌اش در نزدیکیِ مسکو مراوده داشت، روایتی از این داستان را از آنان شنید و در خانه‌ی مامونتوف طرح‌های اولیه‌ی تابلو را به‌روی کاغذ آورد. رپین در سال ۱۸۸۹ در همان حال که بر روی نسخه‌ی اولیه کار می‌کرد نسخه‌ی دوم را نیز آغاز کرد. نسخه‌ی دوم اما ناتمام ماند. او کوشید تا در نسخه‌ی دوم، از نظر تاریخی شکل اصیل‌تری از کازاک‌ها به روی بوم بیاورد. در سال ۱۹۳۲ این نسخه به «موزه‌ی هنر خارکیف» منتقل شد. این بوم اندکی کوچک‌تر از تابلوی اصلی است.

هرچند قلمرو زاپروژیا در اوکراین قرار دارد، اما رپین بر هویت روسی کازاک‌های زاپروژیا تأکید می‌کرد. رپین نیز، مثل گوگول، در اوکراین به دنیا آمد، در آنجا بالید و به‌خوبی به زبان اوکراینی حرف می‌زد، اما خود را روس می‌دانست.[19]او به مفهوم اوکراینِ مستقل ارج نمی‌نهاد و هرگز زیر بارِ آن نرفت که تصویری از اتحاد کازاک‌های اوکراین با سوئدی‌ها را در جنگ علیه روسیه به‌تصویر کشد. با این همه، رپین نمی‌توانست این واقعیت را نادیده انگارد که بلافاصله پس از آغاز استیلای روسیه بر اوکراین، کازاک‌های زاپروژیا بارها در قیام‌های مردمی و جنگ‌های دهقانی، علیه مقامات روسیه جنگیدند. رپین از این نکته نیز آگاه بود که در سال ۱۷۰۹، پس از آنکه روس‌ها قلعه‌های کازاک‌های قفقاز را در هم کوبیدند، کازاک‌ها ترجیح ‌دادند که به‌جای روسیه، به‌دشمنان سنتی و دیرینِ خود یعنی تاتارهای کریمه پناه برند.

همین نکته، یعنی ترجیح دشمن دیرین بر روس‌ها، در رمان تاریخیِ کازاک‌ها (۱۸۶۳) اثر لئو تولستوی نیز خودنمایی می‌کند. آنجا که تولستوی، بر پایه‌ی مشاهدات خود در قفقاز، نوشت «کازاک از یک چابک‌سوار کوه‌نشین، که شاید برادرش را کشته باشد، کمتر نفرت دارد تا سربازی که در آن نزدیکی برای دفاع از دهکده‌ی او خیمه زده‌ است … او به دشمنِ کوه‌نشینِ خود احترام می‌گذارد ولی سربازی را که از دید او بیگانه و ستمگر است حقیر می‌شمارد. در واقع، از نظر  کازاک، دهقان روس، موجودی بیگانه، نیمه‌وحشی و حقیر است.»[20]

در سال ۱۸۸۰ لئو تولستوی، که به‌عنوان مدل نقاشی در آتلیه‌ی رپین حاضر شده بود، با او بر سر کازاک‌های زاپروژیا نیز به‌بحث پرداخت و اعلام کرد که نظر رپین در مورد کازاک‌ها را قبول ندارد. تولستوی معتقد بود که کازاک‌ها «ذاتاً» آبشان با روس‌ها در یک جو نمی‌رود.

در کنار همه‌ی این‌ها، این نکته قابل تأمل است که رپین با آنکه بر روس‌بودن کازاک‌ها اصرار می‌ورزید، معتقد بود که در دنیا هیچ گروهی به‌اندازه‌ی کازاک‌های زاپروژیا آرمان‌های جمهوری‌خواهانه‌ی آزادی، برابری و برادری را از صمیم دل احساس نمی‌کردند. آرمان‌هایی که بی‌شک با انقیاد در برابر امپراتوریِ مستبد تزار جور در نمی‌آمد.

علاوه بر این، نه رپین و نه گوگول، هیچ‌یک تردید نداشتند که کازاک‌های زاپروژیا نجات‌بخش تمدن غرب بوده‌اند. آن‌ها با مقاومت در برابر امپراتوری عثمانی، دروازه‌ی شرقیِ اروپا را بسته نگاه داشتند. گوگول نوشت: «آن‌هایی که از تاریخ باخبرند به‌خوبی می‌دانند که مبارزه‌ی دائم و زندگیِ پُرتکاپوی کازاک‌ها، اروپا را بارها از خطر سقوط نجات داده است.»[21] به‌گفته‌ی رپین، آن‌ها «از اروپا در برابر غارت‌گرانِ مشرق‌زمین دفاع کردند. و از اعماق جان بر نخوت شرقی خندیدند.»

ظاهراً بار دیگر تاریخ تکرار می‌شود و اوکراین با مقاومت در برابر زیاده‌خواهی امپراتوری پوتین، از تمدن غرب محافظت می‌کند. نیکلای گوگول، اوکراینی‌های سده‌ی هفدهم را آدم‌هایی شادخوار و می‌گسار توصیف می‌کرد که با شنیدن ستم‌هایی که لهستانی‌ها بر برادرانشان روا می‌دارند، یکباره مستی از سرشان می‌پرد، و چون پای نبرد به‌میان می‌آید، با انضباطی خیره‌کننده به‌صف می‌شوند.[22] هر کسی که از تاریخ کازاک‌ها باخبر باشد، و هر کسی که داستان‌های گوگول را به‌خوبی خوانده باشد، از دیدن این صحنه به‌شگفت نمی‌آید: اوکراینی‌هایی که در نگاه اول، آدم‌هایی آرام و حقیر به‌نظر می‌آیند، ناگهان به شهسوارانی دلاور بدل می‌شوند.

از قرار معلوم، پوتین کتاب‌های گوگول و تاریخ کازاک‌ها را به‌خوبی نخوانده بود.


[1] Reply of the Zaporozhian Cossacks

[2] Ilya Repin

[3] در عالم ادبیات، ایرانیان و فارسی‌زبان‌ها، کازاک‌ها را بیشتر با داستان بلند دُن آرام می‌شناسند. مردمانِ جنگاورِ جلگه‌ی رود دُن، در اوکراین کنونی، که نباید آنان را با «قزاق‌ها»ی آسیای میانه اشتباه گرفت؛ گو آنکه در هر سه ترجمه‌ی فارسیِ دُن آرام، و رمان‌های دیگری که مربوط به کازاک‌هاست، آن‌ها «قزاق» نامیده شده‌اند. برای مطلبی سودمند دراین باره، بنگرید به مقاله‌ی «شولوخوف و خطای مترجمان ایرانی» از مهرداد فرهمند. و برای ملاحظه‌ی پاسخ آبتین گلکار به همان مقاله، بنگرید به: آبتین گلکار (۱۳۹۸) مقاله‌ی «برخی از ویژگی‌های سبکی دُن آرام» در فصل‌نامه‌ی مترجم، پاییز ۹۸، شماره‌ی ۶۹، صص ۳۳ و ۳۴.

[4] Nicolai V.Gogol (1907) Taras Bulba. Translated by B.C.Baskerville. London: Scott, chap.1.

[5] نیکلای گوگول در کتاب خود تاراس بولبا به این شوراها اشاره کرده است. بنگرید به: نیکلای گوگول (۱۳۵۶) تاراس بولبا. ترجمه‌ی قازار سیمونیان، انتشارات گوتنبرگ، ص ۶۱.

[6] نظام تصمیم‌گیری مغول‌ها، پس از چنگیزخان، نیز بر پایه‌ی دموکراسی سلحشورانه اداره می‌شد. بنگرید به:

Yuri Pines (2012) The Everlasting Empire: The political Culture of Ancient China and its Imperial Legacy. Princeton University Press, p.70.

از این رو، احتمال دارد که کازاک‌های اولیه ــ که به دنبال تاخت‌وتاز مغول‌ها در جنوب روسیه شکل گرفتند ــ متأثر از مغول‌ها این نظام شورایی را به‌راه انداخته باشند. به هر رو، از داستان‌های گوگول چنین برمی‌آید که رهبر کازاک‌ها از طریق رأی اکثریت انتخاب می‌شد؛ منتها نه به‌واسطه‌ی رأی مکتوب، بلکه از طریق شمارش کلیِ تعداد کسانی که نام فرد موردنظرشان را در میان جمعیت حاضر در میدان شهر فریاد می‌زدند. بنگرید به: تاراس بولبا، ص ۵۱.

[7] بنابر توضیح نیکولای گوگول، این واحدهای نظامیِ اجیرشده، قشونی موقت بودند، نه ارتشی منظم. آنان تنها در هنگام وقوع جنگ یا نهضتی همگانی، ظرف هشت روز، خود را به قرارگاه سپاهیان معرفی می‌کردند و در ازای خدمت سربازی، نفری یک سکه‌ی طلا از پادشاه لهستان می‌گرفتند. (بنگرید به: تاراس بولبا، ص ۱۴.)

[8] Bohdan Khmelnytsky

[9] نیکولای گوگول، این منطقه‌ی خودمختار را «قلمروی هتمان‌‌ها» (Hetman’s dominions) می‌نامد. بنگرید به: تاراس بولبا، ص 61؛ و نیز:

Nikolai V.Gogol (1915) Taras Bulba. Translated by Isabel F.Hapgood. New York: Alfred A. Knopf, p.103.

«هِتمان‌» را در ترجمه‌های فارسی، «آتامان» نیز ضبط کرده‌اند. برای نمونه بنگرید به: میخائیل شولوخوف (۱۳۸۸) دُن آرام. ترجمه‌ی احمد شاملو. انتشارات مازیار، دفتر اول، جلد اول و دوم، ص ۲۴. در همین مأخذ، در توضیح «هتمان» آمده است: «کلمه‌ای اسلاو: رئیسِ منتخب قزاق‌نشین‌ها در دوره‌ی استقلالشان.»

[10] Matthew E. Lenoe

[11] نیکولای واسیلیویچ گوگول (1390) شب‌نشینی‌های دهکده‌ی نزدیک دیکانکا. ترجمه‌ی ضیاء فروشانی. انتشارات خوارزمی، ص ۷.

[12] Alexander Ivanovich Rubets

[13] Vasyl Tarnovsky

[14] تاراس بولبا، ص ۵۳. (با اندکی ویرایش.)

[15] Taras Bulba, chap.9.

[16] آنجا که آندره، پسر تاراس بولبا، در پاسخ به معشوقه‌اش (دختر حاکم لهستانی) که گفته بود «نمی‌توانی مرا دوست بداری … چون پدرت، رفقایت و میهن‌ات در انتظار تو هستند؛ اما ما دشمنان توئیم.» راه خیانت در پیش می‌گیرد و می‌گوید: «برای من پدر، رفقا و میهن چه ارزشی دارد؟ حالا که این طور است، من کس و کاری ندارم، چه کسی گفته است که میهنِ من اوکراین است؟» بنگرید به: همان‌جا، ص ۱۰۳.             

[17] تاراس بولبا، ص ۱۳.

[18] Savva Mamontov

[19] Elizabeth Valkenier (1990) Ilya Repin and the World of Russian Art. Columbia University Press; First Edition, p.10.

[20] Leo Tolstoy (1916) The Cossacks and Other Tales of The Caucasus. Translated by Louise & Aylmer Maude. Oxford University Press, Chap.4, p.23.

[21] تاراس بولبا، ص ۱۴. (با اندکی ویرایش.)

[22] همان‌جا، صص ۵۶ و ۶۷.

 

یک مقام حماس: هیچ پیشرفتی در مذاکرات برای آتش‌بس حاصل نشده است

از قول مقام‌های مسئول گزارش‌های ضد و نقیضی درباره پیشرفت در مذاکرات با هدف دستیابی به توافق برای آتش‌بس در جنگ غزه منتشر شده است. یک مقام حماس هرگونه پیشرفت را رد کرده اما یک نشریه مصری از پیشرفت در مذاکرات خبر داده است.انتشار گزارش‌ها و گمانه‌‌زنی‌های ضد و نقیض درباره میزان “پیشرفت” در مذاکرات برای دستیابی به آتش‌بس در درگیری‌های نظامی میان اسرائیل و شبه‌نظامیان‌حماس افزایش یافته است.

به گفته مقام‌های حماس، “هیچ پیشرفتی” در مذاکرات غیرمستقیم برای آتش‌بس در جنگ غزه حاصل نشده است. یکی از نمایندگان بلندپایه این گروه اسلام‌گرای تندرو می‌گوید که هیأت اسرائیلی “انعطاف‌ناپذیر” است و به هیچ‌یک از خواسته‌های حماس پاسخ نداده است.

نمایندگان این سازمان تروریستی به منظور رایزنی با رهبران خود محل مذاکرات در قاهره را ترک کرده‌اند.

اینترنت بدون سانسور با سایفون دویچه‌ وله

این همه در حالی است که برخی رسانه‌ها تحلیل متفاوتی از روند مذاکرات ارائه می‌دهند. از جمله آنها، رسانه‌های اسرائیلی گزارش دادند که در جریان دور جدید مذاکرات برای آتش‌بس در غزه، “هر دو طرف انعطاف بیشتری از خود نشان داده‌اند.”

در حال حاضر هیچ اطلاعات رسمی و تاییدشده‌ای در مورد وضعیت فعلی مذاکرات وجود ندارد. قرار است پس از اینکه هر یک از گروه‌های مذاکره‌کننده نتایج این گفت‌وگوها را با رهبران خود مطرح کردند، دور بعدی مذاکرات آغاز شود. برخی انتظارها و گمانه‌زنی‌ها حاکی از آن است که به‌زودی و در آستانه عید مذهبی فطر در پایان ماه رمضان در روز چهارشنبه، توافق برای آتش‌بس در این نبردها حاصل خواهد شد.

بیشتر بخوانید: وال استریت ژورنال: فشار آمریکا بر اسرائیل برای توافق با حماس

این‌همه در حالی است که خبرگزاری رویترز روز دوشنبه ۸ آوریل (۲۰ فروردین‌ماه) به نقل از القاهره نیوز نوشته بود یک منبع ارشد مصری اعلام کرده که مذاکرات در قاهره درباره آتش‌بس در جنگ غزه در حال پیشرفت است و “همه طرف‌ها بر سر نکات اساسی توافق کرده‌اند.”

در این گزارش به نام این مقام بلندپایه مصری اشاره‌ای نشده است.

این رسانه مصری افزوده بود هیئت‌های قطر و گروه تروریستی حماس، پایتخت مصر را ترک کردند اما قرار شده در دو روز آینده برای مذاکره بر سر مفاد پیش‌نویس یک “توافق نهایی” برای آتش‌بس در نبردها، به قاهره بازگردند.

“توافقی که مطلوب نیست اما گروگان‌ها را به خانه می‌آورد”

در این بین تقاضا برای دستیابی به توافق با هدف آزادی گروگان‌ها، حتی در میان شماری از مقامات مسئول در اسرائیل نیز افزایش یافته است.

از جمله آنها یائیر لاپید، رهبر جناح اپوزیسیون اسرائيل در رادیوی این کشور گفت: «ما باید بر این دولت [اسرائیل] فشار بیاوریم تا توافق را انجام دهد. این توافقی خواهد شد که ما آن را دوست نداریم اما ما باید به این توافق دست یابیم تا گروگان‌ها را به خانه بازگردانیم.»

از آنجایی که اسرائیل و شبه‌نظامیان حماس مستقیماً با یکدیگر صحبت نمی‌کنند، کشورهای ایالات متحده، قطر و مصر به عنوان میانجی در مذاکرات عمل می‌کنند.

دویچه وله فارسی را در اینستاگرام دنبال کنید

این‌همه در حالی است که شامگاه روز یکشنبه ۷ آوریل نخست‌‌وزیر اسرائیل در جلسه هفتگی کابینه خود، خواستار اتحاد شهروندان اسرائیل شد و بار دیگر تاکید کرد که کشورش به “پیروزی کامل” بر حماس دست خواهد یافت.

بنیامین نتانیاهو در بیانیه‌ای به مناسبت ششمین ماه حمله تروریستی شبه‌نظامیان تندروی حماس به کشورش، تصریح کرد: «به جامعه جهانی گفته‌ام که بدون بازگشت گروگان‌ها، هیچ آتش‌بسی به‌دست نخواهد آمد.»

نخست‌‌وزیر اسرائیل افزود علیرغم فشارهای فزاینده بین‌المللی، اسرائیل تسلیم خواسته‌های “افراطی” حاکمان اسلام‌گرای حماس در غزه نخواهد شد.

در همین حال، فشارها در اسرائیل برای آزادی گروگان‌های حماس افزایش یافته است. روز یکشنبه ۱۹ فروردین‌ماه هزاران نفر در اورشلیم (بیت‌المقدس) دست به تجمع زدند و آزادی ۱۳۰ گروگانی را خواستار شدند که همچنان در اسارت گروه حماس به‌سر می‌برند.

جنگ در غزه پس از حمله روز ۷ اکتبر حماس به اسرائیل آغاز شد؛ شبه‌نظامیان حماس در این حمله تروریستی ۱۲۰۰ نفر را کشتند و بیش از ۲۵۰ نفر دیگر را به گروگان گرفتند.

رسیدگی دادگاه لاهه به اتهام تسهیل “نسل‌کشی” در غزه علیه آلمان

دادگاه بین‌المللی لاهه بار دیگر به اتهام‌ها درباره نسل‌کشی در غزه رسیدگی می‌کند؛ این بار اتهام‌ها علیه آلمان مورد بررسی قرار می‌گیرد؛ آلمان از سوی نیکاراگوئه به همدستی در “نسل‌کشی” اسرائیل در غزه متهم شده است.روز دوشنبه ۲۰ فروردین ماه جلسه دادگاه بین‌المللی لاهه برای رسیدگی به پرونده و مستنداتی برگزار می‌شود که از سوی دولت نیکاراگوئه به این دادگاه ارائه شده است. نیکاراگوئه در این پرونده آلمان را به نقض کنوانسیون منع نسل‌کشی متهم کرده است.

نیکاراگوئه می‌خواهد اطمینان حاصل کند که دولت آلمان ارسال تسلیحات به اسرائیل را متوقف می‌کند و همچنین ارسال کمک‌ها به آژانس امدادرسانی سازمان ملل متحد برای آوارگان فلسطینی (اونروا) را از سرخواهد گرفت. آلمان پس از ایالات متحده آمریکا دومین صادرکننده سلاح به اسرائیل است.

گروه حقوقی نیکاراگوئه از قضات این دادگاه خواسته تا اقدامات فوری را برای وادار کردن برلین به توقف تأمین سلاح و هرگونه حمایت از اسرائیل انجام دهند.

قرار است دادگاه لاهه با استناد به دلایل و شواهدی که از سوی نیکاراگوئه ارائه شده‌اند، موضوع دست‌داشتن آلمان را در جریان آنچه که نیکاراگوئه “نسل‌کشی” اسرائیل در جنگ غزه خوانده، مورد بررسی قرار دهد.

اینترنت بدون سانسور با سایفون دویچه‌ وله

در واکنش به این موضوع، سباستین فیشر، سخنگوی وزارت خارجه آلمان ضمن رد اتهام‌ها از سوی نیکاراگوئه تصریح کرد که برلین “کنوانسیون مربوط به نسل‌کشی و قوانین بین‌المللی بشردوستانه را نقض نکرده است.”

افزون بر این، دادگاه لاهه موارد نقض قوانین بین‌المللی در جنگ اسرائیل و گروه تروریستی حماس را نیز بررسی خواهد کرد.

اسرائیل پیشتر از سوی آفریقای جنوبی به نسل‌کشی در جنگ غزه متهم شده است؛ تل‌آویو اما این اتهام را رد می‌کند.

تحویل سلاح از سوی آلمان و آمریکا

جنگ در غزه پس از حمله روز ۷ اکتبر گروه تروریستی حماس به اسرائیل آغاز شد. شبه‌نظامیان حماس در این حمله تروریستی ۱۲۰۰ نفر را کشتند و بیش از ۲۵۰ نفر دیگر را به گروگان گرفتند. طی هفته‌های اخیر، رویکرد نظامی اسرائیل در این جنگ به طور فزاینده‌ای از سوی بسیاری از نهادها و مقامات بین‌المللی مورد انتقاد قرار گرفته است.

مطالب بیشتر در زمینه جنگ در خاورمیانه را اینجا بخوانید

بر اساس اعلام اداره بهداشت فلسطینی که توسط شبه‌نظامیان حماس کنترل می‌شود، از زمان آغاز این جنگ تا کنون بیش از ۳۰ هزارنفر از جمله بیش از ۲۰ هزار زن فلسطینی کشته‌ شده‌اند. آمارهای ارائه‌شده از سوی حماس البته به طور مستقل قابل تایید و راستی‌آزمایی نیست؛ بسیاری معتقدند که حماس در آمارهای خود تفکیکی میان نظامیان و غیرنظامیان قائل نیست و از این آمار برای افزایش فشار افکار عمومی و جامعه جهانی علیه اقدامات نظامی اسرائیل سوءاستفاده می‌کند.

بیشتر بخوانید: رأی‌گیری در شورای امنیت در مورد غزه به رغم مخالفت آمریکا

در پی حمله به اسرائیل و آغاز جنگ در غزه، صدراعظم آلمان بارها صراحتا تاکید کرده که امنیت اسرائیل را بخشی از امنیت کشورش می‌داند. دولت فدرال آلمان سال ۲۰۲۳ و پس از حمله ۷ اکتبر گروه تروریستی حماس به اسرائيل، صادرات تسلیحات جنگی به ارزش بیش از ۳۲۶ میلیون یورو به این کشور را تصویب کرد. این صادرات شامل ۳۰۰۰ سلاح ضد تانک سبک، ۵۰۰ هزار گلوله، مسلسل یا سایر موارد بود.

حال اگرچه دولت آلمان تردیدهایی درباره تناسب حمله نظامی اسرائیل به غزه و میزان استفاده این کشور از قوای نظامی دارد اما در عین حال نمی خواهد صادرات تسلیحاتی خود به اسرائیل را متوقف کند.

دویچه وله فارسی را در اینستاگرام دنبال کنید

روز جمعه، شورای حقوق بشر سازمان ملل متحد با صدور قطعنامه‌ای خواستار توقف کامل صادرات تسلیحات به اسرائیل به دلیل “خطر احتمالی نسل‌کشی در نوار غزه” شد؛ قطعنامه‌ای که با مخالفت برلین و واشنگتن همراه شد. کانادا به عنوان یکی از حامیان اسرائیل پیشتر تحویل تسلیحات خود به اسرائیل را متوقف کرد؛ آمریکا و فرانسه نیز اخیرا بر شدت انتقادهای خود از اقدام‌های نظامی اسرائیل که جان غیرنظامیان را به خطر می‌اندازد، افزوده‌اند.

خبرگاه؛ سهم ۴۰ درصدی مهاجران در میان مجرمان در آلمان

بر اساس آمار جرم و جنایت در سال ۲۰۲۳، ۴۱ درصد از مجرمان و مظنونان را مهاجران تشکیل می دهند. بیش از ۹۰ نفر از جمله چندین کودک در پی واژگون شدن یک لنج در آب‌های ساحلی استان نامپولا در شمال کشور موزامبیک، غرق شدند.خبرگاه دویچه وله فارسی مجموعه‌ای خبری از موضوعات و تحولات روز ایران ، منطقه، آلمان و جهان در زمینه‌های سیاسی، اجتماعی، اقتصادی، فرهنگی، ورزشی و غیره است.

در “خبرگاه” می‌توانید رویدادهای متنوع را به شکلی کوتاه و فشرده دنبال کنید.

دویچه وله فارسی را در اینستاگرام دنبال کنید

اینترنت بدون سانسور با سایفون دویچه‌ وله

سهم ۴۰ درصدی مهاجران در میان مجرمان در آلمان
آمار سال ۲۰۲۳ حاکی از افزایش چشم‌گیر جرم و جنایت در آلمان است؛ ۴۱ درصد از مجرمان و مظنونان را مهاجران تشکیل می دهند.

در همین زمینه، الکساندر تروم، سخنگوی سیاست داخلی فراکسیون ا‌حزاب مسیحی در بوندستاگ (پارلمان آلمان)، می‌گوید یک چرخش در سیاست‌های مربوط به مهاجرت لازم است. به عنوان مثال می‌توان مشاهده کرد که تجربه خشونت در کشور مبداء، به خویشتن‌داری کمتری می‌انجامد. سیاستمدار حزب دموکرات مسیحی همچنین از ضرورت تجهیز و شبکه‌سازی بهتر نیروهای امنیتی آلمان به منظورمقابله با این شرایط سخن گفت.

ولفگنگ کوبیکی، معاون “حزب دموکرات‌های آزاد” نیز این شرایط را “نگران‌کننده” توصیف کرد و افزود موضوع اکنون بازپس‌گیری کنترل بر مهاجران است.

یک سیاستمدار حزب سوسیال دموکرات آلمان هم خواستار تعقیب کیفری مستمر علیه مجرمان شد.

لامیا کدور، از حزب سبزها که خود تبار سوریه‌ای دارد، شمار زیاد مجرمان در میان مهاجران را به این واقعیت نسبت داد که “میزان جرم و جنایت به طور کلی در میان گروه‌های ضعیف اجتماعی و اقتصادی بالاتر است”؛ گروه‌هایی که اغلب مهاجران را دربرمی‌گیرد.

بر اساس گزارش رسانه‌ها، تعداد جرایم در آلمان در سال گذشته ۵ و نیم درصد افزایش یافته و به تقریباً شش میلیون نفر مجرم رسیده است. در این بین، ۴۱ درصد از مظنونان گذرنامه آلمانی نداشتند.

در گزارشی که قرار است به طور رسمی روز سه‌شنبه ۹ آوریل توسط نانسی فزر، وزیر کشور آلمان ارائه شود، بیش از همه آمار ضرب و جرح و دزدی در سال ۲۰۲۳ نسبت به سال ۲۰۲۲ افزایش داشته است.

٩٠ کشتە در پی واژگونی یک لنج در سواحل موزامبیک
بر ا‌ساس گزارش خبرگزاری رویترز بیش از ۹۰ نفر از جمله چندین کودک در پی واژگون شدن یک لنج در آب‌های ساحلی استان نامپولا در شمال کشور موزامبیک، غرق شدند.

بە گفتە رسانه‌های محلی در این سانحە دریایی کە صبح روز دوشنبه ٨ آوریل رخ دادە، لنج حامل بیش از ١٣٠ مسافر بودە است و از این تعداد تا کنون تنها ۵ نفر نجات پیدا کردەاند و حدود ۳۵ نفر کماکان مفقود هستند.

یک مقام محلی بە رسانه‌ها گفتە کە “این لنج بیش از حد ظرفیت خود مسافر سوار کردە بود”. همچنین این مقام گمانه‌زنی کردە کە تعداد زیادی کودک در میان قربانیان باشند.

گفتە می‌شود کە این لنج از شهر لونگا در سرزمین اصلی، عازم “جزیرە موزامبیک” بودە است.

بە گفتە مقامات مسئول، در پی همە‌گیری بیماری وبا در موزامبیک و وضعیت بحرانی در استان نامپولا، این افراد قصد داشتەاند کە از سرزمین اصلی “فرار” کنند و بە یک جزیرە پناه ببرند.

بنابر گزارش سازمان ملل متحد، وضعیت فعلی شیوع وبا در جنوب آفریقا، بدترین همه‌گیری وبا طی ۲۵ سال اخیر بوده است.

کشور موزامبیک با بیش از ٣٢ میلیون نفر جمعیت در جنوب قارە آفریقا قرار دارد.

حمله به زاپوریژیا؛ اوکراین و روسیه همدیگر را متهم کردند

نیروگاه اتمی زاپوریژیا در جنوب شرق اوکراین هدف حملات پهپادی قرار گرفت. روسیه می‌گوید که اوکراین مسئول این حملات است اما اوکراین این اتهام را رد می‌کند.نیروگاه اتمی زاپوریژیا تحت اشغال روسیه در جنوب شرقی اوکراین هدف حملات هواپیماهای بدون سرنشین قرار گرفته است. آنگونه که مقام‌های روسی اعلام کرده‌اند، گنبد راکتور شماره ۶ این نیروگاه اتمی هدف این حملات قرار گرفت.

رافائل گروسی، رئیس آژانس بین‌المللی انرژی اتمی روز یکشنبه ۷ آوریل در شبکه اجتماعی اکس (توئیتر سابق) اعلام کرد پوشش محافظ راکتور ششم سه بار مورد اصابت قرار گرفته است. به گفته آژانس بین المللی انرژی اتمی، ایمنی هسته‌ای این نیروگاه در پی این حملات، به خطر نیفتاده است.

یک مقام سازمان انرژی اتمی که همراه با تیمی از ناظران دائماً در محل حضور دارند، می‌گوید که این یک “حادثه جدی بود که می‌توانست یکپارچگی پوسته محافظ راکتور را دچار مشکل کند.”

مدیریت نیروگاه روسیه، انگشت اتهام را به سمت کی‌یف نشانه گرفته و اوکراین را مسئول این حملات دانست. کی‌یف اما این اتهام را رد کرده است.

آندری یوسف، سخنگوی اداره اطلاعات مرکزی اوکراین به یک وب‌سایت خبری گفته است که این کشور “هیچ اقدام نظامی علیه این مجموعه هسته‌ای نداشته است.”

او افزود: «انجام این حملات ساختگی توسط نیروهای روس، امری رایج است.» یوسف تاکید کرد که این نیروگاه “به طور غیرقانونی توسط روسیه اشغال شده است.”

آزانس بین المللی انرژی اتمی نیز وقوع این حمله را تایید کرده اما از اظهارنظر درباره عامل یا عاملان آن، خودداری کرد.

نخستین حمله پس از نوامبر ۲۰۲۲

به نوشته رافائل گروسی، حملات روز یکشنبه به نیروگاه اتمی زاپوریژیا، نخستین حمله به این نیروگاه از نوامبر سال ۲۰۲۲ به این سو به شمار می‌رود.

او با تاکید بر اینکه این اقدام [حمله به زاپوریژیا] نباید رخ دهد افزود که “هیچ‌کس از حمله به تاسیسات هسته‌ای، به منفعت نظامی یا سیاسی دست نمی‌یابد.”

بیشتر بخوانید: بازرسان آژانس: تا کنون مینی در نیروگاه زاپوریژیا نیافته‌ایم

گزارش‌ها حاکی از آن است که در پی این حملات، هیچ آسیب خطرناکی به زاپوریژیا وارد نشده است و سطح تشعشعات داخل و اطراف این نیروگاه هسته‌ای، حالتی غیرعادی را نشان نمی‌دهند و در حالت طبیعی قرار دارند.

آنگونه که روسیه اعلام کرده، یک پهپاد در اوایل روز یکشنبه به قسمت غذاخوری در نیروگاه اتمی برخورد کرد که بر اثر آن سه کارمند مجروح شدند. آژانس بین‌المللی انرژی اتمی اما از کشته‌شدن یک نفر بر اثر این حملات خبر داد. اطلاعات ارائه‌شده توسط طرف روسی به صورت مستقل قابل تایید و راستی‌آزمایی نیست.

در نخستین روزهای پس از آغاز تجاوز نظامیان روسیه به خاک اوکراین نیروگاه اتمی زاپوریژیا در جنوب شرق این کشور یکی از مناطقی بود که به اشغال مهاجمان درآمد.

از آن زمان درباره امنیت تاسیسات این نیروگاه نگرانی‌های زیادی وجود داشته و کی‌یف و مسکو بارها یکدیگر را به طراحی حمله خرابکارانه به آن متهم کرده‌اند.

اوایل سپتامبر سال گذشته و پس از چند هفته مذاکره، اشغالگران روسیه با بازدید بازرسان آژانس از نیروگاه زاپوریژیا و استقرار دائمی شماری از آنها در این تاسیسات موافقت کردند.

نیروگاه زاپوریژیا در حومه شهر انرهودار بزرگترین نیروگاه اتمی اروپا به شمار می‌رود و دارای شش راکتور است.

مقام‌های سازمان بین‌المللی انرژی اتمی تا کنون بارها نگرانی خود را از حملات به این نیروگاه و پیامدهای آن ابراز کرده و خواستار ایجاد یک منطقه امن در اطراف نیروگاه و تضمین امنیت آن توسط مسکو و کی‌یف شده‌اند. این منطقه امن تاکنون ایجاد نشده است.

ادامه گلوله‌باران خارکیف

روز دوشنبه ۸ آوریل ۷۷۵مین روز جنگ تجاوزکارانه روسیه علیه اوکراین است.

در جدیدترین تحولات در این جنگ، روز یکشنبه ۷ آوریل گلوله‌باران شهر خارکیف در شرق اوکراین ادامه یافت.

بیشتر بخوانید: استقبال زلنسکی از ایده ترامپ برای دریافت وام ۶۰ میلیاردی

در شامگاه همین روز اوکراین بار دیگر هدف حملات پهپادهای جنگی روسیه قرار گرفت؛ این پهپادها عمدتاً جنوب و شمال اوکراین را هدف قرار دادند. طبق گزارش مقامات اوکراینی، بر اثر این حملات پنج نفر مجروح و دست‌کم ۱۳ ساختمان دچار آسیب شدند.

شماری از مقام‌های مسئول در اوکراین ابراز نگرانی می‌کنند که روسیه در پی آن است تا با ادامه گلوله‌باران خارکیف، این شهر را عملا غیرقابل سکونت کند. از سوی دیگر و در پی ادامه حملات به خارکیف، مقامات در حال بررسی جوانب امر برای تخلیه دو منطقه در خارکیف در مرز با روسیه هستند.

بیشتر بخوانید: مجموعه مطالب درباره جنگ در اوکراین

در همین حال، ولودیمیر زلنسکی، رئیس‌جمهور اوکراین در پیام ویدئویی عصر روز یکشنبه از شرکای غربی خود خواست تا سیستم‌های ضدهوایی بیشتری را در اختیار این کشور قرار دهند.

او تصریح کرد: «کاملاً روشن است که قابلیت‌های دفاع هوایی ما در اوکراین کافی نیست و این برای همه شرکای ما واضح است.»

حملات پهپادی به بلگورود

روز یکشنبه شهر بلگورود نیز چندین بار هدف حملات پهپادی اوکراین قرار گرفت. به گفته مقام‌های روسی در اثر این حملات یک دختر کشته شد و دست‌کم چهار نفر دیگر زخمی شدند. طبق گزارش‌ها، شمار دیگری از مناطق نیز روزهای شنبه و یکشنبه گذشته هدف حملات پهپادی اوکراین قرار گرفتند.

وزارت دفاع روسیه اعلام کرده که ۱۲ پهپاد در منطقه بلگورود و سه هواپیمای بدون سرنشین در منطقه بریانسک در بعدازظهر یکشنبه رهگیری شدند.

ارتش اوکراین با چنین حملاتی سعی دارد تا از حمله یگان‌های روسی در بلگورود و اطراف آن به خارکیف جلوگیری کند.

رسانه مصری از “پیشرفت” در مذاکرات برای آتش‌بس در غزه خبر داد

رسانه دولتی القاهره‌ نیوز مصر در گزارشی به نقل از یک مقام بلندپایه این کشور از پیشرفت در مذاکرات برای برقراری آتش‌بس در جنگ غزه خبر داد.خبرگزاری رویترز روز دوشنبه ۸ آوریل (۲۰ فروردین‌ماه) به نقل از القاهره نیوز نوشت یک منبع ارشد مصری اعلام کرده که مذاکرات در قاهره درباره آتش‌بس در جنگ غزه در حال پیشرفت است و “همه طرف‌ها بر سر نکات اساسی توافق کرده‌اند.”

در این گزارش به نام این مقام بلندپایه مصری اشاره‌ای نشده است.

پس از ورود ویلیام برنز، رئيس سازمان سیا در روز شنبه به منطقه، روز یکشنبه اسرائیل و حماس تیم‌هایی را برای دور جدیدی از گفت‌وگوها درباره آتش‌بس احتمالی در درگیری‌های شش ماهه به مصر فرستادند.

بیشتر بخوانید: تمجید امیرعبداللهیان در عمان از حمایت حوثی‌ها از فلسطینیان

حماس، اسرائیل و طرف‌های مذاکره‌کننده تا کنون هیچ واکنشی نسبت به این گزارش القاهره‌ نیوز نشان نداده‌اند.

اینترنت بدون سانسور با سایفون دویچه‌ وله

این رسانه مصری می‌افزاید هیئت‌های قطر و گروه تروریستی حماس، پایتخت مصر را ترک کردند اما قرار شده در دو روز آینده برای مذاکره بر سر مفاد پیش‌نویس یک “توافق نهایی” برای آتش‌بس در نبردها میان اسرائیل و شبه‌نظامیان حماس، به قاهره بازگردند.

بر اساس این گزارش، هیئت‌های مذاکره‌کننده اسرائیلی و آمریکایی نیز به‌زودی قاهره را ترک خواهند کرد.

به گزارش القاهره‌ نیوز، علیرغم خروج گروه‌های مذاکره‌کننده، رایزنی‌ها میان این گروه‌ها تا زمان بازگشت به قاهره همچنان ادامه خواهد یافت.

ساعاتی پیش از انتشار این گزارش و همزمان با انتشار گزارش‌هایی مبنی بر پیشرفت در مذاکرات آتش‌بس، نخست‌‌وزیر اسرائیل در جلسه هفتگی کابینه خود، خواستار اتحاد شهروندان اسرائیل شد و بار دیگر تاکید کرد که کشورش به “پیروزی کامل” بر حماس دست خواهد یافت.

بیشتر بخوانید: اسرائیل نسبت به عواقب هرگونه حمله از سوی ایران هشدار داد

بنیامین نتانیاهو در بیانیه‌ای به مناسبت ششمین ماه حمله تروریستی شبه‌نظامیان تندروی حماس به کشورش، تصریح کرد: «به جامعه جهانی گفته‌ام که بدون بازگشت گروگان‌ها، هیچ آتش‌بسی به‌ دست نخواهد آمد.»

نخست‌‌وزیر اسرائیل افزود علیرغم فشارهای فزاینده بین‌المللی، اسرائیل تسلیم خواسته‌های “افراطی” حاکمان اسلام‌گرای حماس در غزه نخواهد شد.

در همین حال، فشارها در اسرائیل برای آزادی گروگان‌های حماس افزایش یافته است. روز یکشنبه ۱۹ فروردین‌ماه هزاران نفر در اورشلیم (بیت‌المقدس) دست به تجمع زدند و آزادی ۱۳۰ گروگانی را خواستار شدند که همچنان در اسارت گروه حماس به‌ سر می‌برند.

دویچه وله فارسی را در اینستاگرام دنبال کنید

رسانه‌ها در حالی از پیشرفت در مذاکرات برای آتش‌بس در غزه خبر می‌دهند که علاوه بر افزایش مطالبات و فشار افکار عمومی برای آزادی گروگان‌ها، انتقادها از افزایش شمار کشته‌شدگان غیرنظامی در این جنگ نیز بالا گرفته است.

جنگ در غزه پس از حمله روز ۷ اکتبر حماس به اسرائیل آغاز شد؛ شبه‌نظامیان حماس در این حمله تروریستی ۱۲۰۰ نفر را کشتند و بیش از ۲۵۰ نفر دیگر را به گروگان گرفتند.

امیرعبداللهیان در عمان از حمایت حوثی‌ها از فلسطینیان تمجید کرد

حسین امیرعبداللهیان، وزیر خارجه جمهوری اسلامی در آغاز سفری منطقه‌ای وارد مسقط، پایتخت عمان شد. او همچنین با نماینده ارشد حوثی‌های یمن دیدار و گفت‌وگو کرد. سنتکام اعلام کرد، عملیاتی علیه نیروهای حوثی یمن انجام داده است.حسین امیرعبداللهیان، وزیر خارجه ایران که روز یکشنبه ۱۹ فروردین دیدار خود از منطقه را با سفر به مسقط، پایتخت عمان آغاز کرده از حمایت حوثی‌های یمن از فلسطینیان تقدیر کرده است. عمان در جنگ بین شورشیان حوثی یمن و دولت به رسمیت‌ شناخته‌شده این کشور میانجی‌گری می‌کند.

حوثی‌های یمن از آغاز جنگ غزه میان اسرائيل و نیروهای گروه تروریستی حماس بارها به کشتی‌های عبوری از دریای سرخ حمله کرده و می‌گویند، در حمایت از فلسطینیان این رویکرد را پی می‌گیرند.

وزارت خارجه ایران از دیدار امیرعبداللهیان با محمد عبدالسلام، نماینده و سخنگوی حوثی‌ها خبر داد و اعلام کرد که او در این دیدار از حمایت “شجاعانه ملت یمن از ملت مظلوم فلسطین” تجلیل کرده است. وزارت خارجه ایران محل این ملاقات را مشخص نکرده است.

گفته می‌شود که تبادل نظر در رابطه با ابعاد مختلف همکاری‌های دوجانبه و توسعه روزافزون این روابط به‌ویژه اجرای توافق‌های امضا شده در دیدارهای سران دو کشور در تهران و مسقط از محورهای گفت‌وگوهای او در عمان است.

همچنین موضوعات منطقه‌ای، از جمله مسئله فلسطینیان و تحولات غزه و نیز موضوعات مورد اهتمام مشترک دو کشور در حوزه بین‌المللی در دیدار امیرعبداللهیان با همتای عمانی مورد بحث و تبادل نظر قرار خواهد گرفت.

دویچه وله فارسی را در اینستاگرام دنبال کنید

در این سفر وحید جلال‌زاده، رئیس کمیسیون امنیت ملی و سیاست خارجی مجلس شورای اسلامی نیز حضور دارد.

بیشتر بخوانید: اسرائیل نسبت به عواقب هرگونه حمله از سوی ایران هشدار داد

به گزارش سایت اطلاع‌رسانی وزارت خارجه جمهوری اسلامی، امیرعبداللهیان در این دیدار در رابطه با حمله به کنسولگری ایران در دمشق گفته است: «جمهوری اسلامی ایران علاوه بر اقدامات قانونی و بین‌المللی بعمل آمده، با استفاده از حقوق شناخته شده خود در چارچوب حقوق بین‌الملل، متجاوزان جنایتکار و متجاوز را پاسخگو و تنبیه خواهد کرد.»

خبرگزاری فرانسه به نقل از روزنامه حامی دولت سوریه “الوطن” خبر داده که امیرعبداللهیان در روز دوشنبه ۲۰ فروردین برای یک دیدار رسمی به دمشق، پایتخت سوریه سفر خواهد کرد.

بیشتر بخوانید: مجموعه مطالب درباره جنگ در خاورمیانه

این سفر وزیر خارجه جمهوری اسلامی یک هفته پس از حمله هوایی به دمشق صورت می‌گیرد که کنسولگری جمهوری اسلامی در جوار سفارت ایران را با خاک یکسان کرد. در این حمله دست‌کم ۱۶ نفر، از جمله چندین فرمانده ارشد نیروی قدس سپاه پاسداران جمهوری اسلامی کشته شدند. ایران اسرائیل را مسئول این حمله دانسته است.

اینترنت بدون سانسور با سایفون دویچه‌ وله

امیرعبداللهیان در دیدار خود در عمان، مانند دیگر رهبران جمهوری اسلامی، قول انتقام از حمله در سوریه را داد.

یحیی رحیم صفوی، مشاور نظامی رهبر جمهوری اسلامی، امروز یکشنبه هشدار داد که سفارت‌های اسرائیل پس از حمله “دیگر در امان نیستند”.

عملیات سنتکام در مناطق حوثی یمن

در همین حال فرماندهی مرکزی ارتش آمریکا در منطقه خاورمیانه (سنتکام) در شبکه اکس (توییتر سابق) اعلام کرد که با موفقیت یک سامانه موشکی متحرک زمین به هوا را در قلمرو تحت کنترل حوثی‌ها در یمن منهدم کرده است. نیروهای سنتکام همچنین یک هواپیمای بدون سرنشین را بر فراز دریای سرخ سرنگون کردند.

علاوه بر این، یک کشتی ائتلاف یک موشک ضد کشتی ورودی را شناسایی و با موفقیت درگیر و منهدم کرده است. گفته شد که هیچ تلفات یا خسارتی به کشتی‌های آمریکایی، ائتلاف یا تجاری گزارش نشده است.

پکن ناوهای “گشت‌زنی رزمی” را به دریای جنوبی چین فرستاد

آمریکا و چندین کشور هم‌پیمان در حال سازماندهی مانورهای نظامی در دریای جنوبی چین هستند. از آنجا که ادعاهای ارضی این منطقه روشن نیست، چین احساس می‌کند تحریک شده است. حال پکن دست به واکنش نظامی زده است.با توجه به رزمایش دریایی و هوایی آمریکا به همراه چندین کشور هم‌پیمان در دریای جنوبی چین، رهبری پکن ناوهای “گشت‌زنی رزمی” را به آب‌های مورد مناقشه اعزام کرده است.

ارتش چین ظاهراً با اشاره به رزمایش مشترک ایالات متحده، استرالیا، ژاپن و فیلیپین گفت: «تمام فعالیت‌های نظامی که وضعیت را در دریای جنوبی چین سردرگم می‌کند و کانون‌های خطر ایجاد می‌کند، تحت کنترل هستند».

ارتش چین بدون ذکر جزئیات گفت که در این رابطه “گشت‌زنی‌های رزمی دریایی و هوایی مشترک در دریای جنوبی چین” را سازماندهی کرده است.

دویچه وله فارسی را در اینستاگرام دنبال کنید

آمریکا، استرالیا، ژاپن و فیلیپین هم‌اکنون رزمایش دریایی و هوایی مشترکی را در دریای جنوبی چین برگزار می‌کنند. در بیانیه مشترکی که پیش از این منتشر شد، آمده است که این رزمایش “نشانه‌ای از تعهد مشترک ما به تقویت همکاری‌های منطقه‌ای و بین‌المللی در حمایت از هند و اقیانوس آرام آزاد و باز است”.

به گفته لوید آستین، وزیر دفاع ایالات متحده، هدف از این رزمایش “اطمینان خاطر از این است که همه کشورها بتوانند طبق قوانین بین‌المللی هر جا که ممکن است آزادانه پرواز و کشتیرانی کنند و عملیات انجام دهند”.

بیشتر بخوانید: بزرگترین رزمایش مشترک فیلیپین و آمریکا پس از مانور نظامی چین

جزئیات بیشتر در مورد محتوای تمرینات نظامی که در نزدیکی سواحل فیلیپین برگزار شدند، فاش نشده‌اند. سفارت ژاپن در مانیل گفت که این رزمایش شامل آموزش برای مقابله با زیردریایی‌ها نیز می‌شود.

این هفته کشتی جنگی استرالیایی “هماس وارامونگا” به جزیره پالاوان فیلیپین در نزدیکی آب‌های مورد مناقشه رسید. این رزمایش‌ها تنها چند روز پیش از ورود جو بایدن، رئیس‌جمهور آمریکا برای اولین نشست سه‌جانبه با دولت‌های فیلیپین و ژاپن برگزار می‌شود.

تنش‌ها در این منطقه در ماه‌های اخیر به شدت افزایش یافته است. اخیراً چندین درگیری میان کشتی‌های چینی و فیلیپینی در نزدیکی صخره‌های حوزه دریایی مورد مناقشه رخ داده است.

اینترنت بدون سانسور با سایفون دویچه‌ وله

پکن در عمل، داعیه مالکیت تمام دریای جنوبی چین را برای خود دارد. با این حال، برونئی، اندونزی، مالزی، فیلیپین و ویتنام نیز مدعی بخشی از این منطقه دریایی هستند. دادگاه دائمی داوری در لاهه در سال ۲۰۱۶ برخی از ادعاهای طرف چینی را غیرقانونی اعلام کرد. با این حال، پکن این حکم را به رسمیت نمی‌شناسد.