انگلیس امروز اعلام کرد به ائتلاف دریایی تحت رهبری آمریکا در خلیج فارس می‌پیوندد. آمریکا هدف از تشکیل این ائتلاف را تأمین امنیت کشتی‌رانی در تنگه هرمز اعلام کرده است.

به گزارش رویترز، وزارت دفاع انگلیس می گوید این کشور در ائتلاف دریایی در خلیج فارس به رهبری آمریکا که به قصد تأمین امنیت رفت و آمد کشتی‌های تجاری انجام می‌شود شرکت خواهد کرد.

دومینیک راب، وزیر امور خارجه نگلیس روز دوشنبه در این باره در لندن گفت: این اقدام باعث امنیت حمل و نقل دریایی در منطقه خلیج فارس خواهد شد.

بن والاس، وزیر دفاع انگلیس نیز به خبرنگاران در لندن گفت: ما مشتاق کار با آمریکا و دیگران به منظور پیدا کردن راه حلی بین‌المللی برای مشکلات در تنگه هرمز هستیم.

عراق ادعای سپاه پاسداران را رد کرد

رسانه‌های خبری در ایران گزارش داده‌اند که سپاه پاسداران یک نفتکش خارجی دیگر را در خلیج فارس توقیف کرده است. بر اساس فیلمی که خبرگزاری رسمی جمهوری اسلامی (ایرنا) از لحظه توقیف این نفتکش (فیلم زیر) به دست آورده، این شناور عراقی و حامل سوخت گازوئیل است. این در حالیست که وزارت نفت عراق هرگونه ارتباط با این شناور را رد کرد.

نیروی دریايی سپاه پاسداران روز یکشنبه خبر توقیف این شناور را با چهار روز تاخیر اعلام کرد و گفت: شناوری که در نزدیکی جزیره فارسی توقیف شده به عراق تعلق دارد و بار آن گازوییل قاچاق بوده است.

از سوی دیگر وزارت نفت عراق بامداد دوشنبه طی بیانیه ای هرگونه ارتباط با شناور توقیف شده توسط سپاه پاسداران را رد کرد و گفت: كشتی توقیف شده در خلیج فارس متعلق به عراق نیست و ما اصلا گازوئیل صادرات نمی کنیم و عراق از نفتکش هایی در این حجم استفاده نمی کند.

به نقل از خبرگزاری حکومتی مهر، نفتکش توقیف شده به بوشهر انتقال یافته و سوخت این شناور نیز با هماهنگی مسئولان قضایی به شرکت ملی پخش فراورده‌های نفتی استان بوشهرتحویل داده شد.

ظریف امروز در یک نشست خبری خود با رسانه های داخلی و خارجی گفت: آمریکا از همه چیز بیرون رفته، از صفحه زمین هم این دولت انشاءالله بیرون برود اما فعلا که عضو دائم شورای امنیت است. احترام امامزاده به متولی است. قطعنامه ۲۲۳۱ مصوبه شورای امنیت است و هنوز لغو نشده، لذا نمی‌تواند ادعای مذاکره کند. زیرا این آمریکا بوده که از برجام خارج شده، حتی وزیر خارجه‌ای را که می‌تواند با او مذاکره کند را تحریم می‌کند. آمریکا حتی مقام معظم رهبری را تحریم کرده، با چه کسی می‌خواهد مذاکره کند. این اختیار آنها نیست که تصمیم بگیرند. اختیار کشور است، کشور ساز و کار دارد. آنها با دروغگویی تحریم رهبری و وزیر خارجه ثابت کردند که این واقعیات روی صحنه است. ما هیچ‌گاه از میز مذاکره کنار نرفتیم. همین هفته پیش آقای عراقچی سر میز مذاکره با ۱+۴ بود. آنها هم می‌توانستند باشند اما خودشان رفتند تا اسفند ۹۶، قبل از اینکه آمریکا از برجام خارج شود برایان هوک هم در این جلسه بود اما آیا این ما بودیم که از جلسه و میز مذاکره خارج شدیم. آمریکایی‌ها شدیدا به دنبال زورمداری و یکجانبه گرایی هستند و می‌خواهند به دنبال تغییر رژیم بروند.

به گزارش رادیو فرانسه، سایت رهبر جمهوری اسلامی به تازگی اظهارات او در دیدار جمعی با «زوج‌های جوان» در فروردین ۱۳۹۸ را منتشر کرده، که در آن بار دیگر بر افزایش جمعیت در ایران تأکید می‌کند.

او در این دیدار گفته است: «شما ببینید، در بعضی از کشورهای غربی ــ مثلاً در آمریکا ــ خانواده‌ای پانزده تا بچّه دارند، بیست تا بچّه دارند و از این قبیل، تشویق [هم] میشوند و هیچ کس مذمّتشان نمیکند. امّا نوبت به کشور ما که میرسد، این طرف قضیّه تشویق میشود، [یعنی] کم‌فرزندی و مانند اینها.»

خامنه‌ای در سال‌های اخیر، بارها سیاست کنترل جمعیت را که از زمان دولت هاشمی رفسنجانی پیگیری می‌شد، «غلط» دانسته و گفته که ایران ظرفیت جمعیت «۱۵۰ میلیون نفری» را نیز دارد.

رهبر جمهوری اسلامی چند سال پیش گفت: «ما هم در یک برهه‌ای از زمان غفلت کردیم، کاری که باید انجام بدهیم انجام ندادیم. درحالی‌که امروز در [بعضی از] همین کشورهای غربی از کاهش باروری دارند زیان می‌بینند و پشیمانند، و در بعضی از کشورهای غربی مطلقاً کاهش باروری وجود ندارد.»

این در حالی است که برخی، مشکلات اقتصادی را مهم‌ترین عامل عدم تمایل ایرانیان به فرزندآوری می‌دانند.

ﮔﻮیند ﺭﻭﺯﯼ قمر الملوک ﻭﺯیری ﺍولین ﺧﻮﺍﻧﻨﺪه ﺯﻥ ﺍیرﺍﻥ ﺳﻮﺍﺭ ﺑﺮ ﺩﺭﺷﮑﻪ ﺑﻪ ﺟﺎیی می‌رﻓﺖ. ﺩﺭﺷﮑﻪ ﭼﯽ ﺍﺯ ﺟﻠﻮﯼ ﻗﻬﻮه‌ﺧﺎﻧﻪ‌ﺍﯼ ﺭﺩ می‌شوﺩ ﮐﻪ ﮔﺮﺍﻣﺎﻓﻮﻧﺶ ﺁﻫﻨﮕﯽ ﺍﺯ قمر ﺭﺍ ﭘﺨﺶ می‌کرﺩ .

ﺩﺭﺷﮑﻪ‌ﭼﯽ ﺁﻫﯽ می‌کشد ﻭ می‌گوید ﭼﻪ می‌شد ﺧﺪﺍ ﺑﻪ ﻣﻦ ﻫﻢ ﭘﻮﻟﯽ ﻣﯽ‌ﺩﺍﺩ ﺗﺎ می‌توﺍنستم ﻗﻤﺮ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﯼ ﻋﺮﻭﺳﯽ ﭘﺴﺮﻡ ﺩﻋﻮﺕ ﮐﻨﻢ.

ﻗﻤﺮ می‌گوید ﺧﺪﺍ ﺭﺍ ﭼﻪ دیده‌ﺍﯼ، ﺷﺎید ﻗﻤﺮ ﺩﺭ ﻋﺮﻭﺳﯽ ﭘﺴﺮ ﺗﻮ ﻫﻢ ﺁﻭﺍﺯ ﺑﺨﻮﺍﻧﺪ .

ﺩﺭﺷﮑﻪ‌ﭼﯽ ﺍﺯ ﺳﺮ ﺣﺴﺮﺕ ﺁﻫﯽ کشید ﻭ ﮔﻔﺖ ﺍﯼ ﺧﺎﻧﻢ ﻗﻤﺮ ﮐﺠﺎ ﻭ ﻋﺮﻭﺳﯽ ﭘﺴﺮ ﻣﻦ ﮐﺠﺎ؟ ﺗﺎ ﭘﻮﻟﺪﺍﺭﻫﺎیی ﻣﺜﻞ تیموﺭﺗﺎﺵ‌ﻫﺎ ﻭ ﺣﺎﺝ ﻣﻠﮏ ﺍﻟﺘﺠﺎﺭﻫﺎ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﮐﺠﺎ ﺩﺳﺖ ﻣﺎ ﺑﻪ ﺩﺍﻣﺎﻥ قمر می‌رﺳﺪ؟

قمر ﭘﺲ ﺍﺯ ﺩﻟﺪﺍﺭﯼ ﺩﺭﺷﮑﻪ‌ﭼﯽ، ﺍﺯ ﮐﻢ ﻭ کیف ﻋﺮﻭﺳﯽ ﻭ ﺯﻣﺎﻥ ﻭ ﻣﮑﺎﻥ ﺁﻥ ﺑﺎ ﺧﺒﺮ می‌شود ﻭ می‌فهمد ﮐﻪ ﻋﺮﻭﺳﯽ ﺩﻭ ﺭﻭﺯ ﺩیگر ﺩﺭ ﺧﺎﻧﻪ‌ﺍﯼ ﺩﺭ ﺟﻨﻮﺏ ﺗﻬﺮﺍﻥ ﺍﺳﺖ.

ﺻﺒﺢ ﺭﻭﺯ ﻣﻮﻋﻮﺩ ﻗﻤﺮ ﻫﻤﻪ ﻣﻘﺪﻣﺎﺕ یک ﺟﺸﻦ ﻣﺠﻠﻞ ﺭﺍ ﺍﺯ ﻓﺮﺵ ﻭ ﻗﺎﻟﯽ ﻭ میز ﻭ ﺻﻨﺪﻟﯽ ﻭ شیرینی ﻭ میوه ﻭ ﺑﺮﻧﺞ ﻭ ﺭﻭﻏﻦ ﻭ دیگ ﻭ دیگور ﺁﻣﺎﺩه ﻣﯽ‌ﮐﻨﺪ ﻭ ﺑﻪ ﭼﻨﺪ ﻧﻔﺮ می‌دﻫﺪ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻪ ﻣﺤﻞ ﻋﺮﻭﺳﯽ ﺑﺒﺮﻧﺪ .

ﮐﺎﺭﮔﺮﺍﻥ پیش ﭼﺸﻤﺎﻥ حیرﺕ‌ﺯﺩه ﺩﺭﺷﮑﻪ‌ﭼﯽ ﻭ ﺍﻫﻞ ﺧﺎﻧﻮﺍﺩه، ﺧﺎﻧﻪ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻧﺤﻮ زیبایی ﺗﺰئین ﻭ ﭼﺮﺍﻏﺎﻧﯽ می‌کنند.

ﻃﺮﻑ ﻫﺎﯼ ﻏﺮﻭﺏ، قمر ﺑﺎ ﺍﺭﮐﺴﺘﺮ ﺧﻮﺩ ﻭ همچنین یک ﺩﺳﺘﻪ ﻣﻄﺮﺏ ﺭﻭ ﺣﻮﺿﯽ ﻭﺍﺭﺩ ﺷﺪه ﻭ ﺑﺎ ﻭﺭﻭﺩ ﺍﻭ ﺷﻮﺭ ﻭ ﻏﻮﻏﺎیی ﺩﺭ ﻣﺤﻠﻪ ﺑﻪ ﭘﺎ ﺷﺪه ﻭ ﻣﺮﺩﻡ ﺑﺮﺍﯼ ﺩیدﻥ ﺍﻭ ﺑﻪ ﭘﺸﺖ ﺑﺎﻡ‌ﻫﺎ ﻫﺠﻮﻡ می‌برند ﻭ ﺩﺭﺷﮑﻪ‌ﭼﯽ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺭﻭﯼ ﭘﺎﻫﺎﯼ قمر می‌اﻧﺪﺍﺯﺩ ﻭ ﻗﻤﺮ ﺍﻭ را ﺑﻠﻨﺪ ﮐﺮﺩه ﻭ می‌گوید:

این ﻫﻢ ﻗﻤﺮﯼ ﮐﻪ ﺁﺭﺯﻭیش ﺭﺍ ﺩﺍﺷﺘﯽ ﻭ ﺑﺪﺍﻥ ﮐﻪ ﻣﻦ ﻫﺮﮔﺰ یک ﺗﺎﺭ ﻣﻮﯼ ﺷﻤﺎﻫﺎ ﺭﺍ ﺑﺎ ﺻﺪ ﺗﺎ ﺍﺯ ﺁﻧﻬﺎ ﮐﻪ ﮔﻔﺘﯽ ﻋﻮﺽ ﻧﻤﯽ‌ﮐﻨﻢ.

ﻭ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺧﻮﺍﻧﺪﻥ ﭼﻨﺪ ﺩﻫﻦ ﺁﻭﺍﺯ ﺟﺎﻧﺎﻧﻪ ﻭ ﻫﺪیه ﺩﺍﺩﻥ ﺑﻪ ﻋﺮﻭﺱ ﻭ ﺩﺍﻣﺎﺩ، ﺑﻪ ﻣﻄﺮﺑﻬﺎ میسپاﺭﺩ ﺗﺎ ﺁﻧﺠﺎ ﮐﻪ ﻣﻤﮑﻦ ﺍﺳﺖ ﻣﺠﻠﺲ ﻋﺮﻭﺳﯽ ﺭﺍ ﮔﺮﻡ ﮐﻨﻨﺪ ﻭ ﺧﻮﺩ ﺁﻧﺠﺎ ﺭﺍ ﺗﺮﮎ می‌کند ….

قمر الملوک ﻭﺯیرﯼﺯﺍﺩه (۱۲۸۴ ﺗﺎﮐﺴﺘﺎﻥ – ۱۴ ﻣﺮﺩﺍﺩ ۱۳۳۸ ﺗﻬﺮﺍﻥ ) ﺧﻮﺍﻧﻨﺪﻩ ﺁﻭﺍﺯﻫﺎﯼ ﺳﻨﺘﯽ ﺍیرﺍﻥ ﺑﻮﺩ .

ﻭﯼ نخستین ﺯﻥ ﺧﻮﺍﻧﻨﺪه ﺍیرﺍﻧﯽ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﺻﺪﺍیش ﺿﺒﻂ ﺷﺪ ﻭ نخستین ﺯﻧﯽ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺍیرﺍﻥ ﺑﺪﻭﻥ ﺣﺠﺎﺏ ﺑﺮﻭﯼ ﺻﺤﻨﻪ ﺭﻓﺖ . ﻣﻬﻢﺗﺮین ﻋﺎﻣﻞ ﻣﻮفقیت ﺷﺘﺎﺑﻨﺪه ﺍﻭ، نیاز ﺯﻣﺎﻧﻪ ﺑﻪ ﻧﻮ ﺷﺪﻥ ﻭ ﺩﮔﺮﮔﻮﻧﯽ ﺑﻮﺩ .

ﻭﯼ ﺩﺭ ﻧﻮﻉﺩﻭﺳﺘﯽ و محبت به فقرا معروف بود ﻭ ﺑﺨﺸﺶ بسیاری به همگان ﺩﺍﺷﺖ ﺑﻄﻮﺭیکه ﺍﻭﺍﺧﺮ ﻋﻤﺮ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺗﻨﮕﺪﺳﺘﯽ ﮔﺬﺭﺍﻧﺪ .

منبع: سایت ایران کارگر

درسی از انقلاب مشروطیت برای اپوزیسیون سیاسی و فرهنگی

هر ساله، همزمان با سالگرد انقلاب مشروطیت، حسرتی سنگین در جان مشتاقان آزادی زنده می شود: به راستی چگونه شد که در پی انقلابی که ما را از قرون وسطا به جهان امروز پرتاب کرد، و قدم زدن در سال های پس از آن، با هر کمبود یا ایرادی که بتوان بر آن گرفت، در دنیایی بود که عطری نو، و آوازی فردایی داشت، ناگهان گرفتار هیولایی شدیم که بد هیبت و لجام گسیخته از گور قرون وسطا سر بر داشت و چنگال بر گلوی همه ی دست آوردهای زیبا و امروزینی فرو برد که از مشروطیت به بعد به دست آورده بودیم؟
به باور من، آن چه که ما را گرفتار این هیولا کرده بی توجهی ما به مساله ی عمده ای به نام «فرهنگ» بوده است. یعنی «خواست آزادی های سیاسی» چنان ما را مشغول کرده بود که در راه رسیدن به آن به بیراهه ی انقلاب افتادیم و گم شدیم و فراموش کردیم که، در دنیای امروز، به دست آوردن هر خواست سیاسی، بدون توجه به ارزش های مرتبط آن با فرهنگی پیشرفته، ساختن خانه ای ست بدون پنجره هایی برای تماشا و نفس کشیدن. یعنی ما باید می فهمیدیم که حتی دادن شعار «آزادی، استقلال، حکومت اسلامی» نشانه ی بی خبری کامل از فرهنگ پیشرفته ای بود که انسان قرن بیستم با صدور اعلامیه حقوق بشر به آن مجهز شده بود.
یکی از مهمترین تفاوت های بین دو انقلاب مشروطه و اسلامی حضور عنصر «فرهنگ» در خواست های انقلاب مشروطیت و حضور «بی فرهنگی»در خواست های انقلاب اسلامی ست؛ به طوری که حتی مذهب، که در چارچوب یکی از تعاريف فرهنگ قرار می گیرد، در سرزمین ما اکنون تعریف و عملکرد تازه ای گرفته و به ضد همه دست آوردهای انسانی فرهنگ معاصر برخاسته است.(*)
این جدا شدن از فرهنگ نوين بشری آنچنان در انقلاب اسلامی قوی بود، که تبدیل به یک روش آموزشی ضد فرهنگی در حکومت شد و اثرات منفی و ویرانگر آن نه تنها در میان پیروان حکومت، که در میان بسیارانی از مخالفان حکومت نیز، بی آن که آگاه باشند، شیوع پیدا کرده است.
در حال حاضر کار به جایی رسیده که اکنون ما با داشتن اپوزیسیون فرهنگی قدرتمندی در خارج کشور، همچنان امکان ارتباط کافی با مردمان و اثر گذاری بر آن ها را به دست نیاورده ایم. و این چیزی نیست جز عدم همکاری «اپوزیسیون سیاسی» با «اپوزیسیون فرهنگی» و بالعکس.
اين «رابطه» حتی در خارج کشور بسیار کمرنگ است. برخی از اهالی سیاست توجهی به کارهای اپوزیسیون فرهنگی ندارند و برخی حتی آن را ندیده می گیرند؛ به طوری که وقتی می گویند «اپوزیسیون کاری نکرده»، حواس شان نیست که متوجه عملکرد درخشان بخش فرهنگی اپوزیسیون نيستند. خود داشت
چندی پیش؛ دوست عزیز دانشمندم دکتر مسعود نقره کار، در مهستان جنبش سکولار دموکراسی ايران، و در ارتباط با «کمیته ی حمایت از بیانیه ی تکمیلی» سخنرانی داشت. در این سخنرانی ایشان، ضمن لزوم تأکيد بر همکاری بین اپوزیسیون داخل و خارج، اشاراتی داشت به عدم کارآیی اپوزیسیون خارج کشور. اين عبارت «عدم کارآیی اپوزیسیون خارج کشور» سه چهار سال است که از زبان های زیادی شنیده می شود. من برای ایشان نوشتم که فکر می کنم لازم باشد، به ويژه شما، تفاوتی قایل شوید بین اپوزیسیون سیاسی و فرهنگی جمهوری اسلامی. و اشاره ی کوتاهی داشتم به عملکرد «اپوزیسیون فرهنگی» در خارج کشور، که خود ایشان نقش بزرگی در برخی از آن داشته اند.
من البته این را قبلا هم در مقاله ی بلندی تحت عنوان «آزادی خواهی در اپوزیسیون، آوازی که خاموش نمی شود» مطرح کرده ام. در آنجا توضیح داده ام که چرا نمی شود گفت «اپوزیسیون کاری نکرده است» و در همانجا کارنامه ی اپوزیسیون فرهنگی و سیاسی را با هم بررسی کردم. چون در شرایط کنونی که مبارزه ی ما با حکومتی مستبد، و فرهنگ ستیز است، اپوزیسیون سیاسی نمی تواند بدون اپوزیسیون فرهنگی کارآیی داشته باشد.
باور دارم که اپوزیسیون فرهنگی در چهار دهه ی گذشته کار عظیمی انجام داده است. به طور مثال، «تابوشکنی» حکومت مذهبی کار اپوزیسیون فرهنگی خارج کشور بوده است، همین طور رساندن صدای زنان ایران به مراجع حقوق بشری در مورد خواستاری آزادی پوشش و حقوق برابر. همینطور مطرح کردن مفهوم هویت ملی و اهمیت و پاسداشت فرهنگ ایرانی، یا توجه به میراث فرهنگی، و محیط زیست و اهمیت آن، از یک سو، و خبر دادن از ویرانی های عمدی و غیرعمدی رژیم به مراجع مربوط به آن ها، از سویی دیگر. یا جنگ با خرافات، و بالاخره آموزش و جا انداختن مفاهیم مهمی چون حقوق بشر و سکولاریسم در بین جوان ها و طبقه ی متوسط تحصیل کرده و برخی دست آوردهای دیگر.
متاسفانه بیشتر اهل سیاست هنوز نمی دانند که، بدون یاری گرفتن از اپوزیسیون فرهنگی، آنها یکی از بال های پرواز خود برای رسیدن به دموکراسی، و به ويژه سکولاریسم، را از دست می دهند.
اپوزیسیون سیاسی شاید بتواند، در پی یک کودتا، یا یک انقلاب، قانون اساسی دموکرات و سکولاری را به مردم پیشنهاد کند و مردمان هیجان زده هم فوری آن را بپذیرند؛ حتی می تواند آن را به رأی مردم بگذارد و با اکثریت آرا به تصوی اش برساند، اما به طور یقین نمی تواند انتظار داشته باشد مردمی که در یک دوران بلند دیکتاتوری مذهبی به دنیا آمده ، رشد کرده ا و آموزش های غلط دیده اند به راحتی بتوانند چنین قوانین مدرن و دموکراتی را درک کرده و یا به آن عمل کنند. و این مهم، یعنی آموزش شناخت و درک اهداف و راه کارهای اپوزیسیون سیاسی با اپوزیسیون فرهنگی ست.
اگر در این دوران چهل ساله اپوزیسیون سیاسی مساله فرهنگ را جدی می گرفت، و اگر اهل فرهنگ مدعی نبودند که بدون کمک اهل سیاست می توانند کاری کارستان برای ایران انجام دهند، اکنون گفته نمی شد که چهل سال است اپوزیسیون کاری نکرده است.
در حال حاضر به نظر می رسد چاره ای نیست جز این که این دو بخش از اپوزیسیون جمهوری اسلامی، همچون دوران مشروطیت، هم پیمان شده و راه پیروزی مردمان ایران را هموار کنند. با این تفاوت و شانس بسیار مهم که در این دوره اگر چه «روحانیون» صاحب زور و قدرت و حکومت شده اند اما، از آنجاکه دیگر معنویت و آبرویی برایشان نمانده، به طور قطع نمی توانند دیگر باره با اتکای به اعتقادات مردمان ساده، در راه رسیدن به آزادی و سکولاریسم موانعی ایجاد کنند.
——————————–
*ـ از آن جا که در سال های اخیر مفاهیم بار معنایی متفاوتی در نزد مردمان ما پیدا کرده اند. من، بدون اینکه به خوب و بد این تفاوت ها بپردازم، فقط می خواهم بگویم معنا و مفهوم فرهنگ برای من همان معنایی است که واژه نامه های رايج در بیشتر کشورهای پیشرفته برای آن می شناسند؛ که ساده ترین تعریف برای فرهنگ این است: «مجموعه ی دانش، ادب، معرفت، شناخت، فلسفه، تعليم و تربيت، عقاید و باورها و آثار علمی و ادبی و تاریخی يک ملت.». از اين ديدگاه، هیچ ملتی یا حتی هیچ شخصی در جهان نمی تواند «بی فرهنگ» باشد، اما ملت ها، حکومت ها و اشخاص می توانند صاحب فرهنگی پبش رفته یا فرهنگی عقب افتاده باشند. و به این خاطر است که در اصطلاح از ملت ها، حکومت ها، و اشخاص با عنوان «با فرهنگ» و «بی فرهنگ» نام می بريم.

به گزارش اسپوتنیک، ماریا زاخارووا، سخنگوی وزارت امور خارجه روسیه گفت: سفارت آمریکا در روسیه در راهپیمایی‌های غیرقانونی روز سوم آگوست در مسکو نقش داشته است.

وی افزود: ما قطعاً رسماً تمامی شکایات خود را به سفارت آمریکا در مسکو تحویل می‌دهیم. فقط به سفارت آمریکا شکایت خود را ارائه نمی‌دهیم. من فکر می‌کنم که رهبری آمریکا از چگونگی مداخله دیپلمات‌هایش در امور داخلی روسیه بسیار متحیر خواهد شد.

سخنگوی وزارت خارجه روسیه گفت: وقتی ما چنین نگرشی را نسبت به خود مشاهده می کنیم، طرف آمریکایی در مورد اینکه ما چه نگرشی نسبت به آنها خواهیم داشت باید فکر کنند.

زاخاروا افزود: سفارت آمریکا در مسکو، مسیری که به اصطلاح برای راهپیمایی‌هایی روز شنبه برنامه‌ریزی شده بود را منتشر کرده بود.

سخنگوی وزارت امور خارجه روسیه گفت: مورد به مورد، دقیقه به دقیقه، برنامه راهپیمایی تنظیم شده بود: اینکه چه ساعتی آغاز شود، چه ساعتی به پایان برسد و غیره و غیره. وی ادامه داد: آنطور که ما فهمیدیم، 90 درصد از اطلاعات (سفارت آمریکا در روسیه) از مردم خواسته بود تا به این مراسم (راهپیمایی غیرقانونی) بپیوندند.

پیش از این روز شنبه 27 ژوئیه، مسکو شاهد تظاهرات بدون مجوز بیش از 3 هزار نفر به دلیل رد صلاحیت نامزدهای اپوزیسیون برای شرکت در انتخابات محلی مجلس مسکو بود. کاندیداهای اپوزیسیون از آنجایی که نتوانسته‌اند امضای کافی برای کاندیداتوری خود کسب کنند، امکان ثبت نام در انتخابات (8 سپتامبر) را بدست نیاوردند. همچنین در جریان این اعتراضات بیش از هزار نفر به دلیل نقض قانون بازداشت شدند.