نماینده طالبان که به کنفرانس وحدت اسلامی در تهران دعوت شده بود هنگام نواختن سرود جمهوری اسلامی از جایش برنخاست. رسانه‌ها و برخی مقامات ایرانی به “بی‌احترامی و توهین” نماینده طالبان اعتراض کردند.”همشهری آنلاین” با انتشار فیلم “توهین زشت عنصر طالبان به سرود ملی ایران” نوشته است نماینده طالبان در سی‌وهشتمین همایش بین‌المللی وحدت اسلامی که روز پنج‌شنبه ۲۹ شهریور (۱۹ سپتامبر) در تهران برگزار شده برای احترام به سرود ملی ایران از جایش بلند نشد.

اینترنت بدون سانسور با سایفون دویچه‌ وله

به نوشته رسانه‌های ایران این رفتار نماینده طالبان در حالی انجام گرفته است که مسعود پزشکیان، رئیس جمهور هم در این مراسم حضور داشته است.

مشکلات جمهوری اسلامی ایران و افغانستان با روی کار آمدن طالبان نیز همچنان لاینحل مانده است. چندین موضوع از جمله حقابه هیرمند، اخراج افغانستانی‌ها از ایران و “توهین و تحقیرهای نژادپرستانه ایرانیان به مهاجران افغانستانی” تنها برخی از آنها هستند.

“برخی مقامات به دنبال تطهیر طالبان هستند”

فداحسین مالکی، عضو کمیسیون امنیت ملی مجلس در واکنش به اقدام طالبان در تهران خواستار “برخورد جدی دستگاه دیپلماسی با دیپلمات طالبان” شده است.

به گفته فداحسین مالکی طالبان با قواعد بین‌المللی بیگانه است و از زمان تسلط خود بر افغانستان قواعد بین‌المللی را رعایت نمی‌کند.

عضو کمیسیون امنیت ملی مجلس تاکید کرد در خصوص حقابه رودخانه هیرمند که حق قانونی ایران است و تمامی دولت‌ها آن را پذیرفتند، “طالبان بازی در می‌آورند” و “جسارت به خرج دادند و سیلاب رودخانه هیرمند را تحت عنوان حقابه هیرمند” اعلام کردند.

فداحسین مالکی تاکید کرد “برخی افراد در کشور بر طبل رضایت از طالبان کوبیدند و می‌کوبند و به دنبال تطهیر طالبان هستند”.

در قضیه برنخاستن نماینده طالبان آن هم در حضور پزشکیان واکنش‌‍‌ها بیشتر از سوی سیاستمداران دولت‌های پیشین و یا رسانه‌ها بوده است.

ابطحی: طالبان را به کنفرانس وحدت اسلامی راه ندهند

محمدعلی ابطحی، عضو مجمع روحانیون مبارز و “فعال سیاسی اصلاح‌طلب” در واکنش به توهین طالبان به سرود جمهوری اسلامی در یادداشتی گفته است “بدنه اصلی مسلمانان در همه جا و منجمله در ایران با طالبان قصد وحدت ندارند و برگزار کنندگان کنفرانس وحدت در تهران حق ندارند طالبانی را در صف اول یا آخر این کنفرانس راه دهند”.

حسن کاظمی قمی نماینده ویژه رییس جمهور در امور افغانستان هم گفته است : «عدم احترام به اصول دیپلماتیک با بهانه ممنوعیت نواختن موسیقی از مبادی شریعت معنا و مصداقی ندارد، چه اگر این بود استماع را نیز شامل می‌گردید.»

طرح مطالبه اخراج مهاجران افغانی از ایران

محمدجواد آذری جهرمی، وزیر ارتباطات و فناوری در دولت روحانی در کانال تلگرامی خود نوشت “در کنفرانس وحدت اسلامی، عدم قیام نماینده طالبان در هنگام پخش سرود ملی ایران به نماد بی‌احترامی به آحاد مردم ایران و اختلاف تبدیل شده است و موجی نسبتا فراگیر در فضای مجازی به راه افتاده که حاکی از عصبانیت کاربران ایرانی و همچنین طرح مطالبه اخراج مهاجران افغانی از ایران شده است”.

عذرخواهی نماینده طالبان

در این میان نماینده طالبان در تهران که در کنفرانس وحدت اسلامی در تهران از جا برنخاست و به سرود جمهوری اسلامی بی‌احترامی کرد گفته است که “به هیچ عنوان قصد بی‌احترامی به سرود جمهوری اسلامی ایران را نداشته است” او دلیل این اقدام را “احترام به سنت و عرف” این گروه اعلام کرده است.

او تاکید کرد که دولت افغانستان رابطه خوبی با تهران دارد و خواستار افزایش روابط میان دو کشور شد.

ناظران سیاسی و کارشناسان امور دو کشور اما از شدت گرفتن اختلافات به ویژه در هفته‌های اخیر خبر دادند. در روزهای گذشته اخراج شهروندان افغانستانی از ایران شدت گرفت.

در جامعه نیز حساسیت‌ها نسبت به حضور مهاجران افغانستانی در ایران بیشتر شده و در فضای مجازی توهین و تحقیر به مهاجران افغانستانی مقیم ایران فزونی گرفته است.

اعتراض پاکستان به توهین طالبان به سرود ملی

یک روز پیش از این نیز نماینده طالبان در حین پخش سرود پاکستان از جایش برنخاست.

محب‌الله شاکر، سرکنسول طالبان در پیشاور و همراه‌اش در نشستی از ایستادن در هنگام پخش سرود ملی پاکستان خودداری کردند.

وزارت امور خارجه پاکستان اقدام سرکنسول طالبان را محکوم کرده و آن را اقدام خلاف اصول دیپلماتیک خواند.

دویچه وله فارسی را در اینستاگرام دنبال کنید

ممتاز زهرا بلوچ، سخنگوی وزارت خارجه پاکستان در بیانیه‌ای اعلام کرد “بی احترامی به سرود ملی کشور میزبان خلاف اصول دیپلماتیک است، این اقدام سرپرست کنسولگری افغانستان در پیشاور قابل نکوهش است.”

شاهدالله، سخنگوی کنسولگری طالبان در پیشاور در بیانیه‌ای گفته است که آنان هیچ نیت “بی‌احترامی و توهین” به سرود ملی پاکستان را نداشته‌اند.

پس از تسلط دوبارۀ طالبان بر افغانستان پخش موسیقی در رسانه‌ها و اماکن عمومی در این کشور ممنوع اعلام شد. این گروه همچنان گوش دادن به موسیقی و نواختن آلات موسیقی را نیز مخالف احکام اسلام می‌دانند.

آیا ایران ۳۴ سال پس از از پایان جنگ با عراق، آماده ورود به یک درگیری نظامی تازه است؟ در این مقاله، به بررسی تاثیر خاطرات جمعی جنگ و آمادگی ایران برای رویارویی احتمالی با اسرائیل می‌پردازیم. یادداشتی از امیر سلطان‌زاده.پس از گذشت ۳۴ سال از پایان جنگ ایران و عراق، خاطره آن درگیری طولانی و خونین همچنان در ذهن جمعی مردم ایران زنده است. جنگی هشت‌ساله که تاثیری عمیق بر جامعه و سیاست ایران گذاشت و تجربه تلخ و فرسایشی آن هنوز به‌عنوان یکی از تعیین‌کننده‌ترین رویداد‌های تاریخ معاصر ایران شناخته می‌شود. این تجربه تاریخی ممکن است نقشی کلیدی در شکل‌گیری نگرش عمومی و سیاست‌گذاران نسبت به ورود به هرگونه درگیری نظامی جدید، به‌ویژه در برابر قدرت‌هایی مانند اسرائیل داشته باشد.

با این حال، در شرایطی که طی ماه‌های اخیر تنش‌ها بین ایران و اسرائیل به اوج رسیده و تهدیدات نظامی و سیاسی از هر دو سو افزایش یافته است، این پرسش مطرح می‌شود که آیا ایران، با توجه به تجربیات گذشته، آمادگی ورود به یک جنگ جدید را دارد؟ برخی از کارشناسان معتقدند که توان نظامی ایران در طول سال‌های پس از جنگ ایران با عراق بهبود یافته، اما از سوی دیگر، فشارهای اقتصادی و اجتماعی می‌تواند مانع از پذیرش یک جنگ تازه از سوی مردم و حکومت شود.

ایدئولوژی جنگ‌طلبانه حکومت

واقعیت این است که جنگ ایران و عراق تاثیر عمیقی بر تک‌تک ایرانی‌ها داشته است؛ به طوری که عوارض آن همچنان پابرجاست.

نازیلا گلستان، تحلیلگر مسائل سیاسی معتقد است در دوران جنگ مواد غذایی جیره‌بندی شده بود و کودکان ایرانی حسرت یک میوه ساده را داشتند. ویرانی‌های جنگ را هنوز می‌توان در مناطق جنوب کشور و خصوصا در خوزستان دید؛ موضوعاتی که در خاطره جمعی ایرانی‌ها باقی است و جامعه کماکان هزینه خسارت‌های آن جنگ را پرداخت می‌کند.

گفته می‌شود پس از شکستن حصر آبادان و باز پس گرفتن خاک ایران از ارتش متجاوز صدام، این فرصت وجود داشت که جنگ خاتمه یابد اما منافع حکومت اقتضا می‌کرد تا جنگ را ادامه دهد.

در همین رابطه نازیلا گلستان به دویچه‌وله فارسی می‌گوید: «اگرچه مردم ایران از این جنگ آسیب‌های فراوانی دیده‌اند، اما برای “جمهوری اسلامی” دستاوردهایی داشته است.» او تثبیت سپاه پاسداران و تبدیل شدن آن به یک کارتل اقتصادی را نتیجه ادامه جنگ ایران و عراق می‌داند که با حمایت روح‌الله خمینی ایجاد شد.

با افزایش تنش‌های اخیر میان ایران و اسرائیل، نگرانی‌ها درباره ماجراجویی‌های سپاه قدس و احتمال ورود ایران به یک درگیری تازه افزایش یافته است. بسیاری از تحلیل‌گران معتقدند که در صورت وقوع چنین جنگی، نه‌تنها اسرائیل، بلکه ایالات متحده و احتمالاً سایر متحدان تل‌آویو نیز وارد ماجرا خواهند شد.

نازیلا گلستان هشدار می‌دهد که در صورت ورود آمریکا به جنگ، زیرساخت‌های حیاتی کشور از جمله پالایشگاه‌ها، بیمارستان‌ها و نیروگاه‌ها نابود خواهند شد؛ موضوعی که مردم ایران از آن آگاه‌اند و به همین دلیل با آغاز درگیری مخالف هستند.

او تأکید دارد که جامعه مدنی ایران مخالف جنگ است و نمی‌خواهد ایران قربانی سیاست‌های ایدئولوژیک جمهوری اسلامی شود.

خاطره جمعی از جنگ ایران و عراق

جنگ زخم‌های عمیقی بر روان انسان برجای می‌گذارد. خاطره‌ جمعی مردم از جنگ ایران و عراق باعث شده تا در برابر هرگونه تصمیم به جنگ یا فعالیت نظامی، مقاومت کنند. البته این موضوع دو وجه دارد. جنگ به‌عنوان پدیده‌ای برجسته در سیاست بین‌الملل، تجربه‌ای ناخوشایند و جمعی است که می‌تواند در تاروپود یک جامعه رخنه کند و میراثی نامطلوب برای نسل‌های بعدی بر جای بگذارد.

با گذشت ۳۴ سال از پایان جنگ ایران و عراق، خاطرات آن همچنان در ذهن بسیاری از ایرانیان زنده است. چه کسانی که به‌طور مستقیم درگیر آن بودند و چه کودکانی که با صدای آژیر خطر و ترس از موشک‌باران، شب‌هایشان را سپری کردند. این ترومای جمعی باعث شده تا ده‌ها پژوهش در خصوص عوارض روانی ناشی از جنگ منتشر شود. به نظر می‌رسد در مخالفت با جنگ، یک وفاق ملی وجود دارد.

ارکیده بهروزان، پزشک و مردم‌شناس پزشکی، در کتاب خود با عنوان “زندگی به روایت پروزاک: حافظه‌نسلی و روانپزشکی در ایران”، به بررسی تأثیرات جنگ بر سلامت روان جامعه می‌پردازد. او در این کتاب با افرادی که کودکی‌شان با جنگ ایران و عراق در دهه شصت ایران همزمان بوده، مصاحبه‌هایی انجام داده است و نهایتا به این نتیجه می‌رسد که این افراد پس از گذشت سال‌ها همچنان با عوارض پساتروما دست‌به‌گریبان هستند. مشکلات روانی آن‌ها از چارچوب‌های مرسوم پزشکی و روانپزشکی فراتر رفته و به تعریفی پیچیده‌تر و جامع‌تر از آسیب‌های جنگ نیاز دارد.

پس از پایان جنگ، جمهوری اسلامی کوشید تا ترومای جنگ را به ابزاری برای تحکیم قدرت فرهنگی و دیکتاتوری خود تبدیل کند. حکومت، مطالباتش را از زبان خانواده‌های کشته‌شدگان جنگ مطرح می‌کرد و از سال‌ها پیش تاکنون از طریق برنامه “راهیان نور”، کودکان و نوجوانان را به بازدید از مناطق جنگی می‌برد تا با این روش بر ذهن آنها نفوذ یابد. به این ترتیب، جنگ و پیامدهای آن به ابزاری تبدیل شد که جامعه ایران باید در برابر آن تسلیم می‌شد، گویی نه حکومت، بلکه مردم مسئول جنگ بودند!

اما امروز شرایط تغییر کرده است. جامعه ایران دیگر مایل نیست به‌خاطر جنگ به حکومت امتیاز بدهد و با توجه به تجربه تاریخی، آماده نیست به جنگی جدید تن دهد.

مقاومت جامعه مدنی در برابر جنگ‌طلبی جمهوری اسلامی

در شرایطی که ایران چندین دهه با تحریم‌های اقتصادی رو به رو بوده و همین الان هم دچار بحران‌های گسترده است، جامعه ایران و افکار عمومی نسبت به فشار مضاعف ناشی از جنگ نگران است.

اگرچه ایران طی سال‌های پس از جنگ با عراق، از نظر نظامی و تکنولوژیک پیشرفت‌های چشمگیری داشته و به یکی از بازیگران مهم منطقه‌ای تبدیل شده است، اما خاطره جمعی آن جنگ فرسایشی و طولانی همچنان بر ذهنیت عمومی و سیاست‌گذاری‌های نظامی تأثیرگذار است. این تجربه تلخ ممکن است باعث شود سیاست‌گذاران با احتیاط بیشتری به گزینه‌های نظامی بنگرند، به‌ویژه زمانی که با قدرتی مانند اسرائیل روبه‌رو می‌شوند که از حمایت‌های بین‌المللی و تکنولوژی‌های پیشرفته برخوردار است.

به عبارت دیگر جامعه ایران نه به لحاظ ایدئولوژیک و نه اقتصادی آمادگی ورود به جنگ جدید را ندارد.

در نهایت، پرسش اصلی این است که آیا ایران در شرایط فعلی، با چالش‌های اقتصادی، فشارهای بین‌المللی و مطالبات داخلی، توان و تمایل ورود به یک جنگ جدید را دارد؟ به‌ویژه در شرایطی که بسیاری از مردم خواهان بهبود اوضاع معیشتی و ثبات داخلی هستند و ورود به یک درگیری نظامی می‌تواند حمایت عمومی را بیش از پیش کاهش دهد. با این حال، تصمیم‌گیران سیاسی و نظامی ایران باید بین خواسته‌های ملی، الزامات امنیتی و فشارهای خارجی توازن برقرار کنند و راهی را انتخاب کنند که منافع بلندمدت کشور را تأمین کند، شاید از طریق دیپلماسی و کاهش تنش‌ها، به‌جای رویارویی نظامی.

* این یادداشت نظر نویسنده را منعکس می‌کند و الزاما بازتاب‌دهنده نظر دویچه‌وله فارسی نیست.

پس از آخرین حمله اسلام‌گرایانه در زولینگن آلمان بحث درباره سیاست مهاجرت در این کشور بالا گرفته است. در این میان آخرین آمار پناهجویان به رقم بی‌سابقه سه و نیم میلیون نفر رسیده است. این رقم تنها چهار درصد جمعیت آلمان است.بنا به آمار اداره مرکزی ثبت خارجیان در آلمان تعداد پناهجویان در این کشور در پایان نیمه اول سال میلادی جاری به سه میلیون و ۴۸۰ هزار نفر رسیده است. این رقم معادل چهار درصد جمعیت آلمان است.

این آمار شامل تمامی کسانی است که به دلایل انسانی به آلمان پناه آورده‌اند و بدون در نظر گرفتن وضعیت اقامت آنها است. از این تعداد یک میلیون و ۱۸۰ هزار نفر اوکراینی هستند.

اینترنت بدون سانسور با سایفون دویچه‌ وله

سخنگوی حزب چپ‌های آلمان در امور سیاست پناهندگی در مجلس این کشور، بوندس‌تاگ، با اشاره به اینکه تنها چهار درصد جمعیت آلمان را پناهجویان تشکیل می‌دهند، به روزنامه اوزنابروک گفته است: «با این وجود سیاستمداران دولت موسوم به چراغ راهنمایی و نیز سیاستمداران حزب دموکرات مسیحی و آلترناتیو برای آلمان می‌خواهند مردم را به این باور برسانند که این اقلیت کوچک مسئول تمام مشکلات آنهاست. این مزخرفات خطرناکی است که فقط راست افراطی را تقویت می‌کند.»

حمله زولینگن و تشدید صداهای ضد پناهجویان

در جریان حمله با چاقو به حاضران در یک جشنواره موسیقی در شهر زولینگن در شامگاه جمعه ۲۳ اوت سه نفر کشته و ۸ تن دیگر به شدت زخمی شدند. متهم این حادثه یک پناهجوی سوری ۲۶ ساله است که درخواست پناهندگی‌اش رد شده بود.

ساعاتی پس از این حمله، گروه دولت اسلامی موسوم به “داعش” مسئولیت آن را برعهده گرفت.

بیشتر بخوانید: حمله در زولینگن؛ افزایش درخواست‌ها برای اخراج پناهجویان غیرقانونی از آلمان

پس از این حادثه که چندمین حمله به شهروندان از سوی یک پناهنده در سال‌های اخیر بود، بحث‌ها بر سر سیاست مهاجرت و پناهندگی در دولت آلمان بالا گرفت. دولت ائتلافی مقررات تازه‌ای را پیشنهاد کرده از جمله سخت‌تر شدن اقامت و پناهندگی برای اسلام‌گرایانی که دست به خشونت می‌زنند. همچنین کنترل مرزهای آلمان نیز تشدید شده است. اتحاد احزاب مسیحی اما این اقدامات را ناکافی می‌داند.

امید نوری‌پور یکی از دو رهبر حزب سبزها به روزنامه گروه رسانه‌ای فونکه آلمان گفته است: «از میان دموکرات‌ها صداهایی شنیده می‌شود که مرا یاد پلاکارد راست‌های افراطی در دهه ۱۹۹۰ می‌اندازد که روی آن نوشته شده بود: افغان‌ها بیرون، سوری‌ها بیرون”. این زننده است. من از همه احزاب دموکرات می‌خواهم که به سمت اعتدال و میانه‌روی بازگردند.»

دویچه وله فارسی را در اینستاگرام دنبال کنید

این سیاستمدار متولد ایران به خصوص اتحاد احزاب مسیحی و خواسته‌های این دو حزب را مورد انتقاد قرار می‌دهد که از جمله خواهان بازگرداندن پناهجویان در مرزهای آلمان هستند. نوری‌پور که حزبش جزو دولت ائتلافی آلمان است می‌گوید: «ما همچنان آماده هستیم تا درباره پیشنهادات منطقی اتحاد دو حزب مسیحی صحبت کنیم اما تاکنون چیزی نشنیده‌ایم.»

مذاکرات دولت آلمان با احزاب اپوزیسیون دموکرات مسیحی و سوسیال مسیحی درباره سیاست مهاجرتی بدون نتیجه ماند و فریدریش مرتس رهبر حزب دموکرات مسیحی شکست این مذاکرات را اعلام کرد.

پلیس هلند از حمله یک مرد ۳۸ ساله به عابران در روتردام خبر داد. در جریان این حمله یک نفر کشته و یک نفر دیگر به شدت زخمی شد. شاهدان گفتند هنگام این حمله صدای الله اکبر شنیده‌اند. مظنون به این حمله دستگیر شده است.پلیس هلند شامگاه پنجشنبه ۲۹ شهریور (۱۹ سپتامبر) از کشته شدن یک نفر در جریان حمله با چاقو در بندر روتردام خبر داد. به گفته پلیس یک نفر دیگر هم در جریان این حمله به شدت زخمی شده است. مهاجم مظنون دستگیر شد اما درباره انگیزه او اطلاعی در دست نیست.

اینترنت بدون سانسور با سایفون دویچه‌ وله

شاهدان به پلیس گفته‌اند که صدای “الله اکبر” شنیده‌اند. این حادثه در نزدیکی پل “اراسموس” در مرکز شهر بندری روتردام رخ داد. به گفته شاهدان، یک مربی ۳۲ ساله بدن‌سازی مهاجم را خلع سلاح کرده است. او به شبکه تلویزیونی “NOS” گفت که مهاجم دو چاقوی بزرگ همراه خود داشته است.

این مربی درباره جزئیات این حادثه “وحشتناک” چنین شرح داده است: «به طور ناگهانی متوجه شدم که در پشت رستوران یک درگیری با چاقو در حال وقوع است. با یک چوب که برای ورزش استفاده می‌کنم به سمت مهاجم دویدم و او را با دو صندلی تحت کنترل قرار دادم و گرفتم.»

دولت هلند اخیرا اعلام کرد سیاست‌های پناهندگی خود را به شدت سخت‌تر خواهد کرد.

دیک شوف، نخست‌وزیر هلند گفت کشورش دیگر قادر نیست “هجوم گسترده پناهجویان” را تحمل کند.” شوف از “بحران پناهندگی” صحبت کرد و تاکید کرد که دولت این کشور به زودی سیاست‌های مهاجرت و پناهندگی را از طریق “اقدامات اضطراری” سخت‌تر خواهد کرد.

دولت ائتلافی هلند در بدو تاسیس خود از تصویب سختگیرانه‌ترین سیاست پناهندگی خبر داده بود و اعلام کرد که درخواست خارج شدن از سیاست‌های مهاجرت و پناهندگی اتحادیه اروپا را به زودی به کمیسیون این اتحادیه ارائه خواهد کرد.

موضوع پناهجویان در برخی کشورهای اروپایی اکنون به بحث‌های داغی دامن زده و سبب رشد احزاب راست‌گرا شده است. دولت ائتلافی هلند که توسط حزب ضداسلام خیرت ویلدرس رهبری می‌شود یکی از نمونه‌های آن است.

ویلدرس یکی از مشهورترین شخصیت‌های پوپولیست ضدخارجی اروپا محسوب می‌شود. او مجبور شده است از سمت نخست‌وزیری صرف نظر کند تا موافقت احزاب برای پیوستن به دولت ائتلافی را به دست آورد.

دولت جدید هلند تحت ریاست “پی‌وی‌وی”، حزب ناسیونالیست خیرت ویلدرساخیرا وضعیت بحران ملی” برای معضل پناهندگی اعلام کرد تا به دولت امکان دهد اقداماتی را برای مهار مهاجرت بدون موافقت پارلمان انجام دهد.

دولت ائتلافی هلند اکنون قصد دارد قوانین مربوط به پیوستن خانواده‌های پناهجویان را نیز سخت‌تر کند. ماری فابر، وزیر مهاجرت و پناهندگی گفته است دولت هلند نیز مانند دانمارک و مجارستان به کمیسیون اتحادیه اروپا اطلاع داده است که دیگر به قوانین مهاجرتی اتحادیه اروپا متعهد نخواهد بود.

دویچه وله فارسی را در اینستاگرام دنبال کنید

سخنگوی کمیسیون اتحادیه اروپا اما در بروکسل گفت که قوانین مهاجرت اتحادیه همچنان برای هلند الزام‌آور است و هیچ تغییری فوری پیش‌بینی نمی‌شود.