نیروهای مسلح اسرائیل از طریق شبکه‌های توییتر و تلگرام اعلام کردند که این وقفه از ساعت ۸ صبح تا ۷ بعد از ظهر اعمال می‌شود تا امکان تحویل حجم بیشتری از تجهیزات امدادی را فراهم کند. گفته می‌شود این وقفه مربوط به مسیری است که از گذرگاه مرزی کرم شالوم آغاز و به خیابان صلاح‌الدین و سپس به سمت شمال منتهی می‌شود می‌باشد. این تصمیم پس از مشورت با سازمان ملل و سایر سازمان‌ها اتخاذ شده است.

اینترنت بدون سانسور با سایفون دویچه‌ وله

سازمان اسرائیلی “کوگات” که بر توزیع کمک‌ها در نوار غزه نظارت می‌کند، اعلام کرد که این مسیر جریان کمک‌ها را به دیگر بخش‌های نوار غزه از جمله خان یونس، مواصی و نوار مرکزی غزه افزایش می‌دهد.

“اظهارات متناقض”

بر اساس گزارش کریستیان لیمپرت، خبرنگار شبکه اول تلویزیون آلمان از تل آویو “اظهارات متناقضی در مورد این آتش‌بس‌های تاکتیکی وجود دارد”. رسانه‌های اسرائیلی گزارش دادند که یوآو گالانت، وزیر دفاع اسرائیل، این طرح ارتش را نه بازبینی و نه تایید کرده است. او از اعلام زمان این خبر ناراحت بود، به ویژه از زمانی که ارتش اعلام کرد در آخر هفته در مجموع یازده سرباز اسرائیلی در نوار غزه کشته شده‌اند.

بنیامین نتانیاهو، نخست‌وزیر اسرائیل نیز از این طرح بی‌خبر بوده و خواستار توضیح از سوی ارتش شده است. لیمپرت گفت: «در حال حاضر، نمی‌توان تصور کرد که واقعاً یک آتش‌بس تاکتیکی در مقیاس وسیع وجود داشته باشد.»

انتقاد جناح راست افراطی

به دنبال انتقاد راست‌گرایان افراطی در دولت نخست‌وزیر نتانیاهو که مخالف توقف جنگ هستند، ارتش اعلام کرد که هیچ وقفه‌ای در جنگ در بقیه مناطق جنوبی نوار غزه وجود نخواهد داشت و به طور کلی هیچ تغییری در کمک‌های وارداتی ایجاد نخواهد شد. لیمپرت گفت، ارتش اسرائیل به وضوح می‌گوید که هیچ تغییری در استراتژی در جنوب نوار غزه وجود ندارد.

بیشتر بخوانید: پاسخ به طرح آمریکا؛ خواست حماس برای تغییر در برنامه آتش‌بس

اعلامیه ارتش با مخالفت شدید سیاستمداران راستگرای افراطی مواجه شد. ایتامار بن گویر، وزیر پلیس و امور امنیت ملی در پلتفرم اکس نوشت، هرکس که این تصمیم را گرفته “در حالی که بهترین سربازان ما در جنگ به خاک می‌افتند”، “احمق و نادان هستند و نباید در پست خود باقی بماند”.

بزالل اسموتریچ، وزیر دارایی اسرائیل که از راست‌گرایان افراطی است، نوشت: «کمک‌های بشردوستانه که همچنان به حماس سرازیر می‌شود، حماس را در قدرت نگه می‌دارد و موفقیت‌های ما را در جنگ پایمال می‌کند.»

بیشتر بخوانید: سنتکام از انهدام قایق، پهپاد و سامانه‌های راداری حوثی‌ها خبر داد

به گفته ارتش، هشت سرباز اسرائیلی در درگیری روز شنبه در رفح در مرز با مصر کشته شدند. حماس پیشتر اعلام کرده بود که در حمله به یک خودروی حمل نیرو در رفح، چند سرباز اسرائیلی را کشته و زخمی کرده است.

وضعیت فاجعه بار مردم غزه

وضعیت بشردوستانه در سرزمین فلسطین فاجعه‌بار است. هزاران نفر دسترسی به آب آشامیدنی و غذای کافی ندارند و شمار زیادی از کودکان از سوء تغذیه حاد رنج می‌برند.

برنامه جهانی غذا (WFP) پیش از این هشدار داده است که مردمان ساکن بخش جنوبی نوار غزه که تحت کنترل سازمان تروریستی اسلام گرا است، ممکن است به زودی در همان وضعیت فاجعه‌بار گرسنگی دچار شوند که ساکنان مناطق شمالی از آن رنج می‌برند.

بیشتر بخوانید: مجموعه مطالب درباره جنگ در خاورمیانه

کارل اسکائو، معاون مدیر برنامه جهانی غذا، روز جمعه پس از بازدید دو روزه از این منطقه گفت: «وضعیت در جنوب غزه به سرعت رو به وخامت است.»

یک میلیون نفر از رفح آواره شده‌اند

حدود یک میلیون نفر از شهر رفح در مرز با مصر آواره شده‌اند و در گرمای شدید تابستان به یک منطقه پرازدحام در امتداد ساحل کوچ کرده‌اند. اسکاو گفت که در بخش شمالی غزه، عرضه کالاهای کمکی تا حدودی بهبود یافته است. با این حال، توزیع مواد غذایی تضمین نشده و پایدار نیست.

دویچه وله فارسی را در اینستاگرام دنبال کنید

جنگ در خاورمیانه با حمله بزرگ حماس به اسرائیل در ۷ اکتبر آغاز شد که بر اساس آمار اسرائیل، جنگجویان اسلام‌گرا ۱۱۹۴ نفر را کشتند و ۲۵۱ نفر را به عنوان گروگان ربودند و به نوار غزه منتقل کردند. اسرائیل در پاسخ به این حمله، عملیات نظامی گسترده‌ای را در سراسر نوار غزه آغاز کرد. بر اساس گزارش وزارت بهداشت تحت کنترل حماس تا کنون بیش از ۳۷ هزار و ۲۹۰ نفر کشته شده‌اند. این آمار حماس به طور مستقل قابل تأیید نیست.

اشتوبگن به شبکه تحریریه آلمان گفته است که حمایت از اوکراین و پرداخت هزینه‌های اجتماعی به اوکراینی‌هایی که از خدمت سربازی فرار کردند رویکرد اشتباهی است و این دو موضوع به هم نمی‌خورند.

اینترنت بدون سانسور با سایفون دویچه‌ وله

وزیر امور داخلی ایالت براندنبورگ همچنین انتقاد کرده است که تصمیم برای پرداخت فوری مزایای اجتماعی شهروندان به جنگ‌زدگان اوکراینی یک اشتباه اساسی بوده و دولت باید هرچه سریع‌تر در مورد تغییر رویکرد خود تجدید نظر کند.

بیشتر بخوانید: کنفرانس صلح اوکراین؛ عدم اتفاق‌نظر کامل در سند نهایی

اشتوبگن ریاست کنفرانس وزرای امور داخلی ایالت‌های آلمان (IMK) را نیز برعهده دارد. این کنفرانس قرار است از روز چهارشنبه ۱۹ ژوئن تا جمعه ۲۲ ژوئن در پوتسدام برگزار شود.

یوآخیم هرمان، وزیر امور داخلی ایالت بایرن هم اعلام کرده است که او قصد دارد در مورد پرداخت پول شهروندی به اوکراینی‌ها در نشست وزرای امور داخلی ایالت‌ها صحبت کند.

هرمان قبلا در ماه مه ۲۰۲۴ گفته بود که حداقل کاری که می‌توان انجام داد این است که به مردانی که در واقع موظف به انجام خدمت سربازی در اوکراین هستند نباید “پول شهروندی” داد.

رسانه‌های آلمان گزارش می‌دهند که حدود ۷۰ درصد از اوکراینی‌ها بیکارند و هنوز در دوره‌های زبان آلمانی شرکت می‌کنند یا در دوره‌های مختلف آموزش می‌بینند.

بیشتر بخوانید: چرا در آلمان شمار کمی از پناهندگان اوکراینی شاغل هستند؟

علاوه بر این، حدود ۸۰ درصد از جنگ‌زدگان را زنان تشکیل می‌دهند، زیرا اکثر مردان به دلیل خدمت سربازی اجباری مجبورند در اوکراین بمانند. این زنان اغلب از کودکان یا اقوام و یا نزدیکان مسن خود مراقبت می‌کنند و به این موضوع استرس روحی ناشی از جنگ ویران‌گر روسیه را نیز باید اضافه کرد.

بیشتر بخوانید: موج عظیم پناهجویی؛ چالش بزرگ دولت آلمان

طبق قوانین اتحادیه اروپا، اوکراینی ها مجبور نیستند در آلمان درخواست پناهندگی بدهند. حدود ۷۰۰ هزار اوکراینی از “مزایای شهروندی” برخوردارند.

دویچه وله فارسی را در اینستاگرام دنبال کنید

بر اساس گزارش موسسه تحقیقات بازار کار و اشتغال‌زایی (IAB) که اخیرا منتشر شده، چشم‌انداز اشتغال جنگ‌زدگان اوکراینی در بازار کار آلمان در میان مدت مثبت ارزیابی می‌شود. این امر به دلیل برنامه‌های حمایتی متعدد از اوکراینی‌هاست که یافتن شغل مناسب را برای آنان سهل‌تر و ارتباط با مراکز کاریابی را نیز بیشتر کرده است.

نخست، کلامی درباره شگفتی‌های محاکمه حميد نوری که نه تنها رخدادی استثنایی در تاريخ معاصر ايران است، بلکه برگی زرين به تاريخ دادخواهی می‌افزايد: وقتی در مردادماه ۱۴۰۰ (آگوست ۲۰۲۱) اين دادگاه در استهکلم گشايش يافت، بيشتر از سه دهه از قتل دسته‌جمعی زندانيان سياسی در تابستان ۶۷ می‌گذشت. جمهوری اسلامی اين جنايت بزرگ را در اختفای کامل انجام داده بود و همه جناح‌هايش از اصول‌گرا تا اصلاح‌طلب خط قرمز سکوت در اين باره را به جد پی می‌گرفتند.

تنها خانواده‌های قربانيان و دادخواهان تبعيدی تلاش می‌کردند اين سکوت سنگين را بشکنند. به همت زندانیان از بند رسته‌ای که قلم برداشتند و سخن گفتند، و نيز مدافعان حقوق بشر و پژوهشگرانی چند، پرونده سرکوب‌های سياسی در دهه شصت و کشتار ۶۷ همواره باز بود و بر برگ‌های آن افزوده می‌شد. عاقبت در دهه هشتاد، در متن اعتراضات جنبش سبز، آمران و همدستان اين سرکوب‌ها در برابر پرسش‌های نسل جوان قرار گرفتند.

اینترنت بدون سانسور با سایفون دویچه‌ وله

پاسخ حاکمان چه بود؟ يک پروپاگاندای تهاجمی برای وارونه کردن واقعيت و عوض کردن جای قربانی و جلاد. در سال ۹۶ (۲۰۱۷) اين سخن خامنه‌ای که «دهه شصت يک دهه مظلوم است» فشرده اين استراتژی را بيان می‌کرد. در پروپاگاندای رژيم، کشتار جمعی زندانيان سياسی در سال ۶۷، که نقطه اوج سرکوب سياسی دهه شصت است، بدل به يک واکنش “مشروع” در برابر حمله نظامی سازمان مجاهدين خلق در برهه پايانی جنگ ايران و عراق می‌شد. موفق‌ترين آثار تبليغاتی نظام، فيلم‌هایی نظير “ماجرای نيمروز”، اين سناريو را با مهارت تمام ساخت و پرداخت می‌کردند و به خورد مردم می‌دادند. اما در جريان محاکمه حميد نوری، يکی از کارگزاران اين کشتار، رشته‌های اين پروپاگاندا به دست و پای حاکمان پيچيد و بر زمين‌شان زد.

دادستان‌های سختکوش و درستکار، با تکيه بر استدلال‌های خود حاکمان، واکنش به اصطلاح مشروع آنان را به مثابه “جنايت جنگی” مورد نظر قرار دادند و در همان حال قتل زندانيان وابسته به گروه‌های چپ را موضوع قضاوت ساختند. بر اين پايه، محاکمه حميد نوری موفق شد پرونده کشتار ۶۷ را پی بگيرد و جايگاه جلاد و قربانی را تمايز بخشد.

اينچنين، دادگاه حميد نوری به مکانی بی‌نظير برای جدال حقيقت و دروغ بدل شد. اين گزاره نه يک جمله‌سازی است و نه تن به اما و اگر می‌دهد. واقعيت غير قابل انکار آن است که اين دادگاه در شرايطی تحقق يافته که حاکمان در مسند قدرت‌اند و اراده جنايتکارانه‌شان برای مدفون کردن حقايق هيچ کاستی نپذيرفته است. آنچه چنين رخدادی را ميسر کرده، تنها و تنها اراده خلل‌ناپذير دادخواهی است. سخن از آن پايداری است که ايرج مصداقی و يارانش، زندانیان سياسی جان به در برده از کشتار را به پيش راند تا رؤیای به محکمه کشانيدن جنايتکاران را از سر بيرون نکنند و نهايتا با دستگيری حميد نوری آن را ميسر سازند. همين عزم راسخ، انگيزه ده‌ها تن از بازماندگان کشتار ۶۷ و خانواده‌های قربانيان بود که در اين دادگاه حضور يافتند و شهادت دادند.

دویچه وله فارسی را در اینستاگرام دنبال کنید

بی‌گمان اين جدال سهمگين بدون همت عالی دستگاه قضایی سوئد به پيروزی نمی‌رسيد. چه تجربه شگفتی بود اين دادگاه که بر پايه دستاوردهای حقوق بين‌الملل در زمينه دادخواهی و با رعايت همه اصول دمکراتيک و از آن‌جمله در نظر گرفتن همه حقوق متهم برگزار شد. کردار دادستان‌ها وقاضيان و آن وکيلانی که تن به تطميع ندادند، بسيار آموختنی‌ها دارد که بايد به تفصيل و از زوايای متفاوت بدان پرداخت. در اين مقال تنها بدين بسنده می‌کنم که صدور حکم محکوميت حميد نوری و تأیيد آن در دادگاه تجديدنظر با قاطعيت نشان داد که دستگاه عدالت می‌تواند فسادناپذير باشد و برای پيش‌برد دادخواهی تن به فشارهای سياسی ندهد؛ امری که فقط با استقلال قوا در چهارچوب اصول دمکراتيک امکان وجود می‌يابد.

همين شاخصه بود که اقدامات جدی و پيگير سران جمهوری اسلامی برای جلوگيری از محکوميت حميد نوری را با شکست روبه‌رو کرد. هدف اينان، نه نجات نوری از چنگال عدالت، بلکه پيشگيری از به جريان افتادن پرونده جناياتی بود که سال‌هاست به زور سرکوب و سانسور بسته نگاه داشته‌اند. هر حيله که توانستند به کار بردند و نتوانستند موفق شوند. دادگاه حميد نوری اين پرونده را گشود و رابطه تنگاتنگ اعمال متهم را با نظام حاکم که اقتدارش با کشتار پابرجاست نشان داد؛ رابطه‌ای که نام‌های امثال ابراهیم رئيسی که در زمان برگزاری دادگاه در مقام رياست جمهوری نظام بود، و مصطفی پورمحمدی، کانديدای امروزين اين مقام، بر آن مهر می‌زند. هر دو از اعضای کميسيون مرگ بودند که اجرای فتوای خمينی برای قتل عام زندانيان سياسی را مديريت می‌کرد و حميد نوری در زمره کارگزارانش بود. روشن است که محکوميت حميد نوری انگشت اتهام را سوی نظام جمهوری اسلامی می‌گيرد.

بیشتر بخوانید: محاکمه حميد نوری؛ آموزه‌های عدالت دموکراتیک برای امروز و فردای ايران

اينک، استرداد حميد نوری به رئيسانش، پس از نزديک به پنج سال حبس، نه تنها اين حکم محکوميت را باطل نمی‌کند و از اهميت آن نمی‌کاهد، بلکه به روشنی نشان می‌دهد که جمهوری اسلامی تنها زمانی توانسته به بازيافتن کارگزار جناياتش موفق شود که دستگاه عدالت کارش را به پايان برده و مقامات سياسی ميدان‌دار گشته‌اند؛ سياسیونی که عدالت را فدای مصلحت‌های سياسی کوتاه‌مدت کرده‌اند.

روشن است که سياست گروگان‌گيری جمهوری اسلامی در چنين فضایی کاربرد دارد. اين هم نکته ناشناخته‌ای نيست که در سياست خارجی دمکراسی‌های غربی نيز ارزش‌های جهانشمول حقوق بشر جايگاه شايسته‌ای ندارد. اين شرايط تاثير جدی در روند مبارزه برای دادخواهی دارد و تامل در آن از ضروريات امروز است. تجربه ارزشمند محاکمه حميد نوری، به شرط جدی گرفته شدن، محملی بی‌بديل برای چنين تاملی است. دريغ که کنش‌گران دادخواهی و رسانه‌ها، از آن جمله در ميان ايرانی‌ها، آنچنان که بايد و شايد به اين تجربه نپرداخته‌اند.

* این یادداشت نظر نویسنده را منعکس می‌کند و الزاما بازتاب‌دهنده نظر دویچه‌وله فارسی نیست.

اینترنت بدون سانسور با سایفون دویچه‌ وله

فریتزل متهم به قتل، تجاوز، برده‌داری و آزار جسمی و روانی دختر خود و هفت فرزندی است که دخترش از او به دنیا آورده است.

بیشتر بخوانید: آغاز محاکمه‌ی “دیو انسان نما” در اتریش

دادگاه اتریش ۱۵ سال پس از محاکمه فریتزل هفته پیش تصمیم گرفت برای این مرد ۸۹ ساله قیم تعیین کند.

روانپزشک دادگاه در گزارش خود تائید کرده است که فریتزل “به دلیل کاهش شدید قدرت مغز و توهمات فزاینده‌اش” دیگر نمی‌تواند زندگی مستقلی داشته باشد.

قضات دادگاه منطقه‌ای کرمس حدود یک ماه پیش تصمیم گرفته بودند که فریتزل می‌تواند از زندان روانپزشکی به زندان عادی منتقل شود. به گفته روانپزشکان این زندانی از زوال عقل پیشرفته رنج می‌برد و از نظر جسمی ناتوان شده و اختلال شخصیتی پیدا کرده است.

قضات تصمیم گرفتند که انتقال مشروط او به زندان عادی به آزادی او ختم نشود. اگرچه فریتزل دیگر فردی خطرناک محسوب نمی‌شود با این حال اما هنوز پرسش مربوط به امکان تکرار جنایت، بی‌پاسخ مانده است.

دادگاه جوزف فریتزل که “دیو ‌انسان نما” نام گرفته بود را محاکمه کرد. کارشناس دادگاه در آن زمان استدلال کرده بود که او خواهان قدرت بر یک زن و در دسترس بودن او در هر زمان بوده است.

شرح حال جوزف فریتزل “هیولای انسان‌نما”

جوزف فریتزل ۳۹ سال پیش، الیزابت دختر ۱۹ ساله‌ی ‌خود را بی‌هوش و سپس در زیرزمین خانه محبوس کرد. الیزابت چندی بعد به اجبار پدر نامه‌ای نوشت و از والدین خود خواست که دنبال او نگردند. فریتزل این نامه را به آدرس خود پست کرد و سال‌ها چنین وانمود که هرگز خبری از دخترش ندارد.

این جنایت زمانی فاش شد که جوزف فریتزل مجبور شد یکی از فرزندان الیزابت را بی‌هوش به بیمارستان منتقل کند. مقامات بیمارستان خواستار حضور مادر فرزند شدند. بدین ترتیب الیزابت و فرزندانش سرانجام از زیرزمینی که در آن “محبوس” شده بودند، رهایی یافتند.

این ماجرا بازتاب گسترده‌ای در سراسر جهان داشت و مردم اتریش را شوکه کرد.

دویچه وله فارسی را در اینستاگرام دنبال کنید

فریتزل در سال ۲۰۰۹ به حبس ابد محکوم شد. اتهامات او از جمله تجاوز، برده‌داری و آزار جسمی و روانی دختر خود و هفت فرزندش اعلام شده بود.

اینترنت بدون سانسور با سایفون دویچه‌ وله

در این کنفرانس ۸۰ کشور از ۹۳ کشور شرکت‌کننده توافق داشتند که “تمامیت ارضی” اوکراین باید مبنای یک توافق صلح باشد. در بیانیه نهایی گفته شده که روسیه مسئول جنگ در اوکراین است که رنج و ویرانی عظیم انسانی را به همراه داشته است.

ازجمله کشورهای برزیل، عربستان سعودی، هند، آفریقای جنوبی، تایلند، اندونزی و امارات متحده عربی مایل به امضای این سند نبودند. برخی از کشورهای گروه موسوم به بریکس به همکاری و حفظ روابط دوستانه خود با روسیه، به‌رغم حمله این کشور به اوکراین، ادامه می‌دهند.

بیشتر بخوانید: مجموعه مطالب درباره جنگ در اوکراین

در پیش‌نویس بیانیه نهایی در واقع مواضع این کشورها در نظر گرفته شده است. از این رو، این بیانیه با صراحت روسیه را به دلیل حمله‌اش محکوم نمی‌کند.

“سیگنال به مردم اوکراین”

به گفته کارل نهامر، صدراعظم اتریش، نپذیرفتن دولت‌ها در مورد بعضی عبارت‌ها، مربوط به ظرافت‌های دیپلماتیک مانند کاربست برخی کلمات است. نهامر گفت که موضع پایه‌ای اما تحت تأثیر این موضوع قرار نداشته است: «بنابراین اگر همه الان امضا نکنند، چندان نگران نیستم.»

شرکت‌کنندگان تمایل خود را به برگزاری کنفرانس بعدی در مورد صلح اوکراین ابراز کرده‌اند. اما هنوز خیلی زود است بگوییم که فرمت آن چگونه خواهد بود و آیا روسیه می‌تواند در آن شرکت کند. احتمال داده می‌شود که کنفرانس بعدی صلح اوکراین پس از انتخابات در ایالات متحده آمریکا برگزار شود.

بیشتر بخوانید: تاکید آلمان بر مشارکت روسیه در نشست‌های آتی اوکراین

ویولا آمهرد، رئیس‌جمهوری فدرال سوئیس بیانیه نهایی را به عنوان “یک سیگنال روشن برای مردم در اوکراین و به همه کسانی که مستقیماً متأثر از جنگ بوده‌اند” تفسیر کرد و افزود: «اراده بخش بزرگی از جامعه جهانی در راستای ایجاد یک تغییر است.»

“در مسیر خوبی هستیم”

ولودیمیر زلنسکی، رئیس‌جمهوری اوکراین، در روز اول این نشست، از آن به عنوان یک موفقیت تقدیر کرد و گفت: «این موفقیت مشترک همه کسانی است که معتقدند یک جهان متحد، ملت‌های متحد، از هر متجاوزی قوی‌تر هستند.» وی در پایان به شرکت‌کنندگان گفت که اکنون به نتایج سریع امیدوار است.

به گفته دیمیترو کولبا، وزیر خارجه اوکراین، این کنفرانس در مجموع پیشرفت‌هایی به همراه داشت و افزود “ما در مسیر خوبی هستیم”. او گفت که سند نهایی کامل و “متوازن” بوده است.

کولبا تاکید کرد که اوکراین به روسیه اجازه نخواهد داد با زبان یک “اولتیماتوم‌دهنده” صحبت کند. پیش از آغاز کنفرانس اوکراین، ولادیمیر پوتین، رئیس‌جمهوری روسیه شرایطی را برای مذاکرات صلح با دولت کی‌یف تعیین کرده بود. اکثریت شرکت‌کننده گفته‌اند که شروط “دیکته شده” روسیه به معنای “تسلیم” اوکراین است و قابل قبول نیست.

بیشتر بخوانید: اوکراین و ناتو پیشنهاد “پایان جنگ” پوتین را رد کردند

چگونه باید با روسیه برخورد کرد؟

اولاف شولتس، صدراعظم آلمان گفت که این کنفرانس می‌خواند تلاش کند تا چارچوب و نقشه راه برای صلح عادلانه، پایدار و همه جانبه در اوکراین پیدا کند. برخی از نمایندگان کشورها از دعوت نشدن روسیه به کنفرانس انتقاد کردند.

دویچه وله فارسی را در اینستاگرام دنبال کنید

صدراعظم آلمان همچنین گفت، درست است که صلح در اوکراین بدون مشارکت روسیه محقق نمی‌شود. شاهزاده فیصل بن فرحان آل سعود، وزیر امور خارجه عربستان سعودی گفت که مذاکرات معتبر مستلزم سازش‌های دشوار است. عربستان سعودی یا ترکیه، بعنوان میزبان‌های احتمالی کنفرانس بعدی در نظر گرفته شده‌اند.

هدف این کنفرانس آغاز یک روند صلح بود که روسیه نیز باید در درازمدت به آن بپیوندد. مسکو این بار دعوت نشد و هیچ تمایلی نیز برای مشارکت ابراز نکرد.

به گفته پلیس، مردی با کلنگ و یک وسیله آتش‌زا ماموران پلیس را مورد تهدید قرار داد. در پی آن نیروهای عملیاتی پلیس برای متوقف کردن فرد مهاجم مجبور به استفاده از سلاح گرم شدند و او را مجروح کردند. بنا به ارزیابی نیروی‌های تحقیق، او یک مجرم یک‌نفره بوده است.

اینترنت بدون سانسور با سایفون دویچه‌ وله

روزنامه “هامبورگر مورگن‌پست” گزارش داد که مجرم، در حالی که فریاد می‌زد، به طور هدفمند به سمت گروهی از مردم هجوم برد. ویدئوهای اینترنتی نیز این وضعیت را تأیید می‌کنند.

سخنگوی پلیس به خبرگزاری آلمان گفت که این مرد از یک میکده در خیابان “زیلبرزاک‌اشتراسه” بیرون آمده بود. او ابزاری در دست داشت، نوعی کلنگ نوک‌تیز، و آن را “به صورت تهدیدآمیزی” به سمت مأموران پلیس نشانه رفت. از او خواسته شد که ابزار را زمین بگذارد. علاوه بر این، یک کوکتل مولوتف هم در دست داشت. سخنگوی پلیس افزود، پس از آن‌که “او به این وضعیت تهدیدآمیز خود ادامه داد” مأموران اقدام به تیراندازی کردند.

بیشتر بخوانید: جلوگیری از ورود صدها تن به آلمان همزمان با برگزاری جام ملت‌های اروپا

روزنامه “بیلد” پیش‌تر از این حادثه خبر داده بود. بر اساس این گزارش، ماموران حاضر در محل ابتدا از اسپری فلفل و سپس از سلاح گرم علیه مهاجم استفاده کردند. به گزارش “هامبورگر مورگن‌پست”، در یک ویدیو دست‌کم صدای شش تیر شنیده می‌شود. سخنگوی پلیس گفت که این مرد از ناحیه پا مورد اصابت قرار گرفته و تحت درمان پزشکی است.

جزئیات بیشتری از این حادثه هنوز اعلام نشده استا. “سرويس خبر وزرشی” (SID) اعلام کرد که “بر اساس اطلاعات فعلی” اين حادثه ارتباطی به بازی فوتبال هلند و لهستان در جام ملت‌های اروپا ندارد. این بازی قرار است امروز یکشنبه، ساعت ۱۵ به وقت اروپای مرکزی آغاز شود.

بیشتر بخوانید: تحقیقات پلیس آلمان درباره حمله یک مهاجر به مهمانی خصوصی

طرفداران فوتبال برای تماشای بازی در محوطه “هایلیگن‌گایس‌فلد” در نزدیکی “رپربان” تجمع می‌کنند. پلیس بعد از ظهر در پلتفرم ایکس نوشت که این محوطه تحت مراقبت کامل است و به خوبی آن محافظت می‌شود.

دویچه وله فارسی را در اینستاگرام دنبال کنید

اندکی پیش از این حادثه، ده‌ها هزار هوادار هلندی به مناسبت بازی قهرمانی اروپا میان هلند و لهستان در سنت پائولی راهپیمایی کرده بودند. یک سخنگوی پلیس گفت: راهپیمایی هواداران هلندی در شهر قبل از این رویداد به پایان رسیده بود.

اینترنت بدون سانسور با سایفون دویچه‌ وله

به گفته مقامات روسیه، دو گروگان بدون هیچ آسیبی آزاد شده‌اند. در رسانه‌های روسیه ویوئویی ضبط شده از یک تیراندازی انتشار یافته است.

گروگان گیران از قرار معلوم تروریست‌های داعش بوده‌اند. در ویدئویی که در رسانه‌ها منتشر شد، آنها گفته‌اند که به این جریان تروریستی تعلق دارند. سه نفر از این افراد به دلیل تلاش برای بمب‌گذاری در حبس به سر می‌بردند. به گزارش خبرگزاری دولتی تاس، این گروگان‌گیری از ماه‌ها پیش تدارک دیده شده بود.

این افراد که به چاقو و تبرهای آتشنشانی مسلح بودند، خواستار فرار خود در قبال آزادی گروگان‌ها شده بودند. آنها در ساعات صبح پنجره‌های میله‌دار بلوک سلول خود را تخریب کردند و سپس به اتاق‌های کشیک نگهبانان راه پیدا یافتند.

دویچه وله فارسی را در اینستاگرام دنبال کنید

خبرگزاری اینترفاکس گزارش داد که زندانیان خواستار خودرو و عبور آزاد شده بودند. یکی از گروگان‌گیران در شبکه‌های اجتماعی نشان داده شد که چاقو را در کنار یکی از گروگان‌ها تکان می‌دهد. زندانی گروگان‌گیر یک پیشانی‌بند با نشانی که داعش از آن استفاده می‌کند بر سر داشت.

حملات داعش در روسیه

در روسیه حملات متعددی صورت گرفته که داعش آن‌ها را به خود نسبت داده است. در ماه مارس سال جاری، دست کم ۱۴۴نفر در حمله به سالن کنسرت در نزدیکی مسکو کشته و صدها نفر دیگر زخمی شدند.

بیشتر بخوانید: آمریکا مستقیما به مسکو در مورد حمله به کروکاس هشدار داده بود

در رابطه با این حمله بیش از ۲۰ مظنون دستگیر شدند، از جمله چهار نفر که از جمهوری شوروی سابق تاجیکستان آمده‌اند.

علاوه بر این، جلوی ورود ۹۰۰ نفر نیز که از هفتم تا ۱۳ ژوئن تلاش داشتند به این کشور سفر کنند گرفته شده است.

نانسی فزر، وزیر کشور آلمان در گفت‌وگو با روزنامه “بیلد ام زونتاگ” اعلام کرد، ۱۷۳ قرار بازداشت نیز اجرا شده است. او هدف از این اقدامات را شناسایی زودهنگام افراد آشوبگر و مستعد ارتکاب خشونت و جرم و جلوگیری از ورود آنان خوانده است.

اینترنت بدون سانسور با سایفون دویچه‌ وله

به گفته او، همچنین ۱۹ مورد ارتکاب جرم با انگیزه سیاسی و ۳۴ قاچاقچی شناسایی و بازداشت شده‌اند.

کنترل‌ها به مرزهای دانمارک، فرانسه، بلژیک، هلند و لوکزامبورگ نیز گسترش یافته که پیش از این کنترلی در آن صورت نمی‌گرفت.

علاوه بر این مسافران حوزه شنگن نیز در فرودگاه‌ها و بنادر کنترل شده‌اند.

دویچه وله فارسی را در اینستاگرام دنبال کنید

حضور بی‌سابقه پلیس

در این روزها آلمان بزرگ‌ترین حضور ماموران پلیس را تجربه می‌کند. ۲۲هزار مأمور پلیس فدرال وظیفه تأمین امنیت را در طول مسابقات قهرمانی جام ملت‌های اروپا بر عهده گرفته‌اند.

نانسی فزر می‌گوید، آن‌ها از مرزها، فرودگاه‌ها و مسیرهای ریلی حفاظت خواهند کرد. کنترل‌ها تا ۱۹ ژوئیه، چند روز پس از فینال مسابقات در ۱۴ ژوئیه ادامه خواهد یافت.

در اواخر ماه مه وزارت کشور آلمان اعلام کرد، کنترل‌هایی که از اول سال در مرز با لهستان، جمهوری چک و سوئيس شروع شده بود برای شش ماه تمدید شده است. دلیل این کار مبارزه با قاچاق و محدود کردن مهاجرت غیرقانونی خوانده شد.

بیش‌تر بخوانید: آلمان در تب مسابقات فوتبال جام ملت‌های اروپا ۲۰۲۴

افزایش مهاجرت غیرقانونی از مسیر بلاروس

مهاجرت غیرقانونی از طریق مرزهای لهستان و جمهوری چک که به مسیر بلاروس معروف است افزایش یافته است.

پلیس فدرال آلمان می‌گوید، از شروع ژانویه تا انتهای ماه مه ۲هزار و ۲۱۵ مورد مهاجرت غیرقانونی از این مسیر ثبت شده است. در ماه‌های ژانویه و فوریه این تعداد به‌ترتیب ۲۶ و ۲۵ بود و در مارس به ۴۱۲ مورد رسید و در ماه‌های آوریل و مه نیز بر اساس آمار فعلی، به‌ترتیب برابر با ۸۶۱ و ۸۹۱ مورد شد.

به گفته محافل سیاسی آلمان اعزام پناهجویان به کشورهای متحد اوکراین بخشی از “جنگ پنهان” روسیه و بلاروس علیه کشورهای عضو ناتو واتحادیه اروپا است.

از شروع سال جدید تا کنون در ایالت براندنبورگ یک‌هزار و ۲۱، در زاکسن ۸۶۷ و در ایالت مکلن‌بورگ ۳۲۷ مورد ورود غیرقانونی به ثبت رسید.

با این حال این شمار نسبت به سال قبل کم‌تر است. در سال ۲۰۲۳ پلیس تا پایان ماه مه شمار مهاجرت غیرقانونی از مسیر بلاروس را بیش از ۶هزار مورد اعلام کرد.

لهستان و اتحادیه اروپا نیز روسیه و بلاروس را متهم می‌کنند که مردم مناطق بحران‌زده را از سال ۲۰۲۱ به‌عمد با صدور ویزا یا فراهم کردن تدارکات به این سو سوق می‌دهند تا غیرقانونی وارد حریم اتحادیه اروپا شوند.

لهستان در مرزهای خود با کشورهای عضو اتحادیه اروپا حصارهای مرزی پنج و نیم متری بنا کرده اما باز هم پلیس مرزی این کشور می‌گوید، عده‌ای تلاش می‌کنند بر این سد فائق آمده و غیرقانونی وارد این کشور شوند.

از شروع سال ۲۰۲۴ تا کنون ۱۶هزار و ۵۰۰ مورد تلاش‌های این‌چنینی برای ورود غیرقانونی ثبت شده که این مقدار در مدت مشابه در سال ۲۰۲۳ برابر با ۱۱هزار و ۲۰۰ مورد بود.

در جمهوری اسلامی دشمن در شمار واژگانی‌ست که فراوان شنیده می‌شود. از سخنرانی‌های دیروز خمینی تا سخنان امروز خامنه‌ای، همه‌جا صحبت از دشمن است. عمر این حکومت هیچ‌گاه بدون دشمن طی نشده است. پنداری دشمن همزاد آن بوده و هم‌چنان همراه او خواهد ماند.

دشمن در تمامی این سال‌ها به جمهوری اسلامی امکان داده است تا بتواند خود را از موقعیت‌های دشواری که بدان گرفتار آمده، برهاند. در واقع بنیان‌گذاران حکومت استقرار جامعه‌ای آرمانی را به مردم نوید داده بودند که برای رسیدن به آن توانستند توده مردم را برای مقابله با رژیم شاه به خیابان‌ها بکشانند. رسیدن به آن آرزوها و ایده‌آل‌ها ممکن نبود و نشد، پس خلق را با پدیده دشمن فریفتند و دستیابی به آن وعده‌های آرمانی را به زمانی واگذاشتند که مخالفان یعنی دشمنان را از میان بردارند. دشمن‌تراشی حاصل چنین موقعیتی بود. تبلیغات رژیم چنین می‌نمایاند که اگر دشمن نبود، راه سعادت و رسیدن به آن باز می‌بود و می‌شد از فلاکت موجود رها شد.

اینترنت بدون سانسور با سایفون دویچه‌ وله

دشمن اما در تمامی عرصه‌ها حضوری فعالانه داشت؛ داخلی و خارجی. دشمن خارجی از همان آغاز “امپریالیسم آمریکا” بود و “غرب جهان‌خوار”. در عرصه داخلی نیز عامل اصلی وضع نابسامان کشور شخص شاه بود.

شاه رفت و جمهوری اسلامی جایگزین آن شد. وضع کشور اما بدتر شد. این‌بار گروه‌های “ضدانقلاب” جای شاه را گرفتند و “دشمن” شدند. دشمن جمهوری اسلامی در ادارات، مدارس، دانشگاه‌ها، کارخانه‌ها، و در یک کلام همه‌جا حضور داشت. پس انقلاب فرهنگی آغاز شد تا دشمن را در این جاها نابود کند.

در راستای نابودی دشمنان داخلی، پای پروژه “دشمن خارجی” هم به میان آمد و جنگ آغاز شد. در جنگ هزاران نفر کشته و زخمی و معلول شدند. صدها شهر و آبادی ویران شدند. جنگ پایان یافت، دشمن اما ماند.

در نابسامانی‌های بی‌پایان، دشمنان جدیدی لازم آمد تا در کنار دشمنان خارجی در راه رسیدن جمهوری اسلامی به مدینه فاضله اخلال‌گری کنند. دشمن داخلی در این ایام مجاهد بود، کمونیست بود و یا اپوزیسیون خارج از کشور. دشمنان داخلی بازداشت، زندان و شکنجه و سرانجام هزاران نفر از آنان کشته شدند. ماشین ترور حکومت در خارج از کشور نیز به کار افتاد تا دشمنان را از میان بردارد. سرکوب دشمنان داخلی اما پایانی برای پدیده دشمن نبود.

با مرگ خمینی، دشمن‌تراش اصلی، وارثان او این‌بار دشمن را در کسانی کشف کردند که به نظرات او وفادار نبودند. پنداری مخالفان لنین در زمان استالین و یا مخالفان مائو پس از مرگ او، این‌بار در ایران در کنار مخالفان خمینی نشسته باشند.

دویچه وله فارسی را در اینستاگرام دنبال کنید

در محیط و موقعیت حاکم همه می‌بایست نقش انقلابی‌گری خویش را به شکلی بازی می‌کردند. هر آن‌کس که می‌خواست خودش باشد، اگر مخالف حکومت هم نبود، نمی‌توانست در آرامش زندگی کنند. او نیز در نهایت مخالف محسوب می‌شد و مخالفان همکار دشمنان داخلی و خارجی بودند.

در چنین موقعیتی جمهوری اسلامی به هر وسیله‌ای کوشیده و می‌کوشد تا آدم ها را در برابر هم قرار دهد؛ موافقان در برابر مخالفان، دوستان در برابر دشمنان، خوب‌ها در برابر بدها، خودی‌ها در برابر غیرخودی‌ها، خیرخواهان در برابر شرخواهان، نیروهای شیطانی در برابر نیروهای الهی که حکومتیان باشند. و این البته تصوری‌ست پنهان در تمامی افکار و تئوری‌هایی که در تاریخ به ایدئولوژی تبدیل شده‌اند و پنداری سنگ بنای توتالیتاریسم هستند.

در این روند دوست و دشمن نمی‌توانستند در کنار هم قرار گیرند. می‌بایست یکی از میان برداشته شود تا آن دیگر توان ادامه هستی داشته باشد. کشتن نیز از همین نگاه آغاز می‌شود. نازی‌ها نیز چنین آغاز کردند. استالین و پل پوت هم چنین کردند.

جهان که به دوست و دشمن تقسیم شود، اتهام‌زنی‌ها آغاز می‌شود. پنداری انسان‌ها باید به یکی از این دو جبهه بپیوندند. راه دیگری انگار وجود ندارد و نمی‌شود در برابر این دو جناح بی‌طرف باشی. بی‌طرف بی‌شرف می‌شود و دوستِ دشمن من، دشمن با من. در چنین نگاهی به جهان، انسان بدون دشمن نمی‌تواند وجود داشته باشد.

دولت توتالیتر از مردم می‌طلبد که هستی اکنون و آینده خویش را به شکل کامل در اختیار دولت قرار دهند. چنین دولتی خود را حقیقت مطلق می‌پندارد. انسان‌ها در این حقیقت، اگر شانس داشته باشند و زنده بمانند، از انسانیت تهی می‌شوند. در چنین رژیمی جزم‌اندیشی رواج می‌یابد و مفهوم دشمن در فرهنگ ما که برآمده از فرهنگ دیرپای سنت است و گوهری یکسان با آن دارد، در بُعدی تاریخی خود را نشان می‌دهد تا تاریخی دیگر بسازد.

این نیز آشکار است که پوپولیسم بدون دشمن جان نمی‌گیرد. دشمن موجب می‌شود تا احساسات توده‌ها در خشمی انتقام‌جویانه ببالند و برای از بین بردن نماد بدی‌ها که دشمن باشد، به پا خیزند. بدون دشمن نمی‌توان احساسات توده را تحریک کرده، برانگیخت.

دشمن “هم‌وطن” هم اگر باشد، گاه دگراندیش است و مخالف، گاه سنی است که در برابر شیعه قرار می‌گیرد. گاه صوفی و بهایی‌ست که اسلام را به خطر می‌اندازد. گاه ترک و عرب و کرد و بلوچ است که به زبانی دیگر سخن می‌گوید. گاه پوششی دیگر بر تن دارد، خود را می‌آراید و احکام “حجاب” را رعایت نمی‌کند.

بیشتر بخوانید: حوزه‌های متفاوت قدرت دین در ایران و جهان

جمهوری اسلامی دشمن می‌تراشد و مرگ آنان را می‌طلبد. دشمن‌تراشی اما به جمهوری اسلامی محدود نمی‌شود. بخشی از مخالفان جمهوری اسلامی نیز با همان فرهنگ دشمن می‌جویند و مرگ این دشمن را از هم اکنون شعار می‌دهند، بی‌آنکه گره از این فرهنگ دیرپا بگشایند.

با این نگاه چه می‌توان کرد؟ نه آخوندکشی، نه مجاهدکشی، نه چپ‌کشی و نه سلطنت‌طلب‌کشی، نشانی از آزادی و دمکراسی، انسان‌دوستی و حقوق بشر ندارد. زمین را نمی‌توان از “دشمن” پاک کرد. دوران پاک بودن زمین سال‌هاست که به سر آمده و خاک را دیگر تقدسی نیست.

همان‌طور که نمی‌توان با جنگ به صلح دست‌یافت، نمی‌توان با خشونت نیز عدالت برقرار کرد. اگرچه خشونت پدیده‌ای انسانی هم هست، ولی این پدیده در متن تمدن و فرهنگ انسانی طی سالیانی دراز رواداری آموخته و بافرهنگ شده است. می‌توان و باید این فرهنگ را غنا بخشید و در این راستا حرکت آغاز کرد.

در غرب نیز کارتل‌های تولید اسلحه دست به کار آفرینش “دشمن” و راه‌اندازی جنگ و فروش اسلحه‌اند. نگاه دشمن‌ساز می‌کوشد تروریسم را دولتی کرده، در سودای سود، جنگ‌افروزی کند.

پشت هر جنگ و دشمن‌تراشی، اندیشه‌ای نهفته است. دشمن‌آفرین‌ها را اگر نشناسیم و به پدیده “دشمن‌بازی” آشنا اگر نباشیم، در بند آن اندیشه‌ای گرفتار می‌آییم که در تحریک احساسات و تحقیر “دشمن” فرمان قتل او را صادر می‌کند.

جمهوری اسلامی از انسان‌ها دشمنانی می‌سازد تا با غیرانسان نشان‌دادنشان، آنان را بکشد. به بیانی دیگر این انسان‌ها کشته می‌شوند، چون به زعم او انسان نیستند، “دشمن” هستند.

* این یادداشت نظر نویسنده را منعکس می‌کند و الزاما بازتاب‌دهنده نظر دویچه‌وله فارسی نیست.