به گزارش خبرگزاری هرانا، ارگان خبری مجموعه فعالان حقوق بشر در ایران، در تاریخ ۱۰ بهمن‌ماه ۹۷، یک شهروند اهل کرج، به دلیل شعارنویسی توسط شعبه ۲۶ دادگاه انقلاب تهران به ریاست قاضی ماشاالله احمدزاده٬ مورد محاکمه قرار گرفت.

هویت این شهروند “میثم بهرام آبادی، ۲۶ ساله و اهل کرج” توسط هرانا احراز شده است.

اتهامات مطروحه در این جلسه دادگاه “تبلیغ علیه نظام از طریق شعارنویسی”و “استعمال مواد مخدر” عنوان شده است.

مشخص نیست طرح اتهام استعمال مواد مخدر بر چه اساس در این پرونده صورت گرفته است اما حسب سابقه موارد متعددی وجود دارد که نهادهای امنیتی افرادی که به فعالیت خیابانی مبادرت کرده اند را به اعتیاد و یا ابتلا به بیماری های روانی متهم کرده اند.

میثم بهرام آبادی در تاریخ ۱۰ دی‌ماه سال جاری به دلیل شعارنویسی حوالی فرودگاه مهرآباد بازداشت و پس از تشکیل پرونده در شعبه ۴ ناحیه ۳۳ مقدس در تاریخ ۱۲ دی‌ماه به اندرزگاه ۴ سالن دو زندان اوین منتقل شده بود.

هرانا روز گذشته نیز از بازداشت یک شهروند دیگر به دلیل شعارنویسی بر روی دیوار سفارت ترکیه در تهران خبر داده بود. مسئولان انتظامی فرد دستگیر شده را دارای بیماری روانی و با سابقه کیفری موثر معرفی کردند.

افزایش نگرانی‌ها از شکنجه فعالان محیط زیست بازداشتی

به گزارش صدای آمریکا، در آستانه سومین جلسه دادگاه فعالان محیط زیست، گزارش‌ها حکایت از تهدید، شکنجه و آزار این متهمان دارد. طی روزهای اخیر نیلوفر بیانی، یکی از متهمان پرونده پس از خروج از دومین جلسه دادگاه اعلام کرد که با کتک و تهدید ناچار به اعتراف شده است.

او در راهروی دادگاه فریاد زد: «اگر شما را هم مثل من به آمپول زدن تهدید می‌کردند، اعتراف می‌کردید. مردم این چند ماه من را انفرادی نگه داشتند، کلی زدند و به زور اعتراف گرفتند، مرا می برند پیش صلواتی تا اعدام کنند.»

از سوی دیگر، خواهر سام رجبی نیز اعلام کرد برادرش را بیش از یک سال در حالی که قرار منع پیگرد برایش صادر شده بود، به طور غیرقانونی در بازداشت موقت نگه داشته‌اند.

حدود دو هفته پیش کمپین حقوق‌بشر در ایرانگزارش داد که این فعالان برای اعتراف اجباری تهدید به مرگ شده‌اند. سازمان دیده بان حقوق بشر نیز خواستار رسیدگی به موضوع شکنجه فعالان محیط زیست شده است.

مسابقه‌ای شرم آور بین بدنام ترین “قاضی” ها

مسابقه‌ای شرم آور، بین بدنام ترین «قاضی» ها و نهادهای اطلاعاتی و امنیتی، برای سرکوب سازمان یافته جنبش ها!

مادران پارک لاله ایران: محمدناصر مقیسه معروف به ناصریان، رئیس شعبه ۲۸ دادگاه انقلاب اسلامی، پرونده ای بسیار سنگین در نقض حقوق بشر در ایران دارد. حکومت اسلامی او را از ابتدای دهه ی شصت با عنوان دادیار در زندان های اوین، قزل حصار و گوهردشت و اوین، بر مسند قضاوت نشاند تا سیاست‌های جنایت کارانه حکومت را به خوبی به پیش ببرد و او جنون آسا، این مسئولیت را تا کنون به پیش برده است. او در کشتار گروهی تابستان ۱۳۶۷، دادیار ناظر و سرپرست زندان گوهردشت بود و گفته می‌شود که نقشی بسیار فعال در کشتار زندانیان سیاسی داشته است و تا کنون نیز به همین روال ادامه داده است.

ابوالقاسم صلواتی، رییس شعبه ۱۵ دادگاه انقلاب اسلامی، یکی دیگر از بدنام ترین قاضی ها در طی یک دهه ی اخیر در ایران بوده است که احکام اعدام و حبس های طولانی مدت برای بسیاری از فعالان سیاسی و اجتماعی داده است و او نیز پرونده ای بسیار سنگین در نقض حقوق بشر دارد. گفته شده است که آبان سال ۹۴، خبرهایی مبنی بر فساد مالی ابوالقاسم صلواتی از گوشه و کنار منتشر شد و او را به مرز برکناری رساند، ولی هم چنان بر مسند قضاوت برای سرکوب فعالان باقی است.

کانون نویسندگان ایران یکی از خوش نام ترین و پیگیرترین تشکل های علنی در ایران است که از اردیبهشت سال ۱۳۴۷، به عنوان اولین تشکل صنفی و دموکراتیک اهل قلم، آغاز به کار کرد. اعضای کانون از دهه ی شصت تا کنون با اعدام، ربودن به قصد قتل، کشته شدن، زندان و شکنجه، تبعید، حمله به مراسم ها، سانسور گسترده و حذف فرهنگی نیز روبرو بوده اند، ولی هیچ گاه از مبارزه ی علنی و رو در روی دشمن دست نکشیدند. آن‌ها برای آزادی اندیشه و بیان و قلم، بدون هیچ حصر و استثناء فعالیت می‌کنند و روز به روز بر تعدادشان اضافه می شوند.

رضا خندان مهابادی و کیوان باژن از اعضای هیات دبیران کانون نویسندگان ایران و بکتاش آبتین بازرس کانون نویسندگان ایران و دیگر اعضای کانون، مدتی است که به شدت تحت فشار و اتهام های مختلف نهادهای اطلاعاتی و امنیتی هستند و این سه عضو کانون به اتهام های سنگین متهم شده اند. آن‌ها در پرونده اول به «تبلیغ علیه نظام» و در پروند دوم به «اجتماع و تبانی به قصد اقدام علیه امنیت ملی» و «تشویق زنان کشور به فساد و فحشا» متهم شده‌اند و هر یک با وثیقه صد میلیون تومانی آزاده شده بودند. در دوم بهمن دادگاه آن‌ها در شعبه ۲۸ دادگاه انقلاب با ریاست محمد مقیسه تشکیل شد و دادگاه از حضور وکلای آن‌ها ناصر زرافشان و راضیه زیدی جلوگیری کرد و چون این افراد حاضر به دفاع از پرونده خود بدون حضور وکلای خود نبودند، مقیسه، وثیقه صد میلیون تومانی آن‌ها را از یک صد میلیون تومان به یک میلیارد تومان برای هر کدام تبدیل و آن‌ها را راهی زندان کرد که خوشبختانه با همت آشنایان و اعضای کانون، هر سه نفر به طور موقت آزاد شده اند و امیدواریم که همگی به زودی و بدون قید و شرط آزاد شوند.

از طرف دیگر خبردار شدیم که فرهاد میثمی و رضا خندان (همسر نسرین ستوده)، از فعالان شناخته شده ی جنبش مدنی در ایران، توسط صلواتی، قاضی شعبه ۱۵ دادگاه انقلاب، در دادگاه بدوی، به ۶ سال حبس تعزیری و ۲ سال محرومیت از خروج از کشور و عضویت در احزاب و گروه‌های سیاسی و اجتماعی محکوم شده‌اند. فرهاد میثمی در روز ۹ مرداد توسط نیروهای امنیتی در منزل شخصی بازداشت شد. رضا خندان نیز در ۱۳ شهریور توسط نیروهای امنیتی در منزل شخصی بازداشت شد. در حال حاضر رضا خندان با قید وثیقه آزاد شده است و فرهاد میثمی در زندان بسر می‌برد و از وضعیت سلامتی او، به ویژه پس از اعتصاب غذای طولانی وی هیچ اطلاعی در دست نیست.

ما به شدت نگران سلامتی تمامی زندانیان سیاسی هستیم که برای رسیدن به حداقل خواسته‌های انسانی خود مجبور به اعتصاب غذا شده‌اند و جان شان در معرض خطر جدی است. هم چنین محمد نجفی،‌ وکیل فرهاد میثمی و فعال حقوق بشر، که به سه سال حبس محکوم شده و هم‌اکنون در زندان اراک بسر می برد، به دو سال حبس دیگر محکوم شده است.

جعفر عظیم زاده و پروین محمدی، از فعالان جنبش کارگری و از اعضای هیات مدیره اتحادیه آزاد کارگران ایران در روز سه شنبه ۹ بهمن به فاصله چند ساعت در منزل شخصی هر یک در پردیس کرج، توسط نیروهای امنیتی بازداشت شدند و آن‌ها را به کلانتری ۱۱ فردیس کرج بردند. به گفته محمدعلی جداری فروغی، وکیل جعفر عظیم زاده وی برای گذراندن محکومیت ۶ ساله به زندان اوین منتقل شده است و قرار است به این محکومیت اعتراض شود. در مورد پروین محمدی گفته شده که در دادسرای فردیس کرج سند وثیقه سیصد میلیون تومانی برای آزادی وی پذیرفته نشد و او را پس از صدور قرار بازداشت موقت به زندان کچویی کرج منتقل کردند. جعفر عظیم زاده در اسفند ۹۳ در شعبه ۱۵ دادگاه انقلاب به ریاست صلواتی به شش سال حبس و دو سال محرومیت از فعالیت‌های سیاسی و صنفی محکوم شد.

روز چهارشنبه ۱۰ بهمن نیز دادگاه بررسی به اتهام هشت تن از فعالان محیط زیست در دادگاه انقلاب تهران به ریاست قاضی صلواتی به صورت غیرعلنی و بدون حضور وکیل تعیینی آنان برگزار شد. محمدحسین آقاسی یکی از وکلای این هشت نفر گفته است، نه تنها به دادگاه برای دفاع از موکلش سام رجبی دعوت نشد، بلکه حتی خانواده‌های این فعالان محیط زیست از برگزاری دادگاه بی‌اطلاع بودند. به گفته مادر سام رجبی؛ تعدادی از خانواده‌ها به محض اطلاع به دادگاه می‌روند که آن‌ها را به دادگاه راه نمی دهند. اعترافات اجباری زیر شکنجه، محور اصلی کیفرخواست این هشت نفر در این دادگاه بوده است. خبرگزاری ایرنا نوشته است؛ چهار نفر از هشت فعال محیط زیست متهم به اتهام سنگین«افساد فی‌الارض» هستند، سه نفر آنها متهم به «جاسوسی» و یک نفر متهم به «اجتماع و تبانی علیه امنیت ملی» است. پیش از این اتهام همگی آنها جاسوسی عنوان شده بود اما به یک باره جعفری دولت‌آبادی دادستان تهران در تاریخدوم آبان ۹۷ اعلام کرد که اتهام چهار نفر از این فعالان به افساد فی‌الارض تغییر کرده است. اتهامی که می‌تواند مجازاتاعدام را همراه داشته باشد.

چهارشنبه ۱۰ بهمن، دادگاه تجدید نظر سهیل عربی، وبلاگ نویس و عکاس منتقد نیز برگزار شد. این دادگاه در خصوص پرونده سازی جدیدی برای وی بوده که در تیرماه ۹۷ توسط محمدناصر مقیسه به ۶ سال حبس محکوم شد. او در آبان ۱۳۹۲ توسط قرارگاه ثارالله سپاه پاسداران بازداشت شد و به اتهام توهین به مقدسات، ابتدا به اعدام و در دادگاه تجدید نظر به هفت سال و نیم زندان و دو سال تحقیقات مذهبی محکوم شد. وی در بهمن ۹۶، در اعتراض به ضرب و شتم گلرخ ایرایی و آتنا دائمی اعتصاب غذا کرد و او را از زندان اوین به زندان بزرگ تهران (فشافویه) منتقل کردند و در آنجا به شدت مورد ضرب و جرح قرار گرفت و بینی او را شکستند. در خرداد ۹۷ شایعه ای مبنی بر خودکشی وی از زندان پخش شد و او را راهی بیمارستان کرد. فرنگیس مظلوم مادر وی گفت او خودکشی نکرده و این خبر دروغ است.

هم چنین، اسماعیل بخشی و سپیده قلیان و تعدادی از فعالان دانشجویی به نام های؛ امیر امیرقلی، ساناز الله یاری و امیرحسین محمدی فرد، از نشریه گام، به دلیل نوشتن مطالبی در حمایت از اعتراضات کارگران، هنوز در بازداشت و زیر فشار شدید و شکنجه روانی و جسمی قرار دارند و از سرنوشت آن‌ها هیچ اطلاعی در دست نیست. عسل محمدی نیز در همین ارتباط بازداشت شده بود که پس از یک ماه با وثیقه ۴۰۰ میلیون تومانی به طور موقت آزاد شده است.

کلانتری های زیر نظر نیروی انتظامی، نیروهای اطلاعاتی و امنیتی زیر نظر وزارت اطلاعات و اطلاعات سپاه پاسداران و دادگاه ها و دادسراهای زیر نظر قوه قضاییه و تمامی نهادهای در قدرت از صدر تا ذیل، متحدانه و در مسابقه‌ای شرم آور به سرکوب، تحقیر، توهین، تهدید، تبعیض، بازداشت یا قتل های سیاسی مردم در خیابان‌، شکنجه، اعتراف گیری، محرومیت‌ مضاعف در زندان ها، عدم رسیدگی به زندانیان بیمار و قتل فعالان سیاسی و اجتماعی در زندان ها به طرق مختلف، مشغول اند، در حالی که می‌دانند روزی نه چندان دور باید در دادگاه های عادلانه و علنی پاسخ گوی تمامی این جنایت ها و بی‌عدالتی‌ها باشند.

این‌ جانیان چگونه می‌توانند شب در کنار خانواده خود آرام گیرند و سر بر بالین بگذارند، وقتی می‌بینند که زندانیان در زندان ها دارند جان می دهند، آرش صادقی یک نمونه است که در زندان به سرطان مبتلا شده و نیاز به شیمی درمانی فوری در بیمارستان دارد، ولی او را به حال خود رها کرده‌اند تا جان دهد.

ما مادران پارک لاله ایران، سرکوب، بازداشت، شکنجه، پرونده سازی، اعتراف گیری، عدم رسیدگی به زندانیان و تمامی قتل های دولتی نهان و آشکار فعالان سیاسی و اجتماعی در ایران را به شدت محکوم می‌کنیم و خواهان آزادی فوری و بدون قید و شرط تمامی زندانیان سیاسی و عقیدتی هستیم.

احمد باطبی، روزنامه‌نگار و کنشگر حقوق بشر در صفحه خود در توییتر از دیدار با مایک پنس، معاون رئیس جمهوری آمریکا خبر داده است.

این فعال ایرانی نوشته است: در این دیدار در خصوص لزوم تطهیر رسانه‌های فارسی‌زبان از آلودگی جمهوری اسلامی، حمایت عملی از آزادی‌خواهان و تعیین تکلیف لابی حکومت ایران در آمریکا و آقازاده‌های دوپاسپورتی صحبت کردم.

در روزهای اخیر همچنین مسیح علی‌نژاد، روزنامه‌نگار و کنشگر اجتماعی هم با مایک پمپئو، وزیر خارجه آمریکا ملاقات کرده بود.

این فعال ایرانی در این باره گفت در دیدار با وزیر خارجه آمریکا صدای آن بخش از مردم ایران بوده که به اعتبار آنها به این ملاقات دعوت شده است.

وی می گوید از وزیر خارجه آمریکا خواسته همچون ونزوئلا، اعتراضات مردم ایران را به رسمیت بشناسد.

دادستان کل جمهوری اسلامی امروز با ادبیات آخوندی به دیدار این روزنامه‌نگار و کنشگر اجتماعی، با وزیر خارجه آمریکا واکنش نشان داده و او را از جمله “مطرود خانواده” و “همجنس پمپئو” خوانده است.

وزیر خارجه جمهوری اسلامی امروز به اظهارات رئیس جمهور آمریکا علیه رژیم ایران در کنگره واکنش نشان داد.

ظریف در حساب خود در توییتر بنحو مضحکی نوشت: ایرانیان از جمله هموطنان یهودی ما در حال گرامیداشت ۴۰ سال پیشرفت به رغم فشارهای آمریکا هستند، درست زمانی که دونالد ترامپ بار دیگر اتهاماتی را علیه ما مطرح می‌کند.

رئیس جمهور آمریکا سه شنبه شب در دومین سخنرانی سالانه خود در کنگره، حکومت ایران را حکومتی فاسد، دیکتاتور و حامی اصلی تروریسم در جهان معرفی کرد و گفت: دولت من برای مقابله با اصلی ترین حامی تروریسم، یعنی رژیم افراطی ایران، قاطعانه عمل کرد. حکومتی که مرگ بر آمریکا می‌ گوید و تهدید به نسل‌کشی علیه یهودیان می‌کند.

رئیس جمهور آمریکا افزود: برای اینکه اطمینان حاصل کنیم که این دیکتاتوری فاسد به تسلیحات اتمی دست پیدا نمی‌کند، من ایالات متحده را از یک توافق فاجعه‌ بار خارج کردم و اخیرا سخت‌ترین تحریم‌ها را علیه آنها به اجرا گذاشتیم.

پرزیدنت ترامپ سپس خطاب به نمایندگان کنگره آمریکا گفت: ما از رژیمی که شعار مرگ بر آمریکا سر می دهد و یهودیان را تهدید به نابودی می کند، چشم پوشی نخواهیم کرد.

او که شغل پیراپزشکی داشته در بیدادادگاه انقلاب به هفت سال حبس، ۲ سال تبعید به روستای زهک استان سیستان و بلوچستان و تحمل ۷۴ ضربه شلاق محکوم شده است و هم اکنون دوران محکومیتش را در زندان فشافویه (زندان تهران بزرگ) می‌گذراند.

آقای هویدا در مورد وضعیت اسفناک زندان فشافویه می‌گوید که «مسئولان زندان گاهی از بعضی زندانیان بندهای عمومی برای ارعاب و ضرب و شتم زندانیان سیاسی و عقیدتی استفاده می‌کنند.» این موضوع بارها توسط زندانیان دیگر به آن اشاره شده و مقامات قضایی در برابر این گزارشها واکنشی نشان نداده‌ و سکوت پیشه کرده‌اند.

این زندانی همچنین می‌گوید که آنجا « ۴ زندان مجزا با بیش از ۱۵ هزار زندانی دارد. امکانات پزشکی کم و اقلام دارویی به شدت کم است و بهداری استریل نیست. پزشک و پرسنل درمانی کم داریم و غالبا شب‌ها فقط یک پزشک برای کل زندان در شیفت است و دندانپزشک هم هر چند ماه یک بار به زندان می‌آید و با توجه به وجود بیماری‌های واگیر و غیر استریل بودن محیط بهداری، من معمولا به زندانیان توصیه می‌کنم که درد دندان را تحمل کنند و به دندانپزشک زندان مراجعه نکنند.»

نگهداری زندانیان بدون توجه اصل تفکیک جرایم و فضای استاندار برای زندانی
هرچند که براساس آیین‌نامه سازمان زندان‌ها، زندانیان جرایم مختلف باید تفکیک شوند و زندانیان عقیدتی، سیاسی از زندانیان جرایم عادی جدا شوند؛ اما او می‌گوید که جمعی از دراویش از جمله او در پی اعتراض به ضرب و شتم زنان درویش در زندان قرچک به بند عمومی فرستاده ‌شده‌اند. در زندان‌های شماره ۱ و ۴ فشافویه، زندانیان مبتلا به اچ‌آی‌وی و هپاتیت در میان زندانیان سالم هستند که این موضوع سلامت زندانیان از جمله دراویش زندانی محبوس در این بندها را به خطر انداخته است.

این درویش زندانی به تراکم جمعیت بسیار بالایی که در بندهای عمومی وجود دارد، می‌پردازد و می‌گوید: «براساس آیین نامه سازمان زندان‌ها، حداقل فضای عمومی استاندرد برای هر زندانی ۱۱ متر مربع است؛ اما وضعیت به گونه‌ای است که زندانیان تا داخل راهروهای بند و ورودی سرویس‌های بهداشتی مجبور هستند بخوابند.» او همچنین گفته است که از زندانیان تعهد کتبی گرفته می‌شود که در صورت فرستادنشان به بیمارستان هزینه بیمارستان را خودشان بپردازند.

اما وضعیت اسفناک زندان فشافویه به همینجا ختم نمی‌شود؛ او در ادامه افزوده است که «مشکل دیگر اقدام به خودکشی و خودزنی است، در این مدت بیش از ۱۰ مورد دیده‌ام؛ برخی به دلیل مشکلات مالی و خانوادگی و عدم رسیدگی مسئولان زندان به وضعیتشان دست به چنین کاری می‌نند. سه مورد اقدام به خودکشی با دارو بود که خوشبختانه ناموفق بود، در زندان شماره ۴ یک مورد حلق آویز بود که منجر به فوت شد.»

بر اساس آمار رسمی، ایران بیش از ۲۰۰ هزار نفر زندانی دارد؛ اما فعالان حقوق بشر می‌گویند که این تنها آمار رسمی و مربوط به زندان‌های ثبت شده است و مشخص نیست در بازداشتگاه‌ها و نهادهای مختلف چه تعدادی در بازداشت به سر می‌برند. بحث وضعیت نگهداری زندانیان اعم از سیاسی و عادی بارها مورد اعتراض فعالان حقوق بشر قرار گرفته است.

به گزارش ایرنا، فرزانه زیلابی اظهار داشت: بعد از دستگیری اخیر موکلم، سه اتهام به او تفهیم شد. اتهام نخست تحت عنوان نشر اکاذیب در شعبه چهارم بازپرسی دادسرای عمومی و انقلاب شهرستان دزفول تفهیم شد. این وکیل دادگستری، اتهام دوم تفهیم شده به موکلش را فعالیت تبلیغی علیه نظام خواند و گفت: این اتهام به صورتی نیابتی و توسط شعبه چهارم بازپرسی دادسرای عمومی و انقلاب دزفول تفهیم و با پرونده مطرح در شعبه اول دادیاری دادسرای عمومی و انقلاب شوش تجمیع شد. زیلابی افزود: اتهام سوم هم توهین به مقامات است که مستقیماً توسط دادیار شعبه اول دادسرای عمومی و انقلاب شوش تفهیم شده است.

وکیل مدافع اسماعیل بخشی درباره آخرین وضع شکایت موکلش از مأموران نیز گفت: در راستای رسیدگی به این شکایت، در تاریخ 29 دی یک جلسه تشکیل و اظهارات موکلم در صورتجلسه درج شد و ارجاع به پزشکی قانونی هم صورت گرفت. زیلابی ادامه داد: در حالی که موکلم پیگیر مراجعات پزشکی بود، دستگیری دوم صورت گرفت و الان او در اختیار ضابط پرونده است که طرف شکایت ماست.

او در ادامه با اشاره به زندان اوین به عنوان نمونه، به وضعیت حقوقی زنان زندانی، احکام سنگین و وضعیت نگهداری آنها پرداخته است: «تنها در یکی از زندان‌ها ( اوین) ۲۵ زندانی زن سیاسی- عقیدتی وجود دارد که مجموع حبس آنها ۱۷۸سال می‌باشد. ۱۰ نفر از آنها احکام ۱۰ سال به بالا دارند که مجموع حکم این ۱۰ زن ۱۳۲ سال می‌باشد.»

نرگس محمدی حکم ۱۳۲ سال حبس برای ۱۰ زن را “پارامترهایی برای تحلیل نظامی” می‌داند «که مدعی رأفت اسلامی، موازین انسانی و فرامین الهی و البته توأم با آزادی و دموکراسی است.»

این زندانی سیاسی در ادامه نوشته است: «از میان ۲۵ زن، حداقل ۱۵ نفر از آنان مشمول آزادی مشروط می‌شوند که اعمال نمی‌گردد و علیرغم گذر سال‌های سال این زنان به مرخصی نمی‌روند.»

وی گفت: امروز متاسفانه بعضی فرزندان نسل چهارم و بچه های پولدار بی درد که معلوم نیست، پولها را از کجا آورده اند، ماشین صد میلیونی سوار می شوند و در خیابان حرکاتی انجام می دهند، یا دخترش با وضع بد وارد خیابان می شود، خیال می کند چنین و چنان است. باید از این کار خجالت کشید.

باید از این همه خون شهید به دلیل بی حجابی و بد حجابی دختران خجالت کشید. متأسفانه بعضی از شهرها در بحث حجاب بدتر از قم عمل می کنند.

حجاب از ضروریات اسلام است. کسی که علیه حجاب حرف می زند، هر کسی می خواهد باشد، باید مواظب باشد در مورد حجاب چه می گوید، باید بلد باشد وقتی از اسلام حرف می زند، چه می گوید. ما انقلاب کردیم، تا کسی بی حجاب نباشد، زیر گلویش را باز نکند و هرچه دلش خواست علیه اسلام و انقلاب حرف نزند.

اگر رئیس جمهور می باشید، باید به مردم خدمت کنید. مشکل مردم را حل کنید. اگر اسلام را بیان می کنید، به اندازه علمتان و فهمتان بگوید. نباید بیش از این گفت. حجاب از ضروریات دین است و منکرش کافر است.

زنگنه، وزیر نفت جمهوری اسلامی: ماهی ۲۰۰ میلیون دلار گاز به عراق صادرات میکنیم، پولش را نمیدهند، میگویند ایران تحریم است. ۱۱ هزار بشکه نفت از کرکوک سواپ میکردیم بعد از تحریم عراقی ها همان را هم قطع کردند