Previous Next

رئيس‌جمهوری اوکراین: چین قول داد که به روسیه سلاح نفروشد

ولودیمیر زلنسکی، رئیس‌جمهوری اوکراین در کنفرانس مطبوعاتی مشترک با جو بایدن، همتای آمریکایی خود تأیید کرد که رئیس‌جمهوری چین در گفت‌وگو با او متعهد شده که به روسیه سلاح نفروشد.رئیس‌جمهوری اوکراین در کنفرانس مطبوعاتی مشترک با جو بایدن، همتای آمریکایی خود اعلام کرد که شی جین پینگ، رئیس‌جمهوری چین به او “تعهد” داده است که به روسیه سلاح نفروشد.

ولودیمیر زلنکسی در این کنفرانس که در حاشیه اجلاس سران گروه هفت در جنوب ایتالیا برگزار شد گفت: «من با رئیس دولت چین به صورت تلفنی صحبت کردم. او متعهد شد که به روسیه سلاح نخواهد فروخت.»

اینترنت بدون سانسور با سایفون دویچه‌ وله

زلنسکی اعلام کرد که توافق امنیتی دوجانبه‌ای که کشورش روز پنجشنبه ۱۳ ژوئن در حاشیه اجلاس سران هفت کشور صنعتی جهان با آمریکا امضا کرد، راه را برای پیوستن اوکراین به سازمان پیمان آتلانتیک شمالی (ناتو) هموار می‌کند.

دویچه وله فارسی را در اینستاگرام دنبال کنید

او توافق با آمریکا را گامی مهم برای عضویت کشورش در ناتو توصیف کرد.

این توافق واشنگتن را متعهد به آموزش ارتش اوکراین، تامین تجهیزات دفاعی، تمرینات مشترک و همکاری در صنعت دفاعی می کند.

همچنین در این توافقنامه آمده است که آمریکا از عضویت اوکراین در ناتو حمایت می‌کند.

بیشتر بخوانید: پاپ برای اولین بار در نشست گروه هفت شرکت می‌کند

چین به دلیل روابط نزدیک خود با روسیه نقشی کلیدی در جنگ اوکراین ایفا می‌کند. آمریکا به عنوان متحد اوکراین، چین را متهم می‌کند که به روسیه کمک تسلیحاتی می‌کند.

در آوریل گذشته مقامات آمریکایی چین را متهم کردند که از تلاش‌های جنگی روسیه در اوکراین حمایت می‌کند و به مسکو فناوری پهپاد، موشک، عکس‌برداری ماهواره‌ای و ماشین‌آلات ارائه می‌دهد.

با این وجود در همین زمینه سفارت چین در آمریکا پیش‌تر گفته بود، پکن به هیچ یک از طرفین تسلیحات ارائه نکرده و “نقشی در دامن‌زدن بحران اوکراین ندارد”.

کنگره ملی آفریقا با ائتلافی چندحزبی دولت تشکیل می‌دهد

پس از شکست کنگره ملی آفریقا در انتخابات پارلمانی آفریقای جنوبی این حزب که برای اولین بار پس از ۳۰ سال نتوانست اکثریت آرا را به دست بیاورد مجبور به ائتلاف برای تشکیل دولت شد. رامافوزا اما همچنان رییس‌جمهور باقی می‌ماند.در انتخابات اخیر مجلس آفریقای جنوبی، کنگره ملی آفریقا، حزب نلسون ماندلا پس از ۳۰ سال برای اولین بار نتوانست اکثریت قاطع آرا را به دست آورد و در نتیجه برای تشکیل دولت مجبور به ائتلاف با احزاب دیگر شد.

فیکیل امبالولا، دبیرکل کنگره ملی آفریقا گفت: «ما به اولین گام دست پیدا کردیم و توانستیم برای همکاری به توافق برسیم.»

اینترنت بدون سانسور با سایفون دویچه‌ وله

بر اساس این توافق، انتظار می‌رود که سیریل رامافوزا، رییس جمهوری کنونی در اولین جلسه مجلس جدید در روز جمعه ۱۴ ژوئن تایید صلاحیت شود.

در این ائتلاف احزاب “ائتلاف دموکرات‌‌لیبرال سانتریست” DA، حزب ملی‌گرای “زولو” و حزب “آزادی اینکاتا” IFP به همراه چندین گروه کوچک دیگر شرکت دارند.

دویچه وله فارسی را در اینستاگرام دنبال کنید

در کنار کنگره ملی آفریقا و احزابی که در بالا نام برده شد، جنبش متحد دموکراتیک میانه چپ و جبهه راستگرای آزادی پلاس (FF+) نیز در ائتلاف شرکت دارند. دیگر احزاب کوچک مثل حزب مسلمان‌الجماع گفته‌اند که به صورت محدود از ائتلاف حمایت می‌کنند.

حزب رادیکال چپ “مبارزان آزادی اقتصادی” (EFF) و حزب MK در این ائتلاف حضور ندارند.

کنگره ملی آفریقا در انتخابات پارلمانی که روز ۲۹ مه برگزار شد توانست تنها ۴۰ درصد آرا را کسب کند و در نتیجه ۱۵۹ کرسی از ۴۰۰ کرسی مجلس را به دست آورد. این حزب تا کنون ۲۳۰ کرسی مجلس را در اختیار داشت.

کنگره ملی آفریقا که پس از رژیم آپارتاید در ۳۰ سال گذشته اداره کشور را بر عهده داشته است با مشکلات زیادی روبروست، از جمله رسوایی‌های متعدد فساد مالی در میان رهبران و اعضای رده‌بالای این حزب، بیکاری فزاینده، اقتصاد ضعیف، آمار بالای جرم و جنایت و قطع دائمی جریان برق.

این مشکلات بسیاری از رأی‌دهندگان را از انتخاب مجدد این حزب بازداشت.

اختلاف میان بربوک و شولتس بر سر تحریم‌های جدید روسیه

وزیر خارجه آلمان صدراعظم این کشور را متهم کرده که تصویر این کشور درباره سیاست روسیه را تخریب می‌کند. بسته تحریمی جدید اروپا علیه روسیه به دلیل تعلل آلمان در موافقت با آن هنوز تصویب نشده است.تحریم‌های جدید اتحادیه اروپا علیه روسیه در داخل دولت آلمان اختلاف افکنده است. بنا بر اطلاعات خبرگزاری آلمان، وزارت امور خارجه این کشور قید و شرط‌های دفتر صدراعظم درباره این بسته تحریمی را مشکل‌ساز و باعث تخریب وجهه آلمان در مورد سیاست روسیه دانسته است.

اینترنت بدون سانسور با سایفون دویچه‌ وله

به نظر وزارت امور خارجه، آلمان در این زمینه تنها مانده و اولاف شولتس، صدراعظم نباید تلاش‌های فشرده آنالنا بربوک، وزیر خارجه این کشور را در دو سال گذشته برای به دست آوردن اعتماد از دست رفته شرکای اروپایی در زمینه سیاست آلمان در قبال روسیه به بازی بگیرد.

آلمان به دلیل نزدیکی بیش از اندازه به روسیه در زمان صدراعظمی آنگلا مرکل از سوی دیگر کشورهای اروپایی مورد سرزنش قرار دارد.

دویچه وله فارسی را در اینستاگرام دنبال کنید

پیشتر گفته شده بود که نماینده آلمان در اتحادیه اروپا تا آخرین لحظه اجازه موافقت با بسته تحریمی جدید علیه روسیه را از برلین نداشته است. به گفته دیپلمات‌های بروکسل، شک و تردیدها و شرط و شروط آلمان برای تغییراتی در این بسته تا کنون مانع از تصویب آن شده است.

یک کارمند اتحادیه اروپا به خبرگزاری آلمان گفت، دولت این کشور وجهه‌ای همانند ویکتور اوربان در گذشته را پیدا کرده که مرتبا تصمیمات درباره تحریم علیه روسیه را مختل می‌کرد.

بیشتر بخوانید: اجلاس گروه هفت؛ شولتس وام اوکراین را گامی تاریخی خواند

پیشتر قرار بود که بسته تحریمی جدید اتحادیه اروپا علیه روسیه تا پیش از آغاز نشست سران گروه هفت در ایتالیا در روز پنج‌شنبه ۱۳ ژوئن تصویب شود. اولاف شولتس، صدراعظم آلمان یکی از شرکت‌کنندگان در این نشست است. اما حالا این بسته تحریمی در بهترین زمان می‌تواند امروز جمعه در بروکسل نهایی شود.

مشکل آلمان چیست؟

بسته جدید تحریمی بیش از هرچیز درباره دورزدن تحریم‌های قبلی است که در حال اجرا هستند. این مسأله به عنوان مثال باعث می‌شود که صنعت تسلیحاتی روسیه همچنان بتواند از تکنولوژی غربی برای تسلیح در برابر اوکراین استفاده کند.

برای مقابله با این امر اولین تحریم‌های اروپا علیه معامله گاز مایع روسیه اعمال شد که یک صنعت میلیاردی برای مسکو است.

به گفته دیپلمات‌های اتحادیه اروپا، ملاحظات آلمان در مورد این طرح‌ها در درجه اول به اقداماتی مربوط می‌شود که دور زدن تحریم‌های اتحادیه اروپا را دشوارتر می کند.

بیشتر بخوانید: کنفرانس بازسازی اوکراین در برلین؛ سرمایه‌گذاری‌های کلان

پس از آن دولت فدرال خواهان آن شده که شرکت‌ها نباید موظف شوند که شرکای تجاری‌شان تحریم‌های اتحادیه اروپا را رعایت کنند.

وزارت امور خارجه آلمان گفت که این نگرانی‌ها را نمی‌توان بدون دلیل نادیده گرفت، هم‌زمان اما باید این را هم در نظر داشت که اکثریت زیادی از سایر کشورهای اروپایی مشکل غیرقابل قبولی در این بسته نمی‌بینند.

نماینده آلمان در اتحادیه اروپا روز پنج‌شنبه به پرسش خبرگزاری آلمان درباره مذاکرات جاری پاسخ نداد و تاکید کرد که این رایزنی‌ها در میان دایره‌ای محرمانه از کشورهای عضو انجام می‌گیرد.

آلمان در تب مسابقات فوتبال جام ملت‌های اروپا ۲۰۲۴

شمارش معکوس مسابقات فوتبال جام ملت‌های اروپا آغاز شده است. شامگاه امشب تیم‌های ملی آلمان و اسکاتلند در دیدار افتتاحیه به مصاف هم می‌روند. گوندوگان، کاپیتان ترک‌تبار تیم آلمان هواداران را به حمایت گسترده فراخوانده است.شامگاه جمعه (۱۴ ژوئن / ۲۵ خرداد) سوت آغاز هفدهمین دوره از مسابقات فوتبال جام ملت‌های اروپا ۲۰۲۴ به میزبانی آلمان به صدا در می‌آید. تیم ملی فوتبال آلمان شامگاه جمعه ۱۴ ژوئن (۲۵ خرداد) در دیدار افتتاحیه این مسابقات در ورزشگاه آلیانتس در مونیخ به مصاف اسکاتلند می‌رود. در این دوره از بازی‌ها ۲۴ تیم در شش گروه چهار تیمی شرکت دارند:

در گروه A تیم‌های آلمان، اسکاتلند، مجارستان و سوئیس حضور دارند. آلمان، میزبان مسابقات تا کنون سه بار (سال‌های ۱۹۷۲، ۱۹۸۰ و ۱۹۹۶ میلادی) قهرمان فوتبال اروپا شده و امیدوار است که با برخورداری از امتیاز میزبانی برای چهارمین بار قله فوتبال اروپا را فتح کند.

ایلکای گوندوگان، کاپیتان ترک‌تبار تیم ملی فوتبال آلمان از مأموریتی دشوار در برابر اسکاتند سخن گفته و هوادران تیم آلمان را به پشتیبانی گسترده از ملی‌پوشان فراخوانده است. او سال‌های زیادی در باشگاه منچستر سیتی در لیگ برتر انگلیس توپ زده و با بسیاری از ملی‌پوشان اسکاتلند آشنایی دارد.

در خور توجه آن که گوندوگان اولین کاپیتان تیم ملی آلمان است که پیشینه مهاجرتی دارد. او در مصاحبه‌ای در آستانه آغاز مسابقات قهرمانی اروپا گفته است که به این مسئله “دوچندان افتخار می‌کند”.

گروه B با توجه به حضور اسپانیا، کرواسی، ایتالیا و آلبانی یکی از دشوار‌ترین گرو‌ه‌ها در این دوره است و به عبارتی “گروه مرگ” محسوب می‌شود. اسپانیا نیز مانند آلمان تا کنون سه بار به قهرمانی فوتبال اروپا دست یافته است: ۱۹۶۴، ۲۰۰۸ و ۲۰۱۲. البته اسپانیا تنها تیم در تاریخ این مسابقات است که توانسته از قهرمانی خود دفاع کند. ایتالیا در دوره پیش قهرمان بازی‌ها شده و این بار به عنوان مدافع قهرمانی پا به میدان می‌گذارد. لاجوردی‌پوش‌های ایتالیا در سال ۱۹۶۸ نیز قهرمان اروپا شده بودند.

گروه C از تیم‌های اسلوونی، دانمارک، صربستان و انگلیس تشکیل شده است. در بین تیم‌های این گروه تنها دانمارک است که طعم قهرمانی اروپا را چشیده است، آن هم در سال ۱۹۹۲. این در حالی است که انگلیس که مهد فوتبال محسوب می‌شود، تا کنون بر جام قهرمانی اروپا بوسه نزده است. ملی‌پوشان انگلیس در دوره پیش توانستند با نمایشی خوب به فینال مسابقات برسند، اما در استادیوم ویمبلی که خانه‌شان است، در ضربات پنالتی مغلوب ایتالیا شدند.

اینترنت بدون سانسور با سایفون دویچه‌ وله

در گروه D تیم‌های ملی لهستان، هلند، اتریش و فرانسه حضور دارند. این گروه نیز به خاطر حضور هلند و فرانسه از گرو‌ه‌های دشوار این مسابقات است. فرانسه تا کنون ۲ بار قهرمان فوتبال اروپا شده است: ۱۹۸۴ و ۲۰۰۰. نارنجی‌پوش‌های هلند هم تا کنون یک بار (در سال ۱۹۸۸) طعم قهرمانی را چشیده‌اند.

گروه E را تیم‌های بلژیک، اسلواکی، رومانی و اوکراین تشکیل می‌دهند. هیچکدام از این تیم‌ها تا کنون قهرمان اروپا نشده‌اند. بلژیک تنها یک بار (سال ۱۹۸۰) در فینال بازی‌ها حضور داشت، اما در پی شکست از آلمان نایب‌قهرمان شد. “شیاطین سرخ” بلژیک که در سال‌های گذشته خوش درخشیده‌اند، یکی از مدعیان قهرمانی این دوره محسوب می‌شود.

در گروه F تیم‌های ترکیه، گرجستان، پرتغال و جمهوری چک حضور دارند. تیم ملی پرتغال که مسابقات ۲۰۱۶ با پیروزی بر فرانسه برای نخستین بار قهرمان اروپا شده بود، در این دوره نیز به همراه کریستیانو رونالدو، ستاره ۳۹ ساله خود راهی مسابقات شده است. تیم ملی فوتبال گرجستان اولین حضور خود در دور نهایی جام ملت‌‌های اروپا را تجربه می‌کنند.

در این دوره از مسابقات مجموعا ۵۱ بازی انجام می‌گیرد و ۱۰ استادیوم در نقاط مختلف آلمان میزبان برگزاری آن‌ها هستند. ورزشگاه المپیک برلین (گنجایش ۷۱ هزار تماشاگر)، ورزشگاه آلیانتس مونیخ (۶۶ هزار تماشاگر) و استادیوم دورتموند (۶۲ هزار تماشاگر) هر یک با میزبانی ۶ بازی نقش پررنگتری در بین این ۱۰ ورزشگاه دارند. دیدار افتتاحیه ۱۴ ژوئن در مونیخ و پیکار نهایی ۱۴ ژوئیه در برلین انجام می‌گیرد.

آلمان که در سال ۲۰۰۶ میزبانی مسابقات جام جهانی فوتبال را برعهده داشت، امیدوار است که این بار نیز بتواند با جشنی و رویدادی باشکوه، فوتبالدوستان اروپا و جهان را شادمان کند. البته مسابقات یورو ۲۰۲۴ بر خلاف جام جهانی ۲۰۰۶ در سایه جنگ و درگیری‌های گوناگون در دنیا به ویژه جنگ در اوکراین و خاورمیانه برگزار می‌شود و از این رو با تدابیر امنیتی شدیدی همراه است.

به ویژه در شهرهایی که میزبان مسابقات هستند، فضاهای متعددی برای هواداران در نظر گرفته شده تا بتوانند بازی‌ها را به راحتی دنبال کنند. بسیاری از کافه‌ها، بارها و رستوران‌ها در آلمان دستگاه‌های تلویزیون و یا پرده‌های نمایش تعبیه کرده‌اند تا مشتریانشان بتوانند بازی‌ها را تماشا کنند.

پاپ برای اولین بار در نشست گروه هفت شرکت می‌کند

نشست سران گروه هفت شامل هفت کشور صنعتی جهان در ایتالیا در حال برگزاری است. برای اولین بار در تاریخ ۵۰ ساله این گروه، رهبر کاتولیک‌های جهان به این نشست دعوت شده است.جورجیا ملونی، نخست‌وزیر ایتالیا به عنوان میزبان نشست سران هفت کشور صنعتی جهان از پاپ فرانسیس، رهبر کاتولیک‌های جهان برای شرکت در این نشست دعوت کرده است.

به گزارش واتیکان، پاپ فرانسیس امروز جمعه ۱۴ ژوئن به محل برگزاری نشست سران گروه هفت می‌رود. او اولین پاپی است که به این نشست دعوت شده است.

اینترنت بدون سانسور با سایفون دویچه‌ وله

قرار است پاپ فرانسیس بعدازظهر جمعه یک سخنرانی ایراد کند و چند گفت‌وگوی دوجانبه نیز با سران این کشورها خواهد داشت، از جمله با ولودیمیر زلنسکی و جو بایدن، روسای جمهوری اوکراین و آمریکا.

رهبر کاتولیک‌های جهان در سخنرانی خود قرار است درباره دو موضوع هوش مصنوعی و صلح صحبت کند.

دویچه وله فارسی را در اینستاگرام دنبال کنید

میهمانان دیگر این نشست نمایندگان کشورهای هند، برزیل و ترکیه هستند.

اوکراین، موضوع محوری این نشست

روز پنج‌شنبه ۱۳ ژوئن سران هفت کشور صنعتی دنیا در “بورگو اگنازیا”ی ایتالیا میزبان ولودیمیر زلنسکی، رییس جمهوری اوکراین بودند. در پایان این نشست پرداخت وامی به ارزش ۵۰ میلیارد دلار برای اوکراین از سوی این کشورها تصویب شد. این وام از محل سود حاصل از دارایی‌های دولتی روسیه که به دلیل جنگ اوکراین در حساب‌های غرب مسدود شده است، بازپرداخت می‌شود.

بیشتر بخوانید: امضای توافقنامه امنیتی ده ساله میان آمریکا و اوکراین

اولاف شولتس، صدراعظم آلمان این اقدام کشورهای گروه هفت را “گامی تاریخی” و “سیگنالی برای پوتین” توصیف کرد. او گفت، این اقدام “زمینه‌ای را فراهم کرده تا اوکراین بتواند در آینده نزدیک هر آنچه را که نیاز دارد از نظر تسلیحات و همچنین سرمایه‌گذاری در بازسازی یا در زیرساخت‌های انرژی تأمین کند”.

ریشی سوناک، نخست‌وزیر بریتانیا نیز اقدام گروه هفت را نشانه‌ای از هدف مشترک این کشورها برای این دانست که هر کاری انجام می‌دهند تا اوکراین بتواند در برابر روسیه از خودش دفاع کند.

شارل میشل، رییس شورای اروپا نیز تاکید کرد، از همان ابتدا مشخص شد که روسیه برای این جنگ باید هزینه بپردازد و کرملین باید پاسخگو شود.

فشار بر چین

موضوع محوری دیدار سران هفت کشور صنعتی دنیا در ایتالیا حمایت چین از روسیه در جنگ اوکراین است. در یکی از بیانیه‌هایی که درباره موضوعات این نشست منتشر شد آمده است که از چین خواسته شده تا ارسال تجهیزاتی که مصارف نظامی دارند را به روسیه متوقف کند.

بیشتر بخوانید: تحریم‌های جدید آمریکا علیه روسیه و چین؛ مجازات۳۰۰ نهاد و فرد

در این بیانیه تصریح شده که حمایت از صنایع دفاعی روسیه به مسکو این امکان را می‌دهد تا جنگ غیرقانونی در اوکراین را پیش ببرد و این مسئله پیامدهای گسترده و قابل توجه سیاسی-امنیتی خواهد داشت.

گروه هفت شامل کشورهای آمریکا، کانادا، بریتانیا، فرانسه، آلمان، ایتالیا و ژاپن است.

خبرگاه؛ سخنگوی حماس: کسی نمی‌داند چند گروگان هنوز زنده هستند

اسامه حمدان، سخنگوی گروه تروریستی حماس در مصاحبه‌ای با شبکه آمریکایی سی‌ان‌ان در ارتباط با گروگان‌های اسرائیلی گفت که نمی‌داند چند نفر از گروگان ها هنوز زنده هستند. آزادی گروگان ها یکی از شروط اسرائیل برای آتش‌بس است.خبرگاه دویچه وله فارسی مجموعه‌ای خبری از موضوعات و تحولات روز ایران ، منطقه، آلمان و جهان در زمینه‌های سیاسی، اجتماعی، اقتصادی، فرهنگی، ورزشی و غیره است.

در “خبرگاه” می‌توانید رویدادهای متنوع را به شکلی کوتاه و فشرده دنبال کنید.

اینترنت بدون سانسور با سایفون دویچه‌ وله

دویچه وله فارسی را در اینستاگرام دنبال کنید

سخنگوی حماس: کسی نمی‌داند کە چند گروگان هنوز زنده هستند

اسامه حمدان، سخنگوی گروه تروریستی حماس در مصاحبه‌ای با شبکه تلویزیونی آمریکایی سی‌ان‌ان در ارتباط با شمار گروگان‌های اسرائیلی کە در قید حیات هستند، گفت: «نمی‌دانم، هیچ کس نمی‌داند».

بیش از ٨ ماه از آغاز جنگ خاورمیانه می‌گذرد و کماکان یکی از اهداف اسرائیل در این جنگ آزادی ربودە‌شدگان از چنگ حماس و دیگر گروه‌های فلسطینی است، امری کە تا کنون بە آن دست پیدا نکردە است. گمانه‌زنی می‌شود کە کماکان حدود ١٢٠ نفر از گروگان‌های اسرائیلی در نوار غزه در اسارت باشند. ظاهرا اما خود گروه تروریستی حماس نمی‌داند کە چند نفر از این افراد زنده هستند.

روز شنبه ١٩ خرداد (٨ ژوئن)، ارتش اسرائیل اعلام کرد کە نیروهای نظامی این کشور چهار گروگان اسرائیلی را از چنگ گروه تروریستی حماس در نوار غزه آزاد کرده‌اند. گفتە می‌شود که این اقدام بزرگ‌ترین عملیات برای نجات گروگان‌‌ها در نوار غزه از زمان آغاز جنگ در ۷ اکتبر سال پیشین میلادی بوده است.

بر اساس گزارش‌های منتشر شده، این شهروندان ربوده‌شده از اسرائیل طی دو عملیات در منطقه پناهجویان نصیرات آزاد شده‌اند.

بیشتر بخوانید: بورل عملیات نجات گروگان‌های اسرائیلی را “قتل‌عام” نامید

اما در حالی کە اسرائیل آزادی این گروگان‌ها را جشن می‌گرفت، نحوە اجرای این عملیات بە دلیل شمار بالای قربانیان در میان فلسطینی‌ها با محکومیت روبرو شد.

در مورد شمار قربانیان گزارش‌های مختلفی منتشر شده است. سازمان افراطی و تروریستی حماس روز یکشنبه ۹ ژوئن (۲۰ خرداد) ادعا کرد در حملات اسرائیل به نُصیرات ۲۷۴ نفر کشته و صدها نفر زخمی شدند. از سوی دیگر، سخنگوی ارتش اسرائیل از کشته شدن کمتر از ۱۰۰ نفر خبر داد. این اطلاعات را نمی‌توان به طور مستقل تأیید کرد.

جوزپ بورل، دیپلمات ارشد اتحادیه اروپا از آزادی گروگان‌های اسرائیلی استقبال کرد، اما در شبکه اجتماعی اکس (توییتر سابق) نوشت: «حمام خون باید فوراً پایان یابد. گزارش‌ها از غزه درباره قتل‌عام غیرنظامیان وحشتناک است.»

کارین هاستر از سازمان امدادرسانی پزشکان بدون مرز گفت: «ما طیف وسیعی از جراحات جنگی را داشتیم.» او از “قطع عضو، مثله کردن و آسیب‌های مغزی تروماتیک تا شکستگی استخوان و البته سوختگی‌های شدید” صحبت کرد.

با این وجود در اسرائیل اعتراض‌ها بە دولت نتانیاهو، برای بازگرداندن همه گروگان ها به خانه ادامە دارد. همچنین گروگان‌ها همچنین نقش مهمی در مذاکرات آتش‌بس غیرمستقیم بین اسرائیل و حماس دارند.

بیشتر بخوانید: اسرائیل: چهار گروگان دیگر در اسارت حماس کشته شده‌اند

بر ا‌ساس طرحی کە جو بایدن، رئیس‌جمهوری آمریکا برای برقراری آتش‌بس در نوار غزه ارائە دادە است عقب‌نشینی ارتش اسرائیل از مناطق مسکونی، آزادی گروگان‌های اسرائیلی که ربوده و به نوار غزه منتقل شده‌اند و معاوضه آنها با زندانیان اسرائیلی و نیز بازگشت آوارگان به محل سکونت‌شان تضمین شدە است. گفت‌وگوها در مورد این طرح در میان دو طرف کماکان ادامە دارد.

جنگ خاورمیانه بە بزرگترین قتل‌عام در تاریخ اسرائیل محسوب می‌شود، با حملە گروه تروریستی حماس و جهاد اسلامی و چند گروه کوچکتر فلسطینی بە خاک اسرائیل آغاز شد کە بە کشتە‌شدن دست‌کم هزار و ٢٠٠ اسرائیلی و ربودە‌شدن ٢۵۰ نفر انجامید.

متقابلا در اثر حملات اسرائیل، بخش اعظم نوار غزه ویران شدە یا آسیب‌دیدە است و تقریبا تمامی ساکنان این باریکە آوارە شدەاند. همچنین سازمان‌های امدادرسانی از کشتە‌شدن بیش از ٣٧ هزار فلسطینی خبر می‌دهند. این اطلاعات را نمی‌توان به طور مستقل تأیید کرد.

طغیان رودخانه چالوس و جاری شدن سیل در کندوان

بارش شدید باران در روز پنج‌شنبه ۲۴ خرداد در محور کندوان باعث طغیان رودخانه چالوس و جاری شدن سیل شد. سیل چندین خودرو را با خود برد. سه نفر مصدوم شده‌اند ولی هنوز مشخص نیست که کسی کشته شده باشد.روز پنج‌شنبه ۲۴ خرداد بر اثر بارش شدید باران در محدوده دربند و مرزن‌آباد در محور کندوان و به دلیل انباشت گل و لای، رودخانه چالوس طغیان کرد و خودروهایی که در این منطقه پارک بودند را با خود برد.

اینترنت بدون سانسور با سایفون دویچه‌ وله

مدیرکل مدیریت بحران استان مازندان در گفت‌وگو با خبرگزاری فارس گفت، سیل چهار خودرو که در محدوده دربند کندوان متوقف بودند را با خود برده است. به گفته او: «صحت و سقم این که در خودرو افرادی حضور داشتند مورد تایید نیست».

عملیات جست‌وجو برای یافتن کسانی که احتمالا در رودخانه و با جریان آب برده شده‌اند ادامه دارد.

رئیس جمعیت هلال احمر شهرستان چالوس گفت که سه نفر در اثر سیل مصدوم و به مراکز درمانی منتقل شدند.

دویچه وله فارسی را در اینستاگرام دنبال کنید

امیرحسین عسکرزاده افزود: «مصدومان در محوطه رستوران بودند و حال عمومی آن‌ها خوب است.»

به گفته رییس هلال احمر، چهار خودرو در بستر رودخانه پیدا شده‌اند که فاقد سرنشین بوده‌اند.

وی ادامه داد: «به طوری که دیده می‌شود تعداد زیادی از خودروها دچار حادثه شدند اما آمار دقیق آن بعد از پاکسازی اعلام می‌شود و نیروهای امدادی در حال بررسی و پاکسازی هستند.»

عدم لایروبی؛ دلیل اصلی سیل

نماینده چالوس، نوشهر و کلاردشت در مجلس شورای اسلامی درباره جاری شدن سیل در محور کندوان گفت: «یکی از مهم‌ترین دلایل بروز سیل در جاده چالوس عدم لایروبی رودخانه سردآبرود چالوس بود که باید انجام می‌شد.»

کامران پولادی افزود: «تلفات جانی تا کنون گزارش نشده اما پیش‌بینی می‌شود اجسادی زیر گل و لای مانده باشند.»

محور کندوان از ساعت ۲۰ شب گذشته به وقت محلی مسدود شده و همچنان نیز بسته است.

ساخت و سازهای بی‌رویه، تصرف و ورود به حریم رودخانه و لایروبی نکردن رودها از دلایل وقوع سیل در ایران است.

آینده‌ی روسیه و جنگ

کیریل روگوف

ناوالنی که نماد ایده‌ی اروپایی در روسیه به شمار می‌رفت با تمام چیزهایی که روس‌های انتقامجوی خواهان بازپس‌گیریِ سرزمینهای ازدسترفته معرّفش هستند مخالف بود. اما ضداروپاگرایی نیز همانقدر برای سیاست روسیه طبیعی است که متضاد آن. دیر یا زود پاندول در جهت عکس نوسان خواهد کرد!

 

۱.

امروزه سخن گفتن از آینده‌ی روسیه مثل سخن گفتن از زندگیِ پس از مرگ است. روسیه در بطن فاجعه است، وقتی فکر می‌کنیم که روسیه تا به حال چه کرده است، یا هموطنانِ ما در اوکراین به نام روسیه چه کرده‌اند، وحشت ما را فرا می‌گیرد.

من در صفحه‌ی فیسبوکِ خود دو عکس را ذخیره کرده‌ام و هر وقت که صفحه‌ام را باز می‌کنم آنها را می‌بینم. یکی زنِ خیلی جوانی را نشان می‌دهد که در حالِ شیر دادن با شیشه‌ی شیر به دختربچه‌ی تقریباً یکساله‌اش است. این عکس هنگامی مشهور شد که این مادر و فرزند بر اثر اصابت یک موشک روسی به خانه‌شان کشته شدند. در عکس دیگر، یک مرد چهل ساله با دوستانش در کافه‌ای نشسته است، و در حالی که صفحه‌ای را به آنها نشان می‌دهد شکلک‌هایی از خودش درمی‌آورد. او نیز کشته شد. به عبارتی، او دیگر شکلک درنمی‌آورد.

تصور کشته شدن صدها هزار نفر، تصور ویران شدن زندگی‌های آرام و کامیاب، وحشتناک است. و وقتی به سرنوشتِ سوگناکِ تک‌تک آدم‌ها فکر می‌کنیم، دیگر تاریخی در کار نیست. از این منظر تاریخ بی‌معناست.

الکسی ناوالنی در دادگاه پس از دستگیری‌ در سال ۲۰۲۱. عکس: یِوگِنی فلدمن. منبع: ویکی‌میدیا کامنز


شک و تردیدی ندارم که روسیه مجبور خواهد شد که به این امر پاسخ دهد. مطمئنم که از تسویه‌حساب نخواهیم گریخت، گرچه نمی‌دانم که این اتفاق کِی و کجا رخ خواهد داد. به نظر من، در این مورد مسئله‌ نه مسئولیتِ جمعی بلکه کارمای جمعی است.

 

۲-

در این میان، وقتی می‌اندیشیم که چرا و چطور این جنگ درگرفت، چطور ممکن است خاتمه یابد، و بعد از آن چه اتفاقی ممکن است رخ دهد، باید مواظب باشیم که در دامِ ساده‌سازی نیفتیم. همچون همه‌ی جنگ‌ها وحشت و خشم ما را وامی‌دارد که واقعیت را ساده کنیم. تو گویی که رادیکالیسمِ فکریِ ما می‌تواند جنگ را متوقف کند. این واکنش کاملاً قابل‌فهم اما کاملاً بی‌فایده است.

اکنون بسیاری از روس‌ها، اعم از اهل اندیشه و عوام، افسرده و ملولند. وحشت و آگاهی از درماندگی‌شان آن‌ها را به سکوت وامی‌دارد ــ آن‌هایی را که مخالف جنگ‌ و شرارتی هستند که بخش بزرگی از سرزمینشان را دربرگرفته است. آن‌ها اقلیتِ ناچیز و درمانده‌ای به نظر می‌رسند، و بنابراین میدان را به این شرارت می‌سپارند و کاری نمی‌کنند و اثری ندارند. اما این دقیقاً همان چیزی است که حکومت استبدادی می‌خواهد ــ آگاهی از درماندگی و سکوت. حکومت‌های دیکتاتوری می‌خواهند فهمِ ما از توازن واقعیِ قدرت در جامعه را به بیراهه بکشانند، تا اراده‌مان برای مقاومت سست شود. این به نفع آن‌هاست، نه ما.

به نفع پوتین است که قضیه را این‌طور جلوه دهد که کسانی که مردم را در بوچا و جاهای دیگر شکنجه دادند و به قتل رساندند مردم روسیه‌ی واقعی بودند و اصلاً روسیه‌ی دیگری وجود ندارد. به نفع اوست که قضیه را اینگونه جلوه دهد که دموکراسی در روسیه نه تنها شکست خورده، بلکه اساساً ناممکن است.

می‌خواهم درباره‌ی چنین ساده‌اندیشی‌هایی سخن بگویم که در میان روشنفکران هم در روسیه و هم در غرب رواج دارد، و ما را از شالوده‌ای استوار محروم می‌کند و ضعیف‌تر می‌سازد.

 

۳-

نخست، روسیه تنها کشوری نیست که چنین مصیبتی را تجربه کرده است، تنها کشوری هم نیست که جنگ غیرمنصفانه‌ای را برای کشورگشایی به راه انداخته است. برای برخی کشورها، شکست در جنگ به نقطه‌ی عطفی در تاریخشان تبدیل شده است. همه‌ی ما می‌توانیم نمونه‌هایی را برشماریم. این از نظر ما، روشنفکران روسی، دلیل مهمی است مبنی بر اینکه چرا امید به پایداریِ اوکراین احساسی شخصی و عمیق است.

این امر توضیح می‌دهد که چرا به نظر ما تمایلمان به شکست روسیه بیشتر میهن‌دوستانه است تا ضدمیهن‌دوستانه. بنابراین، می‌خواهم بگویم که این جنگ مصیبت است، اما پایان تاریخ ملی نیست.

دوم، اگر بحث بر سرِ روسیه بهعنوان واقعیتی اجتماعی است، باید گفت چنین روسیه‌ای به معنای دقیق کلمه وجود ندارد، درست همان‌طور که غرب به معنای دقیق کلمه وجود ندارد. این نوعی ساده‌انگاریِ بیش از حد است که تصور کنیم روسیه بهمثابه‌ی نوعی هستی و ماهیتِ واحد و یگانه به اوکراین، اروپا و غرب حمله می‌کند. خیر، این نیروهای ضدمدرنیزاسیون، آن هم نه تنها در روسیه، هستند که دارند به پروژه‌ی اروپایی، امکان اجرای آن در اوکراین، و نمایش آن در داخل روسیه، حمله می‌کنند.

تهاجم روسیه به اوکراین در عین حال تهاجمی است به هر آنچه «اروپایی» است در داخل روسیه، تهاجمی است ضد قابلیت خودِ جامعه‌ی روسی برای مدرنیزاسیون. به نظر پوتین، هدف تاریخیِ کلیِ این جنگ جداییِ کامل روسیه از غرب است، و او امیدوار است که این امر راه غرب‌زداییِ افراطی را در روسیه باز کند.

 

۴-

بنابراین، جنگ ما را وسوسه می‌کند تا با ساده‌سازی تصاویر و مرزهایی ترسیم کنیم. برای مثال، این ادعا که روسیه آشیانه‌ی موروثیِ حکومت استبدادی است، سرزمینی که تمرکز قدرت در آنجا امری طبیعی و ذاتی است. یا تأکید و اصرار بر اینکه پروژه‌ی دموکراسی در روسیه به طور جامع و کامل شکست خورده و کشور به همان نقطه‌ای برگشته است که ۳۵ سال پیش از آنجا آغاز کرده بود.

به‌رغم تمام پیچیدگی‌ها، تناقضات و تحریفات فرایند سیاسی، عصر پساشوروی برای روسیه در واقع دوره‌ی مدرنیزاسیونِ عمیق و چندبُعدی به لحاظ اقتصادی، اجتماعی و تکنولوژیک بوده است. حتی در دهه‌ی قبل ــ دهه‌ی ۲۰۱۰، دوران تحکیم دیکتاتوریِ پوتین ــ شاهد پیدایش روزنامه‌نگاریِ مستقل قدرتمند، بخش بزرگی از سازمان‌های غیرحکومتیِ جامعه‌ی مدنی، و ظهور نسل سیاسیِ جدیدی بودیم که در اعتراضات سال‌های ۲۰۱۲-۲۰۱۱ و ۲۰۲۰-۲۰۱۹ نمایان شد و چهره‌ی متشخصش الکسی ناوالنی بود. همه‌ی این‌ها ضدحمله‌ی فوق‌العاده محافظه‌کارانه و تهاجم همه‌جانبه به خاک اوکراین، ابزار نوعی سیاست انتقام‌جوییِ نظامیِ افراطی، را رقم زد. هدف از جنگِ کشورگشایانه عبارت بود از بسیج همه‌ی روش‌های کهنه و قدیمی در روسیه برای تضعیف تلاش‌های معطوف به مدرنیزاسیون در دهه‌های اخیر. و تا کنون در این کار موفق بوده است.

مدرنیزاسیون و غرب‌گراییِ شدید روسیه از اواخر دهه‌ی ۱۹۸۰ به تضاد اجتماعیِ درونیِ حادی انجامیده است. این تضادی میان مدرنیزاسیون روسیه و نسل سیاسیِ جدیدش، از یک سو، و نیروهای ناسیونالیسم خودکامه از سوی دیگر است. از نظر سیاسی، دموکراسی در روسیه فروپاشید زیرا نیروهای مخالف مدرنیزاسیون قوی‌تر بودند. اما این بدان معنا نیست که پتانسیل مدرنیزاسیون که پیش از دوره‌ی کنونی انباشته شده بود کاملاً از بین رفته است.

 

۵-

چنین تضاد اجتماعی حادی بی‌سابقه نیست، شواهدی هم وجود ندارد که روسیه با دموکراسی تناسبی ندارد. این وضعیت را می‌توان با دوره‌ی پس از جنگ جهانی اول مقایسه کرد، هنگامی که در بسیاری از کشورها امپراتوری‌های اروپایی جای خود را به جمهوریهای ناکامل و رشدنیافته دادند. در ۱۵ تا ۲۰ سال بعدی، این دموکراسی‌های بی‌ثبات (از جمله جمهوری اتریش و آلمان) توسط نیروهای جبهه‌ی راست افراطی اشغال شدند، و جنگی بزرگ در اروپا به راه انداختند. آیا در اوایل دهه‌ی ۱۹۴۰ دلیلی وجود داشت که تصور کنیم دموکراسی در آلمان بار دیگر امکان‌پذیر است؟ و با این‌همه…

در دهه‌ی ۱۹۹۰، پس از ۷۰ سال کمونیسمِ عمیقاً منجمدشده، روسیه خود را در نخستین دوره‌ی تاریخِ جمهوری‌اش یافت. همچون اکثر دیگر کشورهای پساشوروی، این دوره عصر فساد سیاسی بود، عصر دولتی ضعیف بدون اجرای مؤثر قانون، عصر نظام حزبیِ بی‌ثبات و نابسامان ــ و عصر ظهور سیاستِ ناسیونالیستیِ انتقامجویی برای بازپس‌گیریِ سرزمینهای ازدست‌رفته و تقاضای عمومی برای «قدرت بلامنازع». ضعف دموکراسیِ روسیه با این واقعیت تشدید شده است که روسیه در دهه‌های ۲۰۰۰ و ۲۰۱۰ در درآمدهای حاصل از نفت و گاز غرق شد. این درآمدها جیبِ نخبگانِ فاسدی را پُر کرد که سازمان‌دهنده و حامیِ سیاستِ ناسیونالیستی-محافظه‌کارانه‌ی بازپس‌گیریِ سرزمینهای ازدست‌رفته شدند.

 

۶-

اما من می‌خواهم حوزه‌ی دیدمان را باز هم فراخ‌تر کنم. از نظر تاریخی، روسیه بخشی از پیرامون اروپای بزرگ است، قلمرویی که اروپا نیست، اما در چند قرنِ اخیر پیوستگیِ تنگاتنگی با اروپا داشته و به‌شدت از آن متأثر بوده است. این پیرامون به روسیه محدود نمی‌شود. کشورها و مناطق دیگری نیز هستند که به پیرامون اروپای بزرگ‌تر تعلق دارند و در آن‌ها ایدهای از وحدت اروپا وجود دارد که از نخبگان نشئت‌ گرفته است، ایده‌ای که خود را در ستیز با دیگر عواملِ بانفوذ تمدنی و آموزه‌های اجتماعی می‌یابد. می‌توان گفت کشورهای حوزه‌ی بالکان، تا حدی ترکیه، اوکراین، بلاروس، روسیه و حتی قفقاز جنوبی (که شامل جمهوری‌های ارمنستان و آذربایجان و گرجستان است) نیز به این منطقه تعلق دارند.

در واقع، اگر به عقب برگردیم، درمی‌یابیم که خط مرزیِ تعیین‌کننده‌ی پهنه‌ی پروژه‌ی اروپایی دائماً در حال حرکت بوده است. از منظر ولتر در نیمه‌ی قرن هجدهم، اشعه‌ی روشنگریِ اروپا تازه آغاز به رسوخ در اراضیِ آلمان کرده بود. از نظر او، اروپا در مثلث میان پاریس، لندن و آمستردام قرار داشت. اهالیِ وین نیز شوخیِ مشهور مترنیخِ صدراعظم را شنیده بودند که ۵۰ سال بعد در آغاز قرن نوزدهم گفته بود «آسیا از لنداشتراسه [Landstraße] آغاز می‌شود». منظور مترنیخ این بود که وقتی از مرکز وین به سمت شرق برویم، خیلی زود خود را در فضایی می‌یابیم که نمی‌توان آن را اروپا تلقی کرد.

اگر در جهتی که مترنیخ نشان می‌دهد حرکت کنیم، امروزه می‌توانیم هنوز علایمی از سرزمین‌های پیرامونیِ اروپایی و نشانه‌های مبارزه‌ی ناتمام میان سرزمین‌های اروپایی و غیراروپایی یا حتی ضداروپایی بیابیم ــ برای مثال، در اسلواکی، مجارستان و حتی لهستان، حتی اگر مرز اروپا از آن زمان تا کنون بسیار بیشتر به سمت شرق رفته باشد.

اما در منطقه‌ی بعدی، از روسیه و بلاروس تا قفقاز جنوبی، ترکیه و کشورهای حوزه‌ی بالکان، مبارزه میان کشورهای اروپایی و ضداروپایی کاملاً مشهود است و اغلب جنبه‌ای نمایشی، اگر نگوییم تراژیک، به خود می‌گیرد. در عین حال، کوته‌نظری و خطاست که آرزوهای اروپاییِ بخشی از نخبگان و ساکنان این سرزمین‌ها را سطحی، غیرطبیعی و تصادفی بشماریم. پوتین و دیگر دشمنانِ ایده‌ی اروپایی در این مناطق و سرزمین‌ها می‌کوشند تا چنین تصوری را به ما القا کنند. اما واقعیت تاریخی چیز دیگری است. چندین قرن است که این مناطق کشش به سوی اروپا را احساس کرده‌اند، کششی که به طبقات روشنفکرشان در جستوجوی مدرنیزاسیون الهام می‌بخشد. از این منظر، این نواحی امتداد و بُعد دیگری از اروپا هستند.

نمی‌دانیم که چگونه یا چه وقت این رقابت در بخش‌های متفاوت کشورهای پیرامونیِ اروپای بزرگ پایان خواهد یافت. اما نکته‌ی مهم دیگری وجود دارد ــ اینکه تا زمانی که نیروها و ایده‌های طرفدار اروپا در این کشورها نفوذ و تأثیر داشته باشد، یا دست‌کم دچار رکود نشود و از پا نیفتد، نیروهای ضداروپایی را خنثی و هم‌زیستیِ صلح‌آمیز میان این منطقه‌ی پیرامونی و اروپا را تضمین می‌کند.

 

۷-

این حرکت منظم پاندول را می‌توان در سراسر تاریخ روسیه دید ــ دوره‌هایی از مدرنیزاسیونِ اروپادوستانه، و سپس دوره‌هایی که طرح‌های ضداروپایی رایج می‌شود. سازگاریِ سریع با طرح‌ها و شیوه‌های اروپایی جای خود را به دشمنی با آرمان اروپایی و تلاش برای عوض کردنِ آن با هویت «ملی» یا حتی «تمدنسازِ» روسیه می‌دهد.

طرح بلشویک‌ها در قرن بیستم احتمالاً طولانی‌ترین دوره‌ی ضداروپاگراییِ روسیه بوده است. بی‌تردید در آن دوره روسیه شاهد گسترده‌ترین و خونین‌ترین تلاش برای تأسیس نظامی از نهادها و ارزش‌هایی کاملاً متضاد با نهادها و ارزش‌های اروپایی بوده است. با وجود این، پس از آنکه رژیم شوروی در دهه‌ی ۱۹۶۰ وارد مرحله‌ی عادی‌سازی شد، فقط چند دهه لازم بود تا طبقه‌ی نخبه‌ی طرفدار اروپا در اتحاد جماهیر شوروی شکل گیرد، و به انقلابی ضدکمونیستی و طرفدار غرب منتهی شود.

از نیمه‌ی دهه‌ی ۱۹۸۰ تا حدود نیمه‌ی دهه‌ی ۲۰۰۰، روسیه بهسرعت الگوها و روش‌های اروپایی را، بهرغم تمام دشواری‌های ملازم آن‌، برگزید. تحکیم و تثبیت نیروها و برنامه‌های ضداروپایی در اواخر دهه‌ی ۲۰۰۰ آغاز شد و در میانه‌ی دهه‌ی ۲۰۱۰ عمیقاً تشدید شد. در میان بخشی از نخبگان و اقوام روسی، وفور نفت به عادات رانت‌خواری و فساد شکل داد. هدف خودکفاییِ اقتصادی بار دیگر با ایده‌ی انحصار تمدنی و احیای منزلت «قدرت بلامنازع» روسیه تقویت شد.

روسیه در دهه‌های ۲۰۰۰ و ۲۰۱۰ در درآمدهای حاصل از نفت و گاز غرق شد. این درآمدها جیبِ نخبگانِ فاسدی را پُر کرد که سازمان‌دهنده و حامیِ سیاستِ ناسیونالیستی-محافظه‌کارانه‌ی بازپس‌گیریِ سرزمین‌های ازدست‌رفته شدند.

بنابراین، از منظری ژرف، روحیه‌ی ضداروپاییای که امروز در سیاست روسیه می‌بینیم همان‌قدر طبیعی و ارگانیک است که متضادش. هر دو عناصر سازنده‌ی تاریخ روسیه هستند. قطع پیوندهای اقتصادی با اروپا با این شدت، و تداوم خصومت شدید با اروپا، به فشار بر جامعه و شکل‌های بسیار نامنعطفی از کنترل و نظارت دیکتاتورمآبانه می‌انجامد. پس از مدتی، وقتی این کنترل و نظارتِ بیش از حد پرهزینه شد، یا به سبب دیگر عوامل سیاسی و اقتصادی، افکار عمومی دوباره به سوی اروپا متمایل خواهد شد. و وقتی چنین اتفاقی رخ دهد، تجربه‌ی نهادین دموکراسیِ روسی و تجربه‌ی مدرنیزاسیون نقش مهمی در عصر جدید اروپاگراییِ روسی ایفا خواهد کرد.

 

۸-

می‌خواهم توجه شما را به قاعده‌ی دیگری در نوسانات «پاندول اروپاییِ» روسیه جلب کنم. دوره‌های طرفداری از اروپا در روسیه اغلب مقارن با علائم موفقیت اروپا و پروژه‌ی اروپایی است و توسط آن برانگیخته می‌شود. برعکس، سرخوردگی از اروپا و شیوع نیروهای ضداروپایی در روسیه مقارن با دوره‌هایی از بحران، بی‌ثباتی و تردید در درون خودِ اروپاست. در اواسط قرن بیستم، اروپا شاهد دوره‌ای از جنگ‌های ددمنشانه، جمهوری‌های بی‌ثبات و ناسیونالیسمِ نوظهور بود. هم‌زمان، اتحاد جماهیر شوروی در دوره‌ی پرتنشی از ایجاد آلترناتیو تمامیت‌خواهانه‌ای برای پروژه‌ی اروپایی به سر می‌بُرد.

برعکس، هنگامی که اروپا در اواخر قرن بیستم در مسیر رشد و توسعه‌ی پایدار قرار گرفت، دموکراتیزه شدنِ دسترسیِ شهروندان به منافع این رشد از طریق ایجاد جامعه‌ی مصرفی، و در عین حال پیشرفتِ غیرمنتظره در اتحاد کشورهای اروپا، به بحران و فروپاشیِ امپراتوری ضداروپاییِ تمامیت‌خواهانه در شرق انجامید.

این دلیل دیگری است که نشان می‌دهد چرا می‌توان هم تاریخ روسیه و هم تاریخ اوکراین در قرون اخیر را بخشی از تاریخ اروپا دانست. تضعیفِ تدریجیِ «قدرت نرمِ» اروپا در تقویت پدیده‌ای ضداروپایی، یعنی سودای انتقام‌جویی و بازپس‌گیریِ سرزمین‌های ازدست‌رفته، در منطقه‌ی پیرامون اروپای بزرگ دخیل است، و برعکس. امروزه می‌بینیم که پروژه‌ی اروپایی از درون و بیرون آماج حمله قرار گرفته، «قدرت نرمِ» آن در حال محو شدن، و امنیتش در حال کاهش یافتن است.

 

۹-

با توجه به تجاوز هولناک روسیه، بسیار دشوار است که از روسیه دفاع کنیم. هدفِ من به هیچ‌وجه تبرئه کردن روسها نیست، بلکه صرفاً می‌خواهم تأکید کنم که جنگ با اوکراین و تصمیم اوکراین مبنی بر چرخش به سوی اروپا بازتاب منازعه بر سر همین مسئله در داخل خودِ روسیه است. به همین دلیل است که ضدیت با آن در داخل و خارج روسیه اینقدر اهمیت دارد. وقتی روسیه را نوعی امپراتوری اهریمنی می‌شماریم و تاریخ پروژه‌ی لیبرال و طرفداری از اروپا در روسیه را شکستی تمام‌عیار تلقی می‌کنیم ــ و به عبارت دیگر، از جداییِ فکریِ بنیادینِ روسیه از اروپا سخن می‌گوییم ــ سبب می‌شویم که مخالفانِ جنگ و طرفدارانِ اروپا در روسیه احساس کنند که اقلیتی درماندهاند.

و این همان چیزی است که پوتین می‌خواهد. این همان چیزی است که موفقیتِ موقتِ او را امکان‌پذیر می‌کند. اما این فقط جزئی از آن چیزی است که می‌خواهند بهعنوان حقیقتِ غایی به ما بقبولانند.

 

برگردان: افسانه دادگر


کیریل روگوف متخصص علوم سیاسی است. آنچه خواندید برگردان این سخنرانی با عنوان اصلیِ زیر است:

Kiril Rogov, ‘Russia’s future and the war’, Eurozine, 19 February 2024.

 

اجلاس گروه هفت؛ شولتس وام اوکراین را گامی تاریخی خواند

کشورهای گروه هفت، ده‌ها میلیارد یورو بهره دارایی‌های مسدود شده روسیه را در اختیار اوکراین می‌گذارند. صدراعظم آلمان این اقدام را یک “گام تاریخی” و سیگنالی روشن علیه پوتین دانست. روسیه تهدید به “پیامدهای سنگین” کرد.اولاف شولتس، صدراعظم آلمان، توافق میان کشورهای گروه هفت برای دسترسی اوکراین به درآمدهای حاصل از بهره دارایی‌های مسدود شده روسیه را “گامی تاریخی” توصیف کرد.

شولتس در حاشیه اجلاس سران گروه هفت کشور صنعتی و دموکراتیک در “بورگو اگنازیا” ایتالیا گفت، این اقدام “این زمینه‌ای را فراهم کرده تا اوکراین بتواند در آینده نزدیک هر آنچه را که نیاز دارد را از نظر تسلیحات و همچنین سرمایه‌گذاری در بازسازی یا در زیرساخت‌های انرژی تأمین کند.

اینترنت بدون سانسور با سایفون دویچه‌ وله

سران هفت کشور صنعتی غرب پیشاپیش بر سر این گام توافق کرده بودند. سود چند میلیارد یورویی در سال قرار است برای ارائه وام تا سقف ۵۰میلیارد یورو به اوکراین استفاده شود.

شولتس: یک سیگنال واضح به پوتین

اولاف شولتس از یک سیگنال واضح به رئیس‌جمهوری روسیه سخن گفت. او اظهار داشت که ولادیمیر پوتین نمی‌تواند امیدوار باشد که به علت مشکلات مالی موجود در کشورهای حامی اوکراین در این جنگ پیروز خواهد شد. از این نظر، به طور حتم این یک گام کاملا تاریخی و تصمیمی تاریخی است که امروز در اینجا گرفته می‌شود”.

بیشتر بخوانید: تحریم‌های جدید آمریکا علیه روسیه و چین؛ مجازات۳۰۰ نهاد و فرد

علاوه بر این به گفته او، تصمیم گروه هفت به مردم اوکراین این شهامت را می‌دهد تا به دفاع از استقلال و حاکمیت خود ادامه دهند. نقشه رئیس‌جمهوری روسیه برای ادامه جنگ تا زمانی که دیگران تسلیم نشده‌اند، شکست خورده است.

همچنین “سیگنالی به اوکراین”

اورزولا فون درلاین، رئیس کمیسیون اتحادیه اروپا نیز بسته جدید کمک به اوکراین را پیامی بسیار روشن به پوتین توصیف کرد. فون درلاین در حاشیه این اجلاس گفت، با این اقدام، به او نشان داده می‌شود که بار اصلی خسارتی که به اوکراین وارد کرده، بر دوش مالیات‌دهندگان اروپایی نیست، بلکه بر دوش خود روسیه است.

او همچنین این توافق را سیگنالی به اوکراین دانست: به اوکراین نشان داده شد که به این کشور آزادی تحرک داده شده و تا زمانی که لازم باشد در کنارش خواهیم بود. فون در لاین توضیح داد که این پول می‌تواند به عنوان مثال برای بازسازی یا سیستم‌های تسلیحاتی جدید استفاده شود.

هشدار مسکو در مورد “عواقب سنگین”

روسیه اعطای وام ده‌ها میلیارد دلاری کشورهای گروه هفت به اوکراین را مورد انتقاد قرار داد. ماریا زاخارووا، سخنگوی وزارت خارجه روسیه در یک کنفرانس مطبوعاتی گفت: «استفاده از وجوهی که در واقع از روسیه به سرقت رفته، برای ماجراجویی‌های نظامی رژیم کی‌یف، جنایتکارانه و شوم است و نشان‌دهنده ضربه‌ای دیگر بر قوانین بین‌المللی است.»

بیشتر بخوانید: کنفرانس بازسازی اوکراین؛ زلسنکی وارد برلین شد

زاخارووا تهدید کرد که واکنش روسیه برای بروکسل “دردناک” خواهد بود و نسبت به “عواقب مرگبار” برای کشورهای گروه هفت هشدار داد. چنین ابتکاراتی سیستم مالی جهانی را بیشتر تضعیف می‌کند و به بحران‌های ویرانگر منجر می‌شود. او افزود، این طرح همچنین پیامدهای مستقیمی برای شرکت‌های اروپایی در روسیه خواهد داشت. زاخارووا به طور غیرمستقیم به امکان سلب مالکیت اشاره کرد و گفت: «همان‌طور که می‌دانید دارایی و سرمایه اروپایی به اندازه کافی وجود دارد؛ نمایندگان دولت ما بارها در مورد آن گوشزد کرده‌اند.»

کرملین پیش از این خویشتنداری بیشتری نشان داده بود. دیمیتری پسکوف، سخنگوی کرملین، بدون اظهارنظر در مورد تصمیمات احتمالی که از قبل شایعه شده بود گفت، روسیه اجلاس سران گروه هفت را از نزدیک دنبال خواهد کرد.

در مجموع ۲۶۰ میلیارد یورو مسدود شده است

به گفته دولت آمریکا، از زمان حمله روسیه به اوکراین، حدود ۲۸۰ میلیارد دلار آمریکا (حدود ۲۶۰ میلیارد یورو) از وجوه بانک مرکزی روسیه در کشورهای غربی مسدود شده‌اند. بنا بر اعلام کمیسیون اتحادیه اروپا، بیشترین بخش این وجوه شامل حدود ۲۱۰میلیارد یورو در این اتحادیه قرار دارد.

بیشتر بخوانید: مجموعه مطالب درباره جنگ در اوکراین

پول ثابت روسیه هر سال میلیاردها سود ایجاد می‌کند که در آینده برای اوکراین استفاده خواهد شد. ماه‌هاست که کشورهای گروه هفت درباره چگونگی انجام این کار بحث کرده است. ایالات متحده آمریکا در ابتدا از مصادره نه تنها درآمد بهره، بلکه خود دارایی‌های مسدود شده به نفع اوکراین حمایت کرده بود. اما کشورهای اروپایی در این مورد ملاحظات زیادی داشته‌اند.

توافقنامه امنیتی میان آمریکا و اوکراین

یکی دیگر از نتایج این نشست توافقنامه امنیتی ده ساله میان ایالات متحده آمریکا و اوکراین است. این توافق در این نشست توسط جو بایدن، رئیس‌جمهوری آمریکا و ولودیمیر زلنسکی، همتای اوکراینی او امضا شد. در بیانیه ایالات متحده کمی قبل از مراسم امضای این توافقنامه آمده است: «امروز، ایالات متحده آمریکا پیامی قوی در مورد حمایت قاطع ما از اوکراین، در حال حاضر و در آینده، ارسال می‌کند.»

دویچه وله فارسی را در اینستاگرام دنبال کنید

گروه ۷ همچنین از طرح صلح سه مرحله‌ای بایدن برای خاورمیانه که مورد حمایت شورای امنیت سازمان ملل است حمایت می‌کند. صدراعظم شولتس گفت: «ما به طور مشترک از این طرح رئیس‌جمهوری آمریکا حمایت کردیم و همچنین مشترکاً خوشحالیم که شورای امنیت (سازمان ملل) نیز چنین کرده است. اکنون مهم است که همه طرف‌ها این را اجرا کنند. بنابراین ما به ویژه از حماس می‌خواهیم که موافقت ضروری خود را اعلام کند.»

امضای توافقنامه امنیتی ده ساله میان آمریکا و اوکراین

آمریکا و اوکراین در حاشیه نشست سران گروه هفت در ایتالیا یک توافقنامه امنیتی ده ساله امضا کردند. استفاده از نیروهای آمریکایی در اوکراین و ارسال سیستم‌های مشخص تسلیحاتی در این توافقنامه وجود ندارد.آمریکا و اوکراین در حاشیه اجلاس گروه هفت در ایتالیا یک پیمان امنیتی ده ساله امضا کردند. جو بایدن، رئيس‌ جمهوری آمریکا هدف این توافقنامه را تغییر توانایی دفاعی و بازدارندگی اوکراین در درازمدت دانست. به گفته او، صلح دائمی برای اوکراین باید از طریق توانایی این کشور در دفاع از خودش تامین شود.

ولودیمیر زلنسکی، رئیس جمهوری اوکراین نیز این توافق را یک قدم دیگر در راه عضویت کشورش در ناتو دانست.

اینترنت بدون سانسور با سایفون دویچه‌ وله

در این توافقنامه دولت آمریکا پیش از هر چیز کمک‌های نظامی، همکاری در صنعت تسلیحاتی و تبادل اطلاعات محرمانه با اوکراین را تضمین کرده است.

در مقابل از کی‌یف خواسته شده تا اصلاحات مختلفی را اجرا کند، از جمله در زمینه قضایی، تعقیب کیفری در مبارزه با فساد و نیز در زمینه توانایی‌ها و زیرساخت‌های نظامی به طوری که با استانداردهای ناتو منطبق شود.

بیشتر بخوانید: آمریکا و اوکراین توافقنامه امنیتی امضا می‌کنند

آنچه در این توافق نیامده همان طور که انتظارش نیز می‌رفت، به‌کارگیری نیروهای آمریکایی برای دفاع از اوکراین است. این موضوع علیرغم درخواست فرانسه به طور صریح و بدون قید و شرط از سوی بایدن کنار گذاشته شده بود.

دویچه وله فارسی را در اینستاگرام دنبال کنید

توافق آمریکا و اوکراین همچنین فاقد ارسال سیستم‌های تسلیحاتی معینی به اوکراین است.

توافقنامه‌های مشابهی میان اوکراین و چندین کشور دیگر نیز پیشتر امضا شده‌اند، از جمله با کشورهای آلمان، فرانسه، اسپانیا، بریتانیا و ژاپن.

کشورهای گروه هفت همچنین با اعطای وامی ۵۰ میلیارد دلاری به اوکراین موافقت کرده‌اند.