Previous Next

دور جدید اعتصاب کارگران مبارز نیشکر هفت تپه+فیلم


از صبح روز پنجشنبه ۲۰ دی ۱۳۹۷، کارگران نیشکر هفت تپه در اعتراض به پرداخت نشدن ۲ماه حقوق عقب افتاده خود دست از کار کشیده و اعتصاب کردند. این اعتصاب پس از آن صورت گرفت که روز سه شنبه ۱۸ دی ماه کارگران تهدید کرده بودند که در صورت عدم پرداخت حقوق‌های معوقعه بار دیگر دست به اعتصاب و اعتراض خواهند زد و این اعتراض را به شهر شوش خواهند کشاند.

لازم به یاد آوری است که کارگران شرکت نیشکر هفت تپه یک اعتصاب یک ماه خود را در آذر ماه به پیش بردند. این اعتصاب که از ۱۲آبان ماه آغاز شد و برغم دستگیری نمایندگان‌ کارگران نیشکر هفت تپه که در روز سیزدهم این اعتصاب صورت گرفت تا اعلام موافقت رسمی حکومت با درخواست‌های کارگران تا اوایل آذر ماه ادامه یافت.

کارگران در پایان اعتصاب خود اعلام کرده بودند که در صورت عدم انجام وعده و وعیدهای داده شده بار دیگر به اعتصاب دست خواهند زد.

در این میان اسماعیل بخشی آخرین نماینده کارگران نیشکر هفت تپه بود که پس از ۲۵روز زندان و بازداشت، آزاد شد. وی پس از زندان و گذراندان یک دوره نقاهت با ارسال نامه‌یی سرگشاده به محمود علوی وزیر اطلاعات نظام اعلام کرد که در دوران زندان بشدت شکنجه شده است و خواستار یک مناظره با او گردید.

این نامه جرقه یک دادخواهی عمومی را زد و بسیاری خواستار روشن شدن ابعاد این جنایت شدند؛

کارگر شکنجه شده خطاب به شکنجه گران: دروغ نگویید


اسماعیل بخشی، نماینده کارگران شرکت هفت‌تپه نیشکر در یک پست اینستاگرامی با هشتگ #به_مردم_دروغ_نگویید اعلام کرد که با هیچ گروه تحقیقی از طرف دولت، مجلس و یا قوه قضاییه در ارتباط با پرونده شکنجه‌اش دیدار و گفت‌وگو نکرده است.

اسماعیل بخشی روز ۲۷ آبان‌ماه گذشته هم‌زمان با چهاردهمین روز اعتصاب کارگران شرکت نیشکر هفت‌تپه بازداشت شد و تا روز ۲۱ آذرماه در زندان بود. او روز جمعه ۱۴ دی‌ماه در نامه‌ای به محمود علوی، وزیر اطلاعات جمهوری اسلامی با اشاره به ۲۵ روز “بازداشت ناعادلانه” توسط وزارت اطلاعات نوشت: «مصائب و رنج‌هایی بر من تحمیل شد که هنوز از شر آنها خلاص نشدم و برای رهایی از آنها به داروهای اعصاب و روان پناه آورده‌ام.»

به گفته این کارگر شکنجه شده، در روزهای اول بازداشت “تا سر حد مرگ” شکنجه شده است: «تا ۷۲ ساعت در سلولم از جایم نمی‌توانستم تکان بخورم و آنقدر زده بودند که حتی از تاب درد خوابیدن هم برایم زجرآور بود.»

عکس دسته جمعی شکنجه گران کارگر مبارز در زیر گزارش
فیلم زیر: وقیح تر از آخوندها، این بی شرفها هستن

سخنگوی کمیسیون امنیت و سیاست خارجی مجلس شورای اسلامی گفته: بر اساس گزارش وزیر اطلاعات و مدیران وزارت اطلاعات (عکس زیر)، “اسماعیل بخشی” بهیچ‌وجه در دوران بازداشت در وزارت اطلاعات شکنجه نشده است.

فیلم زیر: حشمت الله فلاحت پیشه،‌رئیس کمیسیون امنیت و سیاست خارجی مجلس ولایت: …در مسیر بازداشت و انتقال به زندان یکسری درگیری بین آقای بخشی و ماموران صورت گرفته اما شکنجه‼️ نبوده…در فیلمی به وابستگی به حزب کمونیست کارگری اعتراف کرده. البته صدایش کاملا مفهوم نبوده…

پس بدونید که در نظام آخوندی به شکنجه می‌گن درگیری با ماموران. چون همه دیدند آثار شکنجه رو، مجبورن بگن دعوا شده تو مسیر. اسم تنها حزبی که یه «کارگر» توش داره هم فقط بلد بودن و وصلش کردن به کمونیست کارگری. این سرانجام «تحقیقات»شون بوده

کامنت یکی از کاربران: وقیح تر از آخوندها، این بی شرفها هستن

فیلم؛ واکنش گزارشگر افغانی به توهین دلقک صداوسیما

یک گزارشگر ورزشی تلویزیون افغانستان در حین مسابقه فوتبال میان تیم های ایران و یمن به صورت تلویحی به وجود سانسور در تلویزیون جمهوری اسلامی اشاره کرده که مجری دلقک صداوسیما در واکنش با توهین و تمسخر گفته:‌‌ ما چیز‌هایی دیدیم که شما اصلا ندیدید.

حرف‌های این دلقک بازنشسته فوتبال جمهوری اسلامی با واکنش‌های تندی در شبکه‌های مجازی روبرو شد به طوری که بسیاری‌ از ایرانیان این اظهارات را توهین آمیز و نژادپرستانه خواندند.

فیلم زیر: واکنش یک گزارشگر ورزشی افغانستان

ایران؛ واکنش یک سناتور به بازداشت شهروند آمریکايی


سخنگوي وزارت امور خارجه جمهوری اسلامی دستگیری یک شهروند آمریکایی در مشهد را تایید کرد. همزمان یک سناتور با نفوذ آمریکايی با انتشار توییتری گفت: رژیم ایران باید مورد حسابرسی قرار بگیرد.

سناتور تام کاتن از اعضای ارشد سنای آمریکا گفت:‌ در انتظارم که با همکارم برای ارائه و تصویب قانون گروگانها در ایران کار کنم تا برای دشمنان مان روشن سازیم که اگر شما یک شهروند آمریکایی را به گروگان بگیرید برایتان عواقب خواهد داشت.

بر اساس نوشته روزنامه نیویورک‌تایمز، این شهروند آمریکايی که مایکل آر. وایت نام دارد ظاهرا تابستان گذشته هنگام خروج از ایران در فرودگاه مشهد بازداشت شده است.

مادر این آمریکايی زندانی در ایران می‌گوید: با مشورت‌هایی که با دوستان و مشاوران کردیم، به این نتیجه رسیدیم چندان در خصوص جزئيات این ماجرا صحبت نکنیم تا اوضاع برای مایکل پیچیده‌تر نشود و امیدواریم او بتواند هرچه سریعتر آزاد شود.

سناتور ارشد جمهوری خواه در انتهای توییتر خود نوشت: مقامهای رژیم ایران بایستی بخاطر عمل انزجارآور زندانی کردن آمریکایی ها مورد حسابرسی قرار گیرند.

بنادر کشورهای دوست و برادر هم ما را تحریم کردند

دبیرکل انجمن کشتیرانی با بیان اینکه متاسفانه بسیاری از بنادر خارجی ورود کشتی های ایرانی را ممنوع کردند گفت: در کسب و کارهای دریایی و بندری شاهد ریزش 40 درصدی نیروی کار هستیم.

مسعود پلمه در پاسخ به سوال خبرنگار ایلنا مبنی بر اینکه آیا بنادر کشورهای خارجی هم پهلو گیری ناوگان دریایی ایرانی را محدود و یا ممنوع کرده اند گفت: تعداد قابل توجهی از بنادر خارجی ورود کشتی های ایرانی را ممنوع کردند و محدودیت هایی را ایجاد کردند که برخی از این بنادر جزو بنادر کشورهای دوست و برادر ایران هستند.

در خطر بودن جان زندانی سیاسی به علت شکنجه

در خطر بودن جان زندانی سیاسی سهیل عربی به علت خونریزی در اثر شکنجه بازجویان

سایت ایران کارگر: بنا بر خبر رسیده در روز چهارشنبه ۱۹ دی ۱۳۹۷، جان زندانی سیاسی سهیل عربی که بعلت خونریزی در اثر شکستگی بینی در زندان تهران بزرگ، در شرایط سختی بسر می‌برد؛ در خطر است.

بینی سهیل عربی مستمر خونریزی دارد؛ اما، ماموارن امنیتی در زندان علی‌رغم وضعیت خطرناک خونریزی و دردهای مستمر از شکستگی بینی، ماههاست به سهیل اجازه مداوا و عمل جراحی را نمی‌دهند و با این رفتار ضد انسانی، سهیل عربی را ماههاست زیر شکنجه قرار داده‌اند.

در خرداد ماه سال جاری به دستور حاج مرادی رئیس زندان تهران بزرگ، زندانی سیاسی سهیل عربی به زندان دو الف (بند ۲ الف سپاه در زندان اوین) برای بازجویی منتقل شد و در حین بازجویی؛ با ضرب و شتم و شکنجه توسط بازجویان؛ بینی سهیل شکست. وی را به بیمارستان خمینی بردند؛ اما به او اجازه عمل جراحی نداده و به زندان تهران بزرگ بازگرداندند.

شایان یادآوری است که سهیل عربی چندین بار اعتصاب غذا کرده است و بارها به همین خاطر مورد شکنجه و آزار و اذیت وزارت اطلاعات و ماموران آن قرارگرفته است. سهیل عربی چندی پیش در نامه‌ای به دخترش نوشت:

دل قوی دار روژانا! سر میاد زمستون:

تئوکراسی چیست و چرا و چگونه باید با آن مبارزه کرد؟

بشر چه حقوق و وظایفی دارد؟

آرمان‌شهر را چگونه می‌توان ساخت؟

مورد تفتیش عقاید قرار گرفتن چه آسیب‌هایی به روان می‌رساند و مجرم کیست؟

آنکه بواقع هست، یعنی که شک می‌کند، می‌اندیشد، می‌پرسد و می‌جنگد تا ظلم و بیدادگری را نابود کند.
به آنانکه از رشد بشر در هراس بوده‌اند و منتقد را سرکوب کرده‌اند؟ نه! این پرسش‌ها برای روژانای من هرگز زود نیست. تو با اطرافیانت فرق داری و فرق دانی بین مبارز و منفعل.

می‌فهمی مجرم آنانند که در برابر ستمگران تسلیم شده‌اند و حتی به حفظ این وضعیت کمک کرده‌اند. می‌دانی که برای آزادی باید جنگید تا پشت درهای اوین تا دربهای دو ـ الف، الف یک، ۲۰۹، ۳۵۰ و حتی شکنجه‌گاه تهران بزرگ حتی تا پای چوبه‌دار.

دخترم! دردها و رنج‌ها بر هر انسانی تاثیر متفاوت می‌گذارد. بسیاری بر اثر دردها دچار عقده حقارت شده و خود نیز ستمگر و یا همراه ستمگران شده‌اند و بعضی شکست را می‌پذیرند و تسلیم می‌شوند. اما انسان‌ها می‌توانند در اثر تحمل رنج به قدرتی دست یابند که شکنجه‌گر را از شکنجه‌گری خسته کنند و به دیگر مظلومان کمک کنند تا از رنج‌هایی رهایی یابند.

روزهای دشواری را تحمل کردیم؛ دلم برایت تنگ است و در حسرت چند لحظه در آغوش کشیدن‌ات مانده‌ام

آنها مرا مجازات می‌کنند؛ زیرا از اندیشیدن انسان‌ها در هراس‌اند. یک انسان به جرم اندیشیدن شکنجه می‌شود تا دیگر انسان‌ها از اظهار نظر و انتقاد بپرهیزند؛ اما تو و بسیار از ما در اوج سختی‌ها از آنان که هیچ اندیشه‌ای جز غارت و حفظ قدرت نداشته‌اند خوشبخت و خوشحال‌تریم؛ زیرا بهشت آنجاست که وجدان ما درآسایش باشد.

نسل ما، نسلی که دیگر نخواست نسل سوخته باشد با تمام توان برای آزادی، عدالت و برابری و آباد کردن زادگاه‌مان جنگید و هزینه داد. یقین دارم تو و هم نسل‌هایت نیز راه دشوار آزادی‌خواهی را ادامه خواهید داد و به زودی در سرزمینی آباد و آزاد که هیچکس به جرم اندیشیدن مجازات نشود به زندگی ادامه خواهیم داد و ما روزهای نویی را خواهیم آورد.

دل قوی دار روژانا!
سر میاد زمستون

بازداشت دو فعال دیگر در ارتباط با اعتراض کارگران

خبرگزاری هرانا – ساعاتی قبل امیرحسین محمدی فر و ساناز اله یاری، در منزل پدری خود توسط نیروهای امنیتی بازداشت و به مکان نامعلومی منتقل شدند.

به گزارش خبرگراری هرانا، ارگان خبری مجموعه فعالان حقوق بشر در ایران، ساعت ۹ امشب مورخ ۱۹ دی‌ماه ۱۳۹۷، نیروهای امنیتی به منزل پدری امیرحسین محمدی‌فر و ساناز اله‌یاری رفته و آنها را دستگیر کردند.

امیرحسین محمدی‌فر و ساناز اله‌یاری در یک نشریه دانشجویی به نام گام با هم همکاری می‌کردند اما مشخص نیست تا چه این بازداشت ها مرتبط با این نشریه و همکاری این افراد است؛
امیرحسین محمدی فر، سردبیر و ساناز اله‌یاری، عضو هیئت تحریریه این نشریه هستند و طی ماه‌های اخیر در حمایت از کارگران و به ویژه تجمعات اعتراضی کارگران شرکت ملی فولاد اهواز و مجتمع کشت و صنعت نیشکر هفت‌تپه در این نشریه مطالبی نوشته بودند.

لازم به یادآوری است که پیشتر نیز در تاریخ ۱۳ آذرماه، عسل محمدی یکی دیگر از اعضای تحریریه این نشریه توسط نیروهای امنیتی و در منزل شخصی در تهران بازداشت و به بازداشتگاه اداره اطلاعات اهواز منتقل شده بود. وی نهایتا در روز ۱۵ دی‌ماه با قرار وثیقه و تا پایان مراحل دادرسی آزاد شده بود.

فعال ملی مذهبی در زندان اوین: چرا اعتصاب غذا کردم

خبرگزاری هرانا – نصرالله لشنی، زندانی سیاسی محبوس در زندان اوین مورخ ۱۶ دیماه اعلام کرد که در اعتراض به رفتار غیرقانونی مسئولین زندان و ممانعت از ملاقات وی با مادرش دست به اعتصاب غذا زده است. این فعال سیاسی پیشتر نیز در تاریخ ۵ دی‌ماه در سالن ملاقات در حضور همسر و فرزند ۸ ساله خود از سوی مامورین زندان مورد توهین و ضرب و شتم قرار گرفته بود. آقای لشنی اکنون با نوشتن نامه ای سرگشاده که در ادامه می آید دلایل اعتصاب غذای خود و ضرورت این اقدام را به قصد تنویر افکار عمومی توضیح داده است. او در قسمتی از این نامه تاکید می کند “اعتصاب غذا کردم تا فرزندم، پاره تنم، سامیارم بیاموزد که حرمت مادرش را نگاه دارد و از جان خویش برای او درگذرد تا به ارباب اوین و اعوان و انصارش هشدار دهم که مادران این خاک حرمت دارند و گرامی اند حتی اگر مادر دشمنتان باشد.”

به گزارش خبرگزاری هرانا، ارگان خبری مجموعه فعالان حقوق بشر در ایران، نصرالله لشنی، زندانی سیاسی محبوس در زندان اوین از ۱۶ دیماه در زندان اوین اعلام اعتصاب غذا کرده است.

این زندانی پس از اینکه در سالن ملاقات و در حضور فرزندش مورد بدرفتاری و ضرب و شتم قرار گرفت و همینطور زمانی که رفتار سلیقه ای مسئولین زندان اوین مانع ملاقات او با مادرش شد دست به اعتصاب غذا زد.

آقای لشنی در نامه ای که عینا در ادامه می آید به قصد تنویر افکار عمومی به شرح دلایل و ضرورت اقدام خود به اعتصاب غذا توضیح داده است، این نامه را به نقل از هرانا بخوانید:

“بسم الله الرحمن الرحیم
چرا اعتصاب غذا کردم؟

اعتصاب غذا کردم اما هیچ مطالبه و خواسته ای ندارم، فقط یک روش برای اعتراض به رفتاری است که با مادرم شده است. مادرم شبانه از درود لرستان با مسافت ۴۰۰ کیلومتر راه را می پیماید تا صبح در اوین با فرزندش ملاقات کند.
به سالن ملاقات اما راهش نمی دهند و می گویند پسرت ممنوع الملاقات شده است. می پرسد چرا؟ می گویند: نمی دانیم دستور آقای چهارمحالی رئیس زندان است. مادر تلاش زیادی می کند تا چهارمحالی را پیدا کند و بگوید من از راه درازی آمده ام برای دیدن فرزندم اما درها را به روی من بسته اید. چرا این حق را از من گرفته اید و غیره.

مادر بدون اینکه فرزندش را ببیند و لحظه ای در آغوشش بگیرد باز می گردد. هیچ کدام نمی دانستیم که ممنوع-الملاقات شده ام. خانواده ام هم به من اطلاع ندادند که ارباب اوین مادرم را از دولتسرای خویش رانده است. بعد از چند روز از این ماجرا باخبر شدم. پیگیری کردم و دانستم که شورای انضباطی تشکیل داده اند، بی آنکه به من اجازه حضور و دفاع داده باشند محاکمه و محکومم کرده اند. گفتم حال که خودتان بریده اید و دوخته اید لااقل ابلاغ می کردید که به خانواده ام می گفتم ممنوع الملاقات شده ام که مادرم این همه راه نمی آمد و ناامیدش نمی کردید.

متوجه شدم که من از ۱۵ دی ممنوع الملاقات شده ام و مادرم ۱۲ دی ماه با درهای بسته ی دولتسرای اوین و قهر ارباب این کاخ پوشالین مواجه شده است. باری این اتفاق و رفتاری که با مادرم شده بود مرا به بیان این اعتراض و روش اعتصاب وا داشت. حال نیز نه مطالبه ای دارم و نه شکایت. اعتصاب کردم چون مادر عزیز است و گرامی و باید عزیزش بداریم و برای به جا آوردن حرمت مادری چندروزی اگر دهان بر طعام ببندم کاری عبث نیست.

کودک که بودم مادرم برایمان حکایت ها و داستان ها می گفت. در یکی از قصه هایش پهلوانی بود که برای طی کردن راهی طولانی باید بر سیمرغ سوار می شد و تا رسیدن به مقصد باید غذایش را می داد. در میانه ی راه غذا تمام می شود و پهلوان گوشت ساق پایش را می برد و به سیمرغ می دهد تا بخورد و گرسنه نماند. سیمرغ متوجه این ازخودگذشتگی می شود و آن گوشت را نمی بلعد و در دهانش نگه می دارد و چون به مقصد می رسند گوشت را سر جایش می گذارد و پهلوان را احیا می نماید. سیمرغِ قصۀ مادر برای بزرگداشت مقام پهلوان گرسنگی را تاب آورد، ساق پهلوان را به جایش بازگرداند تا پهلوان ضعیف نشود و غرورش نشکند.

حال من چگونه ستمی را که به مادرم، پهلوان اول همه ی گذرهای زندگی ام، روا داشته اند را تحمل کنم و به رسم اعتراض چند روزی را با گرسنگی سر نکنم. اعتصاب غذا کرده ام تا همچون سیمرغ داستان حرمت و بزرگی پهلوان زندگی ام را که لقمه از دهان خویش برگرفته و در دهان من گذارده و از شیره ی جانش در جانم ریخته نگاه بدارم و با گرسنگی خویش بزرگی و مهرش را قدر گذارم.

اعتصاب غذا کردم تا فرزندم، پاره تنم، سامیارم بیاموزد که حرمت مادرش را نگاه دارد و از جان خویش برای او درگذرد تا به ارباب اوین و اعوان و انصارش هشدار دهم که مادران این خاک حرمت دارند و گرامی اند حتی اگر مادر دشمنتان باشد. حال آنکه ما دشمن شما نیستیم. اگر در زندانیم تنها جرممان این است که تلاش کرده ایم که زندگی بهتری برای فرزندان این خاک که فرزندان شما هم جزو آنند بسازیم. برای اینکه فرزندان ایران امید به آینده ای روشن داشته باشند.
انتظار احترام از شما نداریم، حداقل به خانواده هایمان به مادرانمان بی احترامی نکنید. اعتصاب غذا کردم تا به یاد آورم در فرهنگ ملی و مذهبی ما بزرگ است مقام زن و مادر و بزرگداشتشان واجب است. اعتصاب کردم تا حرمت زنان ایرانی را که سال هاست توسط حکومت های استبدادی شکسته شده است نگاه داشته باشم، اعتصاب کردم تا حرمت مادرانی را نگه دارم که فرزندانشان زندانبان شده اند و دل مادرم را شکسته اند.

نصرالله لشنی – زندان اوین”

لازم به یادآوری است نصرالله لشنی در سال ۹۳ در شعبه ۱۵ دادگاه انقلاب تهران به ریاست قاضی صلواتی به اتهام اجتماع و تبانی علیه امنیت کشور و تبلیغ علیه نظام به شش سال حبس و دو سال محرومیت از فعالیت‌های سیاسی و اجتماعی محکوم شد. این حکم در دادگاه تجدیدنظر توسط قاضی زرگر نیز تایید شد.

آقای لشنی در تاریخ ۴ خردادماه ۹۵ به همراه همسرش به دایره اجرای احکام زندان اوین مراجعه کرده و جهت تحمل دوران محکومیت ۶ ساله خود بازداشت و به بند عمومی آن زندان منتقل شد..

این فعال ملی مذهبی پیشتر در آستانه انتخابات ریاست‌جمهوری سال ۹۲ بازداشت شده بود، بعد از دو ماه انفرادی و اتمام بازجویی، با قرار وثیقه آزاد شد.

بازداشت شهروند بهایی در یزد توسط نیروهای امنیتی

خبرگزاری هرانا – معین محمدی، شهروند بهایی ساکن یزد روز جاری توسط نیروهای امنیتی بازداشت و به مکان نامعلومی منتقل شده است. گفته می شود وی در مسیر محل کار خود بازداشت شده است.

به گزارش خبرگزاری هرانا، ارگان خبری مجموعه فعالان حقوق بشر در ایران، امروز چهارشنبه ۱۹ دی‌ماه ۹۷، معین محمدی، شهروند بهایی ساکن یزد توسط نیروهای امنیتی بازداشت و به مکان نامعلومی منتقل شد.

یک منبع نزدیک به خانواده این شهروند بهایی به گزارشگر هرانا گفت: “صبح امروز معین محمدی شهروند بهایی در زمان خروج از منزل توسط ماموران وزارت اطلاعات بازداشت شد. خانواده او زمانی که متوجه شدند وی به محل کارش نرسیده است پیگیر موضوع شده و پس از چند ساعت متوجه بازداشت وی شدند”.
وی همچنین افزود: “اخیرا نیروهای امنیتی به منزل وی رفته و علاوه بر تفتیش منزل ایشان منزل پدر آقای محمدی را نیز تفتیش کردند؛ در صورتی که حکم بازرسی منزل مربوط به منزل خود معین محمدی بوده است. مامورین پس از تفتیش کامل منازل موبایل‌ها، لپ‌تاپ‌ها و تعدادی از کتب و وسایل شخصی را نیر با خود برده بودند.
محمد معینی به همراه همسر و فرزندش
محمد معینی به همراه همسر و فرزندش

گفته می‌شود این شهروند بهایی در ارتباط با مسائل محیط زیستی فعالیت می‌کرده با این حال از دلایل بازداشت و محل نگهداری وی تا لحظه تنظیم گزارش اطلاع دقیقی در دست نیست.

هرانا در آبان ماه امسال گزارش مفصلی از فشار بر جامعه بهایی و بازداشت شهروندان باورمند به این آیین منتشر کرده بود. بر اساس این گزارش شهروندان بهایی در شهرهای مختلف کشور از ابتدای امسال تا تاریخ ۲۸ آبان ماه سال جاری با موج جدیدی از فشار و نقض آشکار حقوق بشر روبه‌رو بوده‌اند. محروم شدن دست کم ۵۸ تن از دانشجویان بهایی طی کنکور سراسری سال جاری از ادامه تحصیل، اخراج حداقل ۱۱ دانشجوی بهایی در مقاطع مختلف از دانشگاه‌ها، ممانعت از فعالیت اقتصادی و اخراج دستکم ۶ تن از شهروندان بهایی از محل کار شخصی یا شرکت‌های خصوصی، احضار و بازداشت ۷۲ تن از شهروندان بهایی توسط نیروهای امنیتی، محکومیت ۲۴ شهروند بهایی به تحمل ۴۶ سال حبس و ۹ سال تبعید، ارائه گسترده محصولات اصطلاحاً فرهنگی و رسانه‌ای در راستای بهایی‌ستیزی، پلمب شدن و تداوم پلمب محل کسب بسیاری از شهروندان بهایی، تخریب قبور و ممانعت از دفن شهروندان بهایی در آرامستان‌های بهاییان در شهرهای مختلف تنها قسمتی از افزایش فشار بر شهروندان این جامعه از ابتدای سال جاری تا روز ۲۸ آبان‌ماه بوده است.

شهروندان بهایی در ایران از آزادی‌های مرتبط به باورهای دینی محروم هستند، این محرومیت سیستماتیک در حالی است که طبق ماده ۱۸ اعلامیه جهانی حقوق بشر و ماده ۱۸ میثاق بین‌المللی حقوق مدنی و سیاسی هر شخصی حق دارد از آزادی دین و تغییر دین با اعتقاد و همچنین آزادی اظهار آن به طور فردی یا جمعی و به طور علنی یا در خفا برخوردار باشد.
بر اساس منابع غیررسمی در ایران بیش از سیصد هزار نفر بهایی وجود دارد اما قانون اساسی ایران فقط اسلام، مسیحیت، یهودیت و زرتشتی گری را به رسمیت شناخته و مذهب بهاییان را به رسمیت نمی‌شناسد. به همین دلیل طی سالیان گذشته همواره حقوق بهائیان در ایران به صورت سیستماتیک نقض شده است.

گزارش سالانه از شاخص دموکراسی در جهان؛ ایران

گزارش سالانه اکونومیست از شاخص دموکراسی در جهان

واحد اطلاعاتی اکونومیست در تازه‌ترین گزارش خود از وضعیت دموکراسی در جهان، ایران تحت حاکمیت جمهوری اسلامی را در رتبه ۱۵۰ و در میان کشورهایی با حاکمیت استبدادی قرار داد.

این گزارش که بر اساس پنج مؤلفه: روند انتخاباتی و تکثرگرایی، آزادی‌های مدنی، عملکرد میزان مشارکت سیاسی در دولت، و فرهنگ سیاسی بنا شده است، کشورهای جهان را به چهار نوع حکومت طبقه‌بندی کرده است که شامل دموکراسی کامل، دموکراسی ناقص، رژیم‌ ترکیبی، و رژیم‌ استبدادی است.

بر اساس این گزارش، جمهوری اسلامی با حاکمیت استبدادی حتی در منطقه خاورمیانه نیز دارای یکی از بدترین رتبه‌های شاخص دموکراسی است.