برنامه جهانی غذا، نهادی امدادرسان که زیر نظر سازمان ملل متحد فعالیت می‌کند گفته: بخشی از کمک‌های بشر دوستانه ارسالی این سازمان به یمن از سوی حوثی‌ها ربوده و در کانال دیگری به فروش رسیده است. (کاری که سپاه پاسداران با کمک های ارسالی برای زلزله زدگان در ایران می کند)

به گزارش یورونیوز، سازمان امداد رسان بین المللی ضمن محکوم کردن اقدام حوثی ها خواستار اجرای تدابیری فوری برای متوقف کردن این «رفتار مجرمانه» شد.

برنامه جهانی غذا که از سوی سازمان ملل متحد برای کمک رسانی غذایی و فوری به مناطق بحران زده در جهان ماموریت دارد و مقرش نیز در رم است با طرح این هشدار در بیانیه ای تهدید کرد در صورت متوقف نشدن این رویه مجبور خواهد شد همکاری با شورشیان حوثی را قطع کند.

در این بیانیه تصریح شده است که بخش بزرگی از کمک های غذایی فرستاده شده برای ساکنان صنعا، پایتخت یمن هرگز به مقصد نرسیده است.

گزارش هایی که پیش از این منتشر شده بود حکایت از آن داشت که بخشی از کمک های غذایی ارسالی به یمن توسط سازمانی تحت کنترل حوثی ها ربوده شده و در بازار پایتخت به فروش گذاشته شده است.

برنامه جهانی غذا در بیانیه خود می افزاید که بخشی از کمک های غذایی ارسالی به دیگر مناطق یمن نیز در گذشته به همین سرنوشت دچار شده بود.

مدیر کل برنامه جهانی غذا این اقدام را به مثابه «بیرون کشیدن لقمه نان از دهان افراد گرسنه» تعبیر کرده است. مناقشه و جنگ داخلی در یمن از سال ۲۰۱۵ میلادی تاکنون بیش از ده هزار کشته برجای گذاشته و فجیع ترین بحران انسانی در جهان را رقم زده است.

به گزارش سازمان ملل متحد این مناقشه حدود بیست میلیون تن از ساکنان یمن را در وضعیت «بحران و ناامنی غذایی» قرار داده است.

رهبر جمهوری اسلامی مدعی تحقق “تشکیل حکومت فلسطینی در تل‌آویو” شد. خامنه‌ای در دیدار امروز خود با نمایندگان “جهاد اسلامی” تأکید کرد که “فشارهای سنگین جبهه استکبار” باعث نخواهد شد که جمهوری اسلامی “در حمایت از “گروههای مقاومت” منصرف” شود.

گروه‌های مقاومت عنوانی برای جریان‌های مسلح مورد حمایت جمهوری اسلامی است که همچون حماس، جهاد اسلامی یا حزب‌الله لبنان با اسرائيل روابطی خصمانه دارند.

رهبر جمهوری اسلامی با “پیش‌بینی” اینکه به گفته او “گروه‌های مقاومت” در آینده “پیروزهای بزرگتری” نیز خواهد داشت، افزود تا زمانی که مقاومت وجود داشته باشد، روند افول و زوال اسرائیل ادامه خواهد داشت.

به گزارش پایگاه اطلاع‌رسانی دفتر خامنه ای، دبیرکل جهاد اسلامی در این دیدار ضمن ارائه گزارشی از آخرین تحولات و توانایی‌ها و آمادگی‌های بالای گروه‌های مقاومت مدعی شد: امروز توانایی‌ها و قدرت مقاومت اسلامی فلسطین بیش از هر زمان دیگر است، به‌گونه‌ای که اگر جنگی رخ دهد، تل‌آویو و همه شهرها و شهرک‌های اسرائیل در تیررس هزاران موشک مقاومت قرار خواهند داشت.

این در حالیست که نخست وزیر اسرائیل با تأکید بر اینکه “خط قرمز ما بقای ماست”، هشدار داده که در صورتی که بقای کشورش به خطر بیفتد، برای هرگونه اقدامی از جمله حمله نظامی به جمهوری اسلامی آماده است.

فیلم زیر: گاز اشک اور زدن در اطراف دانشگاە تھران ولی همه دارن شعار میدن

امروز دوشنبه ۱۰دیماه ۹۷دانشجویان در مقابل دانشگاه تهران تجمع و راهپیمایی کردند. دانشجویان در اعتراض به سرکوب در دانشگاه و کشته شدن دانشجویان در سانحه واژگون شدن اتوبوس دانشگاه علوم و تحقیقات دست به تظاهرات زدند.

بر اساس ویدئوها و عکس‌هایی که از تجمع امروز مقابل دانشگاه تهران منتشر شده، شماری از مردم با پیوستن به اعتراضات دانشجویی در اطراف دانشگاه تهران و خیابان‌های منتهی به میدان انقلاب تجمع کردند. معرضان شعارهایی از جمله “نترسید نترسید، ما همه با هم هستیم” و “مرگ بر دیکتاتور” سر می‌دادند.

همزمان نیروهای امنیتی و انتظامی هم مقابل دانشگاه تهران و میدان انقلاب حاضر شدند و با پرتاب گاز اشک‌آور سعی در متفرق کردن معترضان داشتند.

دانشجویان از دانشگاه‌های تهران، امیرکبیر، صنعتی شریف و علم و صنعت در پاسخ به فراخوان قبلی برای اعتراض به جانباختن ۱۰تن از دانشجویان دانشگاه علوم و تحقیقات دانشگاه آزاد مقابل دانشگاه تهران تجمع کردند.

دانشجویان شجاع دانشگاه‌ها در مواجه با انبوه ماموران ضد شورش و امنیتی و لباس شخصی که در سمت نرده‌های دانشگاه تهران برای حمله به دانشجویان موضع گرفته بودند؛ شعار می‌دادند:«پشت به دشمن رو به میهن»

هم‌زمان در شبکه‌های مجازی برای سه‌شنبه ۱۱ دی برای تجمع فراخوان داده شده است.

شکوه میرزادگی

یادداشتی در آستانه ی سال 2019
آزادی، خدای همه ی شادمانی ها!

جشن آغاز سال نوی جهانی، جشنی ست بازمانده از دوران اساطیری و باستانی روم که از قرن ها قبل از میلاد مسیح برگزار می شد. در واقع و در اصل این جشنی هر ساله بود برای «ژانوس»، «خدای آغازها و پایان ها». بعدها، مسیحیت، که خود از آیین مهر گرفته شده بود، با رسمی شدن در روم، آن را از آن خود کرد و آنگاه، پس از فروپاشی قدرت کلیسا در غرب، با این که هنوز اين جشن صفت «میلادی» را به دنبال می کشيد، در دنیای مدرن، دیگر به هیچ مذهب و یا ایدلوژی خاصی وابسته نشد.

شاید همین رهایی این مراسم از هر مذهب و مرامی سبب شده باشد که اکنون مردمان بیشترین کشورهای پیشرفته و آزاد جهان سال نوی خودشان را با بزرگداشت آن آغاز می کنند و در عين حال جشن های سال نو در این کشورها هر سال زیباتر و پرشورتر و با حضور مردمان بیشتری برگزار می شود.

اکنون، در جشن سال نوی جهانی، فضای شهرها سرشار از رقص و آواز و شادمانی و عشق و بخشش و مهربانی و، مهم تر از همه، آزادی است؛ همان پديده ی شگرفی که گوهر همه ی شادمانی هاست. به خاطر این آزادی ست که در روزهای جشن سال نو مهم نیست که تو از کجا آمده ای، چه رنگ و نژادی داری، و عقیده و مذهبت چیست. بی ترس و آزاد می توانی هر لباسی را بپوشی، هر آوازی را بخوانی و هر طور که می خواهی برقصی و هر چه می خواهی بنوشی و بی خیال از بکن نکن های مذهبی یا سیاسی به سال نو پای بگذاری.

و چنین است که من و توی ایرانی، که چهل سال است نوروز، سال نوی خودمان را – اين زمینی ترین و غیرمذهبی ترین سال نوی جهان – را، گم کرده ایم؛ چهل سال است در آرزوی برگزاری شادمانه ی آن و دیگر جشن های ملی مان آه می کشیم؛ و چهل سال است که با وعده ی فریبنده ی «بهشت» ساکن دوزخ شده ایم، تنها در سال های تبعید یا مهاجرت مان به کشورهای اروپایی و آمریکایی و دیگر کشورهای آزاد جهان است که می توانيم در شب های سال نوی جهانی همراه دیگران در جشن و شادمانی شرکت می کنیم.

به راستی کدام انسان سالمی می تواند بگوید که از تماشای میلیون ها انسانی که در خانه ها و رستوران ها و میخانه ها و خیابان ها، آزاد و رها، و بی هیچ ترس و نگرانی، می نوشند و می رقصند و عشق می ورزند و شادمانی را با هم قسمت می کنند لذت نمی برد؟ – مردمانی که با هر گرفتاری و مشکلی که داشته باشند حداقل در مسایل ساده و طبیعی و روزمره زندگی شان کاملا آزادند.

تماشای این مردم است که به من و تو این درس ساده را می آموزد که خدای همه ی شادمانی ها «آزادی» نام دارد و هیچ موهبت و خوشبختی در جهان ارزشی بالاتر بهتر و بیشتر از آن ندارد.

و اگر این درس ساده را نیاموزیم، و به جای تکرار و خواست مدام آزادی برای مردمان سرزمین مان، نسخه های دیگری بپیچیم، و یا مردمان را از هیولاهای خود ساخته استبداد و دیکتاتوری که سد و مانع راه مبارزه برای آزادی اند بترسانیم، مسئول رنج های آنان در همه ی سال های بعد خواهیم بود.

پس بيایید تا سال نوی جهانی ديگری را به امید آزادی سرزمین مان، و همه ی سرزمین های در بند جهان آغاز کنيم.

دنور ـ 30 دسامبر 2018

منصور امان

“عملیات فریب”، درسی برای اکنون

لاقیدی و خونسردی پاسدار محسن رضایی هنگام سُخن گفتن از یکی از فجایع جنگی رژیم جمهوری اسلامی، فقط شاهد تازه ای از نگاه و منطق غیرانسانی ای که حاکمیت براساس آن یک جنگ خونین هشت ساله را پیش برد، ارایه نکرده است. گفته های او بیش از گذشته، دربرگیرنده درسهایی برای اکنون است.

آقای رضایی، سرکرده سپاه پاسداران در دوران جنگ با عراق، یکی از خونبارترین و پُرتلفات ترین عملیاتهای شکست خورده در این جنگ را ترفند خود حُکومت برای “فریب دُشمن” خوانده است. آنچه که وی با سرخوشی “فریب” بدان فخر فروخته، کُشتار هزاران تن از جوانان کشور و زخمی شدن شُماری بیشتر در یک ماجراجویی نظامی از پیش لو رفته است. “کربلای ۴” آقایان رفسنجانی و رضایی در سواحل اروند رود و بیابانهای ابولخصیب پایان مرگبار خود را نیافت، بلکه در زندگی آکنده از رنج و اشک ده ها هزار مادر و پدر و مرگ روزانه و تدریجی قُربانیان زنده آن که آثارش را بر تن و روان حمل می کنند، همچنان ادامه دارد.

با در نظر گرفتن این زمینه، مُهم نیست که گُفته پاسدار رضایی حقیقت یا ماله کشی حقیقت است؛ هر کدام که باشد، تغییری در واقعی بودن نتیجه و پیامدهای “کربلای۴” نمی دهد. “نظام” برای تصرُف بصره به هر قیمت خیز برداشته بود و بهای آن را از مردُم ایران و فرزندان آنها که با تبلیغات ریاکارانه مذهبی یا اجبار حُکومتی و سربازگیری به کشتارگاه فرستاده شده بودند، تلکه کرد.

عملیات “حق مُسلم هسته ای”، عملیات “مُدافعان حرم” و عملیات تصرُف “عُمق استراتژیک” با همین پیش شرط به جلو رانده شده است. همچون “کربلای۴”، اینجا نیز آنچه که بر سر “زیردستان” می آید و زندگی و سرنوشت آنها در مُحاسبات برنامه ریزان و نقشه کشهای رژیم ولایت فقیه جایی ندارد. اگر در ساحل تحریکات موشکی و بیابان تجاوزگری منطقه ای، تحریمهای سخت و مرگبار به کمین نشسته، برای آقای رضایی و همگنان اهمیتی ندارد؛ برای آنها ادامه یافتن سیاستی مُهم است که هوسها و سوداها شان را برآورده ساخته و آنها بر اریکه قُدرت و ثروت نگه می دارد.

رهبران رژیم ولایت فقیه می توانند با خونسردی تمام هزاران تن را یکشبه به کام مرگ بفرستند یا جامعه ای را با بی پروایی محض به چاه تحریم و تنگدستی، گُرسنگی و سیه روزی بیافکنند. چه، آنها تاکنون نگران پاسُخگویی یا کوچک شدن لُقمه هایی که به دهان سیری ناپذیر خود می گذارند نبوده اند. از همین روست که “نظام” سرخوشانه جنگی دیگر را دامن زده، دربهای قصابخانه “عملیات فریب” را باز نگه داشته و این بار با لگدمال کردن معیشت و کرامت مردُم ایران، هزار هزار از آنها قُربانی می گیرد.

سخنان پاسدار محسن رضایی همزمان می تواند درس عبرتی برای ابواب جمعی حُکومت و مُزدوران و مامورانی باشد که به سفارش و دستور آن به سرکوبی مردُم مُعترض می روند. آنها در چشم سرکردگان شان بازیچه های بی مقداری بیش نیستند که می توان به عُنوان طُعمه استفاده کرد یا در نقش ادوات جنگی روی میدان مین جامعه فرستاد. آنها اولین کسانی هستند که به این یا آن صورت هزینه را خواهند پرداخت.

به گزارش فارس، به‌دلیل اهمال، کوتاهی و البته عملی ناخواسته از سوی برخی از کارکنان این مرکز، تصاویری نامناسب در بخش کوتاهی از یک فیلم سینمایی پخش شد که در این خصوص بررسی‌ها انجام شده، عوامل دخیل در این اتفاق ناخواسته، به ترتیب از پست‌های سازمانی خود برکنار و توبیخ شده‌اند.

مدیر صدا و سیمای مرکز کیش، از برکناری و توبیخ چند کارمندان این مرکز به دلیل “اهمال و پخش تصاویر ممنوع” در یک فیلم سینمایی خبر داد.

در یکی از شب‌های گذشته فیلمی سینمایی از شبکه کیش پخش شد که متأسفانه در بخشی از آن، صحنه‌های مبتذل این فیلم حذف نشده بود.

انتشار این فیلم اعتراض‌هایی را در فضای مجازی و حقیقی از سوی شهروندان جزیره کیش در پی داشت. در این رابطه از صدا و سیمای کیش خبر می‌رسد که کارمندان خاطی برکنار و توبیخ شده‌اند.

برای نخستین بار رهبر کره شمالی به کره جنوبی سفر می‌کند

کیم جونگ اون، رهبر کره شمالی به طور رسمی اعلام کرد که قرار است در سال آینده میلادی (۲۰۱۹) به کره جنوبی سفر و با مقامات این کشور دیدار و گفت‌وگو کند. تا چندی پیش چنین اقدامی از طرف رهبر کره شمالی تصورناپذیر بود.

کیم جونگ اون این خبر را در نامه‌ای به مون جه- این، رئیس جمهوری جدید کره جنوبی اعلام کرده و سفرش را به کره جنوبی برای دمکراتیزه شدن شبه‌جزیره کره مفید دانسته است.

رئیس‌جمهوری کره جنوبی هم گفته امیدوار است که این دیدارها بتوانند دست‌یابی به توافقی برای پایان برنامه‌های اتمی کره شمالی منجر شوند.

در سال ۲۰۱۸ میلادی رهبران دو کشور کره شمالی و جنوبی سه‌بار با یکدیگر ملاقات کردند و به گفت‌وگو در باره موضوع‌های مختلف پرداختند. این دیدارها به طور محسوسی به عادی‌تر شدن روابط دوکشور یاری رساندند.

سهم شگفت‌انگیز نهاد‌های مذهبی از بودجه سال ۹۸ در کنار کسری بی‌سابقه بودجه

برگرفته از بی بی سی: در لایحه بودجه ۱۳۹۸، سهم نهادهای مذهبی و تبلیغاتی حکومت و سازمان صدا و سیمای ایران در مجموع به بیش از پنج تریلیون تومان می‌رسد که حدود ۱۳ برابر بودجه “امور محیط زیست” است.

کل بودجه امور محیط زیست ایران که شامل مقابله با آلودگی‌هوا هم می‌شود ۴۰۳ میلیارد تومان است. بودجه ۵ تریلیون تومانی نهادهای مذهبی و تبلیغاتی (به اضافه صدا و سیما)، به این معناست که حکومت ایران به ازای هر نفر حدود ۶۶ هزار تومان خرج نهادهای مذهبی و تبلیغاتی می‌کند.

همچنین سازمان بهزیستی ایران که برای ارائه خدمات حمایتی و تامین حداقل نیازهای اساسی افراد کم در آمد تاسیس شده است، امسال حدود ۴ هزار میلیارد تومان بودجه می‌گیرد. یعنی کمتر از ۵۰ هزار تومان به ازای هر ایرانی.

اختصاص مبالغ عظیمی از بودجه سال ۹۸ به نهادهای مذهبی در شرایطی صورت می‌گیرد که بانک مرکزی ایران روز یکشنبه ۲۵ آذرماه گزارش جدید وضعیت اقتصادی کشور را منتشر کرد که نشان می‌دهد کسری تراز عملیاتی و سرمایه‌ای دولت در هفت ماهه سال ۹۷ به رقم بی‌سابقه بالای ۳۹ هزار میلیارد تومان رسیده است که ربطی به افت صادرات و درآمدهای نفتی ایران تحت تاثیر تحریم‌های آمریکا ندارد. خبرگزاری فارس از قول منابع خود می‌گوید «با شرایط موجود، ۳۰ تا ۴۰ هزار میلیارد تومان کسری منابع در لایحه بودجه سال ۹۸ وجود دارد که باید جبران شود».

بودجه ای برای غارت و به فلاکت کشاندن بیشتر جامعه

منصور امان: سرانجام پس از یک کشمکش محرمانه و در پستو بین باندهای حُکومتی، آقای روحانی بسته بودجه سال ۹۸ را گشود. پیشتر آقای خامنه ای که لایحه بودجه برای توشیح مُلوکانه به وی ارایه شده بود، از سهم خود و زیر مجموعه هایش ابراز نارضایتی کرده بود؛ امری که موعد انتشار رسمی بودجه در مجلس را با تعویق روبرو ساخت.

آنچه که جنگ تقسیم باندهای حُکومتی را در شرایط کنونی تشدید می کند، تنگنای مالی “نظام” به دلیل تحریمهای نفتی آمریکا است. کیک ثروت بادآورده هر روز کمی کوچکتر می شود و هیچکس مایل نیست از کیسه او خسارت وارده بر رقیب جُبران شود. تنها نُکته مورد توافق باندهای قُدرت انتقال فشار به “پایین” و کاهش زیان از طریق پخش آن بین بخشهای گوناگون جامعه است.

بودجه ۹۸ رژیم ولایت فقیه آیینه تمام نمایی از این رویکرد ضد مردُمی است. حذف یارانه سه دهک و به مُوازات آن افزایش درآمدهای “طرح هدفمندی یارانه ها” فقط یکی از راه حلهای حاکمیت برای مُدیریت آثار بُحران خارجی خود است. دولت آقای روحانی عوارض گاز و برق شهروندان را یکباره ۱۰۰ تا ۲۰۰ تومان افزایش داه و درآمدی به بُزُرگی ۱۵۵ میلیارد تومان را به جیب می ریزد.

در همین حال حاکمیت فراموش نکرده که برای آرایش بودجه ریاضتی اش، آن را با افزایش حُقوق ۲۰درصدی کارمندان و تغییرات ناچیزی در مُستمری بخشی از بازنشستگان رنگ آمیزی کند. ژست آقای روحانی و اربابانش برای میلیونها کارمند و بازنشسته که افزایش روزانه و سرسام آور قیمت کالاهای حیاتی در حال خُرد کردن کمر آنهاست، بیشتر از یک شکلک موهن نیست.

در حالیکه به گفته منابع حکومتی نرخ تورُم در اقلام خوراکی هم اکنون به ۵۲درصد رسیده، افزایش ۲۰درصدی و ۱۰درصدی حُقوق و مُستمری در سال آینده که تورُم به رکوردهای تازه ای دست خواهد یافت، شارلاتانیسم عُریان آخوندی و به ریشخند گرفتن مُشکلات و خواسته های کارمندان و بازنشستگان است.

از سوی دیگر، باید در نظر داشت درآمد ۴۷۸ میلیارد تومانی که حُکومت انتظار دارد در سال آینده کسب کند، فقط یک آرزو است. کمتر از سه ماه مانده به پایان سال، “نظام” هنوز نتوانسته به درآمد ۴۲۵ هزار میلیارد تومانی پیش بینی شده برای سال جاری دست یابد. به گفته بانک مرکزی، ۴۱درصد و به عبارتی نزدیک به نیمی از بودجه ۹۷ به واقعیت نپیوسته است.

در همین حال افزایش ناچیز بودجه عُمومی نسبت به سال گذشته در حالیکه نرخ تورُم اعداد دو و سه رقمی را نشان می دهد، نشانه روشن دیگری از خیز حُکومت برای افکندن بار خدمات و هزینه ها به دوش جامعه به ویژه در بخشهای انرژی، حمل و نقل، بهداشت، آموزش و کالاهای اساسی است. اشاره ریاکارانه آقای روحانی به “گران بودن خدمات دولت” و انتقاد از “اقتصاد دولتی” هدف دیگری جُز توجیه فرار دولت از تعهُدات اجتماعی خود و خُصوصی سازی بیشتر پهنه عُمومی برای غارت جامعه ندارد.

رژیم ولایت فقیه دفتر دخل و خرج سال آینده خود را با جهتگیری فشار بر ضعیف ترین و محروم ترین بخشهای جامعه بسته است. آنچه که رییس جمهور مُلاها روز گذشته عرضه کرد، دستور کاری برای افکندن هزینه بُحران خارجی، تجاوُزگری منطقه ای و ریخت و پاش اشراف حُکومتی به دوش مردُم و تحمیل فلاکت بیشتر به آنها است.