پاسدار باقری، رئیس ستاد کل نیروهای مسلح جمهوری اسلامی عازم دمشق شده است. پیش تر گفته شده بود رژیم ایران مقادیر زیادی از فولاد خود را از طریق بندر لاذقیه در سوریه به لبنان صادر می‌کند. این کالا از طریق دریا و با عبور از کانال سوئز مصر از طریق دریای مدیترانه به بندر لاذقیه می‌رود و از آنجا با کامیون به لبنان صادر می‌شود. اما ظاهرا آمریکایی متوجه عبور کشتی‌های تجاری جمهوری اسلامی از کانال سوئز شده‌اند و به مقامات مصر فشار می‌آورند که جلوی عبور این کشتی‌ها را بگیرند.
به نوشته روزنامه الشرق الاوسط، آمریکایی‌ها از مقامات مصری خواسته‌اند که برای جلوگیری از قاچاق آهن و فولاد ایران از طریق کانال سوئز اقداماتی انجام دهند. چون رژیم ایران پول این صادرات را به طور نقدی و با ارز‌های خارجی دریافت می‌کند.
این در حالیست که گفته می شود رژیم ایران بزودی امتیاز مدیریت بندر لاذقیه را خواهد گرفت و در این باره گفتگو‌هایی در جریان است.
رسانه های حکومتی نوشتند: اگر سختگیری‌ها بر جمهوری اسلامی در کانال سوئز بیشتر شود، آنها برای تجارت با سوریه و لبنان سه راه خواهند داشت: حمل و نقل هوایی، تجارت دریایی با دور زدن قاره آفریقا و راه اندازی یک مسیر زمینی که ایران، عراق و سوریه را به یکدیگر متصل کند. راه اول و دوم صرفه اقتصادی ندارند و استفاده از آنها در شرایط کنونی برای جمهوری اسلامی مقدور نیست. بنابراین، فقط راه سوم می‌ماند که سفر پاسدار باقری به سوریه می‌تواند به افتتاح آن کمک کند.
تحریمها؛ آمریکا: این تازه اول راه است
نماینده ویژه امور ایران در وزارت امور خارجه آمریکا در گفت‌وگو با شبکه عربی الحره در پاسخ به این سوال که رژیم ایران می‌خواهد عراق را به مکانی برای دور زدن تحریمها تبدیل کند، اقدامات شما در این راستا چه خواهد بود گفت: آمریکا در مقابل هر نوع فعالیتی و در هر جای جهان که در تضاد با تحریمها باشد تحریم‌هایی ایجاد خواهد کرد.
این مسئول آمریکایی در پاسخ به این سوال که نظر شما در رابطه با آینده حکومت ایران چیست، گفت: در آینده نزدیک یا همانند یک کشور طبیعی رفتار می‌کنند و یا اقتصاد آنها با شکست مواجه خواهد شد، دولت آمریکا براین متعهد است تا رژیم ایران بهای رفتارهای شرورانه در خاورمیانه را بپردازد. ما بیشترین تحریمهای تاریخ آمریکا را علیه حکومت ایران وضع کردیم، این تازه اول راه است و تحریمهای بیشتری نیز وضع خواهیم کرد.
این در حالیست که خبرگزاری مهر در تهران، در یک گزارش کوتاه، بحران اقتصادی وخیمی را که گریبانگیر حکومت ملایان شده است، آشکار ساخت.
تا دیروز شعار می دادند که تحریم های آمریکایی و جهانی هیچ غلطی نمی تواند بکند، ولی اکنون این خبرگزاری حکومتی می نویسد تقریبا هر هفته، بین ده تا پنجاه شرکت در ایران تعطیل می شود که علت آن نبود کار و کسب است.
رئیس اتاق بازرگانی در تهران به خبرگزاری مهر گفت که تقریبا هفته ای نیست که بین ده شرکت تا پنجاه شرکت بزرگ در ایران تعطیل نشود. او افزوده گفت: در نتیجه این تعطیلی ها، تقریبا روزی نیست که صدها کارگر و کارمند بیکار نشوند.
مسعود خوانساری گفت که تنها در یک سال گذشته، از میان یک هزار و پانصد شرکت پیمانکاری در امور نفت، بیش از نیمی از آن ها تعطیل شده است.
در گزارش هفته پیش رادیو پیام اسرائیل آمده بود که بسیاری از پیمانکاران راه و ساختمان و یا امور دیگر سازندگی در ایران، بیش از یک سال است که پول خود را بابت پروژه های که انجام آن دو سال پیش و حتی قبل از آن به پایان رسیده، دریافت نکرده اند.
در مواردی، دولت پیشنهاد کرده که به جای پرداخت پول، به طلبکاران خود زمین اعطا کند. ولی این کار نیز با مشکلات عدیده بوروکراسی روبرو گردیده و هیچ یک از کارمندان یا روسای آن ها حاضر نیستند در شرایط حساس و سرنوشت ساز کنونی، پای چنین تصمیمی را امضا کنند که مبادا در آینده مورد تعقیب قضایی قرار گیرند.
تاثیر تحریم ها بر اقتصاد نمایان تر می شود
دادستان کل جمهوری اسلامی تأکید کرد که شرایط اقتصادی کشور عادی و طبیعی نیست. او مسئولان کشور را به اتخاذ تصمیمات فوری فراخواند و گفت “خیانت است اگر” مسئولان تصور کنند که دارند تصمیمات اقتصادی در مورد یک شرایط عادی اتخاذ می کنند.
به گزارش رادیو فرانسه، حجت الاسلام منتظری سپس تصریح کرد که همۀ مسئولان جمهوری اسلامی خوب می دانند که کشور در شرایط جنگ اقتصادی به سر می برد و نمی توان مشکلات اقتصادی یک وضعیت جنگی را با شعار و تصمیمات طولانی مدت حل کرد.
دادستان کل جمهوری اسلامی در ادامه سازمان تعزیرات حکومتی را به برخورد با کسانی دعوت کرد که به گفتۀ او به دنبال تزریق ناامیدی اقتصادی به مردم هستند.
حجت الاسلام منتظری گفت “جنگ اقتصادی شوخی نیست” و “هم اکنون مردم در تأمین نیازهای خود از قبیل گوشت، مرغ، تخم مرغ، و سایر اقلام با مشکلاتی روبرو” هستند.
او از مسئولان جمهوری اسلامی خواست که نگذارند “کسی از آب گل آلود ماهی بگیرد.”
نظام و پیامبران دروغین اش به معجزه نیاز دارند
منصور امان: تشدید بُحران خارجی و تحریمهای در پی آن، حاکمان جمهوری اسلامی را به سختی به وحشت انداخته است. هراس اصلی آنها اما از مُجازاتهای اقتصادی نیست، زیر “خیمه نظام” را ترس و نگرانی از واکُنش سخت جامعه به آتش افروزی فلاکت ساز حاکمیت اشباع کرده است.
بر همین اساس بخش عُمده سیاست ضد تحریمی حُکومت بر مُدیریت جامعه مُعترض و پایش نظری و عملی آن مُتمرکز شده است.
در پهنه مُهندسی افکار، “نظام” دو خط را به گونه مُوازی پی گرفته است:
1- بی تاثیر جلوه دادن تحریمها و همزمان، وانمود به در دست داشتن مهار شرایط زیست و معیشت مردُم
2- افکندن بار مسوولیت وضعیت حاضر به دوش آمریکا و مخفی شدن در پس آن
در پهنه مُدیریت سخت افزاری بُحران، حُکومت همراه با سیاست ثابت سرکوب خونین اعتراضها، به ترور عُریان و پیگرد کوشندگان صنفی و سیاسی روی آورده و تدابیر پُلیسی – امنیتی علیه بخشهای پیشرو اقشار مُعترض را شدت بخشیده است.
رژیم ولایت فقیه به دست و پا افتاده چون برای پُرسشهای گزنده ای که این روزها در هر کنار گوشه کشور شنیده می شود، پاسُخ قانع کننده ای ندارد. “نظام” نمی تواند به مردُم توضیح دهد که ماجراجوییهای هسته ای و منطقه ای آن چه سودی برای آنها داشته و دارد و خسارتهای خانه خراب کُن این سیاست چند ده ساله، با چه منفعتی و با کُدام بهبود در شرایط کشور و مردُم توجیه می شود.
حاکمیت قادر نیست پاسُخ دهد که چرا وقتی میلیونها زن و مرد و پیر و جوان در گرداب فقر، بیکاری، گرانی، حاشیه نشینی، گُرسنگی و محرومیت فرو رفته اند، منابع کشور و ثروت داراییهای جامعه خرج سوریه و لُبنان، حزب الله و حشدالشعبی، عبدالملک یمنی و ابوعزراییل عراقی شود.
مردُم می پُرسند به چه دلیل در حالی که تنگناهای تحریم گلوی آنها را می فشارد، رهبران و پایوران سیاسی و سپاهی حُکومت از مواهب زندگی اشرافی خود همچنان لذت می برند، میلیاردها دُلار را از کشور خارج کرده اند و “آقازاده” هایشان در ساحل امن آمریکا، کانادا و اُروپا حمام آفتاب می گیرند؟ جامعه ی کارد به اُستخوان رسیده می خواهد بداند چرا فقط او در فواصل مُنظم در حال تاوان پس دادن است؟
مردُم دی ماه اما پاسُخ این سوالها را می دانند و این آگاهی آنها را برآشُفته ساخته و به حرکت درآورده است. سرچشمه سیل جوشان خشمی که در شهر روستا، کارخانه و مدرسه، بازار و جاده جاری شده، حقایقی است که از زیر پوسته شرایط طاقت فرسای کار و زندگی بیرون زده و رابطه بی واسطه و بیرحمی که بین سُفره های خالی و ضیافت منطقه ای حکومت، بین نیازهای حیاتی سرکوب شده و بُحرانهای نا لازم جولان دهنده، بین جوانان بیکار، دستفروش و کولبر و “بچه پولدارها”، بین دستمُزد، حُقوق و مُستمریهای مُعوقه و “حُقوقهای نُجومی”، بین کمبود دارو و واردات پورشه و شفاخانه “پُروفسور سمیعی” و جُز آنها وجود دارد را آشکار کرده است.
رابطه بین رژیم ولایت فقیه و جامعه را تضاد منافع شکل داده و این تضاد امروز شفاف تر و صیقل خورده تر از هر دوره دیگر خودنمایی می کند. امواج پی درپی اعتراضها و اعتصابها را این نیروی مُحرک و مُسلط است که به پیش می راند. مُهندسی افکار برای پوشاندن و مُنحرف کردن آن کارا نیست؛ “نظام” و پیامبران دروغین اش به مُعجزه نیاز دارند.
*******************************
فیلم زیر: خشم و نارضایتی شدید مردم را ببینید
واکنش های اقشار مختلف مردم از زن و مرد و پیر و جوان نسبت به درخواست گزارشگر از خواندن یک متن تشکر از دولت جمهوری اسلامی و تقدیر از آن بسیار دیدنی و نشان دهنده اوج نارضایتی مردم از عمق فاجعه فروپاشی اقتصادی و اجتماعی کشورمان و سیاستهای چپاولگرانه و میهن بر باد ده این حکومت است که دیگر در کوچه و خیابان هیچ کس ابایی از بیان آن ندارد.
در این کلیپ با واکنش های متفاوتی که جوهر همه اما یکی است مواجه می شویم آنهم جوهر خشم و نارضایتی شدید از وضعبت موجود و اینکه همه به خوبی می دانند که عامل و بانی این وضعیت چیزی نبوده جز ۴۰ سال استمرار فساد و غارت و دخالتهای منطقه‌ای.
خبرنگار خارجی: وضعیت بسیار وخیم است
روزنامه آلمانی “هندلزبلات” در گزارشی از تهران با عنوان «ما در ایران موشک داریم، اما پوشک نداریم!» نوشته است: وضعیت اقتصادی در ایران بسیار وخیم است.
به باور نویسنده این مقاله، وضعیت اقتصادی در ایران رو به وخامت بیشتر است و هیچ راه‌حلی برای برون‌رفت از این بحران در دیدرس وجود ندارد.
نویسنده وضعیت سیاسی حاکم بر ایران را بسیار حساس ارزیابی می‌کند. افزون بر آن می‌گوید که واژه “حساس” برای بیان وضعیت واقعی حاکم بر ایران، قوت کافی را ندارد.
