در حال حاضر در آلمان پناهگاه‌های اندکی در صورت وقوع شرایط اضطراری وجود دارند. نگرانی نسبت به تهدیدات بین‌المللی سبب شده تا آلمان نیز همانند شمار دیگری از کشورهای اروپایی به فکر آماده‌سازی و ساخت پناهگاه بیافتد.به گزارش روزنامه پرتیراژ “بیلد” در پی افزایش تهدیدات بین‌المللی، اداره فدرال “حفاظت از شهروندان و امدادرسانی” آلمان در حال توسعه طرح ایجاد پناهگاه‌ها برای شرایط اضطراری در این کشور است.

در گزارش بیلد آمده است که این اداره در حال حاضر سرگرم بررسی امکان تبدیل برخی ساختمان‌های عمومی نظیر برخی ساختمان‌های دولتی و ایستگاه‌های مترو به پناهگاه، در صورت لزوم، است. افزون بر آن قرار است یک اپلیکیشن ویژه تلفن‌همراه نیز راه‌اندازی شود که از طریق آن شهروندان بتوانند از فاصله خود تا نزدیکترین پناهگاه‌ آگاه شوند.

به نوشته “بیلد” اداره یاد‌شده همچنین قصد دارد تا مردم را به ایجاد سرپناه در خانه‌های خود برای نمونه در زیرزمین یا گاراژ، تشویق کند. در مورد زمان اجرایی شدن این طرح اطلاعاتی منتشر نشده است.

بخوانید: کمبود پناهگاه در آلمان؛ بحثی انحرافی یا ضروری؟

به گزارش بیلد در حال حاضر تعداد اندکی پناهگاه در آلمان وجود دارند که بتوان از آنها به هنگام تهدیدات جدی و شرایط اضطراری استفاده کرد. طبق آمار اداره حفاظت از شهروندان در حال حاضر تنها ۵۷۹ پناهگاه عمومی در سراسر آلمان وجود دارند که می‌توانند ۴۸۰ هزار نفر را در خود جای دهند.

اینترنت بدو‌ن‌ سانسور با سایفون دویچه‌وله

از دوران جنگ جهانی دوم و جنگ سرد پناهگاه‌هایی در آلمان باقی مانده بود اما از سال ۲۰۰۷ این پناهگاه‌ها رفته‌رفته برچیده شدند یا کاربرد آنها تغییر یافت. بیلد به نقل از رالف تیسلر، رئیس این اداره نوشته است ساختن پناهگاه‌های عمومی جدید یک نسل طول می‌کشد. برای این منظور پیش از آن باید یک کمپین اطلاعاتی گسترده برای آگاه‌سازی افکار عمومی راه‌اندازی شود.

نگرانی از گسترش جنگ در اروپا زنگ خطر را نه تنها آلمان بلکه برای شمار دیگری از کشورهای این قاره نیز به صدا درآورده و آنها را وادار کرده است تا به اقدامات احتیاطی و پیشگیرانه روی آورند. دولت لهستان برای ساخت پناهگاه حمله هوایی و دیگر اقدامات امنیتی در ورشو، پایتخت این کشور، بودجه‌ای معادل ۲۸ میلیون یورو اختصاص داده است.

دویچه‌وله فارسی را در اینستاگرام دنبال کنید

پیش‌بینی می‌شود این تأسیسات دو تا سه سال دیگر راه‌اندازی شوند. لهستان یکی از کشورهای عضو ناتو و با اوکراین هم‌مرز است. از زمان آغاز جنگ در این کشور همسایه مقامات لهستانی نسبت به حمله احتمالی مسکو به این کشور ابراز نگرانی کرده و خود را آماده جنگ احتمالی کرده‌اند. به گفته شهردار ورشو، طبق ارزیابی سازمان آتش‌نشانی، کمتر از چهار درصد جمعیت این شهر می‌توانند در شرایط اضطراری روی یک پناهگاه حساب کنند.

طبق طرح دولت لهستان شماری از پارکینگ‌های زیرزمینی و ایستگاه‌های مترو در ورشو در صورت یک جنگ احتمالی، قابلیت تبدیل به پناهگاه را دارند. افزون بر این، بیمارستان‌ها برای مقابله با تهدیدات آماده هستند و به مردم نیز آموزش‌های لازم برای حفاظت از خود در مواقع اضطراری داده شده است.

ورشو ۱.۷ میلیون نفر جمعیت دارد و به گفته شهردار، این شهر آماده است تا بودجه بیشتری برای اقدامات پیشگیرانه اختصاص دهد.

تنها در ماه آبان حداقل سه مورد زن‌کشی توسط شوهر خبری شد. لایحه حمایت از زنان در برابر خشونت ۱۱ ساله شد و هنوز خبری از تصویب نهایی آن نیست. به گفته یکی از نمایندگان زن در مجلس “این لایحه منطبق با سبک زندگی اسلامی نیست”.منصوره قدیری جاوید، خبرنگار بخش پژوهش‌های خبرگزاری ایرنا شامگاه شنبه ۱۹ آبان توسط همسرش که وکیل دادگستری است، با ضربات دمبل و چاقو به قتل رسید.

چند روز پیشتر از آن در نیمه آبان روزنامه خراسان از قتل زنی ۵۳ ساله با ضربات کلنگ توسط شوهرش خبر داد. و در همین ماه روزنامه‌ها نوشتند مردی میانسال پس از دوسال جدایی از همسرش به خانه برگشت و او را با شلیک گلوله کشت.

اینترنت بدون سانسور با سایفون دویچه‌ وله

چندی پیش از آن نیز مردی که با همسرش اختلاف داشت پس از مشاجره با او در پارکینگ منزلشان زن را با شلیک گلوله کشت و سپس خودکشی کرد.

اینها مواردی است که در عرض دوماه در مطبوعات و رسانه‌ها منتشر شده است. طبق گزارشی که روزنامه اعتماد در سال جاری در مورد “زن‌کشی در ایران” منتشر کرد، در ۶ ماه اول سال جاری، ۷۸ زن توسط نزدیکان یا اقوام‌شان اعم از عمو یا پسر عمو با عناوین “ناموسی” به قتل رسیده‌اند.

آمار زن‌آزاری نیز بهتر از این نیست. طبق آمار معاینات همسرآزاری در پزشکی قانونی در بهار ۱۴۰۳ در سه ماهه اول سال جاری ۱۵ هزار و ۷۶۴ زن برای ثبت آزار جسمی و ۲۰ زن برای ثبت آزار روانی به این نهاد مراجعه کرده‌اند.

اینها تنها آماری است که ثبت شده و بر اساس استانداردهای بین‌المللی آمار واقعی خشونت علیه زنان بسیار بیشتر از اینهاست.

لایحه حمایت از زنان کجاست؟

همه اینها در حالی است که بیش از ۱۰ سال از تهیه لایحه حمایت از زنان در برابر خشونت در ایران می‌گذرد و هنوز خبری از تصویب و اجرای آن نیست.

متن اولیه این لایحه در سال ۱۳۹۲ در معاونت امور زنان و خانواده دولت دهم برای تصویب به دولت ارسال شد، ولی با توجه به ماهیت قضایی آن از دستور کار دولت خارج شد.

در دولت اول حسن روحانی این لایحه بار دیگر در معاونت امور زنان و خانواده زیر نظر شهیندخت مولاوردی مورد بررسی قرار گرفت. در این راستا متن اولیه آن اصلاح و تکمیل شد و در اسفند ۱۳۹۵ با نام “لایحه حمایت از زنان در برابر خشونت” برای تصویب به هیأت دولت ارسال شد.

بیشتر بخوانید: لایحه حمایت از زنان در برابر خشونت؛ شیر بی یال و دم و اشکم

دولت روحانی نیز اما با ارجاع به اینکه ماهیت لایحه “قضایی” است، در اردیبهشت سال ۱۳۹۶ آن را به قوه قضاییه ارجاع داد.

این لایحه تا شهریور ۱۳۹۸ در قوه قضاییه ماند و نهایتا با پیگیری دولت و تشکیل جلسات مشترک با قوه قضاییه با عنوان “لایحه حفظ کرامت و حمایت از زنان در برابر خشونت” به دولت بازگشت.

بیشتر بخوانید: خشونت فزاینده علیه زنان؛ “معضلی اجتماعی برخاسته از ایدئولوژی”

لایحه نهایی بالاخره در دی ماه سال ۱۳۹۹ به تصویب هیأت دولت رسید و در ۳۰ دی‌ماه تقدیم مجلس شورای اسلامی شد.

کلیات این لایحه سرانجام پس از بیش از دو سال یعنی در ۲۱ فروردین ۱۴۰۲ به تصویب مجلس رسید و برای بررسی جزئیات بار دیگر راهی کمیسیون اجتماعی شد. در نهایت عمر مجلس یازدهم هم کفاف تصویب نهایی این لایحه را نداد و “حمایت از زنان” در حال خاک خوردن در دوازدهمین دوره مجلس شورای اسلامی است.

فاطمه محمدبیگی، نماینده قزوین در مجلس کنونی و رئیس فراکسیون زنان و خانواده، درباره آخرین وضعیت رسیدگی به لایحه حمایت از زنان به خبرگزاری ایرنا گفته است: «آن چیزی که از آن به عنوان لایحه منع خشونت و یا صیانت از حقوق بانوان در مقابل آزار و آسیب‌ها نامیده می‌شود چالش‌های فراوانی دارد؛ به نظر می رسد این لایحه متناسب با حقوق زنان و جامعه ایرانی و اسلامی و متناسب با سبک زندگی ایرانی و اسلامی نیست و باید اصلاح شود.»

این نماینده درباره ارتباط “خشونت افسارگسیخته علیه زنان” که در سایه حمایت قانونی از مردان اعمل می‌شود، با “سبک زندگی ایرانی اسلامی” توضیحی نداده است. از جمله این حمایت‌های قانونی می‌توان به اصل “تمکین” اشاره کرد که بر اساس آن زنی که حاضر به رابطه جنسی با شوهرش نباشد می‌تواند مورد آزار روحی و در مراحل بعد فیزیکی نیز قرار بگیرد.

قتل روزانه ۱۴۰ زن به دست شرکای جنسی و اعضای خانواده

در سایر نقاط دنیا وضعیت آزار زنان بهتر از ایران نیست اما تفاوت مهم در حمایت قانون از زنان آسیب‌دیده و نیز پیشگیری‌های قانونی از بروز خشونت علیه زنان در کشورهای پیشرفته در مقایسه با ایران است.

در جدیدترین گزارش سازمان ملل که روز ۲۵ نوامبر هم‌زمان با روز جهانی منع خشونت علیه زنان منتشر شده آمده است که در سال گذشته میلادی ۵۱ هزار و ۱۰۰ زن به‌ دست شریک زندگی یا یکی از اعضای خانواده به قتل رسیده‌اند؛ یعنی به‌طور متوسط ۱۴۰ زن و دختر در هر روز.

دویچه وله فارسی را در اینستاگرام دنبال کنید

این آمار در سال ۲۰۲۲، ۴۸ هزار و ۸۰۰ قتل بوده است.

گزارش تازهٔ سازمان ملل متحد نشان می‌دهد که “خانه خطرناک‌ترین مکان برای زنان و دختران است”.

آفریقا بالاترین آمار قتل‌های خانوادگی و اروپا پایین‌ترین آمار را دارد. در قاره افریقا نزدیک به سه زن به ازای هر ۱۰۰ هزار نفر به قتل رسیده‌اند.

آمریکا و اقیانوسیه به ترتیب با ۱.۶ و ۱.۵ قربانی زن به ازای هر ۱۰۰ هزار نفر در رتبه‌های بعدی قرار دارند.

در آسیا و اروپا وضعیت تا حدی “بهتر” است؛ در آسیا به ازای هر ۱۰۰ هزار نفر هشت دهم درصد و در اروپا شش دهم درصد قربانی زن وجود دارد.

روسیه در جنگ با اوکراین از نیروهای کره شمالی کمک گرفته است. روزنامه “فایننشال تایمز” بر اساس گفت‌وگو با برخی اتباع یمنی گزارشی را منتشر کرده که حاکی از آن است، ارتش روسیه صدها یمنی را نیز در جنگ به خدمت گرفته‌ است.https://www.deutschlandfunk.de/unterstuetzt-auch-die-huthi-miliz-russland-im-ukraine-krieg-102.html

به گزارش روزنامه “فایننشال تایمز” روسیه در جنگ علیه اوکراین نه تنها سربازان کره‌شمالی را به خدمت گرفته است بلکه حوثی‌ها نیز با اعزام نیرو، به این کشور در جنگ کمک می‌کنند. در این گزارش که بر اساس گفت‌وگو با برخی اتباع یمنی تهیه و روز یکشنبه ۴ آذر منتشر شد، آمده شبه‌نظامیان حوثی برای جذب نیرو برای روسیه تبلیغاتی را انجام داده‌اند و ارتش روسیه از طریق “عملیات قاچاق” توانسته صدها مرد یمنی را در قالب مزدور به خطوط مقدم جنگ اعزام کند. برخی از این مردان یمنی گفته‌اند که در ابتدا به آنها وعده کار با حقوق بالا و حتی اعطای شهروندی روسیه داده شده بود اما پس از ورود به این کشور، آنها مجبور به همکاری با ارتش روسیه شده و بلافاصله نیز به جبهه جنگ با اوکراین فرستاده شده‌اند.

به نوشته فایننشال تایمز جذب این نیروها از طریق یک شرکت سازماندهی شده که توسط یک سیاستمدار برجسته حوثی تأسیس شده است. این روزنامه نسخه‌ای از یک قرارداد را رؤیت کرده که نشان می‌دهد استخدام نیروها دست‌کم از ماه ژوئیه امسال آغاز شده است.

اینترنت بدون سانسور با سایفون دویچه‌ وله

یک دیپلمات آمریکایی در گفت‌وگو با این روزنامه این همکاری را نشانه تعمیق روابط مسکو و شبه‌نظامیان حوثی یمن دانسته است. پیش از این نمایندگانی از مسکو برای گفت‌وگو با حوثی‌ها به صنعا، پایتخت یمن سفر کرده بودند.

از زمان آغاز جنگ غزه، شبه‌نظامیان حوثی که از سوی جمهوری اسلامی حمایت می‌شوند، حملات متعددی را علیه کشتی‌ها در دریای سرخ و خلیج عدن انجام داده‌اند. به گفته این دیپلمات آمریکایی اتحاد میان مسکو و حوثی‌ها احتمال دستیابی این گروه شبه‌نظامی شیعه به سلاح‌های بیشتر را افزایش داده است و آنها می‌توانند از این طریق حملات گسترده‌تر و مؤثرتری را علیه کشتی‌ها در دریای سرخ ترتیب دهند.

خبرگزاری رویترز دو ماه پیش گزارش داده بود جمهوری اسلامی در مذاکرات محرمانه میان مسکو و حوثی‌ها برای ارسال موشک‌های ضد کشتی از روسیه به یمن میانجی‌گری کرده است.

دویچه وله فارسی را در اینستاگرام دنبال کنید

حوثی‌ها که پرجمعیت‌ترین مناطق یمن را تحت کنترل دارند از همان هفته‌های نخست پس از آغاز جنگ در غزه، با ادعای حمایت از فلسطینی‌ها بسیاری از کشتی‌ها در دریای سرخ و خلیج عدن را هدف حملات پهپادی و موشکی خود قرار داده‌اند و کشتیرانی در این منطقه را با اختلال جدی مواجه کرده‌اند.

در حال حاضر چندین هزار سرباز از کره شمالی در منطقه کورسک روسیه مستقر شده‌اند تا با نیروهای اوکراین که در این منطقه پیشروی کرده‌اند، بجنگند. روسیه هنوز به طور رسمی مشارکت نیروهای کره شمالی در جنگ با اوکراین را تأیید نکرده است. آنتونی بلینکن، وزیر خارجه آمریکا اخیرا گفته بود طبق ارزیابی‌های ایالات متحده مجموعا حدود ده هزار سرباز کره شمالی در روسیه به سر می‌برند که حدود ۸ هزار نفر از آنان در کورسک استقرار یافته‌اند.

نمایندگان ۱۹۳ کشور جهان از امروز دوشنبه در بوسان کره جنوبی به مدت یک هفته بر سر یک توافق برای کاهش پسماندهای پلاستیکی بحث می‌کنند. رسیدن به طرح اولیه توافق تقریبا غیرممکن است و طرحی حداقلی برای اجماع تهیه شده است.از امروز دوشنبه ۲۵ نوامبر (۵ آذر) نشست بین‌المللی درباره پلاستیک در بوسان کره جنوبی آغاز می‌شود. امید برای رسیدن به یک معاهده بین‌المللی در زمینه کاهش تولید و استفاده از پلاستیک به دلایل گوناگون کم است. در این نشست نمایندگان ۱۹۳ کشور جهان شرکت دارند و قرار است هفت روز برای رسیدن به یک توافق بین‌المللی با یکدیگر بحث و تبادل نظر کنند.

این آخرین نشست از پنج نشستی است که برای این هدف برنامه‌ریزی شده بود. مدیر اجرایی برنامه محیط زیست سازمان ملل این نشست را “شانسی یکباره برای کره زمین” دانسته است.

اینترنت بدون سانسور با سایفون دویچه‌ وله

پیش‌نویسی که هم‌اکنون برای این توافق روی میز است امید به حصول توافق را کمتر می‌کند. این طرح حاوی سه هزار پرانتز است که هرکدام از آنها تقاضای تغییر در فرمولبندی متن را دارد و نشان‌دهنده اختلاف نظر میان شرکت‌کنندگان است. بنابراین بسیار غیرمحتمل است که در عرض یک هفته بتوان تمامی این اختلاف نظرات را برطرف کرد.

نماینده اتحاد سازمان‌های غیردولتی Exit Plastic که از ابتدای این جلسات همراه بوده می‌گوید: «به طور معمول برای توافق بر سر هر پاراگراف یک روز وقت لازم است اینجا اما عملا کل متن قرارداد هنوز مورد بحث است.»

مهمترین نکات مورد اختلاف

نکات مورد اختلاف در اصل بر سر مواردی اساسی و پایه‌ای است از جمله اینکه توافق باید چه مراحلی از نقل و انتقال و بازیافت پلاستیک را در بر بگیرد، آیا تنها بهبود سیستم جمع آوری زباله و بازیافت بیشتر پلاستیک کافی است یا باید محدودیت تولید پلاستیک‌های جدید نیز مشمول این توافق شود.

در حال حاضر سالانه حدود ۴۰۰ میلیون تن پلاستیک تولید می‌شود که تنها ۱۰ درصد آن بازیافت می‌شود. تقریبا ۱۵۰ میلیون تن نیز به طور غیرتخصصی از بین برده شده و یا در طبیعت می‌ماند.

بیشتر بخوانید: آلمان درب پلاستیکی جداشونده بطری‌ها را ممنوع کرد

بر اساس تخمین بانک جهانی، تولید پلاستیک در سال ۲۰۴۰ می‌تواند به ۷۰۰ میلیون تن برسد.

کارشناسان محیط زیست معتقدند بهبود روش‌های بازیافت تنها یک بخش از راه‌حل است و بیش از همه باید درباره موضوع پلاستیک‌های یک بار مصرف راه‌حل پیدا شود.

سهم نفت و تولیدکنندگان آن

نفت ماده اصلی برای تولید پلاستیک است. از همین رو واضح است که برای حصول یک توافق بین‌المللی در زمینه کاهش تولید پلاستیک، کشورهای دارای نفت جزو مخالفان باشند. این در حالی است که فرایند تولید پلاستیک جدا از اینکه وابسته به نفت است، فرایندی با مصرف انرژی بسیار بالا و تولید زیاد دی اکسید کربن و سایر گازهای سمی است.

ائتلافی متشکل از کشورهایی با تلاش‌های بیشتر خواهان توافقی حداکثری هستند، می‌گویند باید به توافقی رسید که در آینده پلاستیک کمتری تولید شود. آلمان و اتحادیه اروپا جزو این گروه هستند.

بیشتر بخوانید: “کنفرانس پلاستیک” سازمان ملل در پاریس به توافق مطلوب رسید

در مقابل کشورهای موسوم به “کشورهای همفکر” که شامل تولیدکنندگان نفت و گاز و کشورهایی با تولید بالای پلاستیک است، مخالف این موضوع هستند، کشورهایی چون ایران، چین، روسیه و عربستان سعودی. این کشورها می‌گویند توافق جامع باید بر بازیافت پلاستیک متمرکز باشد و سیستم‌های قابل اعتماد جمع‌آوری زباله در سراسر دنیا را بهبود ببخشد و در نهایت پلاستیک بیشتری بازیافت شود.

مناقشه بر سر مواد مورد استفاده در تولید پلاستیک

یکی دیگر از موضوعات مورد مناقشه بر سر رسیدن به توافق بین‌المللی درباره پلاستیک مربوط به چرخه تولید این ماده است. در حال حاضر علت پایین بودن میزان بازیافت پلاستیک وجود ترکیبات بسیار پیچیده در فرایند تولید پلاستیک‌های موجود در بازار است. این مواد باعث می‌شوند که پلاستیک را پس از مصرف نتوان به طور پاک جدا و بازیافت کرد. کشورهای طرفدار کنترل بیشترخواهان توافقی هستند که شامل مراحل تولید و طراحی پلاستیک نیز بشود.

در حال حاضر حدود ۱۶ هزار ماده ترکیبی گوناگون در تولید پلاستیک استفاده می‌شود که یک سوم آنها در رده خطرناک طبقه‌بندی می‌شوند، ۱۰ هزار ماده از این میان ناشناخته هستند و معلوم نیست چه خساراتی برای انسان و طبیعت به بار می‌آورند. استفاده از این مواد جزو “اسرار کاری” کارخانجات است و به همین دلیل فاش نمی‌شود. برخی از این مواد ظاهرا ناشناخته در مثلا آلمان برای استفاده در بسته‌بندی‌های مواد غذایی ممنوع شده‌اند.

دویچه وله فارسی را در اینستاگرام دنبال کنید

تمامی این موارد باعث شده تا رسیدن به یک توافق جامع بسیار مشکل و حتی شاید ناممکن باشد. به همین دلیل رهبری مذاکرات یک نسخه مصالحه تهیه کرده و بر سر آن پیشاپیش با هیأت‌ها به توافق رسیده است. این نسخه بسیار ملایم‌تر از توافق اصلی فرمول‌بندی شده و موارد الزام‌آور از نظر حقوقی کمتری را برای کشورها شامل می‌شود.

همچنین این نسخه موارد اصلی مورد مناقشه را اصلا در بر نمی‌گیرد. در این نسخه بحث بر سر کاهش یا توقف تولید پلاستیک نیست بلکه بر سر مدیریت پایدار تولید پلاستیک است. گروه مذاکره‌کننده همچنین بر این باورند که نمی‌توان با ممنوعیت جامع مواد شیمیایی سمی موافقت کرد بنابراین پیشنهاد کرده‌اند که فعلا فقط گروه کوچکی از مواد تشکیل دهنده بسیار مورد مناقشه را ساماندهی کنند.

این طرح همچنین فاقد تاریخی برای رسیدن به یک هدف مشخص در سطح جهانی است.