Politisch, Kulturell, Sozial
September 2011 Nr. 200
افسانه عدالت !!!؟
آینه انوری
زمانی که خداوند انسان را آفرید گفت:
تبارک الله احسن و الخالقین، ولی نمی دانم چرا این همه تبعیض بین این دو جنس هست.
آیا به چه گناهی زن محکوم به این گونه زندگی است؟!
ولی مرد حاکم؟
آیا این قضاوت بین مرد و زن عادلانه بوده؟
من خود نیز یک زن هستم ،
ولی با تمام شهامت و جسارت اسیر این گونه زندگی بوده ام،
و در دست مردی که بویی از هیچ گونه انسانیت نبرده است!
در کل آیا افسانه عدالت این است؟
زمانی که زنده بگور می شدیم،
زمانی که دراوان کودکی و مشغول عروسک بازی به خانه یا به اصطلاح خانه بخت که شوم بود می فرستادنند،
و هنوز خود را نشناخته بچه ها رو دور و بر خود دیدن،
و با هر بلایی خواستند ،
و محکوم بودن و تازه شروع ماجراست که زمانی که بچه ها بزرگ می شوند، بیشتر به این امر پی می بری که یک بازنده بیش نبودی زیرا آن موقع به دلائل خاص باید به خانه سالمندان بروی !
هزلر بار توهین ،
هزاران بار کتک و تهدید،
نه قانونی است که از تو حمایت کند، نه اجتماع ،
و زمانی که بخواهد از مردی این گونه جدا شود با دیده بد و تحقیر آمیز نگاه ها تو را می جویند،
یا تمسخر یا بی توجه ای یا ناسزا ؟
آیا زن سزاوار این همه ظلم و ستم است؟
و حق هیچ گونه اعتراضی را ندارد!
اصلا حقی دارد؟
حق ها همه مال مردهاست!
چون مردند! و حاکم زن!
نه طلاق برایشان عیب نه کارهای دیگر عار... چاره چیست؟
نمی دانم و حیران و سر گردانم که کسی هست که درک کند و زندگی از دست ما را رنگ و بویی بخشد. و از این همه ظلمت رهایی یابیم .
افسوس که بی فایده فرسوده شدیم
و ز داس سپهر سرنگون سوده شدیم
دردا و ندامتا كه تا چشم زدیم
نابوده به كام خویش نابوده شدیم