| اطلاعیه و پیامها | لینک ها | مقالات | شماره جدید |
|
بایگانی |
|
ببندد تحریم انتخابات است. اگر چه حتی از طریق مهر زدن شناسنامه ها در هنگام رای گیری، بخش هایی از کارمندان، کارگران و دانش آموزان و گرو ههايي را که به نحوي با سازمان های دولتی سر و کار دارند به اجبار پای صندوق های رای می کشانند. حتی روستاییان برای دریافت کوپن خواروبار و ترس از قطع این امکانات حداقلی ممکن است مجبور به شرکت در انتخابات شوند. ولی با همه این مسائل، ملت ایران تصمیم گرفتند به صورت ملی و عمومی این انتخابات را تحریم و زمینه ی انتقال قدرت را فراهم کنند. این وطیفه ی سازمان های بین المللی مدافع حقوق بشر و به ویژه دبیر کل سازمان ملل است که به شکل موثر و قاطع از مردم ایران حمایت کند. از طرف زندانيان سياسي ایران: وکبل زندانیان سیاسی، علی اکبر بهمنش
آیا پاسخی است ؟! پیرامون مصوبه رژیم در مورد دستمزد کارگران امیر جواهری لنگرودی amirjavaheri@yahoo.com تشکیلات « شورای عالی کار» ، چون هر سال به نمایندکی از دولت ضد کارگری جمهوری اسلامی ایران، رسما سند مرگ تدریجی كارگران و زحمتکشان را به عنوان تعیین نرخ حداقل دستمزد سالانه در مقابل گرسنگى و فشار زندگی بر گرده کارگران امضا مى كنند!! آن زمان که در پایان سال 82 وقتی رهبر حكومت ( خامنه ای ) با فتوای شرعی ، حق اعتصاب كارگران را حرام و ممنوع اعلام می دارد تا كارگران و تمامی مزد و حقوق بگیران را ازتجمع اعتراضی و اعتصابی شان محروم بدارند . با قانون کارشان ، کارگران را از حق تشكل مستقل محروم ساخته اند و عوامل حكومتى هرسال به نام نماينده كارگران ، سند توافقى عليه حق زيست كارگران را به امضا مى رسانند تا اعتراضات تمامی مزد وحقوق بگیران و زحمتکشانی را نيز كه دراثرعدم پاسخ گویی به سفره خالی شان به خیابان می ریزند ، توسط نيروهاى ضد شورش اطلاعاتی و امنيتى به سختی و به خشن ترین شکل ، سركوب می گردانند. همه چیز نشان از راه افتادن دسته کری می رود تا نرخ دستمزد را همواره پایین تراز سبد هزینه ها نگهدارند و سفره کارگران را خالی و او را خجل تراز پیش دربرابر زن و فرزندانش ، به انتظار بگمارند !! وقتی در 4 بهمن 82 کارگران متحصن و معترض معدن مس خاتون آباد( شهر بابک ) را به گلوله بستند و سرب داغ را به خدمت گرفتند ، تا صدای اعتراض بر خواسته از گلوی کارگران معدن را فرو بنشنانند ، تبر خون چکان ضد کارگری حاکمیت شان را برگرده کارگران فرو نشاندند . از همان زمان نرخ تعیین دستمزد کارگران به نازل ترین قیمت رقم خرد !! ار آن زمان که تجمع قانونی اول ماه مه کارگران سقز را در پارک کودک شهرستان سقز با تهاجم سبعانه درهم شکستند و فعالین کارگری را به مسلخ کشاندند ، خواستند دهان پرحرارت نمایندگان کارگران وطرح مطالبات آنان را در تجمع هزاران نفره شهروندان سقزی درهم شکنند و صدای اعتراض را در نطفه خاموش سازند!! از آن زمان که تجمع کارگران اعتصاب کننده معدن سنگرود البرز غربی ( لوشان ) را بعد ازپنجاه روز اعتصاب، اعتراض و بیدارخوابی در معدن ، بی پاسخ گذاشتند ، و پیاده روی متحصنین را ممنوع اعلام کردند ، چوب حراج را بر سر تعیین نرخ دستمزد کارگران فرو آوردند !! امسال اسفند 83 حدود سه هفته پیش ، ابتداء خواجه نوری معاون وزیر کاراعلام داشت : « جلسات شورای عالی کار ، برای تعیین حداقل دستمزد در سال 1384 ، در نیمه دوم اسفند ماه تشکیل خواهد شد ، حداقل دستمزد متناسب با نرخ واقعی ، یا دست کم بر مبنای خط فقراعلام شده ، توسط خود دولت ، تعیین خواهد شد » ، سپس روز26 اسفند 83 یعنی بیش از 4 روز باقی نمانده به سال نو، خبرگزاری کارایران – ایلنا گزارش می دهد : « حداقل دستمزد کارگران در سال 1384 براساس روزانه 40864 ریال تعیین شد ، این مبلغ به صورت ماهیانه 122 هزار و 595 تومان است » در همین رابطه مهندس خواجه نوری اعلام داشت : « در پایان آخرین نشست ، شورای عالی کار با حضور گروه کار – کار فرما و دولت ، مبلغ افزایش دستمزد سال 1384 با احتساب 15 در صد تورم سالیانه که از سوی بانک مرکزی اعلام شده است ، مبلغ 122 هزار و 595 تومان افزایش یافته . مبلغ 2 هزار تومان نیز بن کارگری افزوده شده است » بدین ترتیب دستمزد ماهانه دریافتی کارگران نسبت به سال 1383 ، از مبلغ 106 هزار تومان به رقم 122 هزار تومان رسید!! پرسش این است : این شورای عالی کار کیست ؟ که هر ساله بعنوان ماُمن گفتگوی خودشانی با حضور گروه کار کارگران با دو سوی دیگر یعنی نمایندگان کارفرما ها و نمایندگان دولت ، بر سر میز مذاکره می نشینند و در كميسيون سه جانبه براى پرداخت تعيين سالانه دستمزد چانه زنى می كنند؟! آیا این نیست که همین شوراى عالى كارحسن صادقی و خانه کارگرعلیرضا محجوب به نمایندگی از پاسداران سرمایه درجمهورى اسلامى ، به عنوان « نماينده كارگران» تعيين و معرفی می گردند تا با دولت و نماينده كارفرمايان در كميسيون سه جانبه برفراز سر نمایندگان واقعی کارگران ، به چانه زنی یک سویه بنشیند و این مذاکره سیمای سه جانبه ایست ، که یک جانب آن یعنی نماینده گان واقعی کارگران همیشه غایب است وهرسال در ماه اسفند ، ما شاهد چنین نشست و زدوبندی هستیم !! همه این خام خواران ، پیرانه برسر ، هر ساله در ماه اسفند ، به خط می گردند تا تسمه بردگی را بر گرده اردوی کارو زحمت نشان گیرند و از دل چانه زنی با خود ، سرانجام با بحث و گفتگوهای درونی « پاداش » نوروزی « اهدایی » خود به کارگران را بدون توجه به نرخ تورم اعلام می دارند. امسال هم اين «هديه» چيزى نبود ه و نیست جز تعيين دستمزد 122 هزار، 595 تومان و 2 هزار بن گارگری به عنوان حداقل
|