قطع كامل اعضاي بدن آنطور كه از نامش پيداست، بريدن و جدا كردن اعضاي مختلف بدن است. مثل بيني، گوش ها و انگشتان و حتي در مواردي سينه زنان و دست و پا نيز شامل آن ميشود. البته قطع انگشتان دست و خود دست از مچ در رژيم اسلامي يكي از شايع ترين مجازات هاي جنحه اي به شمار ميرود كه در ملاء عام نيز صورت ميگيرد.
رژيم اسلامي اخيرا پا را فراتر از آن نيز گذاشته و وحشيانه به درآوردن چشم چندين زنداني اقدام كرد كه فيلم و عكسهاي آن سال گذشته توسط سازمان مجاهدين خلق منتشر شد.
همچنين در اقدامات تروريستي رژيم اسلامي كه به قتل هاي زنجيره اي شهرت يافت، دشمنان و مخالفان سياسي رژيم بعد از ربوده شدن در داخل كشور يا كشف محل زندگي آنها در خارج از كشور به طرز فجيعي به قتل رسيدند. فريدون فرخ زاد و شاهپور بختيار در خارج از ايران و داريوش و پروانه فروهر در داخل ايران نمونه هاي آشكاري از اين جنايات هستند.
به هر حال اگر رژيم اسلامي در هيچ زمينه اي ابتكار و خلاقيت نداشته در زمينه ي شكنجه از خود خلاقيت هاي چشمگيري بروز داده كه آن هم اختراع دستگاههايي است كه براي شكنجه افراد در نظر گرفته شده است.
يكي از اين ابتكارات اتاق قد قامت صلاه است. اين وسيله عبارت است از صندوقي فلزي به ابعاد 22 در 22 سانتي متر و ارتفاع حدود 2 متر كه زنداني را در آن به زور جاي ميدهند. اين عمل ميتواند سه تا چهار روز طول بكشد و زنداني فقط از طريق لوله اي باريك قادر به آشاميدن آب است و از طريق حفره هايي ميتواند تنفس كند. بيشتر زندانياني كه اين شكنجه بر آنها اعمال شده به انحراف ستون فقرات و كشيدگي شانه ها به يك طرف مبتلا شدند. اين دستگاه و دستگاه ديگري كه شرح آن را نيز خواهيد خواند از ابتكارات اسدالله لاجوردي دادستان دادگاههاي انقلاب ميباشد. ديگر ابتكار لاجوردي دستگاهي است به نام قيامت كه نوع پيشرفته تر اتاق قدقامت صلاه ميباشد. اين دستگاه صندوقچه اي است فلزي به ارتفاع 40 سانتي متر و طول 90 و عرض 30. كه زنداني را دو لا در آن قرار ميدادند و سپس صندوق فلزي را در سرماي زمستان يا گرماي تابستان در محوطه باز ميگذاشتند. براي جا دادن زنداني گاه تا شش نفر روي در آن مي ايستادند تا در آن بسته شود. شمار بسياري از زندانياني كه اين شكنجه در مورد آنها اعمال شد به قطع نخاع و يا شكستگي گردن و ستون مهره هايشان انجاميد و در بهترين حالت به حالت گرفتگي ستون مهره هايشان منجر شد كه تقريبا تمامي آنها به نقص عضوهاي دائمي و فلج دائمي دچار شدند.
بعضي از شكنجه ها نيز براي استفاده طولاني مدتي به كار ميرود تا زنداني را خسته و مقاومت او را تحليل برند.
مثلا جاي دادن تا 16 زنداني در سلولي كه فقط فضاي كافي براي حداكثر 4 نفر دارد. در اين مواقع زندانيان حتي نميتوانند به روي شكم يا كمر خود بخوابند. آنها براي اينكه فضاي كمتري را اشغال كنند تنها بايد بر روي يك طرف بدن دراز بكشند و در ساعات معيني همه تغيير موضع دهند. چون چرخيدن فردي در آن فضاي كم ميسر نيست. معمولا زمان تغيير موضع كه در ابتدا بين هم سلولي ها تعيين ميشود بين يك ساعت تا يك ساعت و نيم است. ديگر نمونه اين گونه شكنجه رها كردن آب در سلولي است كه نه تختخواب دارد و نه وسيله اي كه بتوان به روي آن نشست يا ايستاد. در اين صورت تنها راه براي فرار از آب سردي كه در كف سلول قرار دارد اين است كه دائما بايستند يا سر پا بنشينند، كه در هر صورت كف پاي زنداني خيس ميشود. اين شكنجه در بسياري موارد منجر به رماتيسم استخواني شده است.
گرسنه و تشنه نگه داشتن نيز خود يكي از شكنجه هايي است كه در زندان رايج است. چون علاوه بر آن كه قواي جسماني را تحليل ميبرد كه منجر به پايين آمدن مقاومت بدن در برابر شكنجه ميشود، خود نيز به خاطر درد معده، و اعضاي گوارش نوعي شكنجه محسوب ميشود. به همين خاطر اغلب زندانيان از ناراحتي هاي معده رنج ميبرند.
گاهي نيز بعد از گرسنگي طولاني به زنداني غذاهاي آلوده داده ميشود كه زنداني مجبور به خوردن همين غذاهاست. اين غذاها معمولا در حال فاسد شدن هستند يا در آنها مو، ناخن و ته سيگار ديده ميشود. اين شكنجه را خود نيز تجربه كردم. اخيرا رژيم اسلامي در اقدامي بي سابقه زندانيان را به وسيله غذا و نوشابه مسموم كرد. بدين نحو كه در غذاي زندانيان از مواد شيميايي مثل آنتيموان استفاده ميكند كه اين عنصر شيميايي باعث انقباض هاي شديد عضلاني ميگردد كه در نهايت منجر به حمله ي قلبي ميشود. اما روش معمول تر اين، استفاده از ادرنالين در نوشابه ي زندانيان است كه باعث ايست قلبي حتي در سنين پايين ميشود.
روش دوم از طرف رژيم اسلامي متداول تر است. چون آنتيموان عوارضي مثل ريزش مو را به دنبال دارد كه غيرعادي بودن وضع جسماني زنداني را نشان ميدهد و از طرفي وجود اين عنصر در بدن در موقع كالبد شكافي حاكي از وضعيت غيرطبيعي منجر به مرگ است.
يكي ديگر از ابتكارات جمهوري اسلامي در زمينه ي شكنجه صندلي راحتي است. اين صندلي مانند تمام صندليها فرم مشخصي دارد. اما در محل نشيمن گاه آن و دقيقا جايي كه بيضه ها ميتوانند قرار داشته باشند حفره ي دايره شكلي تعبيه شده، وقتي كه زنداني را بر روي اين صندلي مينشانند از محل حفره وزنه اي كه معمولا نيم تا يك كيلوگرم است به بيضه هاي او آويزان ميكنند. اين شكنجه مثل اكثر شكنجه ها عواقبي دارد كه گاه منجر به مقطوع النسل شدن زنداني ميگردد. يا در حالت بهتر منجر به سياه شدن بيضه ها، تورم و چرك ميشود. درد ناشي از اين شكنجه بعد از گذشت دو تا سه دقيقه جانكاه است.
گونه ي ديگر شكنجه كه اين نيز از مرسوم ترين آنهاست استفاده از دستبند در شكلهاي متفاوت است. اخيرا نيز جمهوري اسلامي