است… گله گزاری افراطی مسئولان از يکديگر، به ويژه در برابر افکار عمومی (!)، کاری غلط است. مردم خوب ايران چه تقصيری کرده اند که با اين گله گزاری ها آنها را دلشکسته می کنيم؟»
روزنامهء همشهری همچنين می افزايد که: ايشان در همين زمينه به بزرگنمايی مسائلی که اخيراً دربارهء پايان جنگ و قطعنامه بيان شده اشاره کرده و افزودند: «اگر اين حرف ها و گله گزاری ها بيان نمی شد بهتر بود (!)؛ اما حالا که صورت گرفته نبايد دربارهء تأثير آن اغراق کرد و به گونه ای حرف زد که انگار حادثه مهمی اتفاق افتاده است (!)... هم مسئولان سياسی و هم مسئولان نظامی در جنگ خدمات فراوان و ضعف هايی داشتند که برآيند آنها موجب تصميم گيری امام راحل دربارهء قطعنامه شد که اطلاعات آن به طور مناسب(!) و به تدريج(!) در اختيار مردم قرار می گيرد!»
اما عکس های گرفته شده در همان جلسه، از نفرت هر دم افزاينده طرفين دعوا از يکديگر خبر داده و نشان می دهند که شکاف ايجاد شده با اينگونه نصيحت ها تعمير پذير نيست.
در عين حال، ولی فقيه سخنان خود را با اشاره به امر خطير ديگری به پايان می برد که در سر راه حکومت کمين کرده است. او، در ادامهء سخنانش، به تبيين اهميت انتخابات مجلس خبرگان و شوراها پرداخته و خاطرنشان می کند که: «هر دوی اين انتخابات، در جای خود، مهم هستند و آحاد مردم، مسئولان، مجموعه های گوناگون سياسی ـ اجتماعی، و فعالان کشور بايد (!) نسبت به اين انتخابات احساس مسئوليت کنند… همهء مطبوعات، رسانه ها، کسانی که از ابزارها و شيوه های رايانه ای استفاده می کنند و صاحبان تريبون های عمومی بايد (!) مراقب باشند که تخريب و اهانت، فضای انتخابات را ناسالم می سازد که هيچگونه منطقی ندارد و جايز نيست… کمک به تضمين مشارکت عمومی (!) وظيفه ای همگانی است».
بدينسان، بار ديگر حکومت غيرقانونی اسلامی دست بکار نمايش دوگانه ای بنام انتخابات شده است و قصد دارد تا ـ در پی گذشتن يک سال و چند ماهی از انتخابات مفتضح رياست جمهوری اش ـ اين بار در مورد مجلس خبرگان رهبری و شوراهای شهری دام بنهد و سر حقه باز کند. و می بينيم که اين بار هم احزاب دوم خردادی و ملی ـ مذهبی سرگرم ارائهء ليست نامزدهای انتخاباتی شده اند و، مشاطه وار، ديگرباره قصد بزک کردن رژيم، کشاندن مردم به پای صندوق های رأی، و کسب وجاهت و قانونيت برای آن هستند.
اما، می توان ديد که همين دو انتخابات فرصتی ديگر را برای «تحريميان» پيش آورده اند تا، با امتناع از شرکت در اين مضحکه، رژيم را بيش از پيش، با پيروان جاهل يا مغرض يا سوء استفاده چی اش تنها بگذارند و، بخصوص با رأی ندادن به دوم خردادی ها و آنان که به دروغ نام «اصلاح طلب» بر خود نهاده اند، بيش از پيش پرده از چهرهء کريه اين حکومت بردارند.
خامنه ای اما، در همان ديدار، «با تحسين جديت، تلاش خوب و کار پرحجم دولت نهم» گفته است: «همه بايد رئيس جمهور را مورد تکريم قرار دهند». من فکر می کنم شرکت در بايکوت انتخابات، در خانه ماندن و رأی ندادن بهترين راه تنها گذاشتن ولی فقيه با رئيس جمهور مکرمش خواهد بود تا احمدی نژاد و دار و دسته اش بتوانند هرچه بيشتر چهرهء رژيم را افشا کرده، نام و نشان آنانی را که منافعشان به خطر افتاده منتشر ساخته و، با انجام يک سری «عمليات انتحاری» ديگر، کشور ما را از شر خود و اصلاح طلبان رقيبش يکجا آسوده کند. بايکوت يعنی اعلام اينکه ديگر نخواهيم گذاشت مشاطه های حرفه ای چهرهء «دلگشا» ی اين حکومت را بيارايند.
گفتگو با یک رئیس جمهور خوشحال
سید ابراهیم نبوی چهارشنبه بيست و چهارم آبان 1385
به دنبال اصابت یک شیئی سنگین به سر رئیس جمهور که پس از ملاقات رئیس جمهور با مقامات مربوطه در روستای پدرانش( تعداد این افراد هنوز دقیقا مشخص نیست.) اتفاق افتاد، عصر دیروز رئیس نسبتا محترم جمهوری با خبرنگاران مصاحبه کرد و به سووالات آنان پاسخ داد. با توجه به اینکه به نظر می رسد که یا رئیس جمهور، یا راوی خبر و یا من یا شمل دچار یک مشکل روانی خاصی شده ایم، به نظر می رسد که این مصاحبه چندبار خوانده شود.
ما: سلام آقای احمدی نژاد...
الفنون: علیک السلام پسرم، از اینکه سلام خودت و پدر و مادر و همشهریان و دوستان خودت را می رسانی ممنونم، من چیزی نیستم، فقط یک فرستاده کوچک خدا. که یک ذره هم نیستم، سوآل کن.
ما: با توجه به ملاقات وزیرسابق امورخارجه آمریکا با آقای ظریف، آیا مذاکرات را جدی خواهید گرفت؟
الفنون: ما البته قصد مذاکره با آمریکا را نداریم و من دستور داده ام که هیچ مذاکره ای نشود، که ملاقات آقای ظریف و آن آقا هم به معنی مذاکره نیست، یک چیز خیلی ساده است.
ما: شرایط شما برای مذاکره با آمریکا چیست؟
الفنون: ما خیلی راحتیم، خیلی، چون اصلا آمریکا چیزی نیست، دیدید که وقتی دیروز یک کلمه گفتیم دموکرات ها رای آوردند، ما در حال حاضر تحت یک سری شرایط با هر کشوری از جمله آمریکا مذاکره می کنیم، فقط آنها باید بخاطر اینکه زمان دوستان ما به لانه جاسوسی به جای تخلیه آنجا، مقاومت کردند و کاغذها را تکه تکه کردند. آنها باید قول بدهند که دیگر اینجور اسناد را تکه تکه نکنند و وقتی به آنها حمله می کنیم الکی مقاومت نکنند و وقت ما را تلف نکنند.
ما: ارزیابی شما از وضع کنونی آمریکا چیست؟
الفنون: همانطور که می دانید ایران از نظر حمایت افکار عمومی، قدرتمندترین کشور دنیاست و روزانه حدود دو هزار نفر از عاشقان ایران، بخاطر اینکه می خواهند به ایران بیایند و مقدور نیست دق می کنند و می میرند. از طرفی طبق آمارهای دقیقی که برادران ما بصورت بررسی تلفنی و تلویزیونی جمع کردند، محبوبیت جرج بوش از 33 درصد به 7 درصد رسیده و این برای آمریکایی ها بسیار بد است. در حالی که درست برعکس محبوبیت مسوولان کنونی نظام، مثلا خودم که تا هفته قبل براساس گفته های نیویورک تایمز و سی ان ان 96 درصد بود، دیروز به 105 درصد رسید
ما: با این محبوبیتی که شما دارید، چرا نمی خواهید با آمریکا رابطه برقرار کنید؟
الفنون: ما الآن یک سال و نیم است که می خواهیم با آمریکا رابطه داشته باشیم، اما آنها چنان وحشتی از ما و ملتها دارند که قابل توصیف نیست. من وقتی به آمریکا رفتم، خیلی ها جمع شده بودند که من برای آنها حرف بزنم، اکثر آنها دانشمندان غربی بودند که معلوم بود می خواهند از طرح های انرژی هسته ای ایران حمایت کنند، ولی مثل اینکه دستی جلوی دهان آنها را گرفته بود. در مدتی که من آمریکا بودم، آقای بوش از ترس اینکه من با او حرف بزنم و قدرت اسلام را بفهمد فرار کرد و از آنجا رفت. این وضع ماست. در هر حال ما معتقدیم که اگر آمریکا رفتارش را اصلاح کند، اصل ما در رابطه دوستی با همه ملتهاست. مثلا اگر آمریکا جلوی اسرائیل را بگیرد که وقتی برادران فلسطینی می خواهند عملیات استشهادی کنند، به جای فرار از جلوی آنها بایستند و کشته شوند بسیار بهتر است و این به نفع خود آمریکایی ها هم هست، ولی متاسفانه منافع شان را نمی فهمند.
ما: پیام شما به آمریکا چیست؟
الفنون: من می خواهم صمیمانه بگویم که آمریکا باید سرجایش بنشیند. ممکن است در آمریکا کسی وجود نداشته باشد که چنین چیزی را برای