اگر مشاوران شما کمی درايت داشتند و اگر فکر نمی کردند با حاکم کردن فضای امنيتی و تهديد و تعليق می توانند دانشگاه را ساکت کنند، اين رسوايی پيش نيامده بود.
2 . ترکيب سخنرانان به گونه ای بود که همگی يا موافق دولت و سياستهای آن بودند يا از تشکلها و کانونهای فرهنگی - هنری و شوراهای صنفی بودند.
نمايندگان کانونها که می بايست از مشکلات کانونها می گفتند و دبير شورای صنفی هم مجبور بود از مسائل صنفی سخن بگويد و عملاً نماينده ای از تشکلهای مخالف سياستهای دولت نهم وجود نداشت چراکه اساساً تشکلی وجود نداشت و انجمن اسلامی دانشجويان که تنها نهادی بود که منتقد دولت و سياستهايش به حساب می آمد، توسط دانشگاه قلع و قمع شده است.
حال همان سؤالات فرهنگی و صنفی هم که پرسيده شد از سوی شما بی جواب ماند و پاسخی که در خور شأن دانشجويان پلی تکنيک باشد از شما شنيده نشد و جوابها همگی موضوعات مضحکی بود که به درد سفرهای استانی شما به روستاهای دور افتاده می خورد.
3 . "افتخار اين دولت اين است که بازترين فضای سياسی را در طول تاريخ کشور ايجاد کرده"، "با آزادی در اين مملکت راه می روند و باز میگويند آزادی نيست و خفقان است."
جناب دکتر شايد تنها موردی که هنوز سلب نشده باشد، همين راه رفتن مردم است.اگر فکر کرده ايد که خفقان يعنی اينکه حق راه رفتن و نفس کشيدن هم از مردم گرفته شود، اگر معنی آزادی و خفقان در ديد شما اين است، بگوئيد.
از نظر ما کتک خوردن دانشجو مقابل چشم رئيس جمهور، تعطيلی تشکلهای منتقد، تعليقها، توبيخها، نزديک به بيست مورد حکم اوليه تعليق، سه حکم تعليق تائيد شده، سه دانشجوی ممنوع الورود به دانشگاه، اخراج يک دانشجوی دکترا (متين مشکين) آن هم دانشجويی که شايد از خود شما فعاليت علمی و مقالات ISI بيشتری داشته باشد، عدم ثبت نام ياشار قاجار و روزبه رياضی در مقطع کارشناسی ارشد، بسته شدن بيش از پنجاه فايل آموزشی در ابتدای سال تحصيلی فقط در يک دانشگاه و به جرم انتقاد، مصداق خفقان است.
فشار وارد شده به نشريات که علاوه بر توقيفهای نشريات منتقد دولت، با تهديد مکرر، ايجاد مانع در مسائل مالی، ممنوعيت در توزيع آزاد و در آخرين اقدام محدوديت در تکثير با تهديد چاپخانه ها و مراکز کپی بر نشريات مستقل وارد شده است، هيچ نشان از آزادی ندارد.البته شايد مصداق سخن شما کيوان انصاری و شايد هم اکبر محمدی باشد.
4 . شنيدم که عده ای ازدانشجويان میگويند، عده‌ای از دانشجويان سه ستاره شده اند، آنها با اين ستاره‌ها ستوان يک شده اند".
جناب رئيس جمهور نمی‌خواهد نظامی بودن خود را به رخ ما بکشيد؛ می دانيم درجه ها را حفظيد، ما به ستوان شدن که هيچ به ژنرال شدنش هم افتخار نمی کنيم، اين درجه ها را به نوچه های شبه نظامی خود در بسيج بدهيد، ما نيازی به ستاره های شما نداريم، بدهيد به آنها که برای ستوانی سر و دست می شکنند و برای ترفيع خبرچين اطلاعات شده اند، از شخصی در جايگاه رئيس‌جمهور بعيد است اين چنين بی منطق و هزل گونه يکی از مهمترين دغدغه های دانشجويان را به باد تمسخر بگيرد.
5 . جناب آقای احمدی نژاد، معترضان در سالن با وجود اينکه بيش از نيمی از سالن از صبح توسط غير پلی‌تکنيکيها پر شده بود، اقليت نبودند.اگر نسبت به دانشجويان مهمان! از امام صادق و امام حسين هم که در جلوی سالن بودند مقايسه کنيد، باز هم در اقليت نبودند مگر اينکه شما هم سالن را از ديد دوربين صدا و سيما ديده باشيد. جناب دکتر، دانشجونما آن نان به نرخ روزخورهايی اند که برای مجلس گرمی ساعت شش صبح از امام حسين، اتوبوس اتوبوس به اين طرف و آن طرف می روند تا در ملاقاتها و سفرهای استانی حنجره پاره کنند و به خاطرات شما گوش دهند.اگر تهمت زده ايد که به خدا واگذارتان می کنيم ولی اگر مدرکی بر عامل بيگانه بودن دانشجويان داريد، آن کتکهايی که زديد کم بود، مدرکتان را رو کنيد ما خودمان چوبه دارش را می آوريم!
6 . گفته ايد اساتيد هيچگاه بازنشسته نمی شوند؛ فقط يک خفاش حرفه ای می‌تواند در روز روشن خورشيد را انکار کند، جناب آقای دکتر چگونه تکذيب می کنيد؟ برای پيرزنهای روستاهای دورافتاده که صحبت نمی کنيد، دانشجويان ديده اند! چگونه شعور دانشجو را آن قدر پايين تصور کرده ايد؟ کاش شهامت تأييد کارهای خود را داشتيد و رو به کل گويی و هزل نمی آورديد.
7 . دانشجو با توجه به مؤلفه های ذاتی اش در مقابل فشار عکس العمل سريع نشان می دهد و نمی شود تمام آرمانهای او را زير پا له کنيد.نمی شود روز قبل از حضورتان نيروهای انتظامی به دانشجويان حمله کنند و با باتوم به مهرورزی با دانشجو بپردازند.