ارتباط با ما

درباره آزادگی

شماره جدید

مسئله ملی  و فدرالیسم

بایگانی

حقوق بشر

دانشجو

شد به وضوح مشاهده مي شود. سياست انگلستان در تمامي اين مستعمرات اين بود كه هنگام خروج از آنجا كانون هاي بحراني با استفاده از ايجاد مشكلات در مرزبندي ان مناطق جهت استفاده هاي بعدي خود ايجاد مي كرد.آنچه مشخص است بر پايه اسناد و مدارك مستدل تاريخي، هنگام تشكيل كشور جعلي كويت جمعيت قابل ملاحظه اي به عنوان يكي از مهمترين عناصر لازم براي تشكيل يك دولت جديد در اين منطقه وجود نداشت.در حال حاضر قریب به اتفاق جمعيت كويت از اتباع ايران، عراق و عربستان تشكيل شده كه طي چند دهه اخير تابعيت كويتي كسب كرده اند.

از عناصر لازم ديگر براي تشكيل يك كشور جديد مسئله حاكميت مي باشد كه هنگام تشكيل دولت جعلي كويت حكومت مستقلی در اين منطقه حاكميت نداشت. كشور عراق در طول دوران استعمار انگلستان به دليل ظلم و ستم استعمارگران بهاي زيادي را پرداخت ولي بدترين خيانت استعمارگر پير به مردم عراق جدا كردن يك بخش بسيار مهم و استراتژيك از خاك عراق بود.در حال حاضر علاوه بر ضرر هنگفت مردم عراق به دليل ازدست دادن منابع سرشار نفت كويت براثر جدا شدن  اين سرزمين از خاك مادري خود توسط انگلستان ، دسترسي اين كشور به آبهاي آزاد نيز محدود شده است.هم اكنون كشور عراق به دليل داشتن ساحل بسيار كم در خليج فارس و عمق بسيار كم منطقه ساحلي عراق عملا دسترسي چنداني به درياهاي آزاد ندارد.براساس دلايل فوق، عراق هيچگاه زير بار اين اقدام ظالمانه دولت انگلستان مبني بر جدا كردن يك بخش استراتژيك از خاك كشورش نرفته و علاوه بر به رسميت نشناختن آن، در طي هشتاد سال اخير بارها جهت بازگرداندن كويت به خاك كشور مادر يعني عراق اقدام نموده است.نكته بسيار مهم اينكه انديشه حاكميت عراق بر كويت مطلبي نيست كه فقط توسط دولت هاي اين كشور از زمان جدا شدن كويت از عراق مطرح شده باشد بلكه اين باور كه كويت جزئي از خاك عراق بوده و طي قراردادهاي ظالمانه توسط استعمارگر پير انگلستان از اين كشور جدا شده به شدت در بين مردم عراق رواج دارد و اکثر مردم اين كشور كويت را جزيي از خاك عراق مي دانند.

در زير اقدامات حكومت هاي مختلف عراق طي هشتاد سال گذشته كه براي بازپس گيري كويت انجام شده است را به صورت خلاصه بررسي مي نماييم.

پادشاه فيصل اول (1921-1933)

نماينده اين دولت در كنفرانسي در نوامبر سال 1922 به بيرسي كوكس نماينده انگليس و پادشاه عربستان اعلام كرد كه كويت و حتي تا 12 مايلي رياض را متعلق به عراق دانسته است.

غازي اول (1933-1939)

مطبوعات عراق از جمله روزنامه الاخاء در ماه مي 1934 و روزنامه الثغر در اگوست 1934 كويت را جزو ايالت بصره معرفي كرده و خواستار بازگرداني آن شدند.

در سال 1935 جعفر العسكري، وزير دفاع عراق خواستار بازگرداني جزاير بوبيان و وريه به دليل تشكيل شدن آنها از خاك عراق شد.

در سال 1938 نيروهاي نظامي عراق براي بازگرداني كويت به بصره وارد ميدان شدند اما با مقاومت نيروهاي انگليسي روبرو شدند.

رستم حيدر قائم مقام وزارت خارجه عراق در شوراي مشورتي اين كشور كويت را جزئي از ايالت بصره عنوان مي كند.

عبد الااله (1939-1953)

در نوامبر 1939 وزارت خارجه عراق با احضار سفر انگليس در بغداد به وي رسما اعلام كرد كه عراق قصد دارد در جزاير بوبيان و وربه بندر اقتصادي ايجاد كند.

در ژوئن 1940 عراق به ديكسون، نماينده سياسي بريتانيا در كويت رسما نسبت به ترسيم مرز عراق و كويت از سوي استعمارگر انگليس اعتراض كرد. از سال هاي 1940 الى 1952 نيز عراق همواره از انگليسي ها خواسته است كه بدون درگيري نظامي كويت را به خاك مادري بازگردانند.

فيصل دوم (1953-1958)

- در اوريل 1957 الى اوايل سال 1958 نخست وزير عراق بارها خواستار بازگرداني كويت به خاك مادري شد.

- نوري السعيد در ماه مي 1957 خواستار بازگرداني كويت به عراق و زير پاگذاشتن سياست هاي استعماري بريتانيا شد.

عبدالكريم قاسم (1958 - 1963)

- در 29 اوريل 1961 پادشاه عراق در نامه اي با حمله به قرارداد مخفيانه كويت در تحت الحمايه قرار دادن خود به انگليس، تاكيد كرد كه كويت زير نظر عراق است.در 17 مي 1961 هاشم جواد وزير خارجه عراق در ديدار با سفير آلمان در بغداد تاكيد كرد كويت جزئي از خاك بصره است.

در 20 ژوئن 1961 پادشاه عراق در پيامي به كويت لغو قرارداد 1899 كويت و انگليس را تبريك گفت. در فرداي اين نيز وي نسبت به سياست هاي استعماري انگليس اعتراض كرد.در 25 ژوئن 1961 عبدالكريم قاسم طي كنفرانسي مطبوعاتي در وزارت دفاع عراق گفت: كويت از نظر تاريخي و حقوقي متعلق به عراق و از توابع ايالت بصره عراق است. يكروز پس از آن نيز، عراق در يادداشتي به تمامي سفارتخانه هاي عربي در بغداد تاكيد كرد كه كويت جزو عراق است و عراق نخواهد گذاشت استعمارگران اين حقيقت را نابود كنند.- در فاصله روزهاي 27 الى 29 ژوئن 1961 فرماندهاي نظامي و سياسيون عراقي در نامه اي به پادشاه عراق از بازگرداني كويت به سرزمين مادري حمايت كردند.

در 30 ژوئن 1961 پادشاه عراق در بازديد هوايي از مرزهاي كويت و عراق گفت: كويت به عراق باز خواهد گشت. وي همچنين در كنفرانسي مطبوعاتي با روزنامه نگاران انگليسي كويت را جزو خاك عراق دانست و گفت:

آيا جايز است كه بياييم مكه مكرمه را به دليل اينكه در آن حجاج هندي وجود دارند يك شهر هندي دانست!- در تاريخ 4 دسامبر 1961 پادشاه عراق مورد سوء قصد قرار گرفت و وي در موضعگيري تاكيد كرد كه در صورتيكه كويت از سرزمين مادري دور باشد جنگ بزرگي را در خاورميانه بوجود خواهد آورد.- در اين ماه همچنين اموال كويتي ها در بانك هاي عراق مسدود شد و مقامات سياسي تاكيد كردند كه در بازگرداندن کویت به عراق هستند.

در 14 مارس 1962، عبدالكريم قاسم كويت را خاك دزديده شده عراق دانست.

عبدالسلام عارف (1963 - 1966)

در اوريل 1964 از كويت درخواست كرد براي عدم استفاده شوروي از حق وتو براي عضويت اين كشور در سازمان ملل، 30 ميليون دينار كويتي به عراق دهد.

عبدالرحمن عارف (1966-1968)

- در اين زمان پادشاه عراق مشغول امور داخلي شد و طي ان نيز مخالفان وي اعتراض شديدي در مقابل سكوت وي درباره كويت وارد كردند.

احمد حسن البكر (1968 - 1979)

در سال 1973 صدام حسين از پادشاه عراق براي بازگرداني جزاير وربه و بوبيان به عراق حمايت كرد.

در 20 مارس 1973 عراقي ها وارد مرزهاي كويت شدند و بر مراكز مرزي تسلط پيدا كردند.

صدام حسين (1979-2003)

صدام حسين در ادامه سياست هاي عراق براي بازگرداني كويت به خاك مادري خود يعني عراق، با نيروهاي نظامي وارد كويت شد و طي دو ساعت تمامي سرزمين كويت را متصرف كرد و طي آن نيز حكام و سران كويت از سرزمين خود فرار كرده و به عربستان پناه بردند.در سال 1991 نيز با حمله نيروهاي امريكايي و ائتلاف به عراق، صدام مجبور به عقب نشيني از كويت شد اما همواره بر عراقي بودن كويت تاكيد كرد.