تورم پيش‌بيني مي‌كرد، در حالي كه اين اعتبارات را فقط 6/1 درصد افزايش داده است و بنابراين كسري بودجه دولت در سال 1387 قطعي خواهد بود. از طرفی حسن سبحاني "نماینده" دامغان در مجلس هفتم (1386/11/07 )اعلام کرد : به لحاظ تراز عملياتي بودجه 1387 میزان 10 هزار و 600 ميليارد تومان كسري دارد. يعني اگر بخواهيم هزينه‌هاي جاري دولت را با غيرنفت تأمين كنيم 600/10هزار ميليارد تومان كم مي‌آيد. با توجه به ا ينكه از سهم نفتي كه براي دولت است ماليات و سود سهام شركت را هم مي‌پردازند اکنون ا گراز كل ماليات‌ها بخواهيم هزينه‌ها را تأمين نماییم ، ماليات نفت و ماليات سود سهام هم وجود دارد. اگر به بودجه غيرنفتي امعان نظر داشته باشیم كسري واقعي ما عملاً نزديك به 19000 ميليارد تومان است ."
و باز میدانیم که حکومت احمدی نژاد طبق مرسوم سنواتی برای تامین کسربودجه متمم بودجه ارائه خواهد داد و از حساب ذخیره ارزی برداشت میکند . جالب توجه اینکه با وجود در آمد 150 میلیارد دلاری نفتی حکومت ،تازه ترین خبر در مورد موجودی حساب ذخیره ارزی را که نشریه اعتماد در 16 بهمن86 اعلام کرد حاکی از این امر است که موجودي حساب در پايان شهريور ماه 86 زير صفر بوده است !که دليل آن را مي توان برداشت هاي بودجه دولت از حساب نزديک به کل برداشت هاي دولت قبل در طول برنامه سوم دانست.
بدین سان، اگر نخواهیم به رقمها که صورت سازی هستند بسنده کنیم و بخواهیم از صورت به محتوی و واقعیت عبور کنیم و در واقعیت غور کنیم، وضعیت اقتصاد کشور سخت اسفبار است.
تا زمان نگارش این مقاله ،کمیسیون تلفیق بودجه هنوز گزارش تغییرات خود را در این لایحه بودجه نظارت گریز و هژمونی طلب و انبساط و به شدت وابسته ساز 1387 را ارئه نداده است. هنوز معلوم نیست مجلس هفتم اشتهای سیری ناپذیر حکومت احمدی نژاد را بر تسلط بر منابع نفت و گاز کشور را به چه شکل پاسخ میدهد .
هان،ای انوشه مرگ نداری
برای آدمی خدای زاد بانو مریم فیروز
علی رضاجباری (آذرنگ)
هان!
آدمی خدای زاد بانوی صخره سنگهای سرکش دور دست
گیراننده ی اخگر خرد آدمی زادگان
از پی تلاش، امید، شکیب
به بلندای قرنی
و تاب آوردن زخم های خونچکان
از چنگ و منقار عقاب
به فرمان شهخدای صخره ساران مقدس
بر تن ات
ترد،
اما ستبر آنک
نه فروکاستند در اوج نشینی خدای گونه ات
اما
تاب آورنده ی زیِ ِ فرودست ترینانی
به پاد افره برافروختن آذرین شراری
از آتش دان شهخدای
فرا راه رهروان شب
ترد، ترد، ترد
تردتراز پاره چوبی خشک
اما
ستبر، ستبر، ستبر
ستبر تر از صخره سنگ های سرکش کهسار
در این شبان بی سحر
در راه پیچاپیچ و دشوارت
به کدامین سوی شتابانی
هان ، آدمی خدای بانوی ما
مادر نسل های بار ستم بر دوش
مباد که از سرزنش پاره سنگ ها
گزند آید
برپای نازک ات مادر
مباد که ره آوران امیدوار
روشنان مشعل فروزان آگاهی ات
در تاریکی شبانه
ره گم کنند.
مباد که آدمی ستیزان بر نشسته به بارگه کبریای شه خدایی
شادمان خموشی آذر جاودانه ات شوند
مباد، مباد، مباد!
اما نه، مادرم
هان، مادر نسل های بار ستم بردوش
کز تیر طعنه ِ خدای بچگان و خدای شحنگان کرهساران مقدس
هرگز نیاسوده ای!
بر راه دشوارت جاودانه بمان
هان ، ای انوشه
مرگ نداری
می دانم، می دانم، می دانم!
از جاودانکی ات بس
کان دو خدای شحنه
آن روز آمدند به دیدارت
و بردندت باخود
تا اوج صخره سنگ های سرکش کهسار
تا نزد شهخدای
از پی قرنی ستم
آزار چنگ و دندان عقاب
تاب نیاوردند آنان
دوریت را
و جاودانه خواستندت با خویش
و خواستند که بر گیرند
و نزد خویش برندت
از خیل رهروان شبانگاه
می دانم، می دانم، می دانم
ای آدمی خدای بانوی صخره های سرکش دوردست
هرشب به راه ما می آیی
با مشعلی فروزان در دست