دو ماشین حامل 33 زن دستگیر شده ابتدا به مقر پلیس امنیت واقع در عشرت آباد رفت اما با خودداری پلیس امنیت ازتحویل گرفتن بازداشت شدگان، تمامی آنها به بازداشتگاه وزرا تحویل داده شدند.
ماموران بازداشتگاه وزرا پس از گرفتن وسائل همراه بازداشت شدگان و بارزسی بدنی آنها، هر 33 نفر را در دو سلول انتهایی بازداشتگاه جا دادند.
حدود ساعت 9 شب، مسئولان بازداشتگاه وزرا با تحویل دادن کلیه وسایل بازداشت شدگان، به آنها اعلام کردند پس از اعزام به دادسرا و سپردن قرارکفالت آزاد خواهند شد. اما دو ون ای که بازداشت شدگان را در آن جا داده بودند به طرف شمال تهران، جایی که زندان اوین در آن قرار دارد حرکت کرد. پس از باز شدن درهای زندان اوین بر روی ماشینهای حامل 33 زندانی، آنها مسئولان بازداشتگاه 209، بندی که در اختیار وزارت اطلاعات است را دیدند که با چشم بند در انتظار آنها بودند. مقاومت نفرات اول صف بازداشت شدگان در بستن چشم بند واکنش خشن مسئولان بند 209 را در پی داشت. چند دقیقه بعد، در حالی که 33 نفر در راهروی طبقه پایین 209، با چشم بند به دیوار تکیه داده بودند، شهلا انتصاری، به سلول انفرادی فرستاده شد. پس از بازرسی بدنی کامل و تحویل تمامی وسایل، بازداشت شدگان در 6 سلول جا داده شدند. به غیر از شهلا انتصاری که در سلول انفرادی به سر می برد بقیه به طور جمعی به سلولهایی با دو اندازه مختلف، دو سلول 6 متری و 4 سلول 12 متری منتقل شدند. بازجویی ها از حدود ساعت 12 نیمه شب آغاز شد و تا نزدیک صبح ادامه داشت. پیش از آن نمایندگان قضایی دادگاه انقلاب در بند 209 اتهام اقدام علیه امنیت ملی، برهم زدن نظم عمومی و تمرد از دستور پلیس را به بازداشت شدگان تفهیم کرده بودند.
صبح روز 14 اسفند با اعتراض 33 نفر به وضعیت بند 209 شروع شد. بازداشت شدگان به بازداشت خود، بازجویی در ساعات پس از نیمه شب و شرایط بهداشتی بازداشتگاه اعتراض داشتند و خواهان داشتن تماس تلفنی با خانواده خود بودند. بالاخره اعتراضها که با کوبیدن دست به درهای آهنی سلولها و دادن شعارهای جمعی انجام می شد نتیجه داد و مسئولان بازداشتگاه با تماس تلفنی همه بازداشت شدگان به جز پنج نفر که ممنوع التلفن شده بودند موافقت کردند. در ساعات عصر همان روز مجددا بازجویی ها شروع شد و تا پاسی از شب ادامه داشت. برخی از بازداشت شدگان در طول 48 ساعت دو یا سه باز برای بازجویی احضار شدند. تمام بازجویی ها در اتاقهای بازجویی که در بند 209 قرار داشت انجام می شد.
بعد از ظهر روز 15 اسفند، پس از اعلام اعتصاب غذا، تمامی بازداشت شدگان را به جزشهلا انتصاری، سوسن طهماسبی، محبوبه عباسقلی زاده، ژیلا بنی یعقوب، جلوه جواهری و شادی صدر، به سلولهای مجاور بند نسوان اوین منتقل کردند. این شش نفر را نیز از هم جدا کردند و به طور انفرادی نگاه داشتند. در ساعات پایانی این روز، 8 نفر از بازداشت شدگان، پرستو دوكوهكي، پرستو سرمدي، سارا و ساقي لقايي، ناهيد و فريده انتصاري، نيلوفر گلكار و سارا ايمانيان با قرار کفالت آزاد شدند. سه نفر دیگر از بازداشت شدگان، نسرین افضلی، مریم حسین خواه و زارا امجدیان نیز به گفته مسئولان زندان برای تنبیه به بند عمومی نسوان منتقل شدند.
15 تن دیگر از بازداشت شدگان، زارا امجديان، الناز انصاري، مينو مرتاضي، محبوبه حسين زاده، نوشين احمدي خراساني، نسرين افضلي، سوسن طهماسبي، رضوان مقدم، مهناز محمدي، پروين اردلان، آسيه اميني، جلوه جواهري، مريم حسين خواه، فاطمه گوارايي و شهلا انتصاري، تا حدود ساعت 2 بامداد روز 17 اسفند از زندان اوين آزاد شدند. ژیلا بنی یعقوب، محبوبه عباسقلی زاده و شادی صدر همچنان در سلول انفرادی باقی ماندند.
جمعه، 18 اسفند با آزاد شدن ژیلا بنی یعقوب، دو نفر دیگر تا 28 اسفند ماه در بند 209 باقی ماندند.
اکنون، یک سال بعد از دستگیری 33 نفر در روز 13 اسفند 85،یک نفر، مرضیه مرتاضی لنگروی به شش ماه حبس و 10 ضربه شلاق که اجرای آن به مدت دو سال به حالت تعلیق درآمده محکوم شده است، 9 نفر از آنها از تمامی اتهامات وارده تبرئه شده اند و پرونده بقیه آنها در مراحل مختلف دادرسی قرار دارد.
گزارشی که می خوانید نتیجه تحقیقی است که در مورد میزان رعایت یا نقض حقوق شهروندی در زمان دستگیری و در داخل بند 209 انجام شده است.
این تحقیق به منظور نشان دادن این موضوع که تا چه حد اصول حقوق بشر و قانون حفظ حقوق شهروندی (مصوب 16/2/1383 مجلس شورای اسلامی) در مورد بازداشت شدگان 13 اسفند 85 رعایت شده انجام شده است. در مجموع 23 نفر از 33 زن بازداشت شده به سئوالات ما در این تحقیق پاسخ کتبی داده اند که بدون همکاری و وقتی که مهربانانه در اختیار ما قرار دادند، انتقال این تجربه ممکن نبود.
موارد خلاف اصول
حقوق بشر و قانون شهروندی
در مجموع از میان 23 پاسخ دهنده، 21 نفر در پاسخ به این سئوال که چه موارد
خلاف اصول حقوق بشر و قانون شهروندی در هنگام بازداشت شما اتفاق افتاد؟، موارد
خلاف اصول حقوق بشر و قانون حقوق شهروندی را در مورد خود برشمردند و دو نفر
پاسخی به این سئوال ندادند.
بیشتر پاسخ
دهندگان بر این نکته تاکید داشتند که اساسا بازداشت خود را غیر قانونی و خلاف
حقوق بشر می دانند:
- " اساساً بازداشت ما غیرقانونی بود. ما همراهان کسانی بودیم که به دادگاه فراخوانده شده بودند و همراهی آن ها طبق قانون آزاد است. آن هم بدون ابلاغ و نشان دادن و اعلام حکم بازداشت.
بر اساس قانون احترام به آزادی های مشروع و حفظ حقوق شهروندی، موارد زیادی نقض شد:
الف) توهین ها و تحقیرها خلاف اخلاق و موازین اسلامی بود. (خلاف ماده 4)
ب) خانواده ام تا حدود 48 ساعت در جریان بازداشت من نبودند. (خلاف ماده 5)
ج) استفاده از چشم بند و تحقیر (خلاف ماده 6)
د) بردن متهم به اماکن نامعلوم (خلاف ماده 7)
ه) چک کردن اس ام اس های موبایلم (خلاف ماده 8)